Για την Αγγελική
Πέμπτη, Ιανουαρίου 29, 2009
Για την Αγγελική τής καρδιάς μας,τήν Αγγελική τού αγώνα πού δέν θά σάς κάνει τήν χάρη νά μείνει "φυτό"
Συμπαράσταση καί οικονομική ενίσχυση στήν δημοσιογράφο Αγγελική Χατζηδημητρίου πού απαιτεί στήν δίκη πού ξεκινά στίς 29/1 στήν Χίο,τήν τιμωρία κάθε υπεύθυνου γιά τά 3 χρόνια Γολγοθά τής υγείας της
΄
Είναι ώρες πού οι εικόνες καί τά σημάδια από τήν βαρβαρότητα καί τήν εξουσία από άνθρωπο σέ άνθρωπο σέ ξεπερνούν,δέν προλαβαίνεις πράγματι νά ανταποκριθείς απέναντι σέ όλα τά γεγονότα πού προσβάλλουν καί ισοπεδώνουν τήν ανθρώπινη υπόσταση καί ελευθερία μέσα σέ ένα σύγχρονο μεσαίωνα πού αυτοαποκαλείται "χαριτωμένα"..."κοινωνικό κράτος" ή "δημοκρατία", αλλά στήν ουσία πρόκειται γιά τήν σκληρότερη επίδειξη λεηλασίας,τρόμου καί βίας πού βιώνουν οι εργαζόμενοι,όλη η ανθρωπότητα,όλο τό παγκόσμιο οικοσύστημα!
Από τίς σφαγές στήν Γάζα καί στό Σουδάν μέχρι τίς στάχτες τού καταυλισμού τών μεταναστών στήν Πάτρα,από τήν Αγγελική καί τόν Ντουζόν μέχρι τόν Αλέξη Γρηγορόπουλο καί τήν Κωνσταντίνα Κούνεβα,τό πρόσωπο τής απόλυτης βίας καί κτηνωδίας είναι εδώ πολλαπλασιάζοντας τά θυματά του.
Δέν χρειάζεται νά είσαι στά βουνά τού Αφγανιστάν ανάμεσα σέ κατοχικούς στρατούς "ειρήνης" καί αντάρτες Ταλιμπάν γιά νά πληρώσεις μέ τήν ζωή σου τήν διαδρομή τής ενημέρωσης,όπως συνέβη πρόσφατα στόν σύντροφο καί αγωνιστή τής δημοσιογραφίας Γιώργο Κοίλιαρη.
Μπορεί νά βρεθείς εδώ στήν "εργασιακή ειρήνη" τής Βαλκανικής ανάμεσα σέ σεκιουριτάδες,γραφειοκράτες τής ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ καί γιατρούς καί από τήν μιά στιγμή στήν άλλη νά πεθάνεις σάν μιά άλλη Αμαλία Καλυβίνου ή νά πεταχτείς στήν αναπηρική καρέκλα όπως στήν περίπτωση τής Αγγελικής.
Στίς 8 Απρίλη τού 2009 θά κλείσουν τρία χρόνια από εκείνο τό πρωϊνό στό εργοστάσιο τής ΔΕΗ,στό Κοντάρι τής Χίου,όταν μέ αφορμή ένα βραχυκύκλωμα πού προκάλεσε διακοπή ηλεκτροδότησης στό νησί,η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου θέλησε νά κάνει ρεπορτάζ γιά τό συμβάν.
Παρεμποδίσθηκε καί χτυπήθηκε από τόν φύλακα-σεκιούριτυ τού εργοστασίου καί αφού μεταφέρθηκε στό νοσοκομείο τής Χίου,μετά από εγκληματική καθυστέρηση(15 ολόκληρες ώρες),αδιαφορία καί αβλεψία τού "επιστημονικού" προσωπικού,διαπιστώθηκε πώς είχε υποστεί ισχυρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τρία χρόνια η Αγγελική βρίσκεται ανάμεσα στίς συμπληγάδες πέτρες ενός συστήματος πού δέν καταλαβαίνει τίποτα από τό μαρτύριο καί τόν πόνο τών απλών ανθρώπων,τρία χρόνια κρατά τό ανηφόρι τής αναζήτησης τής ελπίδας από Αθήνα σέ Σουηδία καί ξανά στήν Χίο προσδοκώντας τήν θεραπεία στίς νοσηλευτικές μονάδες καί στά ειδικά κέντρα αποκατάστασης.
Τρία χρόνια η Αγγελική βρίσκεται καθηλωμένη μέσα στήν σιωπή πού όμως βγάζει φωνή γιά τά τόσα "γιατί?",τρία χρόνια τά παιδιά της καί ο συντροφός της Θοδωρής Πυλιώτης στέκονται καί αγωνίζονται υπομονετικά κοντά της γιά νά ξαναφέρουν πίσω τό χαμόγελο,τό βάδισμα καί τήν φωνή τής μητέρας καί συντρόφισσας πού ποτέ δέν ξέχασαν!
Στήν δίκη πού ξεκινά τήν Πέμπτη 29/1/09,στήν Χίο,είναι απαίτηση όλης τής κοινωνίας νά λάμψει η αλήθεια γιά τήν υποθεσή της καί νά τιμωρηθούν όλοι εκείνοι πού είναι υπεύθυνοι γιά τήν τωρινή κατάσταση τής υγείας της καί τό ψυχικό βασανιστήριο πού αυτή καί η οικογενειά της υφίστανται σέ καθημερινή βάση.
Εκφράζουμε άλλη μιά φορά τήν αλληλεγγύη μας στήν Αγγελική καί μέ τήν μορφή οικονομικής ενίσχυσης,γιά όποιον/όποιο θέλει νά βοηθήσει
στόν λογαριασμό
0026-0142-98-0100646366(eurobank)
μέχρι τίς ημέρες τού Πάσχα γιά νά συγκεντρώσουμε ότι ποσό μπορούμε συμβάλλοντας στά τεράστια έξοδα αποκατάστασης τής υγείας της
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ"
Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας
Αναρχική /Αντιεξουσιαστική πρωτοβουλία από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα
28/1/09
Posted by...The Motorcycle boy at 8:35 π.μ. 0 comments
Δύο κείμενα
Δευτέρα, Ιανουαρίου 26, 2009
απαντηση στον "ΕΑ"
δύο κείμενα από τόν αναρχικό χώρο πού τοποθετούνται ενάντια στήν πρακτική τής ένοπλης οργάνωσης "ΕΑ",δύο κείμενα πού δημοσιεύονται στό "Ποντίκι"(φ1535) πού κυκλοφορεί,σελ.36-37
"Ο πιό αρνητικός απολογισμός αυτών τών χρόνων είναι ότι οι πλέον υψηλοί στόχοι μας,τά πιό ισχυρά μας δίκαια και οι πιό μεγάλες ελπίδες μας παρερμηνεύτηκαν εξαιτίας τής βίας πού χρησιμοποιήσαμε...μπορώ νά πώ μέ σιγουριά ότι μέσω τής βίας δέν χτίζεις μιά διαφορετική κοινωνία,μιά κοινωνία μέ λιγότερη βία.Πιστεύω ότι δέν είναι αλήθεια τελικά ότι ο σκοπός αγιάζει τά μέσα"
Σέρτζιο Ντ΄Ελία , πρώην ηγετικό στέλεχος τής ιταλικής ένοπλης οργάνωσης"prima linea" (Ελευθεροτυπία 19.1.2009)
γιατί είμαστε ενάντια στά φαντάσματα καί στίς ελίτ τής ένοπλης "πρωτοπορίας"
ούτε μέ τίς βιτρίνες,ούτε μέ τίς σφαίρες
ούτε μέ τό Κράτος,ούτε μέ τούς ψευτο"επαναστατικούς" αγώνες
Γενικευμένη τυφλότητα ή απλώς τυφλή βία;
Το Κράτος και η Βία, αντλώντας την καταγωγή τους από την αρχαιοελληνική μυθολογική παράδοση, αποτελούν τα ισχυρότερα συστατικά ενός συστήματος εξαναγκασμού και καταπίεσης της άρχουσας τάξης επάνω στους λαούς.
Καμιά πολιτική ιδεολογική επικάλυψη δεν μπόρεσε να αναιρέσει τον εξουσιαστικό χαρακτήρα του Κράτους, θεσμικό οχυρό των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ. Καμιά επίκληση στη συνταγματική νομιμότητα, την επιβεβλημένη από τους “νοικοκυραίους” (τακτοποιημένους στα γρανάζια του συστήματος) και τα πολιτικά αφεντικά τους, δεν μπόρεσε ν’ αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της Βίας, της κρατικής εκείνης βίας που με την δικαιωματική κατοχή των όπλων των κατασταλτικών μηχανισμών τους επέβαλλε και επιβάλλει τη σιγή νεκροταφείου, τη λεγόμενη “κοινωνική ειρήνη”.
Οι σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας είναι ποτισμένες με το αίμα των λαών, των εξεγερμένων, των επαναστατών, των αυτόχθονων, των γυναικών, των αιρετικών, των διαφορετικών κλπ. Οι στάλες αίματος που χύθηκαν απ’ τους δυνάστες των λαών λέκιασαν, δεν πότισαν τις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.
Η Ελευθερία ήταν και είναι το όραμα, το Κράτος και η Βία ήταν και είναι σκιά. Η ιστορία του Ελευθεριακού, Αναρχικού κινήματος, φάρος της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Από τα τέλη του 18ου αιώνα, οι αναρχικοί ήταν η μαγιά των μεγαλύτερων κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων σε Ευρώπη και Αμερική. Φλογεροί ιδεολόγοι και οραματιστές, μέλη της εργατικής και αγροτικής τάξης και του Προλεταριάτου των πόλεων, άναβαν την σπίθα για εξεγερμένες συνειδήσεις, ενάντια σε τυραννίες, αιμοσταγείς βασιλείες με κοινοβούλια μαριονέτες, στην εποχή που η φεουδαρχία μεταλλασσόταν στον προκαπιταλιστικό κόσμο.
Μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης ήταν και είναι οι ιδέες. Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η κοινωνική, οικονομική, πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη ήταν και είναι τα προτάγματα. Η αυτοκυβέρνηση, η αυτοδιεύθυνση και αυτοδιοίκηση των λαών, η οριζόντια, αντιιεραρχική, αντιεξουσιαστική οργάνωση των κοινωνιών, η αυτοθέσμιση και αυτοοργάνωση με ελεύθερες ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες, ο ελεύθερος κολεκτιβισμός και αναρχοκομμουνισμός, ελευθεριακός κοινοτισμός και η ριζοσπαστική κοινωνική οικολογία, αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την ευρύτητα του κοινωνικού οράματος, που δεν στενεύει, αλλά ανοίγει συνεχώς, πατώντας πάντα στα νέα μονοπάτια της ελεύθερης σκέψης και δράσης.
Οι ελευθεριακοί δεν εξεγείρονταν και επαναστατούσαν για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία. Ο νεκροί αναρχικοί του Σικάγο το 1886, οι χιλιάδες νεκροί των μικρών και μεγάλων εξεγέρσεων, της Ιταλίας, των αγροτικών αναρχικών εξεγέρσεων της Ανδαλουσίας, οι χιλιάδες νεκροί της Μαχνοβίτικης αναρχικής επανάστασης στην Ουκρανία για ελεύθερα σοβιέτ, ή οι χιλιάδες σύντροφοί τους στη Σοβιετική επανάσταση που η αυταπάρνησή τους πληρώθηκε απ΄ τον κόκκινο φασισμό με εκτελέσεις και Σιβηρία, οι χιλιάδες αναρχοσυνδικαλιστές της CNT και αγωνιστές της FAI, οι αναρχικοί αγρότες της Αραγονίας και Ανδαλουσίας που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Ισπανική επανάσταση του 1936 απέναντι στον διεθνή φασισμό. Στα κρεματόρια της ναζιστικής Γερμανίας οι αναρχικοί είχαν το διό τους αστέρι, ενώ στα βουνά της κατοχικής Αντίστασης στην Ελλάδα η ΟΠΛΑ (η ένοπλη συμμορία του ΚΚΕ) καθάριζε συντρόφους αναρχικούς και τεταρτοδιεθνιστές ως παρεκκλίνοντες της κομματικής τους ιεραρχίας. Οι Επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ανατολική Γερμανία, ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, στη δικτατορία του Φράνκο και του Σαλαζάρ, προσέθεσαν χιλιάδες ονόματα αναρχικών σ’ ένα ατελείωτο μαρτυρολόγιο.
Η ανάμνηση της “μαρτυρίας” των αναρχικών για μια ελεύθερη κοινωνία, αποκτά ιδιαίτερη αξία όταν μπορεί ν’ αντιληφθεί κανείς ότι καταρχάς διαχέεται ταπεινά στην παγκόσμια ιστορία, χωρίς να ξεχωρίζει από καμιά άλλη κοινωνική θυσία, και ακολούθως από την απουσία ιστορικών αποδεδειγμένων, τυφλής αντιβίας με Γκουλάγκ, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελεστικά αποσπάσματα, εκκαθαρίσεις κλπ. Η τυφλή βία ήταν και είναι προνόμιο της Εξουσίας και η τυφλή αντιβία προνόμιο των Ρώσων μηδενιστών, Νετσαγιεφικών, “πεφωτισμένων” πρωτοποριών και ένοπλων συμμοριών, επίβουλων καθοδηγητών των κοινωνικών αγώνων. Η τυφλή κρατική βία εκπορεύεται συνήθως από ένστολους έμμισθους εν δυνάμει δολοφόνους, ενώ η τυφλή αντιβία των ομάδων και σεχτών διακατέχεται από το κράτος της πιο σκληρής ιδεοληψίας, της πολιτικής πλάνης της κυριαρχίας των όπλων στη μάχη των ιδεών.
Το γεγονός όμως είναι ότι και η κρατική βία και η τυφλή αντιβία είναι μηχανισμοί επιβολής που ανήκουν σε ανθρώπους τυφλούς. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσε η τύφλωση αυτή να γενικευτεί επικίνδυνα, αν δεν υπήρχε η φωτεινή αναλαμπή, τις τελευταίες δεκαετίες, ατομικών και κοινωνικών εξεγέρσεων (Λ. Άντζελες, Αργεντινή, Μεξικό, Ελλάδα, Κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης). Εξεγέρσεις που αποσάθρωσαν τον “δημοκρατικό” μανδύα της Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο προλειάνει το δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία των λίγων απέναντι σε λαούς, οργουελιανού τύπου, με την επιβολή των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όλο και συχνότερα.
Η τυφλή Δημοκρατία τους αυτοσπαράσσεται, οι θεσμοί τους αυτοκρημνίζονται, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αυτοκαταστρέφεται, παρασύροντας όμως ολόκληρες τις κοινωνίες, την φύση, τον πλανήτη μας.
Απέναντι στην γενικευμένη τυφλότητα και υποταγή που πάνε να μας επιβάλουν, οι αναρχικοί, οι ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές, οι ελεύθεροι άνθρωποι και οι εξεγερμένες συνειδήσεις έχουν χρέος ν’ αντιπαρατάσσουν την αγάπη για ζωή κι ελευθερία. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και είναι η πιο πρωταρχική και υπέρτατη αξία, όταν συνοδεύεται με άρωμα Ελευθερίας.
Τό κίνημα μέ τήν κοινωνία καί οι χρήσιμοι ηλίθιοι μιλιταριστές στήν υπηρεσία τού Κράτους
Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας
Ελευθεριακή Οροσειρά Αλληλεγγύης
Αναρχικοί από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα
Αφηστε λιγο κατω τα οπλα και σκεφθειτε...
Η δολοφονική επίθεση στίς 5.1.09 στά Εξάρχεια εναντίον αστυνομικής περιπολίας καί ο σοβαρός τραυματισμός τού αστυνομικού Διαμαντή Μαντζούνη είναι ίσως ένα μέρος από τό χειρότερο πού μπορεί νά προκύψει από αδιέξοδες "πολιτικές" επιλογές στήν πλάτη τών πραγματικών επαναστατικών αγώνων.
Σέ μιά περιοχή όπου η σπείρα τής ακραίας αντίδρασης καί συντήρησης έχει "ανακαλύψει" τήν "πηγή" καί τήν "αιτία" κάθε "παρανομίας","εγκλήματος" καί "τρομοκρατίας",οι μεγαλοεργολάβοι τής ένοπλης βίας τούς έδωσαν ένα απροσδόκητο "δώρο".
Οι στρατιώτες τής απόλυτης αλήθειας αγνοούν βέβαια πώς μπορείς καί μέ τήν σκανδάλη νά υπογράψεις πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης καί δουλικής εξυπηρέτησης στόν μηχανισμό τής εξουσιαστικής βίας καί στίς σκοπιμότητες τής "αντιτρομοκρατίας".
Γιατί ο μιλιταρισμός (στοιχείο πού είναι ξένο καί εχθρικό στό επαναστατικό κίνημα όσο καί αυτοί πού τόν χρησιμοποιούν)είναι δημιουργία καί φασίζουσα μέθοδος επιβολής τού Κράτους πού τήν δοκιμάζει ξανά καί ξανά καθημερινά στούς εξουσιαζόμενους έχοντας εξασφαλίσει σέ κάθε "παρτίδα" τή νίκη του καί τήν ήττα σέ όσους τολμούν νά τήν αντιγράψουν εναντιά του.
Ο μιλιταρισμός τού Κράτους είναι "αθάνατος" όσες σφαίρες καί άν ρίξει η ιεραρχία τής συμβολικής βίας στό στήθος ενός άτυχου αστυνομικού,στήν στολή τού συστήματος καί όχι στήν "καρδιά" του(άν καί τό σύστημα δέν έχει "καρδιά"),βγαίνοντας από τά "υπόγεια" καί τά "πίσω παράθυρα" τού κινήματος.
Καί είναι πράγματι περίεργο πώς,ύστερα από τόσα χρόνια αυτοκτονίας καί παράδοσης τών "πρωτοποριών" ένοπλης "πάλης",πού χρησιμοποιήθηκαν από τήν αρχή μέχρι τό τέλος ως εργαλεία χρήσιμα τών τρομονόμων καί τών αυταρχικών μεθόδων κοινωνικού ασφυκτικού ελέγχου από τήν δυτικοευρωπαϊκή διακρατική συμφωνία(συμμορία),είναι ανίκανοι νά "ακούσουν" κάτι από τά λάθη,τήν εμπειρία καί τά αδιέξοδα πού ακριβώς η ίδια "παραίτηση" τής "αυτόκλητης εκπροσώπησης" τών αδικημένων,οδήγησε στά ειδικά κελιά απομόνωσης πρόσφατα τόν Κουφοντίνα,τά αδέλφια Ξηρούς,τόν Τζωρτζάτο,τόν Γιωτόπουλο καί τούς άλλους.
Τόν Κασίμη καί τόν Τσουτσουβή στό χώμα καί χιλιάδες στόν αγώνα,πού ευτυχώς τά μαθήματα(καί τά παθήματα)τής ιστορίας τούς έχουν αποδείξει πώς η επιλογή τής "εκτέλεσης" καί τής "δικαιοσύνης" τού πιστολιού δέν έφερε ποτέ τήν "άνοιξη" καί τήν επαναστατική προοπτική στό κίνημα!
Τό αντίθετο!
Δέν έχω πρόβλημα νά σταθώ απέναντι σέ ένα ακόμη δόγμα "ή μέ εμάς ή με τό Κράτος",γιατί είμαι ενάντια καί στά δύο καί όποιος μέ "εκβιάζει" μέ κάθε τέτοιο τρόπο είναι άθλιος εξουσιαστής καί επικίνδυνος γιά κάθε κοινωνία,γιά κάθε επανάσταση!
Δέν έχω πρόβλημα νά αρνηθώ νά μοιραστώ τήν "αγωνία" τών ένοπλων γκρουπούσκουλων ή θρησκειών άν η εξέγερση ή η επανάσταση θά γίνει μέ σφαίρες ή βιτρίνες...
Τό πιθανότερο,μέ τίποτα από τά δύο καί τό πιθανότερο,εγώ καί αυτοί νά μήν ζούμε γιά νά δούμε πώς αυτή έγινε καί άν αυτή "ευτύχησε" ή "ατύχησε"...
Τό κύριο καί σοβαρό όμως πρόβλημα γιά τό κίνημα είναι νά παραμερίσει τήν εσωστρεφειά του,τήν αδιαλλαξία,τά στερεοτυπά του,τίς "σφραγίδες" καί τά "μαγαζιά" του καί νά ανοίξει ξανά τούς "κλειστούς χώρους" σέ όλα τά κοινωνικά στρώματα πού σαπίζουν απελπισμένα στό πέλαγος τής βαρβαρότητας.
Ο αναρχικός καί αντιεξουσιαστικός χώρος οφείλει στίς σελίδες τής ιστορίας του,πού είναι γραμμένες μέ τό αίμα τών συντρόφων του στούς εργατικούς κοινωνικούς αγώνες,νά διακόψει μέ κάθε φετιχισμό τής βίας,νά επανεξετάσει τούς τρόπους τής σημερινής του κοινωνικής παρέμβασης καί απεύθυνσης,νά μάθει νά ακούει καί νά συνεργάζεται μέ διαφορετικές φωνές καί απόψεις,νά "κινδυνεύσει" καί νά "ζυγιστεί" μέσα στήν εξέλιξη πού χτυπά τήν πόρτα τών κινημάτων πού θέλουν έναν Κόσμο διαφορετικό από τό κολαστήριο τών πολυεθνικών ελίτ!
Στό χέρι μας είναι άν αυτός ο Κόσμος είναι εφικτός ή τελικά μιά ουτοπία,ένα όραμα πού άφησε τή σκιά του ξεμένοντας σάν ανώδυνη καταγγελία καί διαμαρτυρία ενάντια στήν τάξη,πού παρουσιάζει σάν τόν μόνο "εφικτό" καί "καλύτερο" τόν αργό θάνατο μέσα στό χωρίς αύριο καί μέλλον τής ανθρωπότητας,στήν πολεμική αρένα τού άγριου καπιταλισμού όπου τά Κράτη-εταιρείες θά έχουν διασπάσει οριστικά τή συμφιλίωση καί τήν αλληλεγγύη ανάμεσα στόν κοινωνικό ιστό,ανάμεσα στούς λαούς!
Ηδη αυτό ως ένα σημείο τό έχουν καταφέρει!
Στά χέρια μας είναι άν θά γεμίσουμε τό κενό μέ εκείνη τήν πολιτική δράση πού αφοπλίζει τό "πτώμα",πού νομίζει πώς η σκανδάλη,η ενέδρα,η αυτοδικία,η εκδίκηση καί η μυρωδιά τού θανάτου,τού εμφυλίου καί τού μίσους είναι η "δύναμη" καί η "φωνή" τού κινήματος!
Στά χέρια μας είναι άν οι επόμενες εξεγέρσεις δέν θά έχουν βουβή,αμέτοχη,φοβισμένη καί εχθρική τήν κοινωνία,αλλά μαζί μας.
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
άτομο από τό αναρχικό κίνημα
Posted by...The Motorcycle boy at 9:57 μ.μ. 0 comments
Μετανάστες- η πιο αγαπημένη μας ασύμμετρη απειλή
Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009
___________________________________________________________
Τον τελευταίο καιρό ολοένα και πληθαίνουν οι εκτιμήσεις των αναλυτών περί συνέργειας μεταναστών σε διάφορες οργανωμένες παραβατικές συμπεριφορές, από τις λεηλασίες κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Δεκεμβρίου
έως το τρομοκρατικό χτύπημα της 4ης Ιανουαρίου
αλλά και την απαγωγή του εφοπλιστή κ. Παναγόπουλου.
Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα στην ΚΕ υπό τον τίτλο « Και εγένοντο λαθροτρομοκράτες» (11/01/2009) κατά το οποίο προδικάζεται η συμμετοχή των μεταναστών στον «Επαναστατικό Αγώνα». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «στη λίστα των υπόπτων, εκτός των προσώπων που είχαν σκιαγραφηθεί στο παρελθόν από την αντιτρομοκρατική, περίοπτη θέση εμφανίζονται να έχουν πρώτη φορά και μετανάστες, των οποίων οι φάκελοι εξετάζονται εξονυχιστικά.»
i. στη «διακριτή συμμετοχή στις καταλήψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ομάδων νεαρών μεταναστών»,
ii. στο γεγονός της ύπαρξης μιας προκήρυξης της ΑΣΟΕΕ μεταφρασμένης σε τέσσερις γλώσσες: αλβανικά, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά,
iii. στη «διαπιστωμένη στροφή [των μεταναστών] προς τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις και τις αυτόνομες ομάδες»
iv. στην εξασθένιση των αναγνωρισμένων ενώσεων των μεταναστών
v. στα γκέτο που έχουν διαμορφωθεί σε πολλές γειτονιές της Αθήνας.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ΕΛ.ΑΣ εκτιμά ότι θα πρέπει να επανεξεταστεί η μεταναστευτική πολιτική «μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της δημόσιας ασφάλειας και τάξης.»
Εκ προοιμίου επισημαίνω ότι το δημοσίευμα αυτό φιλοξενείται στην πιο (πολιτικά) φιλελεύθερη ελληνική εφημερίδα, η οποία πρωτοστατεί στους αγώνες κατά των διακρίσεων. Συνεπώς το δημοσίευμα αυτό κινείται στον κατώτερο κοινό παρανομαστή. Εξάλλου, μολονότι ο δημοσιογράφος δεν παίρνει θέση, εντούτοις από τον τίτλο του άρθρου θα μπορούσαμε να διακρίνουμε, bona fide, μια κάποια ειρωνεία.
Απαντώντας συνοπτικά στις εκπεφρασμένες δια στόματος του δημοσιογράφου θέσεις, θα λέγαμε ότι κατά πρώτον είναι απολύτως κατανοητό αλλά και θεμιτό να συμμετέχουν στις καταλήψεις των πανεπιστημίων οι φοιτητές –παιδιά μεταναστών. Κατά δεύτερον, η μεταφρασμένη και στα αλβανικά προκήρυξη της ΑΣΟΕΕ επιδοκιμάζεται τα μάλα καθώς οι αλβανοί συμπολίτες μας συνιστούν το 10% του ελληνικού πληθυσμού και επομένως οφείλουν να γνωρίζουν για πιο λόγο η χώρα
στην οποία διαβιούν, η χώρα τους, είναι επί ποδός. Η ενέργεια αυτή καταδεικνύει την ευαισθησία της πανεπιστημιακής κοινότητας, κι όχι τη συνεργία μεταναστών σε τρομοκρατικές οργανώσεις. (για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει εδώ την απάντηση που έδωσε το Στέκι Αλβανών Μεταναστών)
Άλλωστε απ’ όσο γνωρίζω η ΑΣΟΕΕ είναι πανεπιστήμιο κι όχι γιάφκα τρομοκρατών. Κατά τρίτον, η διαπιστωμένη (από ποιους;) στροφή των μεταναστών προς εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δεν σηματοδοτεί τίποτα άλλο παρά την πολιτικοποίηση των μεταναστών οι οποίοι ενδεχομένως να θεωρούν (και δικαίως) πιο φιλόξενα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα. Τοιουτοτρόπως, θα λέγαμε ότι αποτελεί τουλάχιστον θεσμικό ατόπημα η ταύτιση των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων με τρομοκρατικές οργανώσεις. Κατά τέταρτον, πράγματι δεν ασκούν καμία έλξη στα παιδιά των μεταναστών τα συλλογικά όργανα των μεταναστών κι αυτό συμβαίνει διότι αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως μέρος της ελληνικής νεολαίας. Η δε εξασθένιση των συλλογικών οργάνων δεν είναι επιφαινόμενο αλλά αποτέλεσμα στοχευμένου πολιτικού σχεδιασμού. Όταν η ΕΛ. ΑΣ εισβάλλει δίχως ένταλμα σε σπίτια μελών κοινοτήτων, όταν η υγειονομική υπηρεσία σφραγίζει δίχως λόγος κοινότητες, όταν η Εθνική Επιτροπή για την Κοινωνική Ένταξη δεν συμπεριλαμβάνει εκπροσώπους κοινοτήτων, είναι φυσικό αυτές να εξασθενούν. Τέλος, είναι κοινός τόπος ότι δεν υπάρχουν γκέτο στην Αθήνα ακόμα. Εκτός και εάν δεν γνωρίζουμε την έννοια του γκέτο. Όσον δε αφορά στα συμπέρασμα της ΕΛ.ΑΣ περί επανεξετάσεως της μεταναστευτικής πολιτικής στο πλαίσιο της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, δεν θα διαφωνήσω. Για να επανεξετάσουμε όμως μια πολιτική θα πρέπει πρώτα αυτή να υφίσταται. Συνεπώς όταν θα υπάρξει μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει πρωτίστως να μεριμνά για τις ζωές των ανθρώπων που διαβιούν στη χώρα μας, να μην τους αφαιμάσσει οικονομικά αλλά και ψυχικά, και να σέβεται την πολιτισμική ιδιαιτερότητά τους.
Πέραν αυτών όμως δεν μπορούμε να θεωρήσουμε συμπτωματική την όλη ρητορική περί συνέργειας μεταναστών στο οργανωμένο έγκλημα. Η κυβέρνηση αλλά και το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας, υπό τη ευρεία έννοια, είναι σαφές πως έχει επιλέξει την οδό της θυματοποίησης. Από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων του Δεκεμβρίου κατέστησε εχθρό της τους διαδηλωτές και ταυτίστηκε με τους «πληγέντες» οι οποίοι κατά την εκτίμηση της ήταν οι διαβόητοι νοικοκυραίοι κι όχι οι μαθητές που είδαν να δολοφονείται από όργανα του κράτους ο οιονεί φίλος και συμμαθητής τους, που σε μια στιγμή πέρασαν βιαίως από την αθωότητα της εφηβείας στην κυνικότητα του ενήλικα. Ο δε όρος «νοικοκυραίοι» δεν είναι διόλου αθώος και έχει σαφές πολιτικό χρώμα και στίγμα. Από την τρίτη ημέρα, μετά τα γεγονότα της Δευτέρας της 8ης Δεκεμβρίου, οι διαδηλωτές-εχθροί των νοικοκυραίων, της δημοκρατίας και άρα της κυβέρνησης άρχισαν να συγκεκριμενοποιούνται: όχι δεν ήταν το φιλήσυχο ΚΚΕ, ούτε οι πληγωμένοι μαθητές, αλλά ομάδες αντιεξουσιαστών και μετανάστες. Λίγες ημέρες αργότερα αναλυτές εκτιμούσαν πως στις ομάδες των αντιεξουσιαστών είχαν εισχωρήσει μετανάστες. Την 22α Δεκεμβρίου με την επίθεση στην κλούβα των ΜΑΤ στους εχθρούς της κυβέρνησης προστέθηκαν και οι τρομοκράτες. Μετά την τρομοκρατική επίθεση της 4η Ιανουαρίου, οι εχθροί της κυβέρνησης περιορίστηκαν στους τρομοκράτες στους οποίους είχαν εισχωρήσει μετανάστες. Στη συνέχεια οι μετανάστες ως εχθροί των νοικοκυραίων, της δημοκρατίας και άρα της κυβέρνησης προσχώρησαν και στο κοινό ποινικό έγκλημα. Δεν μπορούμε φυσικά να λησμονήσουμε τις αναλύσεις έγκριτων δημοσιογράφων που κάλυπταν την απαγωγή του κ. Παναγόπουλου οι οποίοι επέμεναν ότι οι δύο απαγωγείς που δεν συμμετείχαν στη συζήτηση ήταν μετανάστες και ενδεχομένως να ήταν και οι άλλοι δύο διότι «οι αλβανοί στην Ελλάδα ζούνε 18 χρόνια οπότε μιλάνε ελληνικά σαν έλληνες», όπως ελέχθη επανειλημμένως. Σε κοινή τροχιά κινήθηκε κι ο επικοινωνιακός χειρισμός του ζητήματος της Κ. Κούνεβα. Η Κ. Κούνεβα πρωτίστως προβλήθηκε ως μετανάστρια και δευτερευόντως συνδικαλίστρια. Οι «υπερασπιστές» της Κ. Κούνεβα μιλάνε για την μετανάστρια που μάλλον κάποιοι Αλβανοί ή Βούλγαροι ή Πακιστανοί ή άλλοι αλλοδαποί της πέταξαν βιτριόλι διότι το βιτριόλι συνηθίζεται σε αυτές τις χώρες. Ο εισαγγελέας μάλιστα επέστρεψε το φάκελο στην ΕΛ.ΑΣ αποκαλύπτοντας ότι η ΕΛ.ΑΣ είχε αναζητήσει τους δράστες μόνο στο περιβάλλον της, δηλαδή στους μετανάστες.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ορθώς η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τις ιδεοληψίες των ελλήνων: οι έλληνες δεν εξεγείρονται, οι έλληνες δεν σπάνε τα μαγαζιά των συμπολιτών τους, οι έλληνες δεν πυροβολούν αστυνομικούς, οι έλληνες δεν δέχονται μηδέ πετούν βιτριόλι, οι έλληνες είναι νοικοκυραίοι, και οι έλληνες βάλλονται από τους κακούς μετανάστες, και επομένως δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης τα όσα διαδραματίζονται την τελευταία περίοδο και συνεπώς θα πρέπει όλοι εμείς οι άρειοι έλληνες να ενωθούμε και να προστατεύσουμε την χώρα και άρα την κυβέρνηση από τις απειλές που δέχεται από τους μετανάστες, οι οποίοι εμφανίζονται ως μια συμπαγής ομάδα. Εθνικός πατριωτισμός vs ασύμμετρων απειλών από τους βαρβάρους αλλοδαπούς. Επικοινωνιακά κινείται άριστα. Πολιτικά όμως κινείται εξαιρετικά επικίνδυνα. Κινείται επικίνδυνα διότι η κατασκευή «αποδιοπομπαίων τράγων» και «αόρατων εχθρών» ενίοτε λαμβάνει τη μορφή της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Και τότε ποιος θα μας συντρέξει;
Posted by...Afrodite Al Salech at 10:47 μ.μ. 0 comments
Ουτε μέ τό Κράτος,ούτε μέ τίς ένοπλες "πρωτοπορίες"
Δευτέρα, Ιανουαρίου 19, 2009
γιατί είμαστε ενάντια στά φαντάσματα καί στίς ελίτ τής ένοπλης "πρωτοπορίας"
ούτε μέ τίς βιτρίνες,ούτε μέ τίς σφαίρες
ούτε μέ τό Κράτος,ούτε μέ τούς ψευτο"επαναστατικούς" αγώνες
Γενικευμένη τυφλότητα ή απλώς τυφλή βία;
Το Κράτος και η Βία, αντλώντας την καταγωγή τους από την αρχαιοελληνική μυθολογική παράδοση, αποτελούν τα ισχυρότερα συστατικά ενός συστήματος εξαναγκασμού και καταπίεσης της άρχουσας τάξης επάνω στους λαούς.
Καμιά πολιτική ιδεολογική επικάλυψη δεν μπόρεσε να αναιρέσει τον εξουσιαστικό χαρακτήρα του Κράτους, θεσμικό οχυρό των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ. Καμιά επίκληση στη συνταγματική νομιμότητα, την επιβεβλημένη από τους “νοικοκυραίους” (τακτοποιημένους στα γρανάζια του συστήματος) και τα πολιτικά αφεντικά τους, δεν μπόρεσε ν’ αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της Βίας, της κρατικής εκείνης βίας που με την δικαιωματική κατοχή των όπλων των κατασταλτικών μηχανισμών τους επέβαλλε και επιβάλλει τη σιγή νεκροταφείου, τη λεγόμενη “κοινωνική ειρήνη”.
Οι σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας είναι ποτισμένες με το αίμα των λαών, των εξεγερμένων, των επαναστατών, των αυτόχθονων, των γυναικών, των αιρετικών, των διαφορετικών κλπ. Οι στάλες αίματος που χύθηκαν απ’ τους δυνάστες των λαών λέκιασαν, δεν πότισαν τις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.
Η Ελευθερία ήταν και είναι το όραμα, το Κράτος και η Βία ήταν και είναι σκιά. Η ιστορία του Ελευθεριακού, Αναρχικού κινήματος, φάρος της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Από τα τέλη του 18ου αιώνα, οι αναρχικοί ήταν η μαγιά των μεγαλύτερων κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων σε Ευρώπη και Αμερική. Φλογεροί ιδεολόγοι και οραματιστές, μέλη της εργατικής και αγροτικής τάξης και του Προλεταριάτου των πόλεων, άναβαν την σπίθα για εξεγερμένες συνειδήσεις, ενάντια σε τυραννίες, αιμοσταγείς βασιλείες με κοινοβούλια μαριονέτες, στην εποχή που η φεουδαρχία μεταλλασσόταν στον προκαπιταλιστικό κόσμο.
Μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης ήταν και είναι οι ιδέες. Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η κοινωνική, οικονομική, πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη ήταν και είναι τα προτάγματα. Η αυτοκυβέρνηση, η αυτοδιεύθυνση και αυτοδιοίκηση των λαών, η οριζόντια, αντιιεραρχική, αντιεξουσιαστική οργάνωση των κοινωνιών, η αυτοθέσμιση και αυτοοργάνωση με ελεύθερες ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες, ο ελεύθερος κολεκτιβισμός και αναρχοκομμουνισμός, ελευθεριακός κοινοτισμός και η ριζοσπαστική κοινωνική οικολογία, αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την ευρύτητα του κοινωνικού οράματος, που δεν στενεύει, αλλά ανοίγει συνεχώς, πατώντας πάντα στα νέα μονοπάτια της ελεύθερης σκέψης και δράσης.
Οι ελευθεριακοί δεν εξεγείρονταν και επαναστατούσαν για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία. Ο νεκροί αναρχικοί του Σικάγο το 1886, οι χιλιάδες νεκροί των μικρών και μεγάλων εξεγέρσεων, της Ιταλίας, των αγροτικών αναρχικών εξεγέρσεων της Ανδαλουσίας, οι χιλιάδες νεκροί της Μαχνοβίτικης αναρχικής επανάστασης στην Ουκρανία για ελεύθερα σοβιέτ, ή οι χιλιάδες σύντροφοί τους στη Σοβιετική επανάσταση που η αυταπάρνησή τους πληρώθηκε απ΄ τον κόκκινο φασισμό με εκτελέσεις και Σιβηρία, οι χιλιάδες αναρχοσυνδικαλιστές της CNT και αγωνιστές της FAI, οι αναρχικοί αγρότες της Αραγονίας και Ανδαλουσίας που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Ισπανική επανάσταση του 1936 απέναντι στον διεθνή φασισμό. Στα κρεματόρια της ναζιστικής Γερμανίας οι αναρχικοί είχαν το δικό τους αστέρι, ενώ στα βουνά της κατοχικής Αντίστασης στην Ελλάδα η ΟΠΛΑ (η ένοπλη συμμορία του ΚΚΕ) καθάριζε συντρόφους αναρχικούς και τεταρτοδιεθνιστές ως παρεκκλίνοντες της κομματικής τους ιεραρχίας. Οι Επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ανατολική Γερμανία, ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, στη δικτατορία του Φράνκο και του Σαλαζάρ, προσέθεσαν χιλιάδες ονόματα αναρχικών σ’ ένα ατελείωτο μαρτυρολόγιο.
Η ανάμνηση της “μαρτυρίας” των αναρχικών για μια ελεύθερη κοινωνία, αποκτά ιδιαίτερη αξία όταν μπορεί ν’ αντιληφθεί κανείς ότι καταρχάς διαχέεται ταπεινά στην παγκόσμια ιστορία, χωρίς να ξεχωρίζει από καμιά άλλη κοινωνική θυσία, και ακολούθως από την απουσία ιστορικών αποδεδειγμένων, τυφλής αντιβίας με Γκουλάγκ, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελεστικά αποσπάσματα, εκκαθαρίσεις κλπ. Η τυφλή βία ήταν και είναι προνόμιο της Εξουσίας και η τυφλή αντιβία προνόμιο των Ρώσων μηδενιστών, Νετσαγιεφικών, “πεφωτισμένων” πρωτοποριών και ένοπλων συμμοριών, επίβουλων καθοδηγητών των κοινωνικών αγώνων. Η τυφλή κρατική βία εκπορεύεται συνήθως από ένστολους έμμισθους εν δυνάμει δολοφόνους, ενώ η τυφλή αντιβία των ομάδων και σεχτών διακατέχεται από το κράτος της πιο σκληρής ιδεοληψίας, της πολιτικής πλάνης της κυριαρχίας των όπλων στη μάχη των ιδεών.
Το γεγονός όμως είναι ότι και η κρατική βία και η τυφλή αντιβία είναι μηχανισμοί επιβολής που ανήκουν σε ανθρώπους τυφλούς. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσε η τύφλωση αυτή να γενικευτεί επικίνδυνα, αν δεν υπήρχε η φωτεινή αναλαμπή, τις τελευταίες δεκαετίες, ατομικών και κοινωνικών εξεγέρσεων (Λ. Άντζελες, Αργεντινή, Μεξικό, Ελλάδα, Κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης). Εξεγέρσεις που αποσάθρωσαν τον “δημοκρατικό” μανδύα της Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο προλειάνει το δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία των λίγων απέναντι σε λαούς, οργουελιανού τύπου, με την επιβολή των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όλο και συχνότερα.
Η τυφλή Δημοκρατία τους αυτοσπαράσσεται, οι θεσμοί τους αυτοκρημνίζονται, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αυτοκαταστρέφεται, παρασύροντας όμως ολόκληρες τις κοινωνίες, την φύση, τον πλανήτη μας.
Απέναντι στην γενικευμένη τυφλότητα και υποταγή που πάνε να μας επιβάλουν -οι αναρχικοί, οι ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές, οι ελεύθεροι άνθρωποι και οι εξεγερμένες συνειδήσεις έχουν χρέος ν’ αντιπαρατάσσουν την αγάπη για ζωή κι ελευθερία. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και είναι η πιο πρωταρχική και υπέρτατη αξία, όταν συνοδεύεται με άρωμα Ελευθερίας.
Τό κίνημα μέ τήν κοινωνία καί οι χρήσιμοι ηλίθιοι μιλιταριστές στήν υπηρεσία τού Κράτους
Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας
Ελευθεριακή Οροσειρά Αλληλεγγύης
Αναρχικοί από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα
Posted by...The Motorcycle boy at 9:29 π.μ. 2 comments
Ανακοίνωση
12.800 ευρώ τό τελικό ποσό πού συγκεντρώθηκε γιά τό περίπτερο τής 70χρονης Χαρίκλειας Ανανιάδου,μπροστά στό Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πού είχε καταστραφεί κατά τήν διάρκεια συμπλοκών μεταξύ νεαρών οπαδών τού αυτοσκοπού τής βίας καί τών μονάδων καταστολής στίς 2/11/08
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ,ΚΟΡΙΝΘΙΑ ΚΑΙ ΑΧΑΪΑ
Posted by...The Motorcycle boy at 9:25 π.μ. 1 comments
Άλλος ένας ανθρωπιστικός πόλεμος στο όνομα της δημοκρατίας;
Κυριακή, Ιανουαρίου 04, 2009
Αναδημοσιεύση απο http://afroditealsalech.blogspot.com/
________________________________________________________________
Το Ισραήλ ακολουθώντας παλιές, και ουδόλως επιτυχείς συνταγές των ΗΠΑ,
προσβλέπει στο να πείσει τη διεθνή κοινότητα ότι η στυγνή επίθεση στη Γάζα εντάσσεται στον Πόλεμο Κατά της Τρομοκρατίας.
Εξ ου και ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ehud Barak, εμφανίζεται ως κυανόκρανος (peace seeker)
υποστηρίζοντας πως ότι πράττει το Ισραήλ το πράττει για να προστατεύσει
το λαό του από την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς
("We are not war hungry, but we shall not, I repeat shall not, allow a situation where our towns, villages and civilians are constantly targeted by Hamas")
Ενώ η Livni , στέλνει απειλητικό μήνυμα στη διεθνή κοινότητα, υιοθετώντας τη γνωστή ρητορεία "όποιος δεν είναι με μας είναι με τους άλλους"
("These are the days when every individual in the region and in the world has to choose a side") και διαβεβαιώνει τους ομολόγους της οτι οι κινήσεις του Ισραήλ ποσβλέπουν στο μακροπρόθεσμο καλό του Παλαιστινιακού λαού (" Livni has suggested that Israel's assault is good for the Palestinians by helping to free them from the grip of Hamas", Guardian 4/1/09)
Στην προσπάθεια αυτή συνεπικουρούν φυσικά και οι ΗΠΑ, με τον νυν πρόεδρος τους, Bush, να υποστηρίζει ότι οι ευθύνες αποδίδονται αποκλειστικά στη Χαμάς και να εμφανίζεται υπέρμαχος του παλαιστινιακού λαού αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι κινήσεις του Ισραήλ στοχεύουν στον εκδημοκρατισμό της Γάζας
("For the Palestinian people, we seek a peaceful and democratic Palestinian state that serves its citizens and respects its neighbors. For all in the region, we seek an end to terror.").
Όπως Ιρακ!
Και τον επερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, Barack Obama, να δηλώνει, ταρτουφικά, πως οι ΗΠΑ έχουν έναν πρόεδρο ("There is one president at a time, and we intend to respect that.") και ουδείς να τον ρωτά, τότε για πιο λόγο ήταν ιδιαιτέρως ενεργητικός στα ζητήματα της οικονομίας;
Προσωπικά δεν ασπάζομαι τις συνωμοσιολογικές θεωρίες, όμως δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην κάνω την εξής απλή σκέψη: ενδεχομένως ο Obama να είχε δώσει τις ευλογίες του για αυτή την επίθεση εκλιπαρώντας όμως να λάβει χώρα πριν την ορκωμοσία ώστε να μην τη χρεωθεί. Όμως κάνει λάθος.
Η σιωπή του είναι αδιαμφισβήτητα ένοχη.
Πρώτη φορά απαξιώνεται ένας πρόεδρος προτού γίνει πρόεδρος.
Στο παιχνίδι αυτό θα δώσει και τις ευχές του και ο ΓΓ του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, ο οποίος με τη σειρά του ευλογεί την επίθεση του Ισραήλ και απλώς παρακαλεί να κάνουν ότι μπορούν για να προστατεύσουν κάπως τους πολίτες ("asked that Israel do all possible to ensure the protection of civilians").
Και καθώς εδώ όλα πληρώνονται, η ΕΕ, δια στόματος του τσέχου Jiri Potuznik, εις πείσμα των ευρωπαίων πολιτών αλλά και ηγετών, δηλώνει πως μέχρι στιγμής, οι Ισραηλινοί δεν επιτίθενται αλλά αμύνονται! ("At the moment, from the perspective of the last days, we understand this step as a defensive, not offensive, action.")
Ευτυχώς υπάρχει και η Γαλλία.
Για άλλη μια φορά οι ηγέτες μας αγνοούν τη βούληση του λαού που κυβερνούν.
Ζήσαμε πολλούς "ανθρωπιστικούς πολέμους"
και πολλές παρεμβάσεις στο όνομα του εκδημοκρατισμού και της οικοδόμησης των εθνών.
Άλλους τους υποστηρίξαμε με τη σιωπή μας κι άλλους τους ανεχτήκαμε διότι δεν ήμασταν απολύτως βέβαιοι για την έκβαση τους.
Το 2009 όμως έπεται του 2003 (Ιράκ 2), του 2001 (Αφγανιστάν) και του 1999 (Βοσνία),
και όχι μόνο έπεται αλλά και διαφέρει ριζικά.
Εάν υπήρχαν τότε κάποιες δικαιολογίες, κάποια πραγματικά περιστατικά,
σήμερα εκλείπουν.
Όσες δεκαετίες κι εάν έχουν περάσει,
όσο τρομοκρατική κι εάν είναι η οργάνωση της Χαμάς,
η πραγματικότητα είναι μια:
Το Ισραήλ δεν είναι οι γείτονες της Παλαιστίνης,
αλλά οι έποικοι της Παλαιστίνης.
Κι όταν οι έποικοι βομβαρδίζουν ανά είκοσι λεπτά,
κι όταν οι νεκροί Παλαιτίνιοι ξεπερνούν του 500 και
οι τραυματισμένοι τις 2500 χιλιάδες,
ενώ οι Ισραηλινοί νεκροί είναι μόλις 5,
δεν μπορούμε να μιλάμε για εκδημοκρατισμό και αγαστή γειτονία,
αλλά για μια απροκάλυπτη γενοκτονία.
Και ας μην πέφτουμε στη παγίδα του ποιός χτύπησε πρώτος.
Εξάλλου όπως αναφέρεται, η εκεχειρία είχε παραβιαστεί από το Νοέμβρη του 2008, όταν οι Ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν έξι της Χαμάς
("the truce was thrown into jeopardy in November when the Israeli military killed six Hamas gunmen in a raid on Gaza") Η Χαμάς τότε απάντησε με κάποιες ρουκέτες (Qassam rockets), και το Ισραήλ ανταπάντησε σκοτώνοντας άλλους έξι Παλαιστίνιους.
Αυτό που πραγματικά αλλά και αφελώς επιθυμεί το Ισραήλ είναι να καταλάβει την Γάζα όπως έχει καταλάβει και τη Δυτική Όχθη.
Δεν θα το καταφέρει όμως.
Η δήλωση του εκπροσώπου της Χαμάς, Ismail Radwan, "Η είσοδος σας στη Γάζα δεν θα είναι ευκολη. Η Γάζα θα γίνει ο τάφος σας" ("Your entry to Gaza won't be easy. Gaza will be a graveyard for you") , δεν αναγιγνώσκεται τόσο ως απειλή όσο ως ισχυρή πιθανότητα, βλέπε Βιετνάμ.
Ουδέποτε εξάλλου οι συντεταγμένες χερσαίες δυνάμεις δεν κατάφεραν να νικήσουν,
εκτός έδρας, σε έναν ανταρτοπόλεμο.
Ο πραγματικός νικητής από αυτή την ιστορία θα είναι δυστυχώς
ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός.
Κι ο πραγματικός ηττημένος, όλοι εμείς, τα ανθρώπινα δικαιώματα,
οι ανθρώπινες ζωές,
και πρωτίστως ο Παλαιστινιακός λαός
που θα ξαναδεί τα παιδιά του να ζώνονται με εκρηκτικά
και θα είναι ανήμπορος να τα σταματήσει.
Αλήθεια, ποιός θα τολμήσει να επικρίνει μεθαύριο τον 16χρονο suicide bomber όταν θα επιτεθεί στο τάδε ή στο δείνα ξενοδοχείο της Δύσης, στο όνομα μιας τρίτης indifada, μια και η Δύση παθητικά ή ενεργητικά θα του έχει σφαγιάσει όλους τους συγγενείς και φίλους;
Αναρωτιέμαι...
Posted by...Afrodite Al Salech at 8:19 μ.μ. 0 comments
Χαιρετισμός του υποδιοικητή Μάρκος στους εξεγερμένους της Αθήνας
Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2009
Το βρήκα στο ιντυμήντια. Άκου να δεις πως πάει (πατάς εδώ)!
Posted by...The Motorcycle boy at 11:24 μ.μ. 6 comments
Αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνιεβα
Αλληλεγγύη στήν εργάτρια Κωνσταντίνα Κούνεβα πού δέχθηκε φασιστική επίθεση από τόν υπόκοσμο τών αφεντικών πού θέλει τούς εργαζόμενους σιωπηλούς σκλάβους στόν ζυγό τού αργού θανάτου
Η πρωτοβουλία μας στηρίζει καί προωθεί παντού τόν λογαριασμό αλληλεγγύης
πού έχει ανοίξει επιτροπή συμπαράστασης στήν Τράπεζα Πειραιώς
5012 019021 277
Decheva Elena Kuneva Kostadinka Nikolova
στήν εργάτρια καί αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα πού τά μεσάνυχτα τής 22/12/08 καί έξω από τό σπίτι της δέχθηκε τρομοκρατική επίθεση μέ καυστικό οξύ στό πρόσωπο
καί σέ άλλα μέρη τού σώματος καί από τότε νοσηλεύεται σέ κρίσιμη κατάσταση μέ κίνδυνο νά χάσει τήν ζωή της ή νά μείνει μέ βαρύτατη αναπηρία.
Η συνδικαλίστρια βουλγαρικής καταγωγής είναι γραμματέας τού Παναττικού Σωματείου Καθαριστριών καί Οικιακών Εργαζομένων καί έχει δραστηριοποιηθεί γιά τά δικαιώματα όλων τών συναδέλφων της καί εναντιωθεί γιά τίς άθλιες συνθήκες εργασίες τους.
Στήν συμμορία πού διάλεξε μέ τόν χειρότερο τρόπο απέναντι σέ μιά γυναίκα νά απλώσει τό χέρι της γιά νά τής κλείσει τά μάτια καί τό στόμα,τής αξίζει δίκαια νά τής επιστραφεί τό οξύ πού κατάστρεψε τό πρόσωπο καί τήν όραση τής Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Στά βάθη τού εργασιακού μεσαίωνα η βαρβαρότητα τής εργοδοσίας καί τού κέρδους μιλά γιά "εργατικά ατυχήματα",εμείς είναι καιρός νά μιλήσουμε καί νά κινηθούμε συλλογικά γιά τό ευτύχημα τής εξαφανισής τους γιατί η παράταση τής κυριαρχίας τους βλάπτει σοβαρά τήν υγεία καί τήν ανθρωπιά όλων τών μισθωτών εκμεταλλευομένων,όλης τής κοινωνίας
μέ τήν κοινωνία
Αναρχική πρωτοβουλία από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα
Posted by...The Motorcycle boy at 9:13 π.μ. 0 comments
Καλή Χρονιά !
Πέμπτη, Ιανουαρίου 01, 2009
___________________________________
Εύχομαι το 2009 να επουλώσει τις πληγές του 2008, δίχως όμως να λησμονήσουμε τα αίτια που οδήγησαν σε αυτές.
__________________________________________
Εύχομαι το 2009 να μην επαναληφθούν, σε καμία χώρα, εικόνες σαν αυτές:
... να μην θρηνήσει άλλος πατέρας το παιδί του
... να μην θάψει άλλη οικογένεια τα ανήλικα παιδιά της
... να μην υπάρξει άλλη μάνα αδύναμη να προστατεύσει το παιδί της
... και απορίας
Εύχομαι, να σταματήσει το αιματοκύλισμα στη Γάζα.Εύχομαι, οι Παλαιστίνιοι να σταματήσουν να θρηνούν τα παιδιά και τους γονείς τους.
Εύχομαι το Ισραήλ να σταθεί κάποτε αντάξιο της ιστορίας των προγόνων του.
Εύχομαι οι Ισραηλινοί να καταλάβουν.
Εύχομαι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, να μην μας απογοητεύσει.
Εύχομαι
να μην υπάρξουν άλλα θύματα,
όπως η Κωνσταντίνα
______________________________________________
Και κάποιες σκέψεις:
Ο έσχατος μήνας του 2008 μας γέμισε θλίψη και οργή.
Ήταν ένας μήνας που πολλά μάθαμε και άλλα πολλά υποψιαστήκαμε.
Η εξέγερση ή έκρηξη ή όπως αλλιώς θέλετε να κατονομάστε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου,
δημιούργησε πολλά συναισθήματα αλλά και πολλά ερωτηματικά.
Αυτές τις ελάχιστες ώρες πριν το πέρας του 2008 ή την έναρξη του 2009, θα προσπαθήσω, με τη βοήθεια σας, να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου.
1. Ήταν ή δεν ήταν εξέγερση;
Πολλά λέγονται. Οι αριστεροί υποστηρίζουν πως δεν ήταν εξέγερση διότι η εξέγερση μπορεί να γίνει μόνο από την εργατική τάξη. Οι δεξιοί συμφωνούν στο ότι δεν ήταν εξέγερση, εκτιμώντας όμως ότι δεν θα μπορούσε να ήταν εξέγερση διότι δεν συντρέχει λόγος εξέγερσης. Οι ενδιάμεσοι που συμμετείχαν είτε στην εξέγερση του Μάη του 1968, είτε του Πολυτεχνείου, επίσης εκτιμούν πως δεν ήταν εξέγερση διότι δεν υπήρχε συγκεκριμένος στόχος και πλατφόρμα, διότι οι 15χρονοι δεν μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και διότι στις εξεγέρσεις δεν γίνονται πλιάτσικα.
Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά θα πω ότι οι λεηλασίες μπορεί να μην ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του Μάη του 1968, ήταν όμως στην εξέγερση του Λος Άντζελες το 1992.
Επίσης, εκτιμώ πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις λεηλασίες και τους βανδαλισμούς όχι ως μια παραβατική συμπεριφορά αλλά ως μια συμβολική κίνηση. Δύο παραδείγματα: το κάψιμο του Χριστουγεννιάτικου δεν είναι μια απλή παραβατική συμπεριφορά. Αφενός η φωτιά σημασιολογικά παραπέμπει στην εκ νέου γέννηση- καταστρέφω το παλιό ώστε από τις στάχτες του να γεννηθεί το καινούργιο (φοίνικας), αφετέρου το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, και μάλιστα αυτό του Δήμου Αθηνών, συμβολίζει όλη την υποκρισία των εορτών. Οι δε λεηλασίες είναι δύο ειδών: είτε πραγματικές - οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν τον επόμενο μήνα, είτε συμβολικές- από την στιγμή που προβάλλεται συνεχώς ότι το κράτος μας κλέβει, θα κλέψουμε κι εμείς. Η συμπεριφορά αυτή δεν απάδει του σκανδάλου του Βατοπεδίου, των ομολόγων, και πάσης φύσεως κουμπάρων.
2. Ποιοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις;
Τα ΜΜΕ και σύσσωμη η Πολιτική ηγεσία του τόπου μας (πλην του ΣΥΡΙΖΑ) εμμένουν στους κουκουλοφόρους. Είναι όμως έτσι; Όσοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις γνωρίζουν πως δεν ήταν. Ενδεχομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που μυήθηκαν ταχύτατα στη συμπεριφορά των κουκουλοφόρων- σπάσιμο βιτρίνων, κατασκευή και εκτόξευση μολότοφ, κ.α.
Ο βασικός όγκος των κινητοποιήσεων αποτελούνταν από μαθητές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα καινοφανές μαθητικό κίνημα. Ένα κίνημα που δεν καθοδηγούνταν ούτε από κόμματα ούτε από άλλες οργανώσεις. Ο βασικός τρόπος οργάνωσής τους ήταν η κινητή τηλεφωνία και το διαδίκτυο. Παραδίπλα στο μαθητικό κίνημα υπήρχαν οι φοιτητές αλλά και λοιποί πολίτες, οι οποίοι ενδεχομένως να μην συμμετείχαν στις ακραίες ενέργειες, εντούτοις όμως τις ανέχονταν και τις επιδοκίμαζαν με τη σιωπή τους. Πέραν αυτών υπήρχαν βέβαια και οι αντιεξουσιαστικές ομάδες και οι περίφημοι "κουκουλοφόροι" και το παρακράτος, αλλά και απλά κακοποιά στοιχεία.
3. Υπήρχε στόχος;
Οι περισσότεροι αρέσκονται στη ρητορική περί ανυπαρξίας συγκεκριμένου στόχου. Εκτιμώ πως σε όλες τις εξεγέρσεις εκ των υστέρων μόνο είμαστε σε θέση να ορίζουμε με σαφήνεια το στόχο. Η ιστορία, εξάλλου, γράφεται εκ των υστέρων, δεν σχεδιάζεται εκ των προτέρων. Πάρα ταύτα, με μια πρόχειρη χρονολογική καταγραφή των γεγονότων που έχω κάνει, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η κινητοποίηση ήταν τόσο ακαριαία και μαζική που θα τολμούσαμε να μιλήσουμε για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας εξέγερσης. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να πούμε ότι μέχρι το Σάββατο 6/12 ώρα 9:13, οι έφηβοι ήταν απολύτως ανυποψίαστοι και εύχαρεις, και άξαφνα κινητοποίηθηκαν. Η δολοφονία ήταν η θρυαλλίδα, η αφορμή για να καταγγείλουν τη ζωή που έχουμε οργανώσει για δαύτους να ζήσουν. Από κει και πέρα, ναι, τα αιτήματά τους δεν είναι σαφή, έχουν όμως τη μορφή της άναρθρης κραυγής. Πρόκειται για μια συναισθηματική αντίδραση, με υποβόσκοντα στόχο.
4. Η αστυνομία ήταν απούσα;
Εκτιμώ πως η αστυνομία δεν ήταν απούσα. Ήταν όμως επιλεκτική και ενδεχομένως να ακολουθούσε έναν σαφή στρατηγικό σχεδιασμό. Ήταν επιλεκτική υπό την έννοια ότι δεν συλλάμβανε τους "επαγγελματίες" αλλά αυτούς που τύχαινε να περνάνε από το λάθος σημείο. Και το έπραττε αυτό ως αποτέλεσμα "στρατηγικού σχεδιασμού". Η κυβέρνηση της ΝΔ παίζει το τελευταίο της χαρτί (και κρίνω πως θα της βγει). Η κυβέρνηση της ΝΔ έπρεπε πάση θυσία να αποφορτίσει το κλίμα, να ενεργοποιήσει τα ένστικτα αυτοσυντήρησης των "νοικοκυραίων", και να θυματοποιήσει την αστυνομία. Πως θα το έπραττε αυτό; Μόνον εάν οι κινητοποιήσεις έβλαπταν τους "βιοπαλαιστές" και στους "νοικοκυραίους". Για αυτό άλλωστε το λόγο επετίθετο η αστυνομία με χημικά σε μια ειρηνική πορεία και στη συνέχεια εξωθούσε το κόσμο προς τη Νομική και το Πολυτεχνείο, όπου και υπήρχε ο μηχανισμός για συντεταγμένη αντεπίθεση. Στη συνέχεια τη σκυτάλη αναλάμβαναν τα ΜΜΕ: μονίμως οι τηλεοπτικές εικόνες αυτών που πέταγαν μολότοφ έπονταν των εικόνων της αστυνομίας να ρίχνει χημικά σε μια διαδήλωση. Τέλος, έρχονταν το κράτος δια του Καραμανλή να αποζημιώσει τους αγανακτισμένους πολίτες που χάσανε τις περιουσίες τους. Παλιό το κόλπο.
5. Μπορεί να βελτιωθεί το σώμα της Αστυνομίας με νομοθετικά μέτρα;
Θα σας παραπέμψω στο γνωστό πείραμα των κοινωνικών ψυχολόγων: Πριν από 30 περίπου χρόνια μια ομάδα κοινωνικών ψυχολόγων διεξήγαγε ένα πείραμα στις ΗΠΑ, νομίζω. Κάλεσε
πολίτες με συμβατική συμπεριφορά, τους οδήγησε σε μια φυλακή και τυχαία επέλεξε κάποιους για να αναλάβουν το ρόλο των δεσμοφυλάκων και κάποιους το ρόλο των φυλακισμένων. Το πείραμα θα διαρκούσε 3 μήνες. Όμως, διεκόπη μόλις την 14η ημέρα, διότι οι μεν δεσμοφύλακες είχαν αυτοβούλως υιοθετήσει συμπεριφορές του πιο στυγνού δεσμοφύλακα, και οι μεν κρατούμενοι το αντίστοιχο. Το ζήτημα της αστυνομίας είναι διαχρονικό. Η αλλαγή των ρόλων δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με ad hoc νομοθετικές ρυθμίσεις. Μόνον η παιδεία μπορεί να συμβάλλει σε αυτό. Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και επιμονή. Φυσικά κάποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν άμεσα, όπως στο ζήτημα της ατιμωρησίας. Όταν οι αστυνομικοί της υπόθεσης ζαρντινιέρα τιμωρούνται με 5 ευρώ το μήνα για τρία χρόνια, δεν δημιουργείται αντικίνητρο ώστε να μην πράξουν τα ανάλογα κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους. Ένα δεύτερο βήμα είναι να υπάρξει κώλυμα μεταξύ συμμετοχής σε ακροδεξιές οργανώσεις και συμμετοχής στο αστυνομικό σώμα.
4. Ποιοι είναι οι πληγέντες;
Λέγετε πως οι πληγέντες ήταν οι καταστηματάρχες. Πρόκειται για μια μονομερή ανάγνωση του ζητήματος. Στην πραγματικότητα οι πληγέντες είναι όλα τα παιδιά στην ηλικία του Αλέξανδρου που μέσα σε μια στιγμή ενηλικιώθηκαν, που μέσα σε μια στιγμή έχασαν την αφέλεια της ηλικίας τους και εισήλθαν στον άδικο και σκληρό κόσμο των μεγάλων. Έγιναν μάρτυρες μιας ακραίας κρατικής βίας. Είδαν τον οιονεί φίλο και συμμαθητή τους να δολοφονείται από το κράτος. Ποιος θα μπορέσει τώρα να τους δώσει πίσω τα όνειρα τους; Η δική τους απώλεια δεν αποζημιώνεται με ένα 10χίλιαρο.
Όσο για τους καταστηματάρχες, βεβαίως και σέβομαι τη θέση τους. Όμως είναι κοινός τόπος, ότι η οικονομική ύφεση στην αγορά της Αθήνας δεν οφείλεται αποκλειστικά στις κινητοποιήσεις. Η αγορά, ούτως ή άλλως, ασφυκτιούσε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, εγχώριας και διεθνούς.
5. Οι μετανάστες είχαν δικαίωμα να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις;
Η απάντηση μου είναι κατηγορηματική: σαφώς ναι. Περισσότερα για αυτό το θέμα μπορείτε να βρείτε εδώ.
6. Τα Εξάρχεια είναι γκέτο;
Επίσης απαντώ κατηγορηματικά. Ούτε τα Εξάρχεια είναι γκέτο, ούτε η Πλ. Ομονοίας, ούτε η Πλ. Βικτωρίας, ούτε η Πλ. Αμερικής. Οι τρείς όμως τελευταίες περιοχές δεν είναι ακόμα γκέτο. Είναι πολύ πιθανό όμως να γίνουν σύντομα γκέτο εάν η Πολιτεία συνεχίσει τον ταρτουφισμό της στο ζήτημα της μεταναστευτικής πολιτικής. Όσον δε αφορά στα Εξάρχεια, ούτε ήταν ούτε θα γίνουν γκέτο. Τα Εξάρχεια είναι μια από τις καλύτερες γειτονιές της Αθήνας και φημίζεται για τα μπαράκια και τις ταβέρνες της. Όμως, πράγματι, αυτή η δολοφονία μόνο στα Εξάρχεια θα μπορούσε να τελεστεί, κι αυτό δεν οφείλεται στους αναρχικούς των Εξαρχείων αλλά στην επί δεκαετίες καλλιεργούμενη εντύπωση για τα Εξάρχεια ως γκέτο. Εκεί ο κάθε αστυνόμος έχει τεκμήριο αθωότητας. Πουθενά αλλού η αστυνομία δεν εμφανίζει σε τέτοιο βαθμό το αυταρχικό πρόσωπό της. Εάν κάτι μπορούμε να κάνουμε τις επόμενες ημέρες όλοι, είναι να γνωρίσουμε τα Εξάρχεια. Έτσι ώστε εάν κάπου κάποτε κάποιος ξαναμιλήσει για το άβατο των Εξαρχείων, να μπορούμε να πούμε "ήμουν κι εγώ εκεί".
(Σημειώνω οτι η εικόνα που παρουσιάζουν τα Εξάρχεια τις τελευταίες εβδομάδες, είναι θλιβερή. Τα Εξάρχεια είναι άδεια. Πρέπει να τα βοηθήσουμε. Δεν πρέπει να επικουρήσουμε στην απερήμωση της περιοχής.)
7. Πρέπει να γίνει άρση ασύλου;
Κρυβόμαστε πίσω απο τις λέξεις. Όταν ρίχνουν χημικά στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, αυτό δεν είναι άρση ασύλου;
Σε κάθε περίπτωση όμως η άρση ασύλου, και μάλιστα η άρση ασύλου στο Πολυτεχνείο, μόνο επιδείνωση της κατάστασης μπορεί να επιφέρει. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν υπάρχει ζήτημα στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο δεν είναι Νομική. Όμως το θέμα θα το διευθετήσουν μόνο οι ίδιοι οι φοιτητές και οι πρυτανικές αρχές.
8. Υπάρχει κερδισμένος κομματικά από αυτές τις κινητοποιήσεις;
Ενδεχομένως η ΝΔ, εάν συνεχίζουμε να καλλιεργούμε την εντύπωση πως κάποιοι κακοί κουκουλοφόροι, άνευ λόγου και αιτίας θέλησαν να καταστρέψουν τις περιουσίες μας.
Από κει και πέρα, το ΠΑΣΟΚ με την τακτική του "δεν παίρνω θέση" διότι αύριο θα είμαι κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν νομίζω πως ωφελείται. Το δε ΣΥΡΙΖΑ μολονότι έχει καλές προθέσεις δεν μπορεί ακόμα να αποφασίσει εάν είναι οργάνωση ή κοινοβουλευτικό κόμμα, με αποτέλεσμα να πέφτει σε αντιφάσεις. Όσο για το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ- ουδέν σχόλιο.
9. Τι κρατάμε από τις κινητοποιήσεις του Δεκεμβρίου;
Θα το πω διαφορετικά. Το 1985, στην δολοφονία του Καλτεζά, ήμουν στην ηλικία των παιδιών που διαδηλώνουν σήμερα. Εγώ όμως τότε δεν έκανα τίποτα. Ούτε η δική μου γενιά έκανε τίποτα. Την σιωπή και αδιαφορίας μας την πλήρωσε την 6η του Δεκέμβρη ο Αλέξης. Είμαι αισιόδοξη που αυτή η γενιά δεν "λούφαξε" όπως η δική μας.
Είμαι περήφανη που αυτή η γενιά κατέβηκε στους δρόμους, έκλαψε, φώναξε, έσπασε.
Από όλα όσα έλαβαν χώρα το Δεκέμβρη του 2008, διατηρώ το ότι η γενιά των αυριανών πολιτών ξεκινά πολιτικοποιημένη δίχως διάθεση να υποταχθεί στα "όχι", στα "πρέπει" και στα "δεν πρέπει" των προηγούμενων γενιών. Την πόνεσαν και αντέδρασε. Τι πιο υγιές απο αυτό;
_________________________________________________________
Και να μην ξεχάσουμε σήμερα να πούμε στους ανθρώπους που αγαπάμε,
ένα τόσο δα "σ' αγαπώ"
και στους ανθρώπους που κάποτε πληγώσαμε,
ένα τόσο δα "συγνώμη"
και για όσους είναι μόνοι τους αυτές τις μέρες
μια σκέψη ας κάνουν-ας κάνουμε:
πως η πιο πιστή παρέα μας είναι τα όνειρα μας
μονάχα αυτά αν χάσουμε
θα είμαστε ολότελα μόνοι
Να είστε καλά
Posted by...Afrodite Al Salech at 2:08 μ.μ. 0 comments
