Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

(κι ομως τα ματια μου ειναι ακομη ανοιχτα και φωναζουν)
ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ?


4,5 χρόνια μετά,η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου από τήν Χίο αντέχει,συνεχίζει καί επιμένει παρά τίς τραγικές αλλαγές καί ανατροπές πού προκάλεσε ξαφνικά στήν ζωή της καί στήν οικογενειά της ο παραλογισμός καί η βία ενός ιδιωτικού φύλακα στό εργοστάσιο τής ΔΕΗ αλλά καί η ανευθυνότητα ,η ολιγωρία καί αμέλεια γιατρών τού "Σκυλίτσειου" νοσοκομείου τής Χίου πού η "επιστημονική διάγνωση" πώς πρόκειται γιά ένα "ψυχολογικό σόκ" από τό επεισόδιο,κατέληξε νά είναι μετά από καθυστέρηση 15ωρών ένα βαρύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
΄Ηταν 8/4/06,όταν τό ξεκίνημα ενός ρεπορτάζ γιά βραχυκύκλωμα καί φωτιά στό εργοστάσιο τής ΔΕΗ στήν θέση Κοντάρι τής Χίου,εξελίχθηκε σέ "φωτιά" στό ίδιο σώμα τής Αγγελικής πού γιά 4,5χρόνια τώρα τήν έχει φυλακίσει στήν σιωπή καί στήν τετραπληγία.
Είναι 4,5χρόνια τώρα πού η Αγγελική δείχνει μέ τόν αγώνα της πώς τίποτα δέν μπορεί νά σταθεί εμπόδιο στόν άνθρωπο πού δέν παραιτείται γιά ζωή,δικαιοσύνη καί αξιοπρέπεια ,είναι η Αγγελική μιά δυνατή απόδειξη ενάντια στήν παθητικότητα καί στήν αδράνεια,αλλά καί αρκετές περιπτώσεις σάν εκείνη πού παρά τήν αναπηρία τους αρνούνται νά καθηλωθούν στό τείχος τής απογοήτευσης,τής απομόνωσης καί τού περιθωρίου πού σηκώνει γύρω τους ένα απάνθρωπο,εξουσιαστικό καί ανταγωνιστικό σύστημα.
Η δίκη πού ξεκίνησε επιτέλους αυτή τήν φορά στήν Χίο,μετά από αρκετές αναβολές στό παρελθόν,δέν μπορεί παρά νά έχει σάν τήν μόνη φυσική κατάληξη καί απόφαση τήν δικαίωση τής Αγγελικής πού αγωνίζεται νά σταθεί όρθια απέναντι στήν πληγή πού τής άνοιξαν εδώ καί 4,5χρόνια συμπεριφορές,στάσεις καί νοοτροπίες πού προέρχονται από μία τοξική πηγή πού δηλητηριάζει τήν ανθρώπινη ύπαρξη,μιά εστία μόλυνσης πού παράλληλα αναπαραγάγει ένα ταξικό σύστημα,εχθρικό,πολεμικό καί επιθετικό γιά τήν κοινωνική συμβίωση καί αλληλεγγύη.
Η Αγγελική Χατζηδημητρίου ,όπως καί όλα τά θύματα εργατικών "ατυχημάτων" ,οι απολυμένοι,οι άνεργοι,οι άστεγοι,οι μικροεπιχειρήσεις πού κλείνουν,όλος ο κόσμος τής μισθωτής σκλαβιάς καί ωμής εκμετάλλευσης πού σπρώχνεται μέσα στίς ειδικές συνθήκες σφαγής καί εξόντωσης από τήν συνδιαχείριση Κράτους,τραπεζών καί πολυεθνικών,νά ξέρουν πώς δέν είναι μόνοι τους,πώς η αναρχική συντροφικότητα καί ηθική κανέναν δέν θά αφήσει έξω από τήν αγκαλιά τής συμπαραστασής της καί τής στηριξής της απροστάτευτους στήν καταστολή,στήν τρομοκρατία,στήν φτώχεια,στήν εξαθλίωση καί στήν αδικία πού σπέρνει ο νόμος τής Βαρβαρότητας στό όνομα τής "δημοκρατίας",τού "σοσιαλισμού",τής "συναίνεσης" καί τής "ανάκαμψης τής οικονομίας"!
Μόνο μέσα καί μαζί μέ τούς άλλους ,μαζί θά μπορέσουμε νά περάσουμε σέ εκείνη τήν μέρα πού θέλουμε καί αγωνιζόμαστε νά έρθει,νά μήν αργήσει.
Εκείνη τήν μέρα πού τά βήματα καί η φωνή τής Αγγελικής,τής κάθε Αγγελικής από κάθε μεριά τής γής θά βρίσκονται στήν αρχή αυτής τής ατέλειωτης πορείας.

Απαιτούμε νά αποδοθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δικαιοσύνη σέ όσους έστειλαν τήν Αγγελική στήν αναπηρική καρέκλα,σέ όσους αναλογεί τό όποιο ποσοστό ευθύνης γιά τήν βαριά βλάβη τής υγείας της.

Απαιτούμε (είναι καί παλαιότερη θέση μας γιά τήν υπόθεση) η ΔΕΗ πού έχει εξοντώσει χρηματικά τούς εργαζόμενους μέ τά ληστρικά,πανάκριβα καί υπέρογκα τιμολογιά της,η ΔΕΗ πού ακόμα καί αυτές τίς σκληρές ώρες τής οικονομικής κρίσης γιά τόν λαό δέν διστάζει νά κατεβάσει τούς διακόπτες καί νά κόβει τό ρεύμα βυθίζοντας στό σκοτάδι καί στό κρύο χιλιάδες συμπολίτες μας ,η ΔΕΗ νά σταματήσει νά "κρύβεται" πίσω από έναν ιδιωτικό φύλακα(πού φυσικά έχει τεράστια ευθύνη γιατί άν δέν έδειχνε αυτόν τόν "υπαλληλικό ζήλο" μέ φανατισμό γιά τά συμφέροντα τών αφεντικών του,η Αγγελική δέν θά βρισκόταν σήμερα στήν δύσκολη αυτή κατάσταση,ούτε καί αυτός κατηγορούμενος σέ δίκη) καί νά πληρώσει όλα τά έξοδα γιά τήν νοσηλεία,θεραπεία καί οριστική αποκατάσταση τής υγείας τής Αγγελικής.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ,10/12/2010 erozer2000@yahoo.gr
(επισυνάπτονται όλα τά στοιχεία τού τραπεζικού λογαριασμού πού έκλεισε,αφού συγκεντρώθηκαν 1130 ευρώ ως ελάχιστη συμβολή οικονομικής βοήθειας στήν οικογένεια τής Αγγελικής)

Posted by...The Motorcycle boy at 9:32 π.μ. 1 comments  

12ο Δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης

Το εγχείρημα για έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, το οποίο ξεκινήσαμε αρχές Ιουνίου συνεχίζει (προηγούμενο post εδώ), μεγαλώνει και φέρνει κοντά του όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Μέσα στο καλοκαίρι έγιναν πολλές εργασίες που ακόμα συνεχίζονται ενώ παράλληλα έχουν αρχίσει και οι διάφορες δραστηριότητες.

Περισσότερες πληροφορίες στο site του σχολείου:

http://sxoleio12.wordpress.com/

Posted by...Uncle Aris at 2:02 π.μ. 0 comments  

Qadir, ένας Αφγανός Οδυσσέας

Η οδύσσεια του Καντίρ είχε ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια, όταν σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών οι Ταλιμπάν τον απήγαγαν μαζί με άλλους 20 συμμαθητές του εισβάλλοντας στο σχολείο τους στην πόλη Μαζάρι Σαρίφ, στο βόρειο Αφγανιστάν. Ο Καντίρ και οι συμμαθητές του θα παραμείνουν κρατούμενοι των Ταλιμπάν για ένα μήνα, έως ότου απελευθερωθούν κατά τη διαδικασία ανταλλαγής ομήρων μεταξύ της τότε κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των Ταλιμπάν.

Η επιστροφή, όμως, του Καντίρ δεν θα σημάνει το τέλος της περιπέτειάς του, καθώς φτάνοντας σπίτι του θα ανακαλύψει ότι κανείς δεν απόμεινε για να τον περιμένει. Γονείς, αδέλφια, συγγενείς… ολόκληρη η οικογένεια είχε «εξαφανιστεί» και δεν κατόρθωσε να μάθει τι συνέβη, αν ζούσαν ή, μάλλον, πώς χάθηκαν…

Ο Καντίρ δεν είχε άλλη επιλογή. Ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς, όπως και τόσοι άλλοι φίλοι και γνωστοί του της αφγανικής φυλής των Χαζαρά. Από το Αφγανιστάν στο Πακιστάν κι από εκεί στο Ιράν, όπου και θα παραμείνει για δύο χρόνια έως ότου καταφέρει να συγκεντρώσει τα χρήματα ώστε να διεκδικήσει το δικαίωμα στη ζωή σε κάποια ευνομούμενη χώρα. Επόμενος σταθμός, η Τουρκία. Ένα χρόνο αργότερα κατορθώνει να περάσει με φουσκωτή βάρκα από το Αϊβαλή στη Λέσβο. Η Τουρκία, άλλωστε, δεν αναγνώριζε, κι εξακολουθεί, πολιτικούς πρόσφυγες από μη ευρωπαϊκές χώρες! Κι ο Καντίρ αναμφισβήτητα ήταν πολιτικός πρόσφυγας.

Από τη Λέσβο στην Αθήνα. Με τη βοήθεια του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες θα καταθέσει αίτημα πολιτικού ασύλου και θα του δοθεί προσωρινή στέγη στον ξενώνα της Διεθνούς Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου». Ήταν μόλις δεκαοκτώ χρονών.

Σύντομα έμαθε την ελληνική γλώσσα και άρχισε να βοηθάει εθελοντικά στον ξενώνα των «Γιατρών του Κόσμου». Τρία χρόνια αργότερα είχε γίνει απαραίτητος στον ξενώνα κι όχι μόνο. Άρχισε να εργάζεται σε επαγγελματική πλέον βάση ως διαπολιτισμικός μεσολαβητής-μεταφραστής τόσο στους «Γιατρούς του Κόσμου» όσο και σε άλλες ΜΚΟ, όπως στο «Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανισμού» και το Κέντρο Ψυχικής Υγείας «Βαβέλ». Όμως τα χρόνια πέρναγαν και καμία απάντηση δεν λάμβανε στο αίτημά του για πολιτικό άσυλο, μήτε θετική μήτε αρνητική, όπως και σχεδόν όλοι οι άλλοι αιτούντες πολιτικό άσυλο.

Μια νομοθετική ρύθμιση του 2006 έδινε τη δυνατότητα μετάβασης από το ες αεί καθεστώς του αιτούντα άσυλο στο καθεστώς του οικονομικού μετανάστη. Ο Καντίρ το έπραξε, όσο κι αν ήξερε ότι ο ίδιος δεν ήταν οικονομικός μετανάστης αλλά εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Και κάπως έτσι συνέχισε τη ζωή του στη νέα του πατρίδα, συνεπής στα καθήκοντά του ως διαπολιτισμικός μεσολαβητής και γενικών καθηκόντων στους «Γιατρούς του Κόσμου», μέχρι το Σάββατο εκείνο.

Το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου, νωρίς το βράδυ, ο Καντίρ βγήκε από το σπίτι του, στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, για να πάει στο περίπτερο της πλατείας να αγοράσει τσιγάρα. Δεν είχε πολλή ώρα που είχε γυρίσει από τη δουλειά του. Φόραγε εξάλλου ακόμα τη μπλούζα με τα διακριτικά των «Γιατρών του Κόσμου».

Επιστρέφοντας στο σπίτι του, εκεί, στην Αλκιβιάδου, κοντά στο καφενείο, άκουσε τη βοή της καθόδου από τα σκαλάκια της πλατείας μια ομάδας ανθρώπων που κατευθύνονταν προς το μέρος του, ουρλιάζοντας «αυτόν, αυτόν, αυτόν...». Ο Καντίρ δεν κατάλαβε, δεν πρόλαβε να καταλάβει. Όρμησαν κατά πάνω του. Προσπάθησε να τους ξεφύγει. Ήταν πολλοί. Να ήταν 6, να ήταν 10 ή 20… δεν θυμάται. Ένας τον ακινητοποίησε αρπάζοντάς τον από το λαιμό κι άλλοι άρχισαν να το χτυπούν με μανία. Κάποιος τον χτύπησε με κάτι βαρύ. Σιδηρολοστός, όπως θα μάθει αργότερα. Κι έχασε τις αισθήσεις του.

Το επόμενο που θυμάται είναι οι αστυνομικοί του Α/Τ Παντελεήμονα να τον ξυπνούν και να του βάζουν πάγο στο μάτι του. Δεν θυμάται πώς βρέθηκε εκεί. Οι αστυνομικοί του απάντησαν ότι πήγε μόνος τους. «Δεν θα ήταν ποτέ δυνατό» μας λέει ο ίδιος.

Πέντε μέρες θα μείνει στον Ευαγγελισμό κι από κει στο σπίτι του. Πονάει, ζαλίζεται, ο λάρυγγάς του αιμορραγεί εσωτερικά και δεν βλέπει από το ένα μάτι του. Οι γιατροί δεν ξέρουν αν η όρασή του θα αποκατασταθεί ποτέ πλήρως, μήτε τι αλλά προβλήματα θα του αφήσει αυτή η δολοφονική επίθεση. Όμως τον Καντίρ αυτό που περισσότερο τον πειράζει είναι το συνεχές συναίσθημα του φόβου. «Έχω συνέχεια μπροστά μου την εικόνα αυτή. Να με αρπάζουν και να με χτυπάνε» μας λέει. «Και είναι το ίδιο ακριβώς συναίσθημα… όπως τότε, όταν με κράταγαν οι Ταλιμπάν και δεν ήξερα αν ποτέ θα ξαναδώ τη μάνα μου… κι έπειτα μας ελευθέρωσαν και όταν γύρισα σπίτι μου είχαν χαθεί οι δικοί μου. Αυτός ο φόβος ότι τα είχα χάσει όλα. Πως δεν είχα καμία ελπίδα. Και σήμερα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω ακριβώς όπως τότε».

Έξω από το σπίτι του είχε λαϊκή αγορά. Κι όσο μιλάγαμε στο τηλέφωνο ακούγαμε μια ομάδα γνωστών αγνώστων να φωνάζει «Έξω οι ξένοι. Η Αθήνα ανήκει στους Έλληνες».

Ακολουθεί σιωπή. «Πότε θα σταματήσουν όλα αυτά; Τι συμβαίνει στη γειτονιά μας; Πού οδηγείται η χώρα μας;» με ρωτάει, δίχως φυσικά να μπορώ να του δώσω καμία απάντηση.
***

Ο Καντίρ είναι ένα από τα πολλά θύματα της πλατείας του Αγίου Παντελεήμονα. Και ναι, ο Καντίρ είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των θυμάτων της πλατείας… αλλοδαπός, απολύτως ενταγμένος, νομοταγής, εργαζόμενος, φιλήσυχος… ένας άνθρωπος δικός μας. Κι αν πριν από δύο χρόνια, για ένα διάστημα δύο-τριών μηνών, πράγματι συγκεντρώνονταν στην πλατεία μεγάλος αριθμός αλλοδαπών που κατέφθαναν από τα νησιά με απόλυτη ευθύνη του κράτους και προκαλούσαν τα ξενοφοβικά συναισθήματα των κατοίκων της περιοχής, εδώ και ενάμιση χρόνο κανένας λόγος δεν συντρέχει που να δικαιολογεί παρόμοια επεισόδια, αν ποτέ μπορούν να δικαιολογηθούν οι δολοφονικές επιθέσεις στο όνομα μάλιστα της πατρίδας!

Καιρό τώρα η κατάσταση στην περιοχή παραμένει η ίδια: Ομάδες κρούσης φασιστικών οργανώσεων επανδρωμένες από Έλληνες και αλλοδαπούς, κάθε ηλικίας και φύλου, εξαπολύουν ένα πρωτοφανές για την ιστορία της Ελλάδας πογκρόμ, κυρίως κατά Αφγανών, αλλά και Ελλήνων που αρνούνται να υιοθετήσουν τη ρητορική του μίσους, ενώ ομάδες αντιρατσιστικών οργανώσεων ανταπαντούν σε μια αλυσιτελή προσπάθεια αυτοπροστασίας. Το κράτος παρακολουθεί αμήχανο, γνωστοί και διόλου άγνωστοι αγοράζουν ακίνητα στην περιοχή σε εξευτελίστηκες τιμές και εντωμεταξύ η παιδική χαρά από όπου ξεκίνησαν τα επεισόδια προ δύο ετών παραμένει κλειστή με απόφαση των υποτιθέμενων «αγανακτισμένων πολιτών», την υποστήριξη των φασιστικών ομάδων κρούσης και τη σιωπηλή συναίνεση του δημάρχου, ο οποίος αποφάσισε ότι η παιδική χαρά θα μείνει κλειστή στο πλαίσιο ενός ακόμη έργου ανάπλασης!

Κι έως ότου αποφασίσει η πολιτεία να παρέμβει ουσιαστικά και αποτελεσματικά εξαρθρώνοντας τις «φασιστικές ομάδες κρούσης», στις οποίες σημειωτέον συμμετέχουν και ανήλικα παιδιά, οι έλλογοι κάτοικοι της περιοχής, απολύτως εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους, αναρωτιούνται ποιος θα ναι ο επόμενος. Και τότε ρί-ξα-με τον κλήρο, να δούμε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί…
***

Το 2007 η σκηνοθέτιδα ντοκιμαντέρ Αννέτα Παπαθανασίου, εμπνεόμενη από την ιστορία του Καντίρ και ακούγοντας την επιθυμία του να επιστρέψει στο Αφγανιστάν για να αναζητήσει τους δικούς του, του πρότεινε να πάνε μαζί και να καταγράψει το οδοιπορικό του. Το ντοκιμαντέρ «Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας» πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, της ΕΡΤ, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Al Jazeera English, και απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Διεθνές Τηλεοπτικό Φεστιβάλ ROMA FICTION FESTIVAL. Το «Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας» προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2008 στο 10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και τον Ιούνιο του 2008 στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχvώv και Μoυσικής Β&Μ Θεoχαράκη, προβολή που οργάνωσε το Υπoυργείo Εξωτερικών και οι πρεσβείες του Καναδά και της Αυστραλίας.
Και κατά πώς φαίνεται… ο Καντίρ ως ένας πραγματικός Οδυσσέας δεν θα βρει ποτέ την Ιθάκη του.Φροντίζει η Ελλάδα γι’ αυτό.


Από το blog της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ

Posted by...The Motorcycle boy at 1:25 μ.μ. 0 comments  

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ" ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΠΟΥ ΕΣΕΝΑ ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ
 
Ο βίαιος καί μηδενιστικός υπόκοσμος τής εξουσίας παρά τίς συχνές πρασινογάλαζες εναλλαγές του στό μέγαρο Μαξίμου καί στήν κοινοβουλευτική "πλειοψηφία" , διέλυσε καί τίς τελευταίες ψευδαισθήσεις τού κοινωνικού σώματος γιά "αλλαγή" καί "προκοπή".
Καί όμως,παρά τά στοιχεία καί τίς αποδείξεις γιά εγκληματική,τρομοκρατική καί ληστρική δράση γιά πάνω από τρείς δεκαετίες "αποκατάστασης τής δημοκρατίας", ο υπόκοσμος εξακολουθεί νά απολαμβάνει τά "χρηστά ήθη" τής ασυλίας,τής ανομίας καί τής ατιμωρησίας, υπογράφοντας ψυχρά καί κυνικά, τόν αργό θάνατο εργαζομένων,συνταξιούχων καί νεολαίων.
Τά αδέρφια Νίκος καί Θόδωρας Τσουβαλάκης παρά τά σοβαρά προβλήματα υγείας βρέθηκαν μέ πολυετείς ποινές στά κάτεργα τής ψευτοδημοκρατίας γιά τήν κλοπή δύο υπολογιστών καί μπαταριών κινητών τηλεφώνων από μεγαλοκαταστήματα ηλεκτρονικών ειδών τής Γλυφάδας.
Προφανώς ,η δικαστική έδρα είναι αδιάφορη γιά τίς "σκιές" πού παίρνουν καθημερινά σειρά η μία δίπλα στήν άλλη στούς ομαδικούς τάφους τού κοινωνικού αποκλεισμού,τής ανεργίας,τού περιθωρίου καί τής πρέζας.
Προφανώς ,στρατευμένη στήν εξουσιαστική της τυφλότητα καί στό παγερό υπηρεσιακό της καθήκον πού έχει εκπαιδευθεί νά στέλνει μηχανικά καί υπάκουα "αναλώσιμο υλικό" σέ δεσμοφύλακες,ιδρύματα καί κελιά ,θέλει νά εφαρμόσει κατά γράμμα "τά πρέπει τού νόμου" καί αρνείται νά σπαταλήσει δευτερόλεπτο τού "πολύτιμου εργασιακού" της χρόνου γιά νά ερμηνεύσει τά γεγονότα πού οδήγησαν δύο ανθρώπους στής απόγνωσης τήν άκρη γιά νά "αντιμετωπίσουν" προσωρινά τίς σκυλίσιες μέρες μιάς επιβίωσης πολύ πιό κάτω από τά όρια τής απόλυτης πείνας,φτώχειας καί ανάγκης.
Προφανώς,γιά αυτήν τήν επιλεκτική "δικαιοσύνη" πού έχει αυτοσκοπό καί θεοτητά της τήν απόδοση τής ποινής καί τιμωρίας στήν πιό ακραία,βίαιη,απεχθή καί εκδικητική της μορφή, ο Νίκος καί Θόδωρας Τσουβαλάκης είναι δύο ακόμη "αριθμοί" χαμένοι μέσα σέ τόσους άλλους πού η υπαρξή τους δέν έχει ενδιαφέρον,αξία καί σημασία!
Προφανώς,όταν ο νόμος τής καρδιάς καί τού συναισθήματος γιά τόν άλλο έχει καταργηθεί από τήν πιστή τήρηση τού ποινικού κώδικα,πώς μπορείς νά ακούσεις μπροστά σου τά "κουρέλια νά τραγουδούν ακόμη" κανοντάς σου έκκληση γιά "επιείκεια" καί "ανθρωπιά"?
Τό τσεκούρι τού νόμου πού σηκώνεις κόβοντας τήν λεπτή κλωστή πού ίσα-ίσα κρατάει τήν ζωή του άλλου πρίν τήν τελική ευθεία πρός τά κάτω,έχει σκοτώσει μέσα σου καιρό αυτές τίς λέξεις,τίς έχεις ήδη ξεχάσει......
Η στήριξη τής απεργίας πείνας τού Νίκου Τσουβαλάκη πού έχει ξεκινήσει από τίς 20/8 στίς φυλακές Τρικάλων μέ αίτημα νά μεταχθεί κοντά στόν αδελφό του Θόδωρο πού βρίσκεται στίς φυλακές Αγιάς Χανίων μέ σοβαρά προβλήματα υγείας ,είναι πράξη πού δείχνει πώς τό δικό μας "πέρασμα" σέ ένα Κόσμο χωρίς θύτες καί θύματα δέν συναντιέται πουθενά μέ τό αδιέξοδο πού καταλήγει στόν ατομικισμό,στό μίσος,στόν ρατσισμό καί στήν ισοπέδωση σέ βάρος συνανθρώπων μας πού ειδικές συνθήκες δέν τούς άφησαν νά σηκώσουν "κεφάλι",ανθρώπων πού ο ήλιος δέν περνάει από τά "μέρη" τους!
Ανθρώπων πού δέν είχαν τίς δικές μας "αντιστάσεις",δυνατότητες καί επιλογές,ανθρώπων πού ήταν λιγότερο "τυχεροί" από εμάς ή καί σέ αρκετές περιπτώσεις καθόλου "τυχεροί" καί χωρίς "ευκαιρίες" όπως ο Νίκος,ο Θόδωρας κι η υπόλοιπη πάμπτωχη οικογένεια Τσουβαλάκη πού η μισή είναι στήν φυλακή κι η άλλη μισή στά ψυχιατρεία!
Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας η ικανοποίηση τού ανθρώπινου αιτήματος νά αποφυλακισθούν λόγω τού βεβαρυμένου ιστορικού υγείας πού έχουν καί τά δύο αδέρφια.
Η εκδικητική καί αυταρχική στάση τού Κράτους απέναντι σέ άρρωστους φυλακισμένους όπως ο Σάββας Ξηρός,ο Αλφρέντο Μπονάνο,οι αδερφοί Τσουβαλάκη,ο Σίμος Σεϊσίδης,χρήστες τοξικών ουσιών αλλά καί άλλοι βαριά πάσχοντες κρατούμενοι μέ σοβαρές πολύχρονες ασθένειες δέν λέγεται Γιώργο Παπανδρέου σοσιαλισμός φυσικά,βαρβαρότητα,μισανθρωπιά καί μαρτύριο είναι τό όνομα τής "τάξης" καί τής "δημοκρατίας" σας!
Πάρεις ή δέν τήν πάρεις τήν ευθύνη, ο κίνδυνος γιά τήν ζωή κάθε έγκλειστου στίς φυλακές πού έχει ανάγκη από νοσηλεία,πρόνοια,κοινωνική επανένταξη καί όχι από απομόνωση καί σίδερα, ΕΣΕΝΑ βαραίνει καί κυνηγά!
 
η σιωπή μπροστά στήν αξία τής ανθρώπινης ζωής είναι συνενοχή
αλληλεγγύη καί απελευθέρωση τών αδερφών Τσουβαλάκη
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
Αθήνα 10/9/2010
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 9:47 π.μ. 0 comments  

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΑ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗ

ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΑΣ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ,ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ,ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 20/8 ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
 
"η κοινωνία δέν κινδυνεύει από εμένα,από τά κόμματα τής εξουσίας κινδυνεύει,πού όπως βλέπετε,η κοινωνική παρακμή,η διαφθορά καί η ζούγκλα τής βίας έχουν γίνει καθεστώς καί οι κλοπές καί η κακουργηματική ιδιοτέλεια καί απάτη κατά συρροήν από τήν πολιτική καί οικονομική μαφία τής χώρας μένουν στό ποινικό απυρόβλητο,παρότι κατασπατάλησαν καί λεηλάτησαν,μέ τήν διαπλοκή καί τούς αδίστακτους "νταβατζήδες",όλον τόν προϋπολογισμό καί τά δημόσια Ταμεία"
Νίκος Τσουβαλάκης,22/4/09
 
 
Η Βαρβαρότητα μέ τό σύνθημα φωτιά καί κλοπή λεηλάτησε τήν κοινωνία καί έκανε κάρβουνο τήν χώρα.Μετά τούς κορμούς τών δένδρων ήρθε καί η σειρά τών ανθρώπων.Απ΄τό έγκλημα καί τό μεταπολιτευτικό συστηματικό καί κρατικοδίαιτο επαγγελματικό "ριφιφί" δέν υπήρξε τιμωρία, η "γνωστή-άγνωστη" Συμμορία είναι ελεύθερη καί κάνει διακοπές στήν Μπανανία πού προστατεύει τής "σεβαστής αδελφοτητάς" της τά κακουργήματα,τήν ζημιά από τήν "αθόρυβη" καί "άοπλη" ληστεία από τά ίδια τά θύματα τώρα τήν παίρνει η βολεμένη κυριαρχία καί μάλιστα μέ υπεραξία καί συναίνεση!
"Οπου κοιτάζω νά κοιτάζεις", όλη η Ελλάδα μιά ατέλειωτη Γαλέρα πού γλυστρά πάνω στό αίμα,τό δάκρυ καί τόν ιδρώτα από τόν τρόμο καί τήν αγωνία τής καθημερινότητας πού χωρίς διακοπή πέφτει ως νεκρή θάλασσα από τίς ρωγμές καί τίς ουλές στά σώματα τών επιβατών.
Οποιος ζήσει,όποιος καταφέρει νά συνεχίσει στό "ταξίδι",όποιος αντέξει...αποφαίνονται γυρνώντας τήν πλάτη εξουσιαστές,τραπεζίτες καί δικαστές.
Ετσι έκαναν καί μέ τόν Νίκο καί τόν Θόδωρα.
Μία διαλυμένη οικογένεια από τήν ανέχεια καί τίς συνθήκες πού βομβαρδίζουν πόλεις ολόκληρες μέ διάσπαρτους "εύκολους στόχους", Νίκους καί Θόδωρους.
Οι δύο στήν φυλακή,οι άλλοι τρείς ταλαιπωρούνται στά ψυχιατρικά "ιδρύματα".
Ο Νίκος καί Θόδωρας μέ σοβαρά προβλήματα υγείας βρίσκονται μέ πολυετείς ποινές κάθειρξης(6 χρόνια ο πρώτος καί 4 χρόνια ο δεύτερος) στίς φυλακές γιά μερικές κλοπές λάπτοπ καί μπαταριών κινητών τηλεφώνων από καταστήματα τής Γλυφάδας γνωστών επιχειρήσεων ηλεκτρονικών ειδών.
Η αδιέξοδη καί απεγνωσμένη προσπάθεια νά "κρατηθείς" καί νά πάρεις "παράταση" στό πολεμικό πεδίο τής επιβίωσης αναγκαστικά καί εκβιαστικά σέ επιλέγει αρκετές φορές ,δέν τήν επιλέγεις!
Ανατρέπει τήν "σειρά" καί τήν "τάξη" τής ζωής μας,συνθλίβει καί ματαιώνει τά σχέδια καί τά ονειρά μας,παραμερίζει τίς όποιες αντιστάσεις μας!
Εν δυνάμει πρωταγωνιστές καί θύματα αυτής τής άθλιας εξέλιξης τών καιρών είμαστε όλοι μας ανά πάσα στιγμή, αδιάφορο άν τήν ώρα πού γράφονται αυτές οι γραμμές βρισκόμαστε σέ ευνοϊκότερη(?) θέση από εκείνη τού Νίκου καί τού Θόδωρου.
Αν όμως η Βαρβαρότητα είναι έξω καί κυκλοφορεί ελεύθερη συνεχίζοντας τίς καταστροφικές της επιθέσεις στήν κοινωνία καί οι Τσουβαλάκηδες στήν φυλακή, τότε γιατί απορεί ο σάπιος κόσμος τής εξουσίας γιά τό μίσος καί τήν απέχθεια πού συγκεντρώνεται καθημερινά στό "ποτήρι" πού δέν τού μένει καί πολύς χρόνος γιά νά ξεχειλίσει από οργή γιά τήν επιλεκτική, σκληρή καί μισάνθρωπη "κρίση" τής "δικαιοσύνης" της?
Η αλληλεγγύη καί στήριξη τής απεργίας πείνας τού Νίκου Τσουβαλάκη(πού εκτός από τά αναπνευστικά προβλήματα καί τήν υπέρταση πού τόν ταλαιπωρούν,ο οργανισμός του έχει υποστεί φθορά από προηγούμενες άλλες απεργίες στίς φυλακές,μία εκ τών οποίων σέ συμπαράσταση στόν σύντροφο Θοδωρή Ηλιόπουλο,συλληφθέντα στήν διάρκεια τών γεγονότων τού Δεκέμβρη 2008)πού έκει ξεκινήσει από τίς 20/8 στίς φυλακές Τρικάλων μέ αίτημα νά βρεθεί κοντά στόν επίσης φυλακισμένο αδελφό του Θόδωρο(μέ σοβαρά κι αυτός προβλήματα υγείας καί μέ 67% αναπηρία πού προήλθε από εγκεφαλικό επεισόδιο τό 2000) στίς φυλακές Αγιάς Χανίων,είναι αυτή τήν στιγμή τό αυτονόητο,ζήτημα ζωής καί ανθρωπιάς!
Οπως άλλωστε είπε κι ο Νίκος στό δικαστήριο στίς 28/9/09,"δέν κλέβω κατ΄επάγγελμα,ούτε είμαι επικίνδυνος γιά τήν δημόσια τάξη,φθάσαμε στά όρια τής ένδειας καί τής λιμοκτονίας καί είχα στό κεφάλι μου τέσσερις ανίκανους πρός εργασία καί άρρωστους αδελφούς.Ζητώ νά δείξετε πνεύμα επιείκειας καί ανθρωπιάς καί νά μάς δώσετε τήν τελευταία ευκαιρία,νά ξεφύγουμε από αυτό τόν δρόμο καί νά πάμε νά ησυχάσουμε μακριά από τήν φρίκη τών φυλακών κρεματορίων.Κάναμε μόνο τίς κλοπές πού ομολογήσαμε.Τίς άλλες μάς τίς φορτώσανε".
Οι άλλοι δέν τούς έδωσαν τήν ευκαιρία,ούτε έδειξαν επιείκεια,ούτε από τήν "λύση" τών κολαστηρίων μπορεί νά ξεφύγει η παράνοια τού νομικού τους "πολιτισμού" καί καθωσπρεπισμού!
Εμείς οφείλουμε νά κάνουμε τό αντίθετο,νά στηρίξουμε τό αίτημα τού Νίκου,νά απαιτήσουμε τήν αποφυλακισή τους γιά λόγους υγείας,νά σταθούμε μέ αλληλεγγύη στήν οικογενειά τους συμμετέχοντας όσο μπορούμε στήν αλλαγή πορείας ζωής πού δέν θά κάνει φαύλο κύκλο γιά νά επιστρέψει ξανά στά χέρια μιάς ψευτοδημοκρατίας πού ξέρει μόνο νά κλέβει ζωές,νά εκδικείται!
 
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα
Αθήνα 6/9/2010
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 4:35 μ.μ. 0 comments  

Η "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ" ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΤΡΑΒΗ, Η ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ

NIKOΣ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΑΣ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗΣ:
Η "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ" ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΤΡΑΒΗ,
Η ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ


OTAN Η ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΕ ΜΑΥΡΟ
 
 
ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΑΣ ΤΣΟΥΒΑΛΑΚΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ

ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ Ο ΣΑΒΒΑΣ ΞΗΡΟΣ,Ο ΣΙΜΟΣ ΣΕΪΣΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΜΠΟΝΑΝΟ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΔΙΚΗ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΧΡΗΣΤΩΝ ΤΟΞΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ


(ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ" ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΧΑΡΗ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ ,ΜΙΧΑΛΗ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΚΑΙ ΣΠΥΡΟ ΒΟΥΓΙΑ)


Ισως νά επιμένετε εκεί στήν Ιπποκράτους νά αυτοαποκαλείσθε "σοσιαλιστές" καί αυτό είναι μιά απόδειξη πώς έχετε τυφλωθεί από τόν μύθο τού "πράσινου ήλιου" καί τήν ψηφιακή "πραγματικότητα" ενός δήθεν "κράτους δικαίου καί κοινωνικού", τήν ώρα πού έξω οι άνθρωποι όλο καί λιγότερο πιστεύουν στόν θλιβερό καί καταστροφικό γιά τήν κοινωνία μηδενισμό τής εξουσίας !
Οδηγοί τού σαπιοκάραβου τής ψευτοδημοκρατίας πού όταν ο εκβιασμός της γιά "συναίνεση" δέν έχει αποτέλεσμα απαντά μέ εκδίκηση, επιτίθεται στήν κοινωνική συνοχή καί κάνει τόν θάνατο γιά αρκετούς ανθρώπους γύρω μου(αυτούς πού γιά σάς είναι "αόρατοι") νά είναι η μόνη λύτρωση από τό βάσανο τής "πράσινης διαχειρισής" σας!
Ψάχνω νά βρώ τόν πιό "ήπιο" χαρακτηρισμό γιά τίς πανάθλιες πρακτικές τής άγριας αστικής "δικαιοσύνης" σας πού συμπεριφέρεται σέ αρκετές τραγικές ανθρώπινες ιστορίες ως σφαγείο ψυχών καί η μόνη λέξη πού βρίσκω ως τήν πιό κατάλληλη πού σάς αξίζει είναι εκείνη πού λέγεται...ΝΤΡΟΠΗ!
Τήν λέξη ΝΤΡΟΠΗ πού επειδή δέν βγαίνει από τό δικό σας "κλειδωμένο" από τό ΔΝΤ καί τούς τραπεζίτες στόμα,τήν λέω εγώ αντί γιά σάς!
Μπορεί νά "ξεχάσατε" εσείς αυτή τήν λέξη,δέν σάς ξέχασε όμως ποτέ αυτή καί θά είμαι πάντα εδώ γιά νά σάς τήν φέρνω μπροστά σας!
Κι άς μήν "ιδρώνει" τ΄αυτί σας,κι άς μήν πέφτει δάκρυ από τά μάτια σας γιά τήν σκιά τού Νίκου καί τού Θόδωρου πού γέρνει τσακισμένη πίσω από τήν "λάμψη" τού "πράσινου ήλιου" καί τού κινήματος... τών "πράσινων αλόγων".......
Καί ποιά αλήθεια θά ήταν η πιό σωστή λέξη γιά νά ονομάσει τίς αποφάσεις τής "δικαιοσύνης" σας Χάρη Καστανίδη σάν αυτή σέ βάρος τών αδελφών Νίκου καί Θόδωρου Τσουβαλάκη πού τούς ξαναρίξατε στό θηρίο τών φυλακών?
Μέ τήν βαρβαρότητα καί τήν αναισθησία τής δικαστικής καρέκλας πού επάνω της διασκεδάζει η θεόστραβη " δικαιοσύνη " σας θά προφυλάξετε τούς πολίτες από τόν αποκλεισμό,τό περιθώριο,έτσι θά κλείσετε τούς δρόμους πρός τήν παραβατικότητα καί τήν υποτροπή?
Πού αλήθεια μπορεί νά σταματήσει αυτός ο κατήφορος τής ντροπής καί τών "επαγγελματικών" ψυχρών καί ωμών αποφάσεων πού περιγράφει τήν "προσωπικότητα" καί τό "κύρος" τού νομικού σας κανιβαλλισμού απέναντι στόν ανθρώπινο πόνο καί δυστυχία όταν ο Θόδωρος Τσουβαλάκης 55ετών ανάπηρος λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου μέ 67%αναπηρία πού υπέστη τό 2000,καταδικάζεται σέ 4ετή φυλάκιση μαζί μέ τόν αδελφό του Νίκο 58ετών πού επίσης καταδικάσθηκε σέ κάθειρξη 6 ετών γιά κλοπές καί ο οποίος συντηρούσε τόν ασθενή αδελφό του αλλά καί τρία ακόμη αδέρφια του πού νοσηλεύονται σέ ψυχιατρεία?!
Ψάχνω νά βρώ τί διάολο "καρδιά" είναι αυτή πού χτυπάει εκεί στο "πράσινο" φέουδό σας πού θέλει νά έχει καί "όραμα αλλαγής γιά τόν τόπο"...όταν μπροστά στά "πόδια" τού 5μελούς σας Εφετείου πέφτει ο Θόδωρας κι ο Νίκος Τσουβαλάκης καί σας ζητούν "επιείκεια καί ανθρωπιά", όταν σάς ομολογούν πώς έφθασαν μέχρι εκεί γιά λόγους ανάγκης,πώς η οικογένεια Τσουβαλάκη είχε φθάσει στά όρια τής λιμοκτονίας καί τής ενδειας!
Τί άλλο θέλετε γιά νά γυρίσετε τόν χρόνο αντίστροφα από τόν αργό θανατό τους,γιά νά τούς δώσετε μιά ακόμη ευκαιρία νά στραφούν στό φώς καί στό αύριο?
Οι Τσουβαλάκηδες δηλαδή είναι τό "πρόβλημα" καί τό "απόστημα" τής "συντεταγμένης" καί "εντιμότατης" πολιτείας σας καί όχι οι διάφοροι εκάστοτε εγκληματίες καί απατεώνες τής μεταπολιτευτικής πολιτικάντικης κοινοβουλευτικής συμμορίας πού κατάκλεψαν τήν Ελλάδα κατά συρροή καί απολαμβάνουν καθεστώς ανομίας,προστασίας καί ελευθερίας?
Αλλά καί πάλι στήν λέξη ντροπή "πέφτω" όταν βλέπω τήν Πόλα Ρούπα,τήν σύντροφο τού Νίκου Μαζιώτη, νά γεννάει τό παιδί της ανάμεσα σέ αντιτρομοκρατική καί ΕΚΑΜ,όταν βλέπω τό ακρωτηριασμένο πόδι τού Σίμου Σεϊσίδη μέ τήν ασφυκτική παρουσία αστυνομικών παρά ιατρών γύρω του(αλήθεια ο αστυνομικός πού τόν πυροβόλησε θά μείνει ατιμώρητος,μήπως θά πάρει καί παράσημο "ανδρείας"? ),όταν κρατάτε στήν φυλακή μέ σοβαρά προβλήματα υγείας τόν Σάββα Ξηρό,τόν Αλφρέντο Μπονάνο καί άλλους κρατούμενους?
Η διαφωνία μέ επιλογές καί διαδρομές συντρόφων μας ή άλλων κρατουμένων δέν σημαίνει πώς αποδυναμώνεται καί παύει τό ενδιαφέρον μας γιά τίς συνθήκες κρατησής τους,τήν υγεία τους καί τό καθεστώς εξοντωτικής μεταχειρισής τους από τήν εξουσία.
Μιχάλη Χρυσοχοϊδη... η δολοφονία τού Γκιόλια,τού αστυνομικού Νεκτάριου Σάββα,τών 3 εργαζομένων στήν τράπεζα Μαρφίν,τού 15χρονου Αφγανού Χαμί στά Πατήσια, βία καί φασιστικός τρόμος είναι!
Ποιός αναρχικός θά μπορούσε νά συμφωνήσει μέ τήν ποινή τού θανάτου?Θά ήταν σάν νά "δοκιμάζαμε" από τήν αδιέξοδη "κανονικότητά" σας,σάν νά θέλαμε νά μοιάσουμε μέ τήν κτηνωδία τού αντικοινωνικού συστηματός σας,τήν "ηθική" πού "εκπαιδεύει" τούς πολίτες στόν ατομικισμό,στήν βόλεψη καί στήν κατανάλωση!Ποιός αναρχικός θά συμφωνούσε μέ τό εκτελεστικό απόσπασμα καί τόν μιλιταρισμό?
Αλήθεια Μιχάλη Χρυσοχοϊδη... η καταδρομική μέθοδος,τό ύφος καί τό παράστημα στρατιώτη κατοχής είναι μέρος τού "εκδημοκρατισμού" τών σωμάτων ασφαλείας γιά τήν "προστασία τού πολίτη"?
Γιατί εγώ αυτό διέκρινα σέ μπλόκο εποχούμενων σερίφηδων πού ανήκουν στήν ομάδα "ΔΙΑΣ" σέ φοβισμένα σχολιαρόπαιδα μέ μηχανάκια τό βράδυ τής 5ης Αυγούστου στήν Λ.Αμφιθέας!
Καί η δολοφονία μέσα στό υπουργείο σου τού Βασιλάκη,πατέρα μέ δύο παιδιά,φυσικά βία καί φασιστικός τρόμος είναι!
Αλλά καί ο αγωνιστής Κώστας Σειρηνίδης πατέρας ήταν καί πέθανε ξαφνικά(όπως κάποτε καί ο πατέρας τού μακαρίτη αγωνιστή Γιάννη Σκανδάλη τού μέλους τού ΟΕΜ, τού γιατρού Τσιρώνη πού δολοφονήθηκε τόν Ιούλη τού 78 στό Π.Φάληρο από τά ΜΕΑ, όταν ο γιός του φορτώθηκε όλο τό αντιτρομοκρατικό νόμο καί "έσβησε" μή μπορώντας νά αντέξει τήν ταλαιπωρία από τήν σύλληψη τού Γιάννη)βλέποντας τόν γιό του σύντροφο Αρη Σειρηνίδη χωρίς στοιχεία νά κλείνεται στίς φυλακές!
Γι αυτές τίς δολοφονίες (πού τίς αποδίδετε πάντα σέ "παθολογικά αίτια" καί "καθαρίζετε"....νομίζετε...) ο ηθικός αυτουργός καί δράστης συναντάται συχνά μπροστά στόν φακό νά ρίχνει ψεύτικα δάκρυα καί νά βγάζει επικήδειους λόγους "τιμής" εκεί μόνο πού τόν συμφέρει!
΄Εχετε μάθει νά ρίχνετε ψεύτικα δάκρυα καί επιλεκτικά κατά προτίμηση γιά τό αίμα ,τήν βία πού σάς προκρίνει,σάς ωφελεί καί σάς δίνει βήμα καί παράταση στήν εξουσία ο σεχταρισμός κάποιων χρήσιμων ηλιθίων ένοπλων "φαντασμάτων"!
Στήν ουσία ούτε γιά τούς δικούς σας καί τά άλλα θύματα τής πολιτικής φασιστικής βίας πού "φεύγουν" πονάτε,τό τέλος τους καί τήν εκτέλεσή τους εκμεταλλεύεστε γιά νά πατήσει πάνω στόν θάνατο η δημαγωγία,ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός,οι τρομονόμοι ,τό φόβητρο καί ο λαϊκισμός σας!
Γιά τήν δική σας βία πού καθημερινά αφήνει πίσω της κουρελιασμένους καί απελπισμένους ανθρώπους,δέν θά βρεί τό υπουργικό σας "καθήκον",ούτε λεπτό!!Πώς καί πού νά "κοιτάξει" όμως μιά "δικαιοσύνη" τών υπουργείων πού είναι θεόστραβη.....
Γι αυτό όταν σκοτώνεται ένας Σάββας,ένας Αμανατίδης ή ένας Βασιλάκης θύματα καί αυτά τής δικής σας βίας είναι,νά τό βάλετε καλά στό μυαλό σας!
Μιάς βίας αχόρταγης γιά κρέας,όπλα καί καταστολή που δέν σταματά πουθενά,μιάς βίας πού δέν θά βρεί όμως ποτέ καί πουθενά "άλλοθι"!
Μιχάλη Χρυσοχοϊδη καί Χάρη Καστανίδη,ο Νίκος κι ο Θόδωρας Τσουβαλάκης ξεδίπλωσαν μπροστά στό "σεβαστό" σας δικαστήριο τό γκρεμισμένο σπίτι τους, η μισανθρωπιά καί η αδιαφορία τής "δημοκρατίας" σας χόρεψε πάνω στά ερειπιά του,στά συντρίμια τής ζωής μιάς οικογένειας χωρίς παρόν καί μέλλον!
Καλά τά καταφέρατε άλλη μιά φορά.......!
Αυτό είναι τό χειρότερο πρόσωπο τής βίας Καστανίδη καί Χρυσοχοϊδη,τής χειρότερης Τρομοκρατίας!
Τήν επόμενη φορά πού θά "κλάψετε" ξανά στά ΜΜΕ γιά "σφαίρες ενάντια στήν δημοκρατία", καλό θά ήταν νά θυμηθείτε τά ονόματα τού Νίκου καί τού Θόδωρα Τσουβαλάκη,τό σινιάλο καί τά "γλυκά μάτια" στήν βία καί στήν σφαίρα πού πρώτοι εσείς κάνατε!Εχετε ευθύνη, πού όμως δέν θά τολμήσετε νά τήν αναλάβετε ποτέ!Γιατί οι ανεύθυνοι δέν νοιώσανε ποτέ στό πέρασμα τής ιστορίας μιά στάλα ντροπή γιά "τά έργα καί τίς ημέρες τους"!Η ιστορία όμως θά συνεχίζει νά γράφεται καί μάλιστα στό μελάνι της τίποτα δέν είναι "δεδομένο"!.......

Aθήνα 18/8/2010
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr
προηγούμενες σχετικές επιστολές εδώ κι εδώ

Posted by...The Motorcycle boy at 8:24 π.μ. 0 comments  

Όταν ο μιλιταρισμός έχει το λόγο -κανένας θάνατος δεν είναι δίκαιος

Μέ αφορμή τήν μαφιόζικη εκτέλεση τού δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια....
Η απόφαση τού "ποιός θά ζήσει καί ποιός όχι", η καθιέρωση τής εξουσίας τού θανάτου σέ μιά κοινωνία ήδη φοβισμένη καί ακρωτηριασμένη από τίς αποφάσεις καί τίς ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος,διευκολύνουν τόν δρόμο τής απόλυτης βίας,τό ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού,τής προσφυγής "γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία" στόν μιλιταρισμό
Κανείς θάνατος δέν είναι δίκαιος
και τίποτα
δέν μπορεί νά νομιμοποιήσει
τήν Βαρβαρότητα καί τήν Βία
πού κρατά μέσα στά χέρια της τά εξουσιαστικά
τήν απόφαση τής "αυτόκλητης δικαιοσύνης" της
άν ο άλλος θά ζήσει ή όχι.....
Αν δέν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός καί η αναπαραγωγή τής κυριαρχίας τού Τρόμου καί τού Φόβου τών λίγων επάνω στούς πολλούς...
τότε ποιός είναι?
Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα,μά ποτέ δέν σκότωσα.....
Καί λόγο έχουμε καί άποψη, μά πάνω απ όλα σεβασμό στήν ανθρώπινη ζωή......
 
....επειδή αυτοί πού μένουν πίσω έχουν τό πρόβλημα,τί νά βρώ νά πώ στήν συντροφό του πού έχοντας ήδη ένα παιδί είναι έγκυος στό δεύτερο?....
΄Οταν τα προβλήματα σε μια κοινωνία "λύνονται" όλο καί περισσότερο μέ τά όπλα,τό μίσος και τήν αλληλοεξόντωση ,κανένας μας δέν έχει τό δικαίωμα νά κοιμάται ήσυχος!
Σύμπτωμα της κακοδιαχείρισης από τήν εξουσία πού εγκαταλείπει σιγά-σιγά τόν κοινωνικό ιστό στήν βαρβαρότητα,είναι καί η φασιστική πολιτική βία πού επιδιώκει τό άθλιο σεχταριστικό της πτώμα νά γίνει η νέα ελίτ-εξουσία...καί ίσως χειρότερη από τήν προηγούμενη!
Οσο σκυφτοί κι αμίλητοι προσπερνάμε τίς λίμνες αίματος τών "αγνώστων",τών "άλλων" δίπλα μας,τό σώμα αύριο πού θά πέσει ανυπεράσπιστο καί μόνο μπορεί νά είναι καί τό δικό μας ή όπως έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης κάποτε "άν δέν πεθάνουμε ο ένας γιά τόν άλλο,είμαστε κιόλας όλοι νεκροί"...
Αν δέν κοιτάξουμε ο ένας τόν άλλο επιτέλους στά μάτια νά βρούμε τόν δρόμο πρός τήν ελευθερία,άν δέν βρεθούμε ξανά όλοι μαζί στό μέρος τής καρδιάς,άν δέν κρεμασθούμε ο ένας από τά χείλη τού άλλου γιά νά σωθούμε όλοι μαζί,η εξουσία τού θανάτου καί τού "εγώ" θά κλείσει τίς μέρες και τίς νύχτες μας οριστικά στό νεκροταφείο της,πού πότε τό ονομάζει "δημοκρατία" καί πότε "επανάσταση" ανάλογα μέ τήν περίπτωση.
Ο νόμος τής μαφίας και τής συμμορίας δίνει μέ ευκολία ονόματα στόν εαυτό της,επιβάλλοντας τό κράτος τού τρόμου καί τόν ολοκληρωτισμό.......
 
καλό ταξίδι Σωκράτη Γκιόλια
ένας αναρχικός
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 8:26 π.μ. 1 comments  

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΖΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΙ Η ΠΡΕΖΑ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ΣΑΣ

ΥΠΟΥΡΓΕ κ.ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ (η περίπτωση τού Δημήτρη Αϊβατζίδη δέν σάς δίδαξε τίποτα)

-ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΠΡΩΗΝ ΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ 18ΑΝΩ, ΚΩΣΤΑΣ ΡΙΖΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΔΕΣΠΟΤΑΚΗΣ

-ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΞΙΚΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Θυμίζει τίς εξαγγελίες τής κυβέρνησης γιά "πράσινη ανάπτυξη" ,τήν "νέα Ελλάδα τής δημιουργίας", τά "κίνητρα" καί τήν "στήριξη" ώστε να ενισχυθεί "ο κόσμος τής υπαίθρου" καί "τά χωριά νά μήν ερημώσουν".
Στήν πράξη,λίγους μήνες μετά, τό "όραμα" πού νίκησε στήν κάλπη ξεφούσκωσε μέσα σέ επείγοντα μέτρα καί περικοπές καί τό "σοσιαλιστικό" σκάφος χάθηκε γιά πάντα στά βάθη τού ΔΝΤ,των τραπεζών καί τών μνημονίων.
Ο μισός πληθυσμός τής χώρας παραμένει εγκλωβισμένος καί όμηρος μιάς πόλης φυλακής όπως η Αθήνα καί τά χωριά παραμένουν στό δικό τους σκοτάδι,τήν εγκατάλειψη καί τήν απομόνωση.
Ετσι έγινε καί μέ τούς χρήστες τοξικών ουσιών.
Στήν αρχή απλώνεται η "θεωρία" ,ακόμα καί διά στόματος Γεωργίου Παπανδρέου, "οι τοξικομανείς δέν είναι εγκληματίες,η θέση τους δέν είναι στήν φυλακή αλλά στήν κοινωνία,η θεραπεία καί η επανένταξη είναι η προτεραιοτητά μας"!
Στό τέλος οι "διαφημίσεις" κατεβαίνουν καί ανεβαίνουν οι ποινές!
Μαζί τους πάνω από 3500 άτομα στίς λίστες αναμονής γιά αποτοξίνωση,μιάς λίστας πού αντί νά υποστηρίζεται καί νά καλλιεργείται η μείωσή της, αυξάνεται τό βασανό της καθημερινά μέ νέα θύματα, αρώστεια καί θάνατο αφού η επιλεκτική "τυφλή" κρατική δικαιοσύνη μέ παράνομες γιά τήν νομική ηθική καί σκληρές αποφάσεις σέ αρκετές εκδικάσεις υποθέσεων γιά χρήση ναρκωτικών, εξαντλεί όλο της τό μίσος γιά τούς σύγχρονους μελλοθάνατους πού "διώχνουν" τόν τουρισμό καί αποτελούν "λεκέ" στό κατά τά άλλα " καθαρό κουστούμι" από πάσης φύσεως σκουπίδια στούς δρόμους τού "ιστορικού" κέντρου καί τών συνοικιών του .
Η οικονομική κρίση,η ανεργία, η ανασφάλεια, πού αφήνει πίσω του η τοξικότητα τού αδιέξοδου πολιτικού σας συστήματος ,οδηγούν ένα μεγάλο μέρος τών συνανθρώπων μας στόν αποκλεισμό,στήν ποινικοποίηση καί στό περιθώριο.
Ο μακαρίτης Παύλος Σιδηρόπουλος έκανε λάθος όταν έλεγε πώς "πρέζες υπάρχουν πολλές αλλά μόνο μία,μόνο η ηρωϊνη σκοτώνει"...
Υπάρχει καί εκείνη μιάς "δημοκρατίας" πού στίς φλέβες της κυλά τό φαρμάκι τής υποκρισίας καί τής εκδίκησης.
Κι αυτό γιατί είναι πιό βολική,σύντομη καί εύκολη διαδικασία νά προσθέσεις μιά ακόμη κλειδαριά, ένα παραπάνω κελί,μιά επιπλέον βαριά καταδίκη,νά "κλείσεις" ένα ακόμη σπίτι........
Τά μέλη τού "18άνω" (πού έχει προσφέρει πολλά στόν τομέα τής αποδέσμευσης από τά ναρκωτικά) Κώστας Ριζόπουλος καί Αχιλλέας Δεσποτάκης κολύμπησαν καί συνεχίζουν μέ αρκετούς άλλους, διασχίζοντας τά βαλτόνερα τής εξάρτησης μέ μοναδικό στόχο νά φθάσουν απέναντι στήν ακτή τής απελευθέρωσης από τίς ουσίες καί τά χημικά υποκατάστατα.
13 χρόνια μετά τήν κλοπή μιάς ζάντας αυτοκινήτου ο πρώτος καί 4 χρόνια μετά τήν ανεύρεση μικροποσότητας ηρωϊνης στήν κατοχή τού δεύτερου,τό Εφετείο επικεντρώθηκε στό χθές καί αγνόησε όλο τόν κόπο αυτού τού ταξιδιού τών δύο παιδιών, γυρνώντας μέ τήν βία ξανά τήν ζωή στίς σελίδες από τό παρελθόν καί στό παράπτωμα!
4 χρόνια κάθειρξη στόν καθένα,ποιός είπε κ. Καστανίδη πώς εκτός από τά ναρκωτικά καί τό αλκοόλ δέν σκοτώνει καί η δική σας θεόστραβη "δικαιοσύνη",τό δικό σας ψεύτικο εμπόριο ελπίδας σέ νέους ανθρώπους καί τίς οικογενειές τους?

ΣΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΦΘΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΘΗΝΑ 5/7/2010,Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν),erozer2000@yahoo.gr
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα

Posted by...The Motorcycle boy at 11:51 π.μ. 2 comments  

Επαναοικειοποίηση του εγκαταλειμένου 12ου δημοτ. σχολείου Θεσ/νίκης

Δράση για την Ελεύθερη Μάθηση και τη Μάθηση της ελευθερίας

Καλούνται όλοι οι αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες να στηρίξουν το εγχείρημα απελευθέρωσης του κτιρίου του 12ου δημοτ. σχολείου Θεσ/νίκης (Βασ. Γεωργίου με Μπιζανίου, στάση. Ευζώνων) για την δημιουργία ελεύθερου κοινωνικού χώρου και ελευθεριακής παιδείας.

Η παρουσία όλων είναι απαραίτητη αυτές τις πρώτες κρίσιμες μέρες.

Ακολουθεί το πρώτο κείμενο που θα μοιράστηκε στη γειτονιά.


Ζω; Είμαι ένας νέος άνθρωπος και το μόνο που έχω να θυμάμαι είναι να μεγαλώνω δίνοντας εξετάσεις. Εξετάσεις για να σπουδάσω, για να δουλέψω, για να δημιουργήσω φίλους, οικογένεια και τελικά, εξετάσεις για μια καλύτερη ζωή που δεν θα έρθει ποτέ.

Ζω;
Είμαι μια μάνα που η δουλειά δεν μ' αφήνει να βλέπω τα παιδιά μου και κάθε πρωί ξυπνάω με την αγωνία του αν θα υπάρχει για μένα εργασία την επόμενη μέρα, με το φόβο του να μην πάθω κάτι γιατί η ασφάλισή μου είναι αβέβαιη και με το άγχος του κατά πόσο θα δω ποτέ σύνταξη.

Ζω; Είμαι ένας ηλικιωμένος συνταξιούχος που έδωσα ψυχή και αίμα δουλεύοντας και τώρα αντί να απολαύσω τα χρόνια που μου έμειναν, βλέπω ότι με αντιμετωπίζουν σαν βάρος κι εμπόδιο για τους υπόλοιπους. Παρατηρώ τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να χάνονται και νιώθω ανήμπορος να αφήσω κι εγώ κάτι στα παιδιά μου.

Ζω;
Είμαι ένας ξενιτεμένος μακρυά από τον τόπο που γεννήθηκα, είτε μεγαλωμένος σε συνθήκες βίας, μίσους, φόβου, ανέχειας και εξαθλίωσης ή διωγμένος από ένα σύστημα που δεν μου αφήνει επιλογές κι ευκαιρίες σπουδών, εργασίας και ποιότητας ζωής. Προσπαθώ να προσαρμοστώ και να λειτουργώ αρμονικά με τους υπόλοιπους γύρω μου, όμως σε αυτόν τον αγώνα, είμαι τελείως μόνος.

Ζω;
Είμαι ένα παιδί που δεν μπορώ να παίξω, να επικοινωνήσω και να αγαπήσω. Δεν έχω χρόνο να φερθώ αυθόρμητα, να εξερευνήσω τον εαυτό μου και τον κόσμο, να μεγαλώσω ανθρώπινα. Και όλοι εσείς, οι μεγάλοι, έχετε πάρει την τύχη μου στα χέρια σας, παίζετε με το μέλλον μου και για το δικό σας όφελος, μου έχετε στερήσει ό,τι πολυτιμότερο έχω: τις επιλογές μου... Τελικά “ζω” σημαίνει απλώς αναπνέω; Τρέφομαι; Κοιμάμαι; Δεν υπάρχει χώρος στην σύγχρονη ζωή για έννοιες όπως “ονειρεύομαι”, “θέλω”, “αποζητώ”, “αισθάνομαι”;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Κρίση, οικονομική κρίση, κρίση θεσμών και αξιών. Τα ακούμε παντού και το βιώνουμε. "Κάθε πέρσι και καλύτερα". Όμως η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, παρόλο που το οικονομικό είναι αυτό που βιώνουμε πιο άμεσα και έντονα, αυτήν την στιγμή. Η κρίση είναι βαθύτερη και αφορά όλη την κοινωνία, τις σχέσεις μας, τις επιλογές μας, την καθημερινότητά μας, τις θυσίες που κάνουμε, τον ετεροπροσδιορισμό και τους εξαναγκασμούς που δεχόμαστε.

Η κρίση αυτή όμως, δεν ήρθε από μόνη της. Και ήρθε με την δική μας ανοχή. Ήρθε από τους θεσμούς που καθιερώθηκαν, υποτίθεται για να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, οι οποίοι εξελίχθηκαν σε δεσμά της κοινωνίας, αφού δεχθήκαμε την λειτουργία τους αναντίρρητα. Θεσμοί που σχεδόν από το ξεκίνημά, εξυπηρετούσαν καθαρά μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Από πότε η κερδοφορία των τραπεζών ωφελούσε εμάς; Από πότε το δικαστικό σύστημα προστάτεψε τους αδύνατους και τους μη έχοντες; Από πότε οι επιχειρήσεις νοιάστηκαν για τις ανάγκες μας; Από πότε οι πολιτικοί (οι ίδιες 10-15 οικογένειες) εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της κοινωνίας ή βοήθησαν στην ανάπτυξη ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα δημιουργεί ελεύθερους και αυτόνομους ανθρώπους; Από πότε τα ΜΜΕ προασπίστηκαν την αντικειμενική αλήθεια και την πλήρη, αμερόληπτη ενημέρωση; Από πότε η αστυνομία μας προστάτεψε από αυτούς που καπηλεύονται τις ζωές μας; Αντίθετα προστάτευε με ζήλο όλους τους παραπάνω. Η λειτουργία όλων αυτών των θεσμών, επί τόσα χρόνια λοιπόν, είναι αυτή που έφερε την κρίση, την οποία πληρώνουμε εμείς τώρα.

Μέσα σε αυτούς τους θεσμούς είναι και η εκκλησία, η οποία έχοντας ήδη μια τεράστια περιουσία, είναι συνένοχη στην δημιουργία και συντήρηση ενός χρεοκοπημένου διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο οδήγησε στην κοινωνική εξαθλίωση που σήμερα βιώνουμε. Ζητάει από τον κόσμο να μετανοεί για τις αμαρτίες του, η ίδια όμως δεν φαίνεται να μετανοεί για τις διαπλοκές της σε σκάνδαλα μαζί με πολιτικούς και μεγαλοκαρχαρίες. Διαπλεκόμενη με πολιτικούς, λεηλάτησε δημόσιες εκτάσεις (βλέπε Βατοπέδι), διαπλεκόμενη με επιχειρηματίες η ηγεσία της απολάμβανε ταξίδια πολυτελείας δώρο των επιχειρηματιών, λειτουργούσε και λειτουργεί ως ένας κερδοσκοπικός οργανισμός, που χρησιμοποιεί το υποτιθέμενο φιλανθρωπικό της έργο ως βιτρίνα, όπως κάνουν άλλωστε και πολλοί άλλοι “φιλάνθρωποι επιχειρηματίες”. Ο εκκλησιαστικός πλούτος και περιουσία είναι μια ζωντανή πρόκληση, σε μια εποχή που η εξουσία προχώρησε στην επικύρωση ενός δυσβάσταχτου δανείου, που στην πραγματικότητα μοιάζει με κατοχικό καθεστώς, που επέβαλλαν οι τραπεζικοί και επιχειρηματικοί άρπαγες. Και τώρα, την ώρα της κρίσης, η εκκλησία όχι μόνο δεν προσφέρει οικειοθελώς τον πλούτο της, όπως υποστηρίζει ένεκα του φιλανθρωπικού χαρακτήρα της, όχι μόνο παραμένει αλώβητη και προστατεύεται από πολιτεία και κράτος, αλλά συνεχίζει να θέλει να κερδοσκοπεί. Να κερδοσκοπεί εις βάρος της κοινωνίας αλλά και υπόλοιπων θεσμών, τους οποίους η ίδια λέει πως προασπίζεται. Θεσμοί όπως η εκπαίδευση και η παιδεία.

Είναι γνωστή η δράση της, ώστε το νεοκλασσικό κτίριο όπου στεγαζόταν το 12ο δημοτικό σχολείο να χαρακτηριστεί ως ακατάλληλο, ένα επιχειρηματικό τρικ το οποίο θα απέφερε μεγαλύτερο κέρδος στην εκκλησία, αφού σε κάθε άλλο ιδιώτη πέραν του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων το ποσό του ενοικίου θα ήταν υπερπολλαπλάσιο. Ή το μεγαλεπήβολο σχέδιό της να γίνει το κτίριο αντικείμενο ανταλλαγής, σε μια συμφωνία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ώστε να αποκτήσει η εκκλησία κι άλλα κτίρια στο κέντρο της πόλης. Και όλα αυτά ενώ υπάρχει μεγάλη αναγκαιότητα για σχολείο στην γειτονιά, τόσο σαν χώρος εκπαίδευσης, όσο και σαν ένας χώρος ανοιχτός, ελεύθερος και ασφαλής για να παίζουν τα παιδιά.

Απέναντι σε όλους αυτούς τους θεσμούς που συστηματικά μας καταπιέζουν, καθορίζουν τις ζωές μας και μας στερούν ότι έχουμε ανάγκη, η μόνη ουσιαστική επιλογή που έχουμε είναι η αμφισβήτησή, τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη. Μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε κατά πόσο είναι πραγματικά χρήσιμοι σε εμάς όλοι αυτοί οι θεσμοί; Παράλληλα όμως, πρέπει να πάψουμε να περιμένουμε από αυτούς. Είναι καιρός επιτέλους να διεκδικήσουμε και να προβούμε σε πράξεις που φέρνουν πιο κοντά τους στόχους, τα όνειρα και την ικανοποίηση των αναγκών μας.

Άλλωστε παρόμοιες κινήσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί με επιτυχία στο εξωτερικό, ενώ τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και στην Ελλάδα. Απλός κόσμος, σπρωγμένος από τις ανάγκες του ξεκινάει να τις ικανοποιεί, ενάντια σε θεσμούς και νοοτροπίες, αψηφώντας τις αναπόφευκτες δυσκολίες κάθε τέτοιου εγχειρήματος.

·Συνελεύσεις γειτονιάς: Συκεών (ξήλωμα τηλεφωνικών κεραιών), Τούμπας, Άνω Πόλης, Καλαμαριάς

·Κατάληψη Ε.Υ.Α.Θ από πολίτες σαν αντίδραση στην ιδιωτικοποίηση του νερού ως κοινωνικό αγαθό

·Επιτροπές κατά της ακρίβειας: Κατάργηση διοδίων, ελεύθερη είσοδος στα μέσα μαζικής μεταφοράς

·Κίνηση Πολιτών κατά του λιθάνθρακα

·Κατάληψη του Βοτανικού Κήπου στην Αθήνα και αξιοποίησή του από πολίτες για καλλιέργειες, ελεύθερα μαθήματα, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εικαστικές εκθέσεις κ.α

·Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναβαρίνου και Χ. Τρικούπη στην Αθήνα

·Κατάληψη γης από πολίτες στο πάρκο Τρίτση στην Αθήνα με την ονομασία ''Αγρός''

Μία ανάλογη κίνηση στην Θεσσαλονίκη, με έντονο χαρακτήρα αντίστασης και ελευθερίας, που στόχο είχε την απελευθέρωση και επαναδιαπραγμάτευση του αγαθού της Παιδείας, είναι ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος buena Ventura. Πραγματοποιώντας πληθώρα μαθημάτων, με πυξίδα την ελευθεριακή μάθηση και την συμμετοχική διδασκαλία, διοργανώνοντας ποικίλες εκδηλώσεις εκπαιδευτικού, ενημερωτικού, πολιτιστικού κι όχι μόνο ύφους, τα τελευταία 2 χρόνια λειτούργησε με επιτυχία στο κέντρο της πόλης.

Και πλέον, με οδηγό την εμπειρία μας από αυτό το επιτυχημένο εγχείρημα, αλλά παράλληλα αναγνωρίζοντας την ανάγκη ύπαρξης ενός σχολείου, αμφισβητούμε στην πράξη τους θεσμούς και τις απαγορεύσεις και ερχόμαστε να απελευθερώσουμε τον χώρο από οικονομικά και μικροπολιτικά συμφέροντα, σε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός ανοιχτού και ελεύθερου κοινωνικού κέντρου. Μάλιστα κάνουμε ακόμα ένα βήμα, αμφισβητώντας την μορφή του εκπαιδευτικού συστήματος, της στείρας γνώσης, της παπαγαλίας, του ανταγωνισμού και της αντίληψης της παιδείας ως εμπόρευμα. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και διεκδικούμε κάτι καλύτερο για την ζωή μας, αλλά και την ζωή των επόμενων από εμάς. Όλοι μαζί, αναλαμβάνουμε την διαχείριση του 12ου Δημοτικού Σχολείου (Βασ. Γεωργίου/συνέχεια Βασ. Όλγας με Μπιζανίου, στάση Ευζώνων) και το μετατρέπουμε με την συμμετοχή και την βοήθεια όλων, σε ένα κέντρο ελεύθερης μόρφωσης, ελεύθερης παιδείας, σε έναν χώρο ελευθερίας. Καλούμε όλους να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια, που σήμερα παρά ποτέ κρίνεται αναγκαία για την επιβίωση, όχι μόνο των ελεύθερων ιδεών, αλλά και των ίδιων μας των εαυτών.

Δημιουργούμε ένα σχολείο όπως θα το θέλαμε όταν ήμασταν παιδιά. Ένα σχολείο που δεν είναι καταπιεστικό, που μας διδάσκει ουσιαστικά όλα αυτά που μας ενδιαφέρουν, που προωθεί την συντροφικότητα, την συνεργασία και την αλληλεγγύη, που χωράει τα όνειρά μας διότι ξεκινάει από αυτά. Σε αντίθεση με τους υπάρχοντες θεσμούς, δεν έχουμε έτοιμες λύσεις, γιατί στις έτοιμες λύσεις δεν χωράνε παρά ελάχιστοι. Αντίθετα θα προχωρήσουμε όλοι μαζί, ανακαλύπτοντας και εξερευνώντας τι θέλουμε τι μας ταιριάζει, τι θρέφει τα οράματά μας, τι εν τέλει μας κάνει ευτυχισμένους κι ελεύθερους.

Θεσπίζουμε όλοι μαζί λοιπόν, ένα ζωντανό χώρο μάθησης, φαντασίας, πρωτοτυπίας, αξιοπρέπειας, πολιτικής αναζήτησης και πολιτιστικής έκφρασης, με όπλα μας την άμεση συμμετοχή και την άμεση δράση. Για αυτούς τους λόγους καλούμε όλους στη συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στις 5 Ιουνίου 2010 και ώρα 17:00, για να αποφασίσουμε όλοι μαζί πως θα επαναλειτουργήσουμε το σχολείο σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Η εποχή των μεγάλων «θα» τελείωσε. Έφτασε η εποχή να μιλήσει η κοινωνία για τη ζωή της.

Τελικά διεκδικώ και αντιστέκομαι άρα ΖΩ




Πρωτοβουλία για την δημιουργία Ανοιχτού Κοινωνικού Κέντρου
για την Παιδεία και την Ελευθερία Δράση για την Ελεύθερη Μάθηση και τη Μάθηση της Ελευθερίας

Η νέα διαχειριστική συνέλευση έχει οριστεί για Δευτέρα 14/6 και ώρα 19:30 στο σχολείο. Σήμερα θα γίνει απεντόμωση του χώρου, ενώ έχουν ήδη γίνει αρκετές εργασίες καθαρισμού των χώρων. Ακολουθούν φωτογραφίες από τον χώρο, όπως διαμορφώθηκε.



Posted by...Uncle Aris at 12:07 μ.μ. 2 comments  

6 κείμενα για τα πρόσφατα γεγονότα

Για τους νεκρούς της Marfin

«Οι φασίστες, εκατό εναντίον ενός, δολοφονούν, ξυλοκοπούν, βασανίζουν, προσβάλλουν γυναίκες, παιδιά, αδύναμους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους, πυρπολούν, καταστρέφουν περιουσίες που υπήρξαν προϊόν μεγάλων θυσιών των εργαζομένων, σκλαβώνουν ολόκληρους πληθυσμούς· (…) και παρόλα αυτά, τα χείριστα, θεωρούνται πολιτικά όντα, αγωνιστές ενός σκοπού και πολλοί έντιμοι άνθρωποι, που σίγουρα δεν θα διέπρατταν αυτά τα εγκλήματα, δεν αποστρέφονται να τους σφίγγουν το χέρι και να διατηρούν επαφές μαζί τους. Μιλούν πολύ για τη βία και λίγο για την ηθική· και το φυσικό αποτέλεσμα ήταν πως όταν μετήλθαν βίαιων πράξεων με περισσή ιταμότητα, δεν συνάντησαν ούτε φυσική αντίσταση, ούτε ηθική καταδίκη.» (…)
«Αν, προκειμένου να νικήσουμε, θα έπρεπε να στήσουμε κρεμάλες στις πλατείες, θα προτιμούσα να χάσουμε» Ερρίκο Μαλατέστα

Προχθές, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διαδήλωσης ενάντια στα νέα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης, μερικοί διαδηλωτές έκαψαν τρεις εργαζόμενους σε μια τράπεζα. Απείλησαν να κάψουν και όσους βρίσκονταν μέσα στο (κλειστό λόγω της απεργίας) βιβλιοπωλείο Ιανός περιλούζοντας τρεις απ’ αυτούς με βενζίνη. Δε θέλουμε να σταθούμε πολύ στις ευθύνες των άλλων, όπως επιτάσσει η κυριαρχούσα ανευθυνότητα που φτάνει μέχρι τα όρια της συνέργειας στη δολοφονία αυτών των ανθρώπων. Εμείς προτιμάμε να σταθούμε στις δικές μας ευθύνες. Γιατί πρώτα διαπιστώνουμε μια ασυμμετρία ανάμεσα στις αντιδράσεις για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του 2008 και στις αντιδράσεις για τη δολοφονία των τριών υπαλλήλων της Marfin από τους αναρχικούς. Γι’ αυτούς τους τρεις δε θα γίνουν πιθανότατα διαδηλώσεις, δε θα καεί η Αθήνα, δε θα φωνάξουμε «αναρχικοί, γουρούνια, δολοφόνοι». Γι’ αυτό το γεγονός είμαστε βέβαιοι από τη στιγμή που το απόγευμα της Τετάρτης, το συγκεντρωμένο πλήθος των διαδηλωτών στη Σταδίου προτίμησε να πιστέψει πως δεν υπάρχουν νεκροί και πρόκειται για προπαγάνδα του «Κράτους» και να φωνάξει «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ενώ δεν τόλμησε και ούτε θα τολμήσει ποτέ να φωνάξει «αλήτες, δολοφόνοι, αναρχικοί». Κι αυτό γιατί ο κόσμος είναι χωρισμένος σε μανιχαϊκά ιδεολογικά στρατόπεδα. Η βία της μιας μεριάς είναι ηθικά απονομιμοποιημένη ενώ η βία της άλλης είναι νόμιμη «αντιβία» καθαγιασμένη από τον ιερό αγώνα ενάντια στο κράτος και στον καπιταλισμό και από την κατοχή της απόλυτης Αλήθειας.
Ας διευκρινίσουμε, πως όλα τα παραπάνω συνθήματα είναι απαράδεκτα επειδή βασίζονται στη λογική της συλλογικής ευθύνης που βρίσκεται στον πυρήνα της μανιχαϊκής ιδεολογίας. Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ρουφιάνοι, δεν είναι όλοι οι αναρχικοί και οι αστυνομικοί δολοφόνοι. Αλλά ας εξετάσουμε πόσο λίγο δολοφόνοι είμαστε όλοι μας.
Όσοι από μας ανεβαίναμε τη Σταδίου γύρω στις 2, είδαμε αυτό το κτίριο να φλέγεται και τους ανθρώπους απεγνωσμένους στα μπαλκόνια. Μερικοί δίπλα μας είπαν «καλά να πάθουν, αφού δούλευαν σε μέρα απεργίας», άλλοι τους κορόιδευαν, άλλοι έβγαζαν φωτογραφίες με τα κινητά τους, κάποιος έπαιρνε τηλέφωνο την πυροσβεστική. Οι περισσότεροι ήμασταν απαθείς, απλά κοιτούσαμε πιστεύοντας πιθανόν ότι τους χρειαζόταν ένα μάθημα και πως τελικά ένας από μηχανής θεός –και όχι εμείς- θα τους σώσει. Μερικά λεπτά αργότερα, κοιτάζοντας πίσω διαπιστώναμε ότι η φωτιά είχε επεκταθεί και πως οι άνθρωποι δύσκολα θα γλίτωναν. Λίγο παραπάνω, Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου, ένας εξαγριωμένος νεαρός απαγόρευε στην κρατική εξουσία, δηλαδή στην Πυροσβεστική, να περάσει στο άβατο της Πανεπιστημίου για να προσεγγίσει –πιθανότατα- το σημείο.
Όλο αυτό ήταν το χρονικό μερικών προαναγγελθέντων θανάτων, η συνέχεια του Δεκέμβρη του 2008, όπου μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Opel, στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στην Αλεξάνδρας, είχε πυρποληθεί και οι ένοικοι της πολυκατοικίας φώναζαν έντρομοι από τα μπαλκόνια να κάνει κάποιος κάτι. Κανένας δεν έκανε τίποτα όμως. Κανένας από όσους συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις δεν ανέλαβε το βάρος να διαχωρίσει τη θέση του με αυστηρότητα, όλοι πορευόμαστε μαζί με αυτούς τους μικρούς ναζί γιατί θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, πως είναι «παραστρατημένοι σύντροφοι», πως δεν πρέπει «να κάνουμε δήλωση νομιμοφροσύνης στο κράτος», πως «το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης», πως οι ρίζες του Κακού βρίσκονται αλλού, πως «φταίει ο Βγενόπουλος που δεν είχε βάλει ρολά» και άλλες μπούρδες που κρύβουν κάτω από το χαλί τις δικές μας ευθύνες.
Κανένας και καμία δεν αναρωτήθηκε ποτέ πόση ευθύνη έχει η βία των «εξεγερμένων» για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και του Μιχάλη Καλτεζά. Κανένας και καμία δεν αναρωτήθηκε αν τα παιδιά αυτά θα ζούσαν αν οι ίδιοι δεν είχαν επιλέξει τη στρατηγική της βίας. Κανένας και καμία δεν αναρωτήθηκε αν η στρατηγική της έντασης δημιουργεί Κορκονείς και Μελίστες. Κανένας και καμία δεν αναρωτήθηκε αν αυτή η στείρα λογική της αντιπαράθεσης μπορεί και θέλει πραγματικά να αλλάξει την κοινωνία και να την κάνει ανθρωπινότερη. Κανένας και καμία δεν αναρωτήθηκε αν το δίπολο «αναρχικός» και «μπάτσος» πάει μαζί, όπως μαζί πάει και το γενικότερο δίπολο που τους οπλίζει τα χέρια και τους «στέλνει» στην αρένα εξ ονόματός μας, το δίπολο της «αθώας κοινωνίας» που πολεμά το «διεφθαρμένο κράτος».
Τώρα, για όσους από εμάς αισθανόμαστε ακόμα άνθρωποι, η διαχωριστική γραμμή έχει χαραχτεί, δυστυχώς με αίμα, από τα γεγονότα τα ίδια, και χαράχτηκε έξω από αυτά τα δίπολα. Πρέπει απλά αλλά επιτακτικά να μπορέσουμε να την διακρίνουμε: χρειάζεται να αποφασίσουμε αν είμαστε με τη βία ή αν είμαστε εναντίον της. Αν το πρόβλημά μας είναι να «καεί το μπουρδέλο η βουλή» ή αν θέλουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία που κανένας δε θα καίγεται ζωντανός. Αν θέλουμε να κρεμάσουμε τους βουλευτές και να κάψουμε τις τράπεζες ή να φτιάξουμε έναν κόσμο χωρίς κρεμάλες. Πρέπει, για να σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα, να σταματήσουμε να τροφοδοτούμε με παρακλήσεις μίσους και οργής την ατμόσφαιρα, πρέπει να αποφασίσουμε αν θα έρθουμε σε ρήξη με το κομμάτι αυτό του εαυτού μας που ζητάει αίμα, φωτιές, κρεμάλες, και που όταν τα καταφέρνει στέκει αμήχανα και καταδικάζει υποκριτικά τη βία. Πρέπει να βρούμε το θάρρος (κυρίως απέναντι στους εαυτούς μας) και να τολμήσουμε να διαδηλώσουμε ενάντια στην αριστερή και την αναρχική τρομοκρατία, στη μνήμη όλων των θυμάτων της. Γιατί, ναι, πρόκειται για τρομοκρατία. Πρόκειται για πτώματα, για αίμα και πόνο. Πτώματα που δεν πάψαμε να ζητάμε, τραυλίζοντας ύμνους οργής, δημιουργώντας αντίπαλα στρατόπεδα εκεί που θα έπρεπε να υπάρχουν απλά άνθρωποι, δίνοντας δικαιολογίες στο ακρο-αριστερό και αναρχικό φασισταριό να δολοφονεί. Πρέπει να διαδηλώσουμε ενάντια σε αυτήν την τρομοκρατία για να καταλάβουν κάποιοι ότι δεν δεχόμαστε να δικαιολογούν τις μακάβριες πρακτικές τους στο όνομά μας, ότι ονειρευόμαστε έναν κόσμο διαφορετικό, όχι απλά από αυτόν που υπάρχει, αλλά και διαφορετικό από αυτούς τους ίδιους. Υπάρχει και άλλη τρομοκρατία; Υπάρχει. Υπάρχουν τα τουμπανιασμένα πτώματα των μεταναστών στο Αιγαίο. Υπάρχει όμως και το ακρωτηριασμένο σώμα του Χαμίντ Νατζαφί.

Γιάννης Κορομηλάς,
Κώστας Μπακόπουλος,
Θανάσης Πολλάτος,
Παναγιώτης Σιαβελής
(μέλη της ομάδας Αυτονομία ή Βαρβαρότητα)


ΝΑ ΜΗΝ ΔΩΣΟΥΜΕ "ΕΔΑΦΟΣ" ΚΑΙ "ΒΗΜΑ" ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ 3 ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ,ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΤΩΡΑ.....
πρόσκληση γιά μιά αναρχική σιωπηρή συγκέντρωση φόρου τιμής στά 3 θύματα αδέρφια μας εργαζομένους,μπροστά στά ερείπια τής καμένης Μαρφίν στήν Σταδίου 23

Ναί μήπως είδες τήν "τύχη" πού είχε τό κείμενο τού συντρόφου Δημήτρη στό athens indymedia?

Καί τήν απαντησή μου αυτή,νά τήν στείλεις καί σέ όλους τούς συντρόφους καί συντρόφισσες πού έχεις στείλει τό κείμενο τού Δημήτρη καί αυτές πού τό στέλνει ο Δημήτρης, ο οποίος "πήγε" στά "κρυμμένα" τού athens indymedia,γιά να δείς τί "συντρόφους" έχουμε τέτοιες ώρες καί τρέμω όχι μόνο άν υπάρχει πρόθεση "κάτι νά αλλάξει",αλλά καί τήν διαφαινόμενη από τήν αδιαλλαξία τους επόμενη μέρα τής επανάστασης για τήν "καθαρότητα" μερικών ή πολλών από εμάς πού ο φανατισμός τους,η κουλτούρα τής εκδίκησης,τής "απόδοσης δικαιοσύνης" καί τής κακίας πού έχουν γιά όλους καί γιά όλα(η λογική πώς όλοι "ένοχοι",κανείς "αθώος" εξαιρώντας βέβαια τόν "πεφωτισμένο" καί "αλάθητο" εαυτό τους), θά μάς καθαρίσει καί θά μάς "παλουκώσει" δίπλα σέ σφαγμένους μπάτσους καί εξουσιαστές.....
Εχω άδικο?

Εγώ έχω πάθει καί τό ....άλλο σόκ.Πώς τό κείμενο πού μού έστειλες,άλλων συντρόφων παρόμοιοι προβληματισμοί σχετικά μέ τήν πορεία τού χώρου στό "μηδέν" καί στήν βιαιομανία τά τελευταία χρόνια,αλλά καί ένα δικό μου κείμενο(πού στό ξαναστέλνω γιά νά τό προωθήσεις σέ όλους τούς συντρόφους/σσες)πού είναι καί απάντηση στόν δημοσιογράφο Μανδραβέλλη καί εμπεριέχει τήν σιχαμάρα μου γιά όλες αυτές τίς φασίζουσες συμμορίες,τά φτύσανε στά "κρυμμένα" ή τά διέγραψαν ως "αντικινηματικά" καί "άνευ ουσίας"!Είδες τελικά άν υπάρχει ή ανοίγει χώρος γιά διάλογο καί αντίλογο(χωρίς βρισιές,προσβολές καί απαξιώσεις) στό "αδιαμεσολάβητο μέσο πληροφόρησης" πού αντανακλά(δυστυχώς)καί τόν μέσο όρο νοοτροπίας καί σκέψης μέσα στόν αναρχικό (μικρόκοσμο)χώρο?
Θά θυμάσαι άλλωστε πρόσφατα(γιά τήν άλλη αλητεία εκεί στά Πατήσια μέ τόν δυναμίτη πού άφησε νεκρό έναν 15χρονο Αφγανό καί τυφλή τήν μικρή αδερφή του καί πού ο "χώρος" τό έκανε "γαργάρα",ούτε πορεία,ούτε σύνθημα,ούτε "κερί" καί νάμαστε πάλι εδώ αδερφέ σέ θλιβερή επανάληψη ,αυτή τήν φορά μέ μπουκάλια,αύριο όπως πάει νά είσαι σίγουρος θά "θερίσουμε" κι άλλα αδέρφια καί "παράπλευρες απώλειες" από τήν εξουσιοφασιστική "σπορά")πώς τά κείμενα τά δικά μας,τό δικό σου,τό δικό μου καί τού Τριαρίδη,τό "εναλλακτικό" καί "πολύμορφο" athens indymedia,τό ίδιο έκαναν γιά νά μήν αφιβάλλεις πώς φθάσαμε νά απευθυνόμαστε σέ έναν "χώρο" πού εγώ τά τελευταία χρόνια(κι όχι αδικαιολόγητα) τόν βιώνω ως ξένο σώμα καθώς βλέπω νά τόν έχει κατακτήσει ο χουλιγκανισμός,ο ελιτισμός,οι ηγεμονισμοί καί η κυριαρχία!
Δέν γενικεύω,δέν λέω πώς όλοι έτσι είναι,αλλά σήμερα οι αναρχικοί είναι μειοψηφία καί ο μηδενισμός κι ο φασισμός τής όποιας "αγριας νεολαίας" τού πρίν ή μετά Δεκέμβρη 2008 ή τού όποιου "μπλάκμπλόκ" ως χρήσιμο εργαλείο τού κάθε Χρυσοχοϊδη καί τού Κράτους, μιλά "στό ονομά του" συκοφαντώντας καί προβοκαροντάς τον στά μάτια τής κοινωνίας πού σέ αυτή ειδικά τήν στιγμή έπρεπε νά είμαστε δίπλα της καί όχι απεναντί της νά μάς δείχνει μέ τό δάχτυλο ως σύμμαχους καί όργανα τής κυβερνογιάφκας καί τής οικονομικής καταστολής!
Καί όλα αυτά πού γίνονται τώρα,εγώ χρόνια μέ διάφορους τρόπους προσπάθησα νά τά επισημάνω(πώς ο γιαλός δέν είναι στραβός,εμείς στραβά αρμενίζουμε καί μάλιστα σέ "τρύπια βάρκα"),ίσως πολλές φορές νά τά είπα σπασμωδικά καί "άκομψα" μέ λάθος διαδικασίες καί τρόπους(η ουσία ήταν φοβόμουνα καί φοβάμαι νά πλησιάσω,είτε αυτό είναι Εξάρχεια είτε εκδηλώσεις, μετά καί εκείνο τόν τραμπουκισμό καί τόν ξυλοδαρμό εναντίον μου, τό 2003 στά Προπύλαια,έσπασε μέσα μου κάθε εμπιστοσύνη καί συντροφικότητα),αλλά ποτέ μέ ύποπτες καί κακόβουλες προθέσεις πού μερικοί μέ μίσος καί εμπάθεια μού καταλόγισαν καί παρ΄όλα αυτά στοχοποιήθηκα,κυνηγήθηκα καί σταυρώθηκα ως "εσωτερικός εχθρός" από ένα μέρος τού αναρχικού χώρου.
Επειδή θεωρώ πώς ποτέ δέν είναι αργά κι άς φαίνεται μέσα μας πώς είναι ...λίγο αργά γιά δάκρυα(η ζημιά σαφώς καί έχει γίνει καί στό παρελθόν καί εγώ ως ενα βαθμό έχω τήν ευθύνη μου,"δούλεψα" καί "πρόκρινα" παρόμοιες "αντιλήψεις" πού φέρνουν τώρα τραγωδίες)αξίζει νομίζω νά προσπαθήσουμε γιά μιά "άλλη διαδρομή" γιατί δέν χρωστάμε στήν βαρβαρότητα κανένα θύμα,κανένα από όλους δίπλα μας αδέλφια καταπιεσμένους μόνους τους στό δίχτυ μίας κοινωνίας φυλακής.
Αν δέν τό κάνουμε τώρα,ο μόνος "εφικτός κόσμος" θά καταλήξει νά είναι ο κόσμος τής αποξένωσης,ο κόσμος ο δικός τους!
Κρίνω πώς είναι κρίσιμες ημέρες γιά τόν αναρχικό χώρο καί σέ αυτόν μένει νά αποφασίσει "μέ ποιούς θά πάει καί ποιούς θά αφήσει".....
Κάποιοι όμως,πού ...θεωρητικά ήταν αδέλφια μας(γιά τούς εργαζόμενους τής Μαρφίν μιλώ)"ταξιδεύουν" ήδη γιά άλλους κόσμους,σπίτια "έκλεισαν" από τόν φετιχισμό τής βίας καί εμείς πού κάποτε φωνάζαμε "εσείς μιλάτε γιά ζημιές καί εμείς γιά ζωές" ....απόντες καί σοκαρισμένοι καί σηκώνουμε ανάποδα τούς δρόμους μόνο όταν ένας Κορκονέας ή Μελίστας δολοφονήσει!
Οι "επιλεκτικές" ευαισθησίες απέναντι στήν εξουσιαστική καί φασιστική βία,προσυπογράφουν τήν ήττα μας καί στά "πηγαδάκια" έξω στήν πόλη,στίς συζητήσεις τής κοινωνίας(γιατί αυτό μένει καί αυτό εμένα μέ καίει νά αλλάξω)είναι πώς αναρχικός ή αντιεξουσιαστής=φονιάς,εγκληματίας καί κάθαρμα.
Είμαι σίγουρος ότι μέ καταλαβαίνεις καί εσύ καί οι άλλοι,γιατί όλοι πάνω κάτω(παρά τίς όποιες μεταξύ μας διαφωνίες)έτσι αισθανόμαστε........
Νά οργανώσουμε εμείς εδώ,λέω έτσι μιά πρόταση,τήν "πετάω στό τραπέζι" καί τήν βγάζω από μέσα μου ανοιχτά σέ όλους σας,μιά εκδήλωση στήν μνήμη τών θυμάτων καί διαχωρισμού από τούς ανεγκέφαλους,μπροστά στά ερείπια τής καμένης ΜΑΡΦΙΝ στήν Σταδίου?Νά δεί κι η κοινωνία,πώς ο αναρχισμός είναι πηγή καί λαχτάρα πάθος γιά ζωή καί όχι τάγματα εφόδου,οσμή θανάτου καί δολοφόνοι!???????


υγ/ μπράβο καί στήν Συσπείρωση Αναρχικών πού μέ ένα ακόμη καλό της κείμενο σχετικά μέ τά γεγονότα φαίνεται πώς επαναπροσδιορίζει τήν θέση της καί ανατρέπει στάσεις πολιτικές πού είχε στό παρελθόν πού "βόλεψαν" καί "χάϊδεψαν" πρακτικές καί μεθόδους πού μάς έφθασαν στήν σημερινή παρακμή καί κρίση του αναρχικού χώρου στήν Ελλάδα.....

Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν)


Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ


Τον Δεκέμβρη του 2008 κατά τη διάρκεια των γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος απάντησε στις φασιστικές εκκλήσεις των ΜΜΕ για επιστροφή σε «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» με το αφοπλιστικό σύνθημα «εσείς μιλάτε για βιτρίνες, εμείς μιλάμε για ζωές».
Ποια επικίνδυνη υποκρισία κάνει τώρα ορισμένους να μιλάνε για τα ανύπαρκτα μέτρα πυροπροστασίας της τράπεζας και όχι για τις ζωές που χάθηκαν; Ποια οργουελική αντιστροφή της πραγματικότητας κάνει κάποιους να μιλούν για το τραγικό συμβάν σαν να επρόκειτο για βραχυκύκλωμα;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αυτή η υποκρισία είναι αντίστοιχη των νατοϊκών δολοφόνων που μιλούσαν για «παράπλευρες απώλειες»;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι η δεδομένη και αυτονόητη κυνικότητα και κτηνωδία ενός μεγαλοκαπιταλιστή, που επέβαλε εκβιαστικά στους υπαλλήλους του να βρίσκονται μέσα στην τράπεζα, δεν εξιλεώνει κανέναν για τους νεκρούς;
Δεν καταλαβαίνουμε άραγε ότι αν χρησιμοποιείς τις τακτικές του κτήνους το οποίο αντιπαλεύεις έχεις γίνει ίδιος μ’ αυτό;
Αν για κάτι αγωνίζονται οι αναρχικοί, αν για κάτι αξίζει να αγωνιστούν οι άνθρωποι είναι για την Ζωή, την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια. Για έναν κόσμο όπου ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία…

Στη διαδήλωση της 6/5 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που ανταποκρίθηκε σε κάλεσμα της ένωσης νοσοκομειακών γιατρών θεσ/νίκης και πρωτοβάθμιων σωματείων, αρκετός κόσμος, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές από το τελευταίο μπλοκ, φώναξε επανειλημμένα: "ήταν δολοφονία, δεν έχουμε αυταπάτες, κράτος και Βγενόπουλος δολοφονούν εργάτες". Σίγουρα μια τέτοια σκέψη για κάποιους είναι ανακουφιστική. Είναι όμως βέβαιο ότι αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο και τις προεκτάσεις αυτού που εύχονται;
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη στη Marfin το μεσημέρι της 5/5/2010. Γνωρίζουμε όμως, ότι την ώρα που ακούσαμε τη τραγική είδηση, κανείς από τον περίγυρό μας δεν ήταν σε θέση να πει πως αποκλείεται να έγινε αυτό που οι εισαγγελείς των ΜΜΕ ανακοίνωναν! Και αυτό είναι επίσης τραγικό.
Γιατί αν με την πρακτική μας δεν καθιστούμε ολοφάνερα αδιανόητο (και πρώτα απ’ όλα σε εμάς τους ίδιους) κάτι τέτοιο να προήλθε από άτομα που κινούνται στον ίδιο χώρο με εμάς, τότε έχουμε ήδη ανοίξει το δρόμο ώστε να συμβαίνουν τραγωδίες (από φονική ανευθυνότητα, από διεστραμμένη μοχθηρία ή από δόλιο σχεδιασμό).
Σε μια γενικευμένη εξέγερση υπάρχουν ανεξέλεγκτοι νεκροί, έγινε στο Λος Άντζελες, έγινε στην Αργεντινή. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να αποδώσει σε κάποιο οργανωμένο πολιτικό ρεύμα αμφισβήτησης τους θανάτους αυτούς.
Το γεγονός ότι οι 3 δολοφονημένοι της Marfin χρεώνονται στην αναρχία δείχνει σίγουρα μεγάλες ευθύνες. Ποιος μπορεί να αγνοήσει την ανοχή σε πρωτοποριακές λογικές και στην περιφρόνηση της ζωής; Δεν πα να λες ότι οι έμπειροι αναρχικοί τόσα χρόνια, τόσες τράπεζες έχουν κάψει, και ότι κανένας δεν κινδύνευσε… Δεν πα να λες ότι φταίει ο Βγενόπουλος που υποχρέωσε τους εργαζόμενους να μείνουν στην τράπεζα, που δεν είχε πυρασφάλεια κλπ
Η ευθύνη δεν φεύγει από πάνω σου.
Αν υπάρχουν έστω και ελάχιστα άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί και φτάνουν στην ανευθυνότητα να πυρπολούν κτήρια με κόσμο μέσα, κάπως έχει καλλιεργηθεί αυτή η ανευθυνότητα.
Αν, ακόμα χειρότερα, έχεις στρώσει το δρόμο ώστε να συμβεί η μεγαλύτερη μεταπολεμική προβοκάτσια στην ελλάδα, τότε οι μακροπρόθεσμες συνέπειες ξεπερνούν και την τραγωδία των 3 δολοφονημένων.
Και η απάντηση δεν είναι οι διαμαρτυρίες ότι «ο εχθρός είναι αδίστακτος». Ξέρουμε και την Piazza Fontana στο Μιλάνο και τη Scala στη Βαρκελώνη.
Η απάντηση είναι η αναδυόμενη πολυπληθής αντιπολίτευση που ριζώνει σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και πανελλαδικά, με επίμονη και κοπιαστική δουλειά, με συντροφικότητα, αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη. Η απάντηση είναι ο αγώνας για τη ζωή, όχι για τον θάνατο.

Εκδόσεις-περιοδικό Πανοπτικόν, Εκδόσεις των Ξένων, Εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, Εκδόσεις Εξάρχεια, Μαύρο Πιπέρι του Ευβοϊκού, Περιοδικό Νυχτεγερσία


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ Τ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 5 ΜΑΙΟΥ


Στην χθεσινή μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση, η κοινωνία βίωσε μια τεράστια νίκη, η οποία υπονομεύθηκε από μια προσπάθεια να χρεωθεί μέσα από ένα τραγικό γεγονός μια ήττα, οποία δεν της αντιστοιχεί και δεν της ανήκει.

Η φωτιά στην τράπεζα “Μarfin” προσέφερε “ζεστασιά” σε ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που ήδη είχε αρχίσει να “κρυώνει” από το παγερό άγγιγμα του χρυσού.
Το τραγικό συμβάν, έξω από το κλίμα της λαϊκής οργής όπως εκφράστηκε από την Αλεξάνδρας μέχρι το Σύνταγμα έμελλε να προέλθει από την μισαλλοδοξία των “ειδικών της βίας”. Ο μανδύας της επιθετικής πρωτοπορίας έπεσε και απογύμνωσε τον ρόλο της “αγωνιστικής πανούκλας”, ως ρόλο εκτός και ενάντια στην κοινωνία. Ρόλοι, θέσφατα, Ιδεοληψίες της αντίληψης για και όχι με την κοινωνία οδήγησαν στον θάνατο τριών εργαζομένων. Αποκαλύφθηκε ότι τέτοιες πρακτικές και λογικές βρίσκονται σε σύμπνοια και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών και του κράτους. Τέτοια άδολη προσφορά στις δυνάμεις της κυριαρχίας ούτε μια ρητή συνεργασία με τα αφεντικά και το κράτος δεν θα ήταν τόσο αποτελεσματική.
Αντιθέτως, η μαζική πορεία 200.000 ανθρώπων στο κέντρο της Αθήνας είναι η απάντηση στους ψιλικατζήδες της βίας. Η κοινωνική οργή και τρόπος που κάθε φορά (καταλήψεις, συγκρούσεις, διαδηλώσεις) θα εκφραστεί είναι επιλογή της ίδιας της κοινωνίας και όχι αυτόκλητων σωτήρων.

Η Αντιεξουσιαστική Κίνηση συνεπής στην αντίληψη της με την κοινωνία και σύνθημα: “άμεση κοινωνική δράση - άμεση δημοκρατία” συσπείρωσε χιλιάδες κόσμο σε ένα μαζικό, αυτοπεριφρουρούμενο και συγκροτημένο μπλοκ όπως και άλλα συγκροτημένα μπλοκ αναρχικών. Ως οργανικό μέρος συμμετείχε στην έκφραση ενός τεράστιου ριζοσπαστικού κοινωνικού κομματιού που υπέδειξε ότι το κράτος δεν έχει καμία κοινωνική νομιμοποίηση. Σε πείσμα της καθεστωτικής νεκροσυλίας που προσπάθησε να χτίσει συναίνεση πάνω στο θάνατο τριών εργαζομένων.

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της “Μarfin” υπέδειξαν τους ηθικούς αυτουργούς: “Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ. Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο.". Ηθικοί αυτουργοί οι οποίοι μετατρέπουν τις εργασιακές συνθήκες σε κρεματόρια της μισθωτής σκλαβιάς.
Τους νεκρούς της φωτιάς δεν μπορούν να τους θρηνήσουν τα δάκρυα των πολιτικών αρχηγών, αλλά το ίδιο το λαϊκό κίνημα.

ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΘΗΝΑΣ


Μερικές σκέψεις προς το παρόν μη συγκροτημένες (κείμενο από μέιλ)

Έχω πάθει σοκ

Έχω πάθει σοκ παιδιά. Γιατί εμείς οι αναρχικοί πάντα μιλάμε για ζωή και τώρα γινόμαστε κι εμείς το ίδιο ένοχοι όπως τα ΜΜΕ, οι μπάτσοι, οι καπιταλιστές, οι κάθε είδους Βγενόπουλοι.

Παιδιά, το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα δυστυχώς πάσχει και μάλιστα σοβαρά, παρά τον μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων σε αυτό. Και τώρα που αυτή η φάση ήταν το καλύτερο δώρο στον Παπανδρέα και την δολοφονική του παρέα, τώρα που όλα τα ΜΜΕ μιλούν απροκάλυπτα πλέον για δολοφόνους αναρχικούς, ποια θα είναι η απάντηση του ίδιου του κινήματος;

Διάβασα την ανακοίνωση της κατάληψης Σκαραμαγκά. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, τα ίδια και τα ίδια αναμασήματα. Δεν με καλύπτει ούτε στο μισό της.

Ποιος θα τολμήσει τώρα να αρθρώσει κάτι διαφορετικό ρε; Πού είναι όλοι οι λαλίστατοι; Όσο περνά η ώρα και δεν ασχολούνται όλοι με το ζήτημα ενδελεχώς τόσο η στάση αυτή προσθέτει πόντους στην από άσχημη ώς πολύ δυσάρεστη εικόνα του κινήματός μας.

Γιατί δεν βγαίνει κανένας επιτέλους να πει τα πράγματα με το όνομά τους; Ως πότε μέρος των αναρχικών θα νομίζει ότι ταξικός αγώνας είναι να καις, να σπας και να λεηλατείς ανελέητα; Ως πότε μέρος των αναρχικών θα γαμεί καθημερινά στο όνομα της επανάστασης της κάβλας, του μάτσο μιλιταρισμού και της πολεμικής αντίληψης του "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" τις αναρχικές ιδέες; Ως πότε εδώ η κρίση γαμάει και δέρνει τους πάντες και οι "αναρχικοί" αυτοί θα ασχολούνται με τον κύριο Δημητράκη; Τολμώ να πω κι ας γίνω κακός, δεν μ’ ενδιαφέρει ο κύριος Δημητράκης, για μένα δεν προσέφερε τίποτε στο κοινωνικό κίνημα, γιατί το κοινωνικό κίνημα είναι φανερότατο, ανοιχτότατο και δεν διεξάγεται με διαδικασίες συνομωσίας, διεξάγεται ανοιχτά μέσα στην εργατική τάξη, τους μετανάστες, τους κατατρεγμένους, προσφέροντας βοήθεια, απόψεις, σκέψεις, προτάσεις και προοπτική.

Ως πότε θα είναι το κομμάτι των "αναρχικών" αυτό ο περίγελως της κοινωνίας; Το κλωτσοσκούφι που το παίζουν εδώ κι εκεί για να εκπληρώνει ο εκάστοτε Χρυσοχοϊδης και οι κρατικές υπηρεσίες τα σχέδια και τις προβοκάτσιες τους σε βάρος όλου του υπόλοιπου κινήματος; Ποιος θα μας πει ποιοι ήταν αυτοί οι 50 κουκουλοφόροι που πετάχτηκαν ξαφνικά από το πουθενά (έτσι μού διαμήνυσαν 2-3 σύντροφοι που ήταν παρόντες) κι άρχισαν να καίνε και να σπάνε τα πάντα και βέβαια τη Μαρφίν; Άραγε θα μας πουν ποτέ οι ίδιοι ποιοι ήταν και γιατί το έκαναν;

Χαίρομαι... που μερικές αναρχικές ομάδες άρχισαν να θέτουν κάποια πράγματα επι τάπητος. και έτσι έπρεπε να κάνουν εδώ και πολύ καιρό. Αισθάνομαι όμως ότι το μαχαίρι πρέπει να φτάσει αρκετά βαθιά. Ειδικά στους πολύ δύσκολους καιρούς που έρχονται το αναρχικό κίνημα πρέπει να κάνει ιστορικής σημασίας επιλογές.

Ή θα παρατήσει τα ένοπλα, το μάτσο μιλιταρισμό, τα τσαμπουκαλίκια και τα καουμποϊλίκια ή θα βαδίσει με καθημερινή παρουσία, προοπτική, στρατηγική και ξεκάθαρες θέσεις στο πλευρό του όποιου κοινωνικού κινήματος κι εκεί μέσα θα ζυμωθεί, θα μάθει, θα δώσει και θα πάρει, και θα αντρωθεί διαφορετικά. Τα ένοπλα και οι μολότοφ είναι για άλλες ώρες, που έρχονται εκ των πραγμάτων… Δεν πεθαίνει ο καπιταλισμός έτσι, πεθαίνει με καθημερινή ανυποχώρηση δράση, όσο χρόνο και να πάρει. Όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτό το δρόμο ας διαχωριστεί επιτέλους. Αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα.

Όποιος συνεχίζει τον απολίτικο τσαμπουκά που είναι αποξενωμένος και μακριά από το μαζικό κοινωνικό κίνημα, όποιος στερείται πολιτικής συνείδησης και προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από τη μάσκα του αναρχικού, του επαναστάτη και δεν ξέρω ποιου, συνειδητά ή ασυνείδητα είναι τυχιοδιώκτης και ως τέτοιος πρέπει να απομονωθεί. Συναισθηματισμοί δεν χωράνε εδώ...

Θα επανέλθω…


Θα τους φοβηθούμε επειδή σκοτώνουν;

Θανάσης Τριαρίδης

Μια μέρα μετά την κτηνώδη δολοφονία της Παρασκευής Ζούλια, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και του Επαμεινώντα Τσακάλη στον πρώτο όροφο της Τράπεζας Marfin, στην οδό Σταδίου, στην Αθήνα, το μεσημέρι της 5ης Μαΐου του 2010, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω το γεγονός ως σημείο της αλληλουχίας μιας πολύ μακρύτερης αλυσίδας γεγονότων, περίπου αντανακλαστικά (σχεδόν αυτιστικά – ή ακόμη και αμυντικά) παραπέμπω στο κείμενό μου με τίτλο «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική» . Όταν το κείμενο αυτό (γραμμένο για το διαμελισμό του 15χρονου Χαμί Νατζάφι) δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μου πριν από ένα μήνα, χρειάστηκε κάμποσες φορές να επιχειρηματολογήσω για πράγματα που τα λογάριαζα αυτονόητα από την πρώτη μου εφηβεία. Πως οποιαδήποτε πράξη συνειδητά βλάπτει το τρεμάμενο σώμα του άλλου δεν είναι «αγώνας για την ελευθερία» μα άσκηση σκλαβιάς και υποταγής. Πως ο τρόμος είναι πολιτικό εργαλείο του φασισμού. Πως όσοι φτιάχνουν βόμβες για να διαμελίσουν, να κάψουν ή να χουγιάξουν ανθρώπους είναι φονιάδες. Πως όσοι ασκούν συνειδητά πολιτική βία είναι διαφόρων διαβαθμίσεων νεοναζί. Πως η ανοχή και η σιωπή μας απέναντι στην πολιτική βία και τον τρόμο που σπέρνει είναι συνενοχή.

Γυρεύοντας (εξακολουθητικά) την ενδεχόμενη αντιπρόταση σε τούτη τη βία και την απανθρωπιά της παραπέμπω και σε άλλα τρία κείμενα, γραμμένα κι αυτά μετά τον φόνο του Χαμί Νατζάφι – τα οποία ωστόσο μπορούν αν διαβαστούν και σήμερα, δίχως να αλλοιωθούν οι άξονές τους. Είναι τα κείμενα του Γιάννη Ευαγγέλου («Ο τυχαίος θάνατος του Χαμί Νατζάφι»), του Κυριάκου Αθανασιάδη («Εγώ είμαι ο Σπάρτακος») και του Παναγιώτη Παπαδόπουλου, γνωστότερου και ως Κάιν («Το αίμα μας δεν θα χυθεί για τα σκουπίδια σας») – όλα συγκεντρωμένα στην ιστοσελίδα των εκδόσεων διάπυροΝ.

Κάπου εδώ κάποιος, ίσως εύλογα, θα αναρωτηθεί: μπορούν τα κείμενα να σταματήσουν το θάνατο που απλώνει; Τι αξία έχει να τοποθετείται κανείς, όταν τα χέρια του είναι δεμένα, όταν είναι ανήμπορος να σταθεί απέναντί στην ισχύ της βίας, όταν τα λόγια του μοιάζουν με σκόνη στον άνεμο;

Αξίζει να σκεφτεί κανείς μιαν απάντηση: είναι στ’ αλήθεια τα λόγια σκόνη στον άνεμο; στ’ αλήθεια η βία λόγω της φύσης της θα υπερισχύει κάθε προσπάθειας για ανθρωπιά;

Καταγράφω τη σκέψη μου: Είναι προφανέστατο πως η πολιτική βία, όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά θα πολλαπλασιαστεί – θα ανατροφοδοτείται από τη θεσμοθετημένη βία, την προγραμματική αμορφωσιά, την κρατική καταστολή και κτηνωδία, την κοινωνική αδικία, από τη φτώχεια, την υπαρξιακή σύγχυση και τον διάσπαρτο τρόμο. Κι άλλοι νεκροί θα υπάρξουν, θύματα δολοφόνων που πιστεύουν πως έχουν το δικαίωμα να υπογραμμίζουν τις απόψεις τους με το αίμα των άλλων. Οι ιερουργοί της πολιτικής βίας θα επιμένουν πως έτσι πολεμούν το «σύστημα», θα λένε πως η βία τους είναι «αντι-συστημική» (δίχως φυσικά να γνωρίζουν καν τι σημαίνει η λέξη – ούτε ποιος και πώς την εισηγήθηκε), θα διατρανώσουν πως όσοι εναντιώνονται στην κτηνωδία τους είναι «δεκανίκια του συστήματος». Στον συγκεχυμένο κόσμο του τρόμου τους (όπου η αμάθεια θεωρείται αρετή, η βία ανδρεία και το κάψιμο ανθρώπων αγώνας), το «σύστημα», όπως το ορίζουν στο φαντασιακό τους, είναι το τέρας που τους μοιάζει απελπιστικά. Αυτοί οι ίδιοι είναι ζωτικά κομμάτια ετούτου του συστήματος: το υποστηρίζουν, το αναπαράγουν, το ανατροφοδοτούν, το ζωογονούν. Ο τρόμος και ο θάνατος που σκορπούνε είναι μια βαθιά συστημική επιβεβαίωση.

Μα οι υπόλοιποι (όσοι δεν πιστεύουμε στη βία, όσοι δε θρησκευόμαστε με αυτήν) τι θα κάνουμε; Θα μείνουμε να βλέπουμε μια ακόμη δοξολογία του επικείμενου φόνου να γίνεται συνήθεια, συγκατάβαση, κοινωνικός θεσμός; Πέρα από την όποια οπτική μας για τη ζωή, πέρα από την όποια ιδεολογία μας, πέρα από τις προφανείς ή δυσδιάκριτες διαφορές μας (που εντέλει δίνουν περιεχόμενο στη ζωή), δε θα εκφράσουμε καθαρά και ρητά την αντίθεσή μας σε τούτη την πολιτική βία; Θα προσκυνήσουμε το τέρας επειδή μάς μοιάζει; Θα γίνουμε συνένοχοι διά της σιωπής μας, διά της εκκωφαντικής μας μούγγας; Θα τους φοβηθούμε επειδή σκοτώνουν;

Το ερώτημα είναι ανοιχτό για τον καθένα μας – και στον κόσμο τής διαρκώς ερχόμενης βίας ποτέ δεν είναι αργά: ελπίζω τώρα να μιλήσουν λίγο περισσότεροι, να τοποθετηθούν ενάντια στους λογής διαβαθμίσεων νεοναζί, να αντισταθούν στη φονική σιωπή μας, στην παναθεματισμένη μούγγα μας… Το λέω ειλικρινά: ελπίζω να μη φοβηθούν το τέρας και να μιλήσουν.

Ωστόσο, μπορεί κανείς να σκεφτεί πως το πιο πάνω ερώτημα (θα τους φοβηθούμε επειδή σκοτώνουν;) είναι υπερβολικά γενικό για τα μέτρα του – πως θα ήθελε ένα ερώτημα ειδικό, προσωπικό, έξω από σχήματα κοινωνικής ευθύνης και μουγγής συνενοχής. Παρόλο που θεωρώ πως κάθε ερώτημα είναι προσωπικό (και κυρίως το ερώτημα για το πότε σιωπά κανείς, πότε φοβάται και πότε μιλά), θα επιχειρήσω να συμμεριστώ τη σκέψη ετούτου του φανταστικού αναγνώστη – θα προσπαθήσω να σχηματίσω ένα ερώτημα προσωπικότερο, δικό του...

Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, μία από τους τρεις καμένους, ήταν έγκυος τεσσάρων μηνών. Μονομιάς όλοι παρατηρήσαμε πως γεννήθηκε ένα ζήτημα εκφραστικής ορθότητας: μιλάμε για τρεις ή για τέσσερις νεκρούς; Άραγε ήτανε ένας ακόμη νεκρός το αγέννητο μωρό – ή μήπως όχι; Τι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε γι’ αυτό; Θα ήταν αγόρι ή κορίτσι, θα έπαιζε τα παιδικά καλοκαίρια του στη θάλασσα, θα ανέβαινε στη νεροτσουλήθρα του Λούνα Παρκ, θα έβγαζε τις πίστες στο Nintendo; Θα πήγαινε στο γήπεδο, θα ήταν καλή ή μέτρια μαθήτρια, θα κάπνιζε στα κρυφά στις τουαλέτες του σχολείου; Θα γινόταν μπασκετμπολίστας, μαθηματικός, δασκάλα, νοσοκόμα, κομμώτρια; Αν πέρναγε στο πανεπιστήμιο, θα ήταν σπασίκλας ή θα έκανε συνελεύσεις στα γρασίδια; Θα ερωτευόταν, θα απελπιζόταν από έρωτα, θα έκανε δικά του (ή δικά της) παιδιά; Θα περνούσε τις νύχτες του ακούγοντας το Παπάκι του Άσιμου ή θα χόρευε το Greenfields σώμα με σώμα; Άραγε, πριν να γεράσει, θα πρόφταινε να δακρύσει έστω σε ένα δειλινό ακούγοντας τη Σερενάτα του Σούμπερτ;

Οι υποθέσεις μπορούν να συνεχιστούν, σαν κήπος με διακλαδωτά μονοπάτια. Ωστόσο το προσωπικό ερώτημα θαρρώ πως έχει ήδη αναδυθεί – κι ο φανταστικός αναγνώστης το επιλέγει εφόσον το θέλει και το απαντάει μόνος του:

Σε συνδέει κάτι με εκείνο το νεκρό έμβρυο της 5ης Μαΐου του 2010; Είναι δική σου απώλεια το αγέννητο παιδί που κάηκε μες στην κοιλιά της μάνας του στον πρώτο όροφο της Marfin;


Θ. Τ. – 06.5.2010

Posted by...The Motorcycle boy at 11:41 π.μ. 1 comments  

Ανακοίνωση της Αναρχικής πρωτοβουλίας στα νότια

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ,ΤΗΝ ΚΩΝΣTΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ,ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝΤΙ

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΞΑΝΑΦΩΝΑΞΟΥΜΕ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΧΑΜΙΝΤΟΥΛΑΝ ΝΑΤΖΑΦΙ
15ΧΡΟΝΩΝ, ΝΕΚΡΟΣ
ΦΕΡΣΤΕ ΝΑΤΖΑΦΙ
11 ΧΡΟΝΩΝ,ΤΥΦΛΗ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟI ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ "ΜΑΡΦΙΝ",ΣΤΙΣ 5/5/2010
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΖΟΥΛΙΑ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΤΣΑΚΑΛΗΣ

Η ΣΙΩΠΗ KAI H AΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΥΣ,ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ,ΕΝΟΧΟΥΣ,ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ Ή ΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΔΕΝ ΘΑ EXETE ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ,ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΜΕ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΩΣ ΧΩΡΟ "ΤΥΦΛΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ" ΚΑΙ " ΑΔΙΣΤΑΚΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ"

Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ,ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΔΙΩΓΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ
"ΕΣΕΙΣ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΖΗΜΙΕΣ,ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ"
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ "ΑΓΟΡΑΣ" ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΣΑΝ "ΔΑΝΕΙΟ ΕΞΟΦΛΗΣΗΣ","ΟΜΟΛΟΓΟ" ΚΑΙ "ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ"
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΖΩΕΣ
Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ,ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΕΦΟΔΟΥ ΠΟΥ ΣΤΙΣ 5 ΜΑΗ ΕΚΤΕΛΕΣΕ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΚΑΙ ΜΕ ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ "ΜΑΡΦΙΝ",ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΑΔΙΟΥ 23

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΟ ΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΩΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ, ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ,ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ,ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ,ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ -ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΧΥΝΟΥΝ ΜΕ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ "ΜΑΡΦΙΝ" ΚΑΙ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ,ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ,ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ "ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ", "ΘΥΣΙΕΣ" ΚΑΙ "ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ" ΓΙΑ ΤΟ "ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ", ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ,ΜΙΖΕΡΙΑ,ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΟΤΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ "ΧΡΕΩΘΕΙ" ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ" ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ" ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΕΙ ΜΑΓΑΖΙΑ,ΠΟΥ ΠΡΟΒΟΚΑΡΕΙ ΚΑΙ ΑΜΑΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΗ ΟΡΓΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ
Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ, ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΓΙΑΦΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΑΛΛΑ ΑΓΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ,ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ,ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΥΜΕΝΑ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ,ΣΤΗΝ ΧΑΡΑ,ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ,ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ,ΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ,ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ,ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΩΝ

ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ,ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ "ΚΟΥΚΟΥΛΑ"
ΚΑΜΙΑ "ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ" ΚΑΙ ΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΣΤΙΣ 5/5/2010 ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ "ΜΑΡΦΙΝ"
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ,ΧΩΡΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ,ΧΩΡΙΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ,ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


αναρχικη πρωτοβουλια στα νοτια
εκτακτη συνελευση της @ναρχικης συνειδησης εναντια στην βαρβαροτητα και στην τρομοκρατια της καθε εξουσιαστικης συμμοριας

Posted by...The Motorcycle boy at 10:34 π.μ. 2 comments  

Απαντώντας στην άλλη άποψη

και η μηδενιστικη φασιζουσα βια ή αντιβια επωαζει τό νέο αυγό τού φιδιού,αλλα και η ανοχη και σιωπη των κοινωνιων στην θεσμοθετημενη βια των κρατων και οικονομικων ελιτ

(μια απαντηση σε αρθρο του Πασχου Μανδραβελλη σχετικα με τα τελευταια γεγονοτα)

Πάσχο, θυμάσαι πώς όταν έγινε η επίθεση εναντίον σου στήν Νομική στάθηκα σάν συμπαραστάτης σου μέ προσωπικό μου δημοσιευμένο κείμενο, έχοντας τήν άποψη(καί αυτό θά τό έκανα γιά τόν καθένα,ακόμα καί γιά ένα φασίστα πού δίνει διάλεξη)πώς κανείς δέν έχει τό δικαίωμα νά ρίχνει αυγά,γιαούρτια ή ξύλο στήν όποια άποψη,όσο διαφορετική καί αντίθετη κι άν τυχαίνει νά είναι από τίς δικές μας.
Ξέρεις πολύ καλά τίς "μάχες" πού έχω δώσει στά "στερνά"(γιατί στά "πρώτα" καί εγώ δέν απέφυγα ,ως ένα μικρό βαθμό, λανθασμένες καί άστοχες επιλογές ή θέσεις) καί ειδικά απευθυνόμενος πρός τόν αναρχικό χώρο σχετικά μέ όλες αυτές τίς φασίζουσες καί καταστροφικές δράσεις(γιά τόν ίδιο τόν αναρχισμό,γιά τήν ίδια τήν κοινωνία)πού γιγαντώνουν καί κάνουν απροσπέραστο καί χαλύβδινο τό τέρας τής βαρβαρότητας ,τής αδικίας καί τής εξουσίας απ΄άνθρωπο σέ άνθρωπο.
Η εξουσία ,όπως γνωρίζεις,δέν "υποφέρει" απ΄αυτά,χύνει καί μερικά ψεύτικα δάκρυα στό κοινοβούλιο ή στήν Σταδίου γιά τά θύματα τής τυφλής βίας καί ....συνεχίζει στό επόμενο νομοσχέδιο χωρίς νά ρωτήσει η "αυθεντία τού εκλεγμένου σωτήρα" φυσικά,γιά κανένα της βήμα.
Αποφασίζει γιά μάς χωρίς εμάς,γράφοντας εκεί πού ξέρεις τήν "συμμετοχική δημοκρατία",τίς διαφωνίες ή τίς ενστάσεις μας!
Ψεκάζει,καταστέλλει,δέρνει,βασανίζει,κόβει συντάξεις καί μισθούς,δέν θίγει τίς δικές της συνταγματικές απολαβές,ασυλίες,"πόθεν έσχες" καί προνόμια,εξασφαλίζει καί σέ δύο τετραετίες τήν βουλευτική σύνταξη καί ....αντίο.Οι από τά κάτω θυματοποιούνται καί καίγονται στ΄αμπάρια γιά τό βόλεμα καί τήν ξενάγηση τών από τά πάνω, στούς κρεμαστούς κήπους τού καπιταλιστικού "παράδεισου".Συνεχίζει νά επωφελείται από τήν διασπορά τού τρόμου,από τήν διάχυση τού τυφλού εμφυλίου μίσους στόν κοινωνικό ιστό, καλλιεργώντας τήν στρατηγική τής έντασης γιά νά οπλίσει τήν δική της καθημερινή τρομοκρατία.
Μιλώ, γιά τήν χειρότερη καί θεσμοθετημένη τρομοκρατία μέ κεφαλαία,γιά τήν επισφάλεια τών πολιτών γύρω από τό καθεστώς επιβίωσης,τήν ανεργία,τήν φτώχεια,τήν ακρίβεια,τόν πολιτιστικό καί οικολογικό εφιάλτη.
Δράσεις από " δράσεις" ,όμως Πάσχο ,όπως καί νά τό κάνουμε έχει διαφορά.
Γιατί καί ανάγκη σήμερα είναι οι άνθρωποι νά εκφρασθούν απέναντι σέ αυτούς πού κακοδιαχειρίζονται τίς τύχες καί τις ζωές τους,αλλά καί έτσι κατεβαίνει τό ποτάμι γιά νά μήν στεγνώσει η ιστορία,έτσι αλλάζει τό πρόσωπο τής κατήφειας,τής υποταγής καί τής απελπισίας σέ πρόσωπο αλληλεγγύης ,κοινοτισμού καί ανθρωπιάς.
Αν προσέξεις στό διαδίκτυο(καί στό athens indymedia) τίς τελευταίες ώρες καί μέ αφορμή τήν φασιστοεπίθεση στήν τράπεζα Μαρφίν καί τόν θάνατο τριών συνανθρώπων μας εργαζομένων,εκφράζεται ,ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά,από τό στόμα τών συντρόφων(γιατί αναρχικός χώρος δέν είναι όλο αυτό τό προβοκατόρικο νετσαγιεφικό και στιρνερίστικο φύραμα καί τό "μπλάκ μπλόκ" πού νομιμοποιούν μέ τόν σεχταρισμό τους τίς επιθέσεις τού Κράτους καί τό δόγμα τής "συλλογικής ευθύνης" ενάντια σέ όλους τούς αναρχικούς) , ένας ουσιαστικός λόγος καί σέ αρκετές περιπτώσεις ως αυτοκριτική γιά τό "πώς φθάσαμε μέχρι εδώ" καί επαναπροσδιορισμού τής πολιτικής δράσης η οποία χωρίς τήν ηθική καί κοινωνική της διάσταση ανοίγει τόν δρόμο σέ νέους φασισμούς καί παραδίδει τίς κοινωνίες στόν πόλο τού ακραίου συντηρητισμού καί τού ολοκληρωτισμού τής απάθειας καί τής αφασίας γιά ότι καθορίζει τό παρόν καί τό μέλλον τής διαδρομής τής ανθρώπινης ζωής,γιά τήν σκλαβιά ή τήν ελευθερία!
Αρα,τό αρνητικό δέν είναι γιά τίς κοινωνίες η θυμωμένη παρουσία τους στούς δρόμους ή τά πανώ μέσα ή έξω από τόν ναό τής "δημοκρατίας".
Αρνητικό είναι μηδενιστικές καί εγκληματικές ενέργειες πού επιστρέφουν αυτή τήν οργή καί τήν αφύπνιση ξανά νά βουλιάξoυν καί νά ναρκωθούν πίσω στόν "καναπέ",στήν αδιαφορία,στόν ατομικισμό,στήν παραίτηση,στήν ιδιώτευση.
Στό τηλεκοντρόλ,στούς τέσσερις τοίχους,στήν "θεραπεία" τής κατανάλωσης,στήν καθήλωση καί στήν αναπηρική καρέκλα τής απογοήτευσης καί του ωχαδερφισμού!.....
Μέ λίγα λόγια,αυτόν τόν καναπέ(νεκροφόρα) πού έχει κατασκευάσει τό αστικό καθεστώς καί η οικονομική χούντα τού πλανήτη γιά νά "ξαπλώνει" όσους τόλμησαν νά εξεγερθούν καί νά φωνάξουν τό δικό τους "OXI" ενάντια στίς ασύλληπτες γιάφκες καί συμμορίες πού μετά τό φονικό καί τήν ληστεία,ζητούν καί "κοινωνική συναίνεση" καί συμμετοχή στό "εθνικό χρέος"!
- Απόκρυψη αναφερόμενου κειμένου -
Καί γδαρμένος καί φιμωμένος?
Καί γιά μένα ,αυτή ακριβώς η ιδιώτευση(όπως καί η άλλη ιδιώτευση πού σωστά αναφέρεις,η καταφυγή στήν κτηνώδη βία τών διάφορων τσογλανιών πού υποδύονται γιά λογαριασμό τού θεάματος τόν "αγωνιστή", σκυλεύοντας πορείες,αιτήματα,θυμούς καί αγωνίες) είναι τό πρόσφορο "μαξιλάρι" γιά νά επωασθεί τό αυγό τού φιδιού!

μέ σεβασμό αλλά καί απαντώντας στήν άλλη άποψη
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα

Posted by...The Motorcycle boy at 7:32 μ.μ. 1 comments  

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ/ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

(ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ ή ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ....)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΣΙΜΗ,ΣΤΟΝ ΤΣΟΥΤΣΟΥΒΗ,ΣΤΟΝ ΠΡΕΚΑ,ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΦΟΥΝΤΑ
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΤΟ "ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ, Ο "ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ" ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
( νά τό ξεκαθαρίσω άλλη μιά φορά γιά νά μήν φθάσουν ξανά οι διαφωνίες ή οι παρερμηνείες και παρεξηγήσεις νά χαλάνε τίς καρδιές μας ...Η κριτική στήν επιλογή τής ένοπλης βίας ,δέν σημαίνει ούτε πώς "αυτόματα" γινόμαστε "φίλοι καί σύμμαχοι" τής καπιταλιστικής άγριας συμμορίας,ούτε πώς απουσιάζει ο σεβασμός στήν μνήμη αυτών πού άδικα καί άσκοπα,"έπεσαν",από τήν όποια "πλευρά" κι άν βρίσκονται αυτοί.
Γιά τό τελευταίο,"απολογούμαι" ειλικρινά γιά νά είμαι ακριβοδίκαιος καί γιά νά μήν μπώ σέ συνψηφισμούς,"επιλεκτικές εξισώσεις καί αριθμητικές" γιά τήν απώλεια τής ανθρώπινης ζωής....
Τό αντίθετο...Η κριτική,αλλά καί αυτοκριτική παράλληλα-γιατί υπήρξα κι εγώ στιγμές τραγικά αντιφατικός, όταν γιά παράδειγμα έγραφα μέ συντρόφους,τότε, στό κέντρο τής Αθήνας τό σύνθημα "Ο Τσουτσουβής ζεί" ,αμέσως μετά τήν ένοπλη συμπλοκή στού Γκύζη,τήν λανθασμένη αυτή επιλογή ταξικού αγώνα κατέληξα νά επικροτώ καί νά προωθώ-γίνεται γιά νά μήν "πέσουν" κι άλλοι στό ναρκοπέδιο πού ανοίγουν σκόπιμα καί ύπουλα οι "εκπρόσωποι" καί "διαχειριστές" τής κοινωνίας,πού αφού τήν οδήγησαν στήν εξαθλίωση,τώρα ζητούν από αυτήν "συναίνεση καί συνεργασία" γιά τήν "αντιμετώπιση τής κρίσης" πού οι ίδιοι δημιούργησαν μέ τήν τρομοκρατία καί τίς καθημερινές ληστείες τους σέ βάρος τής υγείας καί τής ασφάλειας τών εργαζομένων,γκρεμίζοντας τά θεμέλια τής κοινωνικής ευημερίας,συνοχής,αρμονίας καί αλληλεγγύης....)

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΩΣ "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΧΘΡΟ" ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ "ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ",ΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ,ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ


ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ,ΕΝΟΠΛΗ Ή ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ","ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ" ΚΑΙ "ΚΥΝΗΓΟΙ" ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΣΤΗΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΕΝΕΔΡΕΣ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ.
Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΥΦΛΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ "ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ",ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ,ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΝ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ,ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Η εξουσία "καλωσορίζει μέ κατανόηση" καί "υποδέχεται φιλικά" στόν γύρο τού θανάτου τούς δίκαια οργισμένους από τήν βία της,τούς δένει τά χέρια πισθάγκωνα γιά νά μή φανούν τά στοιχεία,οι αποδείξεις καί η σφραγίδα τής δικής της τρομοκρατικής οργάνωσης,τούς βάζει στά χέρια τά "σιδερικά" τής καταστροφικής της πολεμικής βιομηχανίας καί τά "άγια προϊόντα" της από τά καλούπια τού μιλιταρισμού,τούς καταδικάζει χωρίς ελπίδα διαφυγής νά κρύβονται στήν από παντού ελεγχόμενη καί φρουρούμενη στρατιωτική της περιοχή.
Αναλώνει,οδηγεί,εξαντλεί(άλλη μιά φορά)στήν αυτοπαγίδευση τόν αναρχικό χώρο(ή έστω ένα μέρος του)παρασύροντας τίς δυνάμεις του από τό "εύφλεκτο υλικό" τών κοινωνικών ζητημάτων στήν ανύπαρκτη "φλόγα" τής ένοπλης "πρωτοπορίας" καί τών "πυρήνων συνομωσίας",περιμένει στήν γωνία τήν οπλισμένη "αντιπαράθεση" γιά νά πανηγυρίσει άλλη μιά νίκη μέ απευθείας συνδέσεις μέ τά καλωδιωμένο θέαμα τής τρομολαγνείας,νά ξαποστείλει στά νεκροταφεία κι άλλους νεκρούς αναρχικούς,νά δώσει ώς "ξεχωριστή τροφή" στό τέρας τών δικαστηρίων καί τών φυλακών κι άλλους συντρόφους πού "βηματίζουν" στό ναρκοπέδιο εκείνης τής "αναμέτρησης" μέ τήν συστημική βαρβαρότητα πού ή ίδια επινόησε.
Πού ή ίδια σχεδίασε,ολοκλήρωσε καί μεθόδευσε γιά τήν υπεροχή καί επικράτηση τού πολύμορφου οπλοστασίου φόβου καί τρόμου πού διαθέτει,τής διάχυσης καί διασποράς μηδενικής ανοχής καί καταστολής ενάντια στούς ανέμους τής κοινωνίας πού σήμερα κινούνται μέ μεγαλύτερη ένταση, αντίθετα στό ρεύμα τής "εκ τών άνω" επιβολής μέτρων καί προγραμμάτων γιά τήν σταθερότητα καί μονιμότητα τής εξαθλιωσής της!
Ο κύκλος αυτός τής ένοπλης "απάντησης" έρχεται πάντα νά αναλάβει ως άλλος "σωτήρας","πεφωτισμένος ηγέτης" καί "ήρωας διαμεσολαβητής" νά φέρει σέ τέλος ανύπαρκτες "εξουσιοδοτήσεις" καί "αποστολές" γιά τήν υπεράσπιση τής κοινωνίας από τίς επιθέσεις καί τόν αυταρχισμό τής "νόμιμης,θεσμικής και κατοχυρωμένης" ψευτοδημοκρατίας .
Ο κύκλος αυτός πού όποτε η εξουσία επιλέγει νά τόν "ανοίξει" μέ τό χέρι στήν σκανδάλη, θυμίζει σέ όλους καί όλες μας τόν τρόπο πού η ίδια "κλείνει" τίς "συναντήσεις" της μέ τό "αντάρτικο πόλης",τόν τρόπο πού η ίδια πάντοτε(προσωρινά)τόν "τελειώνει" μέ τόν αντίπαλο "πολεμιστή" στό χώμα ή στήν απομόνωση τής ειδικής πτέρυγας κρατουμένων,μέχρι νά περάσει ο θρίαμβος τής εξουσίας στόν επόμενο κύκλο της!
Η συντήρηση τής "στρατιωτικής αντίληψης" καί τού "ένοπλου τομέα",είτε ως μέρος τού "πολύμορφου κοινωνικού αγώνα",είτε ως συμπάθεια,είτε ως υποστήριξη καί αλληλεγγύη,διευκολύνει τό δίχτυ τής Κρατικής τρομοκρατίας νά εγκλωβίσει καί νά θυσιάσει στό σφαγείο της κι άλλα "θύματα" ανάμεσα στους συντρόφους καί συντρόφισσες τού αναρχικού χώρου.
Η άρνηση τής ένταξης καί τής προσκόλησης στό δίχτυ αυτό πού κατασκευάζουν "εσωτερικούς εχθρούς" οι "υπηρεσίες προστασίας του πολίτη" γιά νά απενοχοποιηθεί η "νόμιμη καί ηθική" παραγωγική μηχανή βίας του μέσω τών μικροφώνων τής ΓΑΔΑ καί τών έκτακτων δελτίων γιά τήν "πάταξη τής τρομοκρατίας",είναι η αρχή τής συγκροτημένης οργάνωσης τού αναρχικού χώρου χωρίς αυταπάτες καί νεφελώματα πού καθηλώνουν στήν προεξοφλημένη ήττα,περιθωριοποίηση καί ποινικοποίηση τόν αγώνα γιά μιά κοινωνία πού δέν θά είναι πεσμένη νεκρή καί σάπια στά "ιδανικά" τής οπλοκρατίας,τής κατανάλωσης,τού ατομικισμού καί τού κέρδους!
Καιρός νά σταματήσει νά μεταφέρεται στούς νέους καί νέες αγωνιστές/στριες πού ακολουθούν στό ποτάμι τής αντίστασης σέ έναν Κόσμο-Φυλακή,οι παθογενείς χρόνιες αντιλήψεις καί ο ελιτισμός τής "ένοπλης κληρονομιάς" πού αρνούνται νά αντικρύσουν στά μάτια τόν μακάβριο απολογισμό τής "μάχης",πώς ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΘΗΚΕ ΤΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ γιατί υπάρχει ελάχιστη ποσότητα καί ποιότητα αίματος στό σώμα τής επανάστασης πού ξοδεύθηκε εδώ κι εκεί άστοχα καί άσκοπα στούς δρόμους τών πόλεων στό όνομα τής "εκδίκησης" καί τού "ταξικού μίσους"!
Εκεί ,πού τελικά θέλει νά χυθεί καί καθοδηγεί ως χρόνο καί τόπο η γιάφκα τής εξουσιαστικής συμμορίας!
Οι όποιες επιλογές από εδώ καί πέρα θά είναι καθοριστικές, άν θά ανοίξουν άλλες
"πύλες" ή "δρόμοι" γιά τήν επόμενη μέρα(ή καί νύχτα),άν κάπου εκεί θά βρεθούμε μέσα μαζί μέ τούς υπόλοιπους άλλους καταπιεσμένους ή άν θα μείνουμε μακριά καί απόντες!

Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα


απαντηση στον "ΕΑ"
δύο παλαιότερα και επίκαιρα κείμενα πού τοποθετούνται ενάντια στήν πρακτική τής ένοπλης οργάνωσης "ΕΑ",δύο κείμενα πού δημοσιεύθηκαν στό "Ποντίκι"(φ1535),σελ.36-37

"Ο πιό αρνητικός απολογισμός αυτών τών χρόνων είναι ότι οι πλέον υψηλοί στόχοι μας,τά πιό ισχυρά μας δίκαια και οι πιό μεγάλες ελπίδες μας παρερμηνεύτηκαν εξαιτίας τής βίας πού χρησιμοποιήσαμε...μπορώ νά πώ μέ σιγουριά ότι μέσω τής βίας δέν χτίζεις μιά διαφορετική κοινωνία,μιά κοινωνία μέ λιγότερη βία.Πιστεύω ότι δέν είναι αλήθεια τελικά ότι ο σκοπός αγιάζει τά μέσα"
Σέρτζιο Ντ΄Ελία , πρώην ηγετικό στέλεχος τής ιταλικής ένοπλης οργάνωσης"prima linea" (Ελευθεροτυπία 19.1.2009)


Γενικευμένη τυφλότητα ή απλώς τυφλή βία;

Το Κράτος και η Βία, αντλώντας την καταγωγή τους από την αρχαιοελληνική μυθολογική παράδοση, αποτελούν τα ισχυρότερα συστατικά ενός συστήματος εξαναγκασμού και καταπίεσης της άρχουσας τάξης επάνω στους λαούς.

Καμιά πολιτική ιδεολογική επικάλυψη δεν μπόρεσε να αναιρέσει τον εξουσιαστικό χαρακτήρα του Κράτους, θεσμικό οχυρό των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ. Καμιά επίκληση στη συνταγματική νομιμότητα, την επιβεβλημένη από τους “νοικοκυραίους” (τακτοποιημένους στα γρανάζια του συστήματος) και τα πολιτικά αφεντικά τους, δεν μπόρεσε ν’ αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της Βίας, της κρατικής εκείνης βίας που με την δικαιωματική κατοχή των όπλων των κατασταλτικών μηχανισμών τους επέβαλλε και επιβάλλει τη σιγή νεκροταφείου, τη λεγόμενη “κοινωνική ειρήνη”.

Οι σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας είναι ποτισμένες με το αίμα των λαών, των εξεγερμένων, των επαναστατών, των αυτόχθονων, των γυναικών, των αιρετικών, των διαφορετικών κλπ. Οι στάλες αίματος που χύθηκαν απ’ τους δυνάστες των λαών λέκιασαν, δεν πότισαν τις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.

Η Ελευθερία ήταν και είναι το όραμα, το Κράτος και η Βία ήταν και είναι σκιά. Η ιστορία του Ελευθεριακού, Αναρχικού κινήματος, φάρος της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Από τα τέλη του 18ου αιώνα, οι αναρχικοί ήταν η μαγιά των μεγαλύτερων κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων σε Ευρώπη και Αμερική. Φλογεροί ιδεολόγοι και οραματιστές, μέλη της εργατικής και αγροτικής τάξης και του Προλεταριάτου των πόλεων, άναβαν την σπίθα για εξεγερμένες συνειδήσεις, ενάντια σε τυραννίες, αιμοσταγείς βασιλείες με κοινοβούλια μαριονέτες, στην εποχή που η φεουδαρχία μεταλλασσόταν στον προκαπιταλιστικό κόσμο.

Μοναδικά όπλα της ελευθεριακής συνείδησης ήταν και είναι οι ιδέες. Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο ανθρωπισμός, η κοινωνική, οικονομική, πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη ήταν και είναι τα προτάγματα. Η αυτοκυβέρνηση, η αυτοδιεύθυνση και αυτοδιοίκηση των λαών, η οριζόντια, αντιιεραρχική, αντιεξουσιαστική οργάνωση των κοινωνιών, η αυτοθέσμιση και αυτοοργάνωση με ελεύθερες ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες, ο ελεύθερος κολεκτιβισμός και αναρχοκομμουνισμός, ελευθεριακός κοινοτισμός και η ριζοσπαστική κοινωνική οικολογία, αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την ευρύτητα του κοινωνικού οράματος, που δεν στενεύει, αλλά ανοίγει συνεχώς, πατώντας πάντα στα νέα μονοπάτια της ελεύθερης σκέψης και δράσης.

Οι ελευθεριακοί δεν εξεγείρονταν και επαναστατούσαν για την κοινωνία, αλλά με την κοινωνία. Ο νεκροί αναρχικοί του Σικάγο το 1886, οι χιλιάδες νεκροί των μικρών και μεγάλων εξεγέρσεων, της Ιταλίας, των αγροτικών αναρχικών εξεγέρσεων της Ανδαλουσίας, οι χιλιάδες νεκροί της Μαχνοβίτικης αναρχικής επανάστασης στην Ουκρανία για ελεύθερα σοβιέτ, ή οι χιλιάδες σύντροφοί τους στη Σοβιετική επανάσταση που η αυταπάρνησή τους πληρώθηκε απ΄ τον κόκκινο φασισμό με εκτελέσεις και Σιβηρία, οι χιλιάδες αναρχοσυνδικαλιστές της CNT και αγωνιστές της FAI, οι αναρχικοί αγρότες της Αραγονίας και Ανδαλουσίας που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Ισπανική επανάσταση του 1936 απέναντι στον διεθνή φασισμό. Στα κρεματόρια της ναζιστικής Γερμανίας οι αναρχικοί είχαν το διό τους αστέρι, ενώ στα βουνά της κατοχικής Αντίστασης στην Ελλάδα η ΟΠΛΑ (η ένοπλη συμμορία του ΚΚΕ) καθάριζε συντρόφους αναρχικούς και τεταρτοδιεθνιστές ως παρεκκλίνοντες της κομματικής τους ιεραρχίας. Οι Επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ανατολική Γερμανία, ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής, στη δικτατορία του Φράνκο και του Σαλαζάρ, προσέθεσαν χιλιάδες ονόματα αναρχικών σ’ ένα ατελείωτο μαρτυρολόγιο.

Η ανάμνηση της “μαρτυρίας” των αναρχικών για μια ελεύθερη κοινωνία, αποκτά ιδιαίτερη αξία όταν μπορεί ν’ αντιληφθεί κανείς ότι καταρχάς διαχέεται ταπεινά στην παγκόσμια ιστορία, χωρίς να ξεχωρίζει από καμιά άλλη κοινωνική θυσία, και ακολούθως από την απουσία ιστορικών αποδεδειγμένων, τυφλής αντιβίας με Γκουλάγκ, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελεστικά αποσπάσματα, εκκαθαρίσεις κλπ. Η τυφλή βία ήταν και είναι προνόμιο της Εξουσίας και η τυφλή αντιβία προνόμιο των Ρώσων μηδενιστών, Νετσαγιεφικών, “πεφωτισμένων” πρωτοποριών και ένοπλων συμμοριών, επίβουλων καθοδηγητών των κοινωνικών αγώνων. Η τυφλή κρατική βία εκπορεύεται συνήθως από ένστολους έμμισθους εν δυνάμει δολοφόνους, ενώ η τυφλή αντιβία των ομάδων και σεχτών διακατέχεται από το κράτος της πιο σκληρής ιδεοληψίας, της πολιτικής πλάνης της κυριαρχίας των όπλων στη μάχη των ιδεών.

Το γεγονός όμως είναι ότι και η κρατική βία και η τυφλή αντιβία είναι μηχανισμοί επιβολής που ανήκουν σε ανθρώπους τυφλούς. Θα λέγαμε ότι θα μπορούσε η τύφλωση αυτή να γενικευτεί επικίνδυνα, αν δεν υπήρχε η φωτεινή αναλαμπή, τις τελευταίες δεκαετίες, ατομικών και κοινωνικών εξεγέρσεων (Λ. Άντζελες, Αργεντινή, Μεξικό, Ελλάδα, Κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης). Εξεγέρσεις που αποσάθρωσαν τον “δημοκρατικό” μανδύα της Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο προλειάνει το δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία των λίγων απέναντι σε λαούς, οργουελιανού τύπου, με την επιβολή των καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης όλο και συχνότερα.

Η τυφλή Δημοκρατία τους αυτοσπαράσσεται, οι θεσμοί τους αυτοκρημνίζονται, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αυτοκαταστρέφεται, παρασύροντας όμως ολόκληρες τις κοινωνίες, την φύση, τον πλανήτη μας.

Απέναντι στην γενικευμένη τυφλότητα και υποταγή που πάνε να μας επιβάλουν, οι αναρχικοί, οι ελευθεριακοί και αντιεξουσιαστές, οι ελεύθεροι άνθρωποι και οι εξεγερμένες συνειδήσεις έχουν χρέος ν’ αντιπαρατάσσουν την αγάπη για ζωή κι ελευθερία. Η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και είναι η πιο πρωταρχική και υπέρτατη αξία, όταν συνοδεύεται με άρωμα Ελευθερίας.


Ελευθεριακή Κίνηση Κορινθίας

Ελευθεριακή Οροσειρά Αλληλεγγύης

Αναρχικοί από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα



Αφηστε λιγο κατω τα οπλα και σκεφθειτε...

Η δολοφονική επίθεση στίς 5.1.09 στά Εξάρχεια εναντίον αστυνομικής περιπολίας καί ο σοβαρός τραυματισμός τού αστυνομικού Διαμαντή Μαντζούνη είναι ίσως ένα μέρος από τό χειρότερο πού μπορεί νά προκύψει από αδιέξοδες "πολιτικές" επιλογές στήν πλάτη τών πραγματικών επαναστατικών αγώνων.

Σέ μιά περιοχή όπου η σπείρα τής ακραίας αντίδρασης καί συντήρησης έχει "ανακαλύψει" τήν "πηγή" καί τήν "αιτία" κάθε "παρανομίας","εγκλήματος" καί "τρομοκρατίας",οι μεγαλοεργολάβοι τής ένοπλης βίας τούς έδωσαν ένα απροσδόκητο "δώρο".

Οι στρατιώτες τής απόλυτης αλήθειας αγνοούν βέβαια πώς μπορείς καί μέ τήν σκανδάλη νά υπογράψεις πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης καί δουλικής εξυπηρέτησης στόν μηχανισμό τής εξουσιαστικής βίας καί στίς σκοπιμότητες τής "αντιτρομοκρατίας".

Γιατί ο μιλιταρισμός (στοιχείο πού είναι ξένο καί εχθρικό στό επαναστατικό κίνημα όσο καί αυτοί πού τόν χρησιμοποιούν)είναι δημιουργία καί φασίζουσα μέθοδος επιβολής τού Κράτους πού τήν δοκιμάζει ξανά καί ξανά καθημερινά στούς εξουσιαζόμενους έχοντας εξασφαλίσει σέ κάθε "παρτίδα" τή νίκη του καί τήν ήττα σέ όσους τολμούν νά τήν αντιγράψουν εναντιά του.

Ο μιλιταρισμός τού Κράτους είναι "αθάνατος" όσες σφαίρες καί άν ρίξει η ιεραρχία τής συμβολικής βίας στό στήθος ενός άτυχου αστυνομικού,στήν στολή τού συστήματος καί όχι στήν "καρδιά" του(άν καί τό σύστημα δέν έχει "καρδιά"),βγαίνοντας από τά "υπόγεια" καί τά "πίσω παράθυρα" τού κινήματος.

Καί είναι πράγματι περίεργο πώς,ύστερα από τόσα χρόνια αυτοκτονίας καί παράδοσης τών "πρωτοποριών" ένοπλης "πάλης",πού χρησιμοποιήθηκαν από τήν αρχή μέχρι τό τέλος ως εργαλεία χρήσιμα τών τρομονόμων καί τών αυταρχικών μεθόδων κοινωνικού ασφυκτικού ελέγχου από τήν δυτικοευρωπαϊκή διακρατική συμφωνία(συμμορία),είναι ανίκανοι νά "ακούσουν" κάτι από τά λάθη,τήν εμπειρία καί τά αδιέξοδα πού ακριβώς η ίδια "παραίτηση" τής "αυτόκλητης εκπροσώπησης" τών αδικημένων,οδήγησε στά ειδικά κελιά απομόνωσης πρόσφατα τόν Κουφοντίνα,τά αδέλφια Ξηρούς,τόν Τζωρτζάτο,τόν Γιωτόπουλο καί τούς άλλους.

Τόν Κασίμη καί τόν Τσουτσουβή στό χώμα καί χιλιάδες στόν αγώνα,πού ευτυχώς τά μαθήματα(καί τά παθήματα)τής ιστορίας τούς έχουν αποδείξει πώς η επιλογή τής "εκτέλεσης" καί τής "δικαιοσύνης" τού πιστολιού δέν έφερε ποτέ τήν "άνοιξη" καί τήν επαναστατική προοπτική στό κίνημα!

Τό αντίθετο!

Δέν έχω πρόβλημα νά σταθώ απέναντι σέ ένα ακόμη δόγμα "ή μέ εμάς ή με τό Κράτος",γιατί είμαι ενάντια καί στά δύο καί όποιος μέ "εκβιάζει" μέ κάθε τέτοιο τρόπο είναι άθλιος εξουσιαστής καί επικίνδυνος γιά κάθε κοινωνία,γιά κάθε επανάσταση!

Δέν έχω πρόβλημα νά αρνηθώ νά μοιραστώ τήν "αγωνία" τών ένοπλων γκρουπούσκουλων ή θρησκειών άν η εξέγερση ή η επανάσταση θά γίνει μέ σφαίρες ή βιτρίνες...

Τό πιθανότερο,μέ τίποτα από τά δύο καί τό πιθανότερο,εγώ καί αυτοί νά μήν ζούμε γιά νά δούμε πώς αυτή έγινε καί άν αυτή "ευτύχησε" ή "ατύχησε"...

Τό κύριο καί σοβαρό όμως πρόβλημα γιά τό κίνημα είναι νά παραμερίσει τήν εσωστρεφειά του,τήν αδιαλλαξία,τά στερεοτυπά του,τίς "σφραγίδες" καί τά "μαγαζιά" του καί νά ανοίξει ξανά τούς "κλειστούς χώρους" σέ όλα τά κοινωνικά στρώματα πού σαπίζουν απελπισμένα στό πέλαγος τής βαρβαρότητας.

Ο αναρχικός καί αντιεξουσιαστικός χώρος οφείλει στίς σελίδες τής ιστορίας του,πού είναι γραμμένες μέ τό αίμα τών συντρόφων του στούς εργατικούς κοινωνικούς αγώνες,νά διακόψει μέ κάθε φετιχισμό τής βίας,νά επανεξετάσει τούς τρόπους τής σημερινής του κοινωνικής παρέμβασης καί απεύθυνσης,νά μάθει νά ακούει καί νά συνεργάζεται μέ διαφορετικές φωνές καί απόψεις,νά "κινδυνεύσει" καί νά "ζυγιστεί" μέσα στήν εξέλιξη πού χτυπά τήν πόρτα τών κινημάτων πού θέλουν έναν Κόσμο διαφορετικό από τό κολαστήριο τών πολυεθνικών ελίτ!

Στό χέρι μας είναι άν αυτός ο Κόσμος είναι εφικτός ή τελικά μιά ουτοπία,ένα όραμα πού άφησε τή σκιά του ξεμένοντας σάν ανώδυνη καταγγελία καί διαμαρτυρία ενάντια στήν τάξη,πού παρουσιάζει σάν τόν μόνο "εφικτό" καί "καλύτερο" τόν αργό θάνατο μέσα στό χωρίς αύριο καί μέλλον τής ανθρωπότητας,στήν πολεμική αρένα τού άγριου καπιταλισμού όπου τά Κράτη-εταιρείες θά έχουν διασπάσει οριστικά τή συμφιλίωση καί τήν αλληλεγγύη ανάμεσα στόν κοινωνικό ιστό,ανάμεσα στούς λαούς!

Ηδη αυτό ως ένα σημείο τό έχουν καταφέρει!

Στά χέρια μας είναι άν θά γεμίσουμε τό κενό μέ εκείνη τήν πολιτική δράση πού αφοπλίζει τό "πτώμα",πού νομίζει πώς η σκανδάλη,η ενέδρα,η αυτοδικία,η εκδίκηση καί η μυρωδιά τού θανάτου,τού εμφυλίου καί τού μίσους είναι η "δύναμη" καί η "φωνή" τού κινήματος!

Στά χέρια μας είναι άν οι επόμενες εξεγέρσεις δέν θά έχουν βουβή,αμέτοχη,φοβισμένη καί εχθρική τήν κοινωνία,αλλά μαζί μας.



Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)

άτομο από τό αναρχικό κίνημα

Posted by...The Motorcycle boy at 10:37 π.μ. 0 comments