Τι άλλο φοβάσαι;

Θυμάστε τον Άβατον; Είχε κάνει ένα πολύ καλό ποστ για τον Μάρκος, αλλά, λόγω της βρωμοαναβάθμισης του blogger σε beta δεν μπορεί πλέον να ποστάρει εδώ. Δεν μας ξέχασε. Σήμερα μου έστειλε μέιλ με τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού από τους Active Member και το "Blah Blasphemy". Το έχει ποστάρει στο δικό του blog αλλά θα ήθελε να το δει και εδώ μέσα γιατί πιστεύει οτι ταιριάζει. Έχεις δίκιο φίλε, ταιριάζει μια χαρά. Κοίτα να δεις πως:

Τι άλλο, φοβάσαι πες μου και θα γίνω
κι ας έχω τόσα πολλά και ωραία να χάσω
κι ούτε στιγμή, μη ρωτάς τι θα απογίνω
μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω

Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου
στον καιρό του τρόμου και τ' αλλόκοτου φόβου
να διπλώνεσαι ν' ανησυχείς και να τρομάζεις
και πριν καλμάρουν οι μέρες τον σκασμό να βγάζεις
να μια απ' τα ίδια ίδιοι δρόμοι ίδιοι κύκλοι
γαυγίζουν οι άνθρωποι, σκιάζονται οι σκύλοι
θρηνούν μανάδες και που να ξαποστάσεις
όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις
έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες
βαρέθηκα τα έγκυρα είναι όλοι προβοκάτορες
που πιάνονται απ' τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες
κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες
από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα
που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα

Έτσι κι εγώ, αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω
ψάχνω λοιπόν ό,τι φοβάσαι για να γίνω

Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ
και μοιρολόι στην Παλαιστίνη
τυφλός στη Βοσνία Ερζεγοβίνη
πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό
Χίλιες επεξηγήσεις για τον φόβο σου στο λεξικό
μοναχός στο Θιβέτ, κι aboriginal στην Αυστραλία
τζάμι καμένο από φασίστες στην Ιταλία
εθελοντής, γιατρός απ' την Αβάνα
και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα
νεκρός, άταφος δάσκαλος στη Σομαλία
κυνηγημένος Τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία
εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα
και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα
Βραζιλιάνος μ' οχτώ σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο
τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω
εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή, δε γουστάρω να ησυχάσω

Τι άλλο,[τι άλλο]
φοβάσαι πες μου και θα γίνω [τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω]
κι ας έχω [τα πιο ωραία εγώ να χάσω]
τόσα πολλά κι ωραία να χάσω [έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω]

Κι ούτε στιγμή, [κι ούτε στιγμή, σου λέω, ούτε στιγμή]
μη ρωτάς τι θ' απογίνω [μη ρωτάς για μένα φοβισμένε, μη ρωτάς]
μου φτάνει [αλήθεια, μου φτάνει]
που δε γουστάρω να ησυχάσω [που είμαι εδώ και θέλω τη φωνή σου να χαλάσω, πες μου τι άλλο φοβάσαι]

Τι άλλο [τι άλλο]
φοβάσαι πες μου και θα γίνω

Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία
διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία
σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι
σφαγμένο θηλυκό απ' τους γονείς του στην Κίνα
κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ 'την πείνα
τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω

Τι άλλο, φοβάσαι, πες μου και θα γίνω

Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια
Τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι
και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει
στο τοίχος της ντροπής stencil απ' το Banksy
κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει
[πες μου]

Τι άλλο φοβάσαι, πες μου και θα γίνω...


Posted by...The Motorcycle boy at 9:26 μ.μ.  

13 comments:

Erwtas Stomaxhs είπε... 10/10/06, 2:39 π.μ.  

μήπως είναι 100% επηρεασμένο από την διακύρηξη του Μάρκος; :-)

Ανώνυμος είπε... 10/10/06, 9:19 π.μ.  

Τον θυμάστε τον ΜΒΟΥ? Λοιπόν, να τον ξεχάσετε γιατί θα λείψει για κάνα μήνα μιας και λέω να τον στείλω στο συνεργείο για γενική επισκευή. Βρε ΜΒΟΥ, θα σε καθαρίσω! Δεν σου είπα να μην βάλεις το ονομά μου?! Διάβαζα την εισαγωγή και είχα γίνει σαν μπατζάρια από την ντροπή μου! Anyway, σε ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά σου λόγια και πάνω απ'όλα ελπίζω να σου άρεσε πραγματικά το τραγούδι. Προσωπικά θεώρησα πως θα πήγαινε γάντι με το σκεπτικό των καλαμποκάνθρωπων.

The Motorcycle boy είπε... 10/10/06, 10:29 π.μ.  

Στομάχη, 100% και από ότι είδα έχουν και δυο-τρεις αναφορές στους ζαπατίστας, πέρα από τον βασικό προσανατολισμό των στίχων που είναι στην ίδια γραμμή.
Άβατον, δεν είναι καλά λόγια ρε. Εσύ είχες γράψει και μετά όλοι λέγανε "κι άλλο, κι άλλο". Οι στίχοι μου άρεσαν πάρα πολύ -αλλά να σου πω κάτι; Τους διάβασα αφού τους πόσταρα. Στο είπα και πριν είσαι ακόμα στα Καλαμπόκια και ποστάρεις οτι εσύ θεωρείς σχετικό (έστω και μέσω αντιπροσώπου). Αν δεν μου άρεσε, θα έβγαινα από κάτω να γκρινιάξω.

Ανώνυμος είπε... 10/10/06, 10:49 π.μ.  

Ναι, αλλά παρεκλίναμε από την φιλοσοφία του Μarcos. Δεν είπαμε ότι το πρόσωπο δεν έχει σημασία αλλά προέχει ο κοινός στόχος;

The Motorcycle boy είπε... 10/10/06, 12:46 μ.μ.  

Μπα, δε νομίζω. Εγώ καταλαβαίνω πως το πρόσωπο δεν έχει σημασία γιατί όλα τα πρόσωπα είναι εξίσου σημαντικά. Κι αυτός είναι ο κοινός στόχος -να υπερασπιστεί η σημαντικότητα του καθενός.

divine mitsakos είπε... 10/10/06, 12:52 μ.μ.  

etsi

Ανώνυμος είπε... 10/10/06, 12:57 μ.μ.  

MBOY-ABATON 1-0
(παίζει ρόλο η έδρα ας μην ξεχνάμε)

;)

Ανώνυμος είπε... 10/10/06, 1:15 μ.μ.  

Αφήστε τις μπούρδες και ανεβάστε κανά post! όλοι! μπρος! (ρε σεις γιατί στράβωσα έτσι?)

The Motorcycle boy είπε... 10/10/06, 1:18 μ.μ.  

Μη σε πλακώσω ρε -η έδρα είναι κοινή, Ολυμπιακό Στάδιο ένα πράμα. Το 1-0 που το είδες; Το σκορ είναι Καλαμπόκια -Αδράνεια 2-0 (γιατί χτες "πόσταρες" εσύ και σήμερα ποστάρει η Juanita). Να τα βλέπει αυτά ο Ρεχάγκελ!

Ανώνυμος είπε... 10/10/06, 1:41 μ.μ.  

Όμορφααα...γιατί θα θρηνήσουμε θύματα! Και όχι τίποτα άλλο θα τις αρπάξεις και από μένα αλλά και από την Juanita εκτός και αν αφήσεις την Αδράνεια και πάρεις μεταγραφή στον ΚαλαμποκοΘρύλο. ;)

Juanita La Quejica είπε... 10/10/06, 9:13 μ.μ.  

Όλα κι όλα! Εγώ αυτές τις μέρες δέρνω μόνο τους τεχνικούς στο ΠΛΑΙΣΙΟ (καινούργιο pc, σκατά εγκατάσταση windows, ατέλειωτα πήγαινε-έλα, χαλούν και αυτά που είχα φτιάξει εγώ), δεν έχω κουράγιο να δείρω άλλον, βγάλτα πέρα μόνος σου Άβατον, λυπάμαι...

Leigh-Cheri είπε... 28/10/06, 9:53 μ.μ.  

Αυτά κι άλλα πολλά λένε οι Active Member αλλά ήθελα να ξερα, ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ; Ε; ΑΚΟΥΕΙ;
Όσο ακούν κι εσάς, υποθέτω.
Δεν πειράζει όμως. Σημασία έχει που τα λέμε. Γιατί αν σιωπήσουμε κιόλας...

Συγχαρητήρια για το blog! Μπήκα τυχαία αλλά ήτανε μια όαση...

Attilla είπε... 7/12/07, 3:50 μ.μ.  

Άκουσα το τραγούδι σε ένα ντοκυμαντέρ -στη ΝΕΤ νομίζω- και έφαγα τρελό σκάλωμα. Μπράβο σε όσους γράφουν τέτοιους στίχους και σε όσους έχουν ανησυχίες και πιστεύουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Και μπράβο και στο παληκάρι που έχει το blog. Ελπίζω να τα πούμε όλοι στην απεργία στις 12 του μηνός στους δρόμους.

Δημοσίευση σχολίου