Άνθρωποι από καλαμπόκι

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ "ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ" ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΑΝΙΑΤΗ
Δευτέρα, Ιουνίου 13, 2011

Eπειδή πήραμε ένα ανώνυμο μαίηλ μιάς ανύπακτης διεύθυνσης η οποία όσες φορές στείλαμε τήν παρακάτω απάντηση ,επιστρέφει πίσω....

Επειδή σε αυτην εδώ τήν ιστοσελίδα γιά τό ίδιο θέμα προσέξαμε μιά αναλόγου ύφους καί περιεχομένου απάντηση πρός τήν πρωτοβουλία γιά αίμα καί οικονομική αλληλεγγύη στόν Περικλή Μανιάτη....,

είναι ανάγκη νά κάνουμε κάποιες απαραίτητες διευκρινίσεις εξηγώντας, πώς στήν μοναδική συνάντηση(δέν έχουμε σκοπό νά γίνουμε ενοχλητικοί εκτιμώντας τίς δύσκολες ώρες πού περνά ο συντροφός της καί σεβόμενοι τήν όλη ευαίσθητη καί περίπλοκη διαδικασία πού έχει νά αντιμετωπίσει η οικογένεια) πού είχαμε μέ τήν καΜανιάτη στό "Γιώργος Γεννηματάς", ειπώθηκε, πώς εκτός από τήν προτεραιότητα τής αιμοδοσίας θά προσπαθήσουμε νά μαζέψουμε καί ένα ποσό γιά νά συμπληρώσουμε καί τό άλλο μισό τής αλληλεγγύης(τό οικονομικό μέρος)....,

Σέ καμιά περίπτωση δέν θέλουμε νά υποτιμήσουμε ή νά απαξιώσουμε τήν οικονομική κατάσταση τής οικογένειας,ούτε νά εκμεταλλευθούμε τό γεγονός καί αυτό άς μήν φανεί ως απολογία!
Αλλωστε εκμετάλλευση σημαίνει πώς χρησιμοποιείς κάποιον γιά ίδιο όφελος καί συμφέρον,γεγονός πού όχι μόνο δέν ταιριάζει στήν ηθική τής αναρχικής αλληλεγγύης, αλλά ούτε δώσαμε ποτέ από τήν μεριά μας "έδαφος" ,"αφορμή" καί "πρόσχημα" σέ κανέναν νά μάς συκοφαντήσει ή νά "δικαιώσουμε" τίς τυφλές καταγγελίες του ....

Οι προηγούμενες άλλωστε κινήσεις οικονομικής αλληλεγγύης πού κάναμε τά τελευταία χρόνια,όπως γιά τήν οικογένεια τού Λευτέρη Τράλο(πού δολοφονήθηκε από εγκληματική συμμορία ληστών μέσα στό περίπτερο πού εργαζόταν στό Π.Φάληρο),γιά τήν Αγγελική Χατζηδημητρίου(τήν δημοσιογράφο από τήν Χίο πού παραμένει 5 χρόνια "φυτό" μετά τήν επίθεση ιδιωτικού φύλακα μονάδας τής ΔΕΗ στό νησί),γιά τήν οικογένεια Νατζάφι(πού έχασε τό ένα τους παιδί μετά από έκρηξη βόμβας στά Πατήσια καί η κόρη τους έχει ανάγκη επεμβάσεων ώστε νά μήν τυφλωθεί καί στό δεύτερο της μάτι),γιά τήν αποκατάσταση τού περιπτέρου τής Χαρίκλειας Ανανιάδου στήν Θεσσαλονίκη(πού κάηκε κατά τήν διάρκεια επεισοδίων μεταξύ αστυνομικών καί ψευτοαντιεξουσιαστών έξω από τό Αριστοτέλειο)...,είναι οι ξεκάθαρες αποδείξεις αυτού τού αγώνα καί στό άν ποτέ "εκμεταλλευθήκαμε" ανθρώπους καί καταστάσεις.......
Η συντροφικότητα καί η αλληλεγγύη είναι στό αίμα μας!

αναρχική συντροφικότητα καί αλληλεγγύη στόν Περικλή Μανιάτη

Posted by...The Motorcycle boy at 8:49 π.μ. 3 comments  

Περικλής Μανιάτης -Έκκληση για αίμα
Πέμπτη, Ιουνίου 09, 2011

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ ,αρκετές μέρες μετά, η "παράπλευρη απώλεια" τής επίθεσης στό αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στίς 14 Μάη εξακολουθεί νά βρίσκεται σέ σοβαρή κατάσταση λόγω τών εγκαυμάτων στό σώμα του
ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΙΜΑ
(κάλεσμα σέ κάθε σκεπτόμενο,ευαίσθητο καί ελεύθερο άνθρωπο νά δώσει αίμα εθελοντικά γιά τόν Περικλή Μανιάτη/αιμοδοσία "Γιώργος Γεννηματάς" στήν οδό Μεσογείων ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου αναφέροντας μόνο ότι τό δίνει γιά τόν Περικλή Μανιάτη πού βρίσκεται στήν μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στό νοσοκομείο "Γιώργος Γεννηματάς" στήν Αθήνα)

Ισως η πιό επιβεβλημένη στιγμή γιά νά μιλήσεις είναι όταν αντιλαμβάνεσαι τόν κυνισμό,τόν παραλογισμό καί τήν τυφλότητα πού συνεχίζει στήν ίδια συχνότητα μηδενιστικής απαξίωσης τής ανθρώπινης ζωής, παρά τήν τραγική εμπειρία γιά τό κίνημα μέ τούς 4 νεκρούς στήν τράπεζα "Μαρφίν",στίς 5 Μάη τού 2010.
Κάποιοι στερούνται νόησης άρα καί αυτοκριτικής καί εξακολουθούν νά "παίζουν" μέ τά σώματα γύρω τους σάν τήν παιδική αρρώστεια μέ τά πλαστικά στρατιωτάκια ,όταν φιλοεξουσιαστικές δράσεις όπως αυτή στίς 14/5/2011 στήν οδό Καλλιδρομίου στά Εξάρχεια τραυματίζουν τρείς απλούς πολίτες καί τόν ένα απ΄αυτούς τόν 48χρονο εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη νά εξακολουθεί νά δίνει τόν δικό του κρίσιμο αγώνα γιά νά διατηρηθεί στήν ζωή,έχοντας "κληρονομήσει" από τό πέρασμα τής "αγωνιστικής δράσης"(εμπρησμός καί έκρηξη ντεπόζιτου αστυνομικού δικύκλου πού ήταν κοντά του) εγκαύματα γ΄βαθμού πού έχουν προκαλέσει μιά σειρά σοβαρών οργανικών προβλημάτων.
Τήν ώρα πού ο αγωνιστής φοιτητής Γιάννης Καυκάς βγαίνει ζωντανός καί νικητής τής πάλης πού έδωσε γιά μέρες στήν εντατική μετά τόν άγριο ξυλοδαρμό του από βασανιστές τών ΜΑΤ στήν διαδήλωση τής 11ης Μάη,ο εργαζόμενος στήν λαϊκή αγορά Περικλής Μανιάτης πού προσπάθησε νά σώσει απ΄τήν φωτιά 55 χρονη πού πουλούσε λουλούδια σέ διπλανό πάγκο,νοσηλεύεται στήν πλαστική Χειρουργική τού "Γιώργος Γεννηματάς" έχοντας μεγάλη ανάγκη γιά αίμα.
Ενα χρόνο ακριβώς μετά τό έγκλημα στήν "Μαρφίν" η πρέζα τής "ορθής αντίληψης"(πού όπως κάθε πρέζα σκοτώνει αργά ή γρήγορα)γιά τήν "δυναμική απάντηση στήν κυριαρχία" εξακολουθεί νά βασανίζει ανύποπτους πολίτες (πού δέν φέρνουν καμμία ευθύνη γιά τήν βαρβαρότητα καί τήν βία τών διαχειριστών καί εκπροσώπων τής "δημοκρατίας" πού ως τέτοια έχει παντού αδιέξοδα) αλλά καί νά "αυτοκτονεί" μέ τήν θανατερή ιδεοληψία της τό ίδιο της τό "πολιτικό υποκείμενο"(όπως θέλουν νά παρουσιάζονται στήν ανάληψη ευθύνης γιά τά γεγονότα)πώς η ανατροπή τού θεσμικού περιβάλλοντος καταστολής καί κρατικής τρομοκρατίας είναι υπόθεση "ρουτίνας" μερικών επιθέσεων σέ αστυνομικά τμήματα ή σέ "στρατηγικούς" συμβολικούς στόχους.
Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος(αφού αδυνατεί ή αδιαφορεί νά πάρει τά μαθήματα-παθήματα αυτής τής αποτυχημένης διαδρομής)νά ακολουθήσει τίς επιλογές του καί νά καεί μέσα στήν ιδεοληψία του.
Δέν έχει όμως δικαίωμα νά θυσιάζει καί νά καίει άλλους ανθρώπους γιά τά λίγα λεπτά μιάς φλόγας έξω απ΄τήν αλώβητη σιδερένια πόρτα τού συστήματος καί τού θεάματος.
Οσα έγιναν στήν οδό Καλλιδρομίου στίς 14/5/2011 δείχνουν άλλη μιά φορά τήν περιφρόνηση στό Εμείς(μέ τόν ίδιο τρόπο πού τό κάνει ο χουλιγκανισμός,οι εγκληματικές συμμορίες καί μαφίες ,ο ίδιος ο παρασιτισμός καί μηδενισμός τής κάθε εξουσίας)πού δέν έχει μάτια γιά τήν ανθρώπινη ζωή παρά μόνο γιά τήν ολοκλήρωση τού "σκοπού".
Μέσα σέ ένα ασφυκτικό κλίμα οικονομικού τρόμου,εξαθλίωσης,ανασφάλειας καί απόγνωσης πού έχει καλλιεργήσει ο αντικοινωνισμός τού Κράτους ενάντια στήν πρόοδο,ανάπτυξη,πολιτισμό καί ευημερία τών πολιτών ,οι πρακτικές αυτές (πού έχουν φυσικά πεθάνει,όπως καί η αντίληψη-φυλακή πού προσπαθεί νά τίς "αναστήσει" ως άλλη θρησκεία,μά όμως θρησκεία!)οδηγούν τήν κοινωνία στό άλλο άκρο(πού ως άκρο κι αυτό επωφελείται καί βολεύεται μέσα στήν συνολική κρίση συναντώντας τό άλλο του μισό στίς στάχτες τής Μαρφίν καί στήν Καλλιδρομίου)τής εθνικιστικής καί ρατσιστικής βίας πού χρησιμοποίησε τήν στυγερή καί αποτρόπαιη δολοφονία τού 44χρονου Μανώλη Καντάρη
στήν γωνία 3ης Σεπτεμβρίου καί Ηπείρου γιά νά επιβάλλει από τό βράδυ εκείνο στό κέντρο τής Αθήνας τό μισητό σκηνικό φρίκης,τραμπουκισμού καί βίας μέ ομαδικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών.
Δέν είναι φυσικά ούτε θά είναι ποτέ ανθρώπινο,επαναστατικό ή αναρχικό, η πρόθεση καί ο σχεδιασμός νά κάψεις αστυνομικούς.
Πολύ όμως περισσότερο δέν θάναι ποτέ ανθρώπινο,επαναστατικό ή αναρχικό νά μένει πίσω τραυματισμένος βαριά ένας απλός ανύποπτος συνανθρωπός μας από τίς συνέπειες τής προχειρότητας καί τής ανοργανωσιάς μιάς κατά τά άλλα εξουσιαστικής δράσης πού έρχεται νά προστεθεί μαζί μέ παρόμοιες άλλες στό νά δώσει χέρι βοηθείας στήν προσπάθεια τού Κράτους νά ποινικοποιήσει όχι μόνο τούς αναρχικούς αλλά καί τό σύνολο τής συνοικίας τών Εξαρχείων ως "γκέττο εγκληματικών στοιχείων" αποσκοπώντας στήν υποβαθμισή της καί στήν επιβολή ειδικών μέτρων καί νόμων "τήρησης τάξης" στήν περιοχή.
Η λαϊκή αγορά καί όσοι κινούνται μέσα σέ αυτήν δέν είναι "ασπίδα",δέν είναι "αόρατοι",δέν είναι "μάζα καί σωρός",δέν είναι μέ τό "έτσι θέλω" τού κάθε ασυνείδητου πολέμαρχου "περιφρούρηση" καί "κάλυψη" γιά νά αποχωρήσεις από τήν "μάχη" βολικά χωρίς απώλειες μετά τήν τελετή τού φετιχισμού τής βίας έξω από τό αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων.
Καί όσο κάποιοι δέν βάζουν φωτιά σέ εκτονώσεις χρήσιμες προβοκάτσιες γιά Κράτος,Καρατζαφέρηδες καί Χρυσαυγίτες τόσο άνθρωποι δικοί μας σάν τά θύματα τής Μαρφίν ή τής Καλλιδρομίου θά δολοφονούνται ή θά καίγονται μά πάντα σχεδόν όπως καί τώρα η ζωή τους θά μπαίνει σέ κίνδυνο.
Καί όσοι μέ τίς επιλογές τους συνεχίζουν νά παίζουν μέ τούς συνανθρώπους μας σάν τήν παιδική αρρώστεια μέ τά πλαστικά στρατιωτάκια,τόσο θά έχουν τούς αναρχικούς καί κάθε αγωνιστή,πάντα εναντιά τους.


αναρχική συντροφικότητα καί αλληλεγγύη από τά Νότια στόν εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη

erozer2000@yahoo.gr
εκτός από τήν αλληλεγγύη σέ αίμα πού έχει προτεραιότητα μαζεύονται καί χρήματα θέλοντας νά συμβάλλουμε καί νά συμμετέχουμε κι εμείς, στό ελάχιστο πού μπορούμε, στά έξοδα νοσηλείας τού Περικλή Μανιάτη στόν λογαριασμό Αγροτική Τράπεζα,416 01 013061 62

Posted by...The Motorcycle boy at 8:56 π.μ. 4 comments  

Υπόθεση Αρη Σειρηνίδη:"Είχε όλα τά άλλα", τώρα "έχει" καί τό "dna" της η κρατική σκευωρία
Παρασκευή, Απριλίου 15, 2011

(αρκετά χρόνια μετά τήν εκτέλεση τών αναρχικών Sacco καί Vanzetti τό 1927 στήν Αμερική γιά μιά "ληστεία μετά φόνου" πού δέν έκαναν ποτέ,η κατασκευή ενόχων αναρχικών από τό Κράτος γιά ότι συμβαίνει στό "αστυνομικό δελτίο"....."καλά κρατεί".....)



ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ DNA- ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΑΡΗ

Tό πρώτο κρατικό έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας Σειρηνίδη ήταν ο "ξαφνικός" θάνατος τού 72χρονου αγωνιστή Κώστα Σειρηνίδη(πατέρα τού διωκόμενου τώρα Αρη μέ ανυπόστατες κατηγορίες),από καρδιακή ανακοπή στίς 15/6/2010, πασχίζοντας μέ όση ψυχική δύναμη τού είχε μείνει, νά διαμαρτυρηθεί μπροστά στά γραφεία τού νομικού αυτισμού πώς ο γιός του οδηγείται στήν φυλακή αυταρχικά καί άδικα γιατί η "δημοκρατία" θεωρεί τήν παρουσία του στόν αναρχικό χώρο ως .... "κακούργημα".

Τό δεύτερο έγκλημα πού έγινε σέ βάρος τής οικογένειας είναι τελικά η άδικη προφυλάκιση τού Αρη Σειρηνίδη, από τίς 3 Μάη τού 2010, γιά ένοπλη επίθεση σέ κλούβα τών ΜΑΤ στά Εξάρχεια.
Γιά νά "δέσουν" τό κατηγορητήριο οι "επιφανείς" συντάκτες τής αστυνομίας χρειάσθηκε νά
περάσουν τόν Αρη Σειρηνίδη από πολλά "σενάρια" προσπαθώντας-χωρίς επιτυχία- νά τόν ενοχοποιήσουν ως "πρωταγωνιστή" σέ υποθέσεις πού σκόπιμα εμπλέκουν τήν σοβαρή του πολιτική συγκρότηση μέ μεθόδους πού δέν έχουν σχέση μέ τήν ιδεολογική στάση τού αναρχικού αγώνα ενάντια στήν εξουσία.
Στήν αρχή ήταν κατηγορούμενος γιά οπλοκατοχή καί αντίσταση κατά τής αρχής,ύποπτος γιά ληστεία στό πολυκατάστημα "Πράκτικερ" τής οδού Πειραιώς καί όταν και αυτά κατέπεσαν ως ανακριβή,αναληθή καί αστήρικτα επινοήθηκε καί τό τελευταίο "στοιχείο" μέ γενετικό υλικό από προσωπικό αντικείμενο τού Σειρηνίδη πού ελήφθη χωρίς τήν συγκατάθεση καί γνώση τού ιδίου καί "ταυτοποιήθηκε" μέ άλλο "όμοιο" σέ χειρουργική μάσκα, πού βρέθηκε μακριά από τό σημείο τής επίθεσης στήν κλούβα τών ΜΑΤ.
Δέν έχει σημασία πού οι μάρτυρες περιγράφουν άλλον δράστη, μέ διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα πού "βλέπει" η τυφλότητα κι ο μηδενισμός τού κρατικού ψεύδους καί ολοκληρωτισμού.
Μόνη σημασία έχει πώς ο Αρης Σειρηνίδης είναι "επικίνδυνος" γιατί είναι εχθρός τής εξουσιαστικής καί καπιταλιστικής πολεμικής μηχανής καί πρέπει νά τιμωρηθεί γιατί δέν "γονάτισε" στά φασιστικά σχέδια εξαθλίωσης καί ισοπέδωσης τής κοινωνίας συμμετέχοντας ως αναρχικός στούς συλλογικούς αγώνες γιά μιά καλύτερη κοινωνία.
Τό ίδιο συμβαίνει καί στήν περίπτωση τής Φαίη Μέγιερ,τού Δημοσθένη Παπαδάτου,τής Κωνσταντίνας Καρακατσάνη,τού Χρήστου Πολίτη καί άλλων ατόμων πού ποινικοποιούνται, διασύρονται καί κακοποιούνται από τό εξουσιαστικό φονικό όπλο τής "συλλογικής ευθύνης" πού καταργεί κάθε συνταγματική νομιμότητα,ατομικό δικαίωμα καί τεκμήριο αθωότητας, έχοντας σάν αποτέλεσμα νά παραδίδονται δεκάδες πρόσωπα στό απόσπασμα τού σύγχρονου τηλεοπτικού "δημοσιογραφικού" Μακαρθισμού καί από εκεί στήν φυλακή ως "τρομοκράτες" μέ μοναδικό στοιχείο τήν παρουσία τους σέ πολιτικούς χώρους πού "διασαλεύουν τήν τάξη καί τήν ομαλότητα" τής συστημικής βαρβαρότητας.
Η χυδαιότητα όμως καί τό θράσος τής "δημοκρατίας πού δέν τρομοκρατείται" αλλά μπορεί νά τρομοκρατεί,νά προστατεύει καί νά καλύπτει από κάθε ευθύνη τό "ευσυνείδητο όργανο" πού πυροβόλησε καθώς κυνηγούσε τόν Σίμο Σεϊσίδη στό πόδι μέ τραγική κατάληξη τόν ακρωτηριασμό του,όπως επίσης τό γδύσιμο τής Φαίης Μέγιερ καί τού Δημοσθένη Παπαδάτου στίς "ανακριτικές πασαρέλες" βασανιστηρίων τής ΓΑΔΑ,καθώς καί η κατασκευή τού πλαστού κατηγορητηρίου στόν Αρη Σειρηνίδη δέν αντιμετωπίζονται μέ μοναχικές διαδρομές πού προκαλούν τό αδιέξοδο καί τόν θάνατο(Λάμπρος Φούντας),ούτε μέ "αντάρτικες" πρακτικές καί δράσεις πού ξεκινούν γιά τήν "προώθηση τής κοινωνικής επανάστασης" αλλά καταλήγουν(αφελώς καί ασυνείδητα) νά προωθούν τήν όλο καί αυξανόμενη αναβάθμιση, ανομία,βία καί θωράκιση τού αστυνομικού Κράτους πού συναντά γόνιμες συλλογικές αντιστάσεις στά χωράφια τής Κερατέας καί από τούς ξεσηκωμένους άνεργους ναυτεργάτες τού Περάματος.
Η αποκόλληση τού κοινωνικού αγώνα από τά "αξεπέραστα" λάθη του είναι μαζί καί ελπίδα γιά τήν απελευθέρωση τής κοινωνικής συνείδησης καί τών αντιστάσεων ενάντια στόν τρόμο πού απλώνουν σήμερα οι εξουσιαστικές καί οικονομικές ελίτ επιδιώκοντας έναν Κόσμο υποταγής καί σιωπής,ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αναλώσιμων ψυχών γιά τούς φούρνους τής δουλείας καί τής εκμετάλλευσης γιά όσους καί όσες θάρθουν "μετά" έως πολύ "μετά" καί από εμάς.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ

14/4/2011
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 8:47 π.μ. 0 comments  

Αρχίζει η δίκη για την υπόθεση της Αγγελικής Χατζηδημητρίου
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2011

24 Φλεβάρη,
μετά από αρκετές αναβολές επιτέλους αρχίζει η δικαστική διαδικασία τής υπόθεσης τής Αγγελικής....

5χρόνια μετά,η ώρα τής δικαίωσης(έστω κι αργά) γιά τήν Αγγελική πού δυστυχώς παραμένει μέχρι σήμερα στήν αναπηρική καρέκλα.....

επειδή όλοι οι δημοσιογράφοι δέν είναι "αλήτες καί ρουφιάνοι".....
επειδή τό δόγμα τής συλλογικής ευθύνης,τής γενίκευσης καί τού "τσουβαλιάσματος όλων" είναι φασιστική αντίληψη καί δέν εκφράζει ούτε θά υπογραφεί ποτέ από αναρχικούς......


(κι ομως τα ματια μου ειναι ακομη ανοιχτα και φωναζουν)
ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ?
Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ
5 χρόνια μετά,η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου από τήν Χίο αντέχει,συνεχίζει καί επιμένει παρά τίς τραγικές αλλαγές καί ανατροπές πού προκάλεσε ξαφνικά στήν ζωή της καί στήν οικογενειά της ο παραλογισμός καί η βία ενός ιδιωτικού φύλακα στό εργοστάσιο τής ΔΕΗ αλλά καί η ανευθυνότητα ,η ολιγωρία καί αμέλεια γιατρών τού "Σκυλίτσειου" νοσοκομείου τής Χίου πού η "επιστημονική διάγνωση" πώς πρόκειται γιά ένα "ψυχολογικό σόκ" από τό επεισόδιο,κατέληξε νά είναι μετά από καθυστέρηση 15ωρών ένα βαρύ ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.

´Ηταν 8/4/06,όταν τό ξεκίνημα ενός ρεπορτάζ γιά βραχυκύκλωμα καί φωτιά στό εργοστάσιο τής ΔΕΗ στήν θέση Κοντάρι τής Χίου,εξελίχθηκε σέ "φωτιά" στό ίδιο σώμα τής Αγγελικής πού γιά 5χρόνια τώρα τήν έχει φυλακίσει στήν σιωπή καί στήν τετραπληγία.
Είναι 5χρόνια τώρα πού η Αγγελική δείχνει μέ τόν αγώνα της πώς τίποτα δέν μπορεί νά σταθεί εμπόδιο στόν άνθρωπο πού δέν παραιτείται γιά ζωή,δικαιοσύνη καί αξιοπρέπεια ,είναι η Αγγελική μιά δυνατή απόδειξη ενάντια στήν παθητικότητα καί στήν αδράνεια,αλλά καί αρκετές περιπτώσεις σάν εκείνη πού παρά τήν αναπηρία τους αρνούνται νά καθηλωθούν στό τείχος τής απογοήτευσης,τής απομόνωσης καί τού περιθωρίου πού σηκώνει γύρω τους ένα απάνθρωπο,εξουσιαστικό καί ανταγωνιστικό σύστημα.
Στήν δίκη πού θά γίνει οριστικά στίς 24/2/2011 στήν Χίο,μετά από αρκετές αναβολές στό παρελθόν,δέν μπορεί παρά νά έχει σάν τήν μόνη φυσική κατάληξη καί απόφαση τήν δικαίωση τής Αγγελικής πού αγωνίζεται νά σταθεί όρθια απέναντι στήν πληγή πού τής άνοιξαν εδώ καί 5χρόνια συμπεριφορές,στάσεις καί νοοτροπίες πού προέρχονται από μία τοξική πηγή πού δηλητηριάζει τήν ανθρώπινη ύπαρξη,μιά εστία μόλυνσης πού παράλληλα αναπαραγάγει ένα ταξικό σύστημα,εχθρικό,πολεμικό καί επιθετικό γιά τήν κοινωνική συμβίωση καί αλληλεγγύη.
Η Αγγελική Χατζηδημητρίου ,όπως καί όλα τά θύματα εργατικών "ατυχημάτων" ,οι απολυμένοι,οι άνεργοι,οι άστεγοι,οι μικροεπιχειρήσεις πού κλείνουν,όλος ο κόσμος τής μισθωτής σκλαβιάς καί ωμής εκμετάλλευσης πού σπρώχνεται μέσα στίς ειδικές συνθήκες σφαγής καί εξόντωσης από τήν συνδιαχείριση Κράτους,τραπεζών καί πολυεθνικών,νά ξέρουν πώς δέν είναι μόνοι τους,πώς η αναρχική συντροφικότητα καί ηθική κανέναν δέν θά αφήσει έξω από τήν αγκαλιά τής συμπαραστασής της καί τής στηριξής της απροστάτευτους στήν καταστολή,στήν τρομοκρατία,στήν φτώχεια,στήν εξαθλίωση καί στήν αδικία πού σπέρνει ο νόμος τής Βαρβαρότητας στό όνομα τής "δημοκρατίας",τού "σοσιαλισμού",τής "συναίνεσης" καί τής "ανάκαμψης τής οικονομίας"!
Μόνο μέσα καί μαζί μέ τούς άλλους ,μαζί θά μπορέσουμε νά περάσουμε σέ εκείνη τήν μέρα πού θέλουμε καί αγωνιζόμαστε νά έρθει,νά μήν αργήσει.
Εκείνη τήν μέρα πού τά βήματα καί η φωνή τής Αγγελικής,τής κάθε Αγγελικής από κάθε μεριά τής γής θά βρίσκονται στήν αρχή αυτής τής ατέλειωτης πορείας.
Απαιτούμε νά αποδοθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δικαιοσύνη σέ όσους έστειλαν τήν Αγγελική στήν αναπηρική καρέκλα,σέ όσους αναλογεί τό όποιο ποσοστό ευθύνης γιά τήν βαριά βλάβη τής υγείας της.
Απαιτούμε,είναι καί παλαιότερη θέση μας γιά τήν υπόθεση,η ΔΕΗ πού έχει εξοντώσει χρηματικά τούς εργαζόμενους μέ τά ληστρικά,πανάκριβα καί υπέρογκα τιμολογιά της,η ΔΕΗ πού ακόμα καί αυτές τίς σκληρές ώρες τής οικονομικής κρίσης γιά τόν λαό δέν διστάζει νά κατεβάσει τούς διακόπτες καί νά κόβει τό ρεύμα βυθίζοντας στό σκοτάδι καί στό κρύο χιλιάδες συμπολίτες μας ,η ΔΕΗ νά σταματήσει νά "κρύβεται" πίσω από έναν ιδιωτικό φύλακα(πού φυσικά έχει τεράστια ευθύνη γιατί άν δέν έδειχνε αυτόν τόν "υπαλληλικό ζήλο" μέ φανατισμό γιά τά συμφέροντα τών αφεντικών του,η Αγγελική δέν θά βρισκόταν σήμερα στήν δύσκολη αυτή κατάσταση,ούτε καί αυτός κατηγορούμενος σέ δίκη)καί νά πληρώσει όλα τά έξοδα γιά τήν νοσηλεία,θεραπεία καί οριστική αποκατάσταση τής υγείας τής Αγγελικής.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 8:44 π.μ. 0 comments  

(Απεργία λογικής)
Πέμπτη, Ιανουαρίου 27, 2011

Από το μπλογκ της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ:

Το ιστορικό των απεργιών πείνας των αιτούντων άσυλο ξεκίνα κάπου στα τέλη Αυγούστου, έξω από τα γραφεία της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες, όταν δύο εκ των Ιρανών απεργών πείνας είχαν ήδη συμπληρώσει τη 36η ημέρα και μαζί τους άλλοι πέντε ή έξι περί τις 14-17 ημέρες. Καθ’ όλο το διάστημα της απεργίας ο εκ της Πολιτείας αντίλογος ήταν ότι η νομοπαρασκευαστική για το πολιτικό άσυλο είναι σε εξέλιξη και θα έπρεπε να περιμένουν. Οι μέρες όμως κυλούσαν και η ζωή των απεργών πείνας κινδύνευε. Έτσι, αποφασίστηκε ύστερα από τρεις ημέρες επώδυνων διαπραγματεύσεων να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, τα οποία δεν ήταν άλλα από το εξής ένα: να εξεταστούν άμεσα τα αιτήματα ασύλου τους (τα οποία εκκρεμούσαν από τρία έως και πέντε χρόνια). Όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική τους υγεία ήταν κλονισμένη και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Πράγματι, εκεί, μέσα στο κατακαλόκαιρο ενεργοποιήθηκε η επιτροπή ασύλου του παρελθόντος πια Προεδρικού Διατάγματος και εξετάστηκαν οι αιτούντες. Η επιτροπή απεφάνθη στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Ενδεικτικό του μη εκβιασμού τους ήταν η άρνησή τους να παραλάβουν το πολιτικό άσυλο (που η επιτροπή έκρινε πως δικαίως έπρεπε να τους δοθεί), να λύσουν την απεργία και να διακομισθούν σε νοσοκομείο.

Ένας από τους Ιρανούς μάλιστα που βρίσκονταν στην πιο κρίσιμη κατάσταση έλεγε« στη χώρα μου απλώς θα με φυλακίζανε, εδώ, όμως, στη δημοκρατική Ευρώπη, έφτασα στο σημείο να χάσω τη ζωή μου για να μου αναγνωρίσουν το δικαίωμα να ζήσω … τώρα δεν το θέλω πια το άσυλο, θέλω να πεθάνω.. ντρέπομαι… » λίγο πριν αποσυρθεί για πάντα … κι ήταν η Εκκλησία της Ελλάδος που βοήθησε ώστε να επανακτήσει την πίστη του στη ζωή και να λύσει την απεργία.

Έκτοτε περάσανε αρκετοί μήνες και διάφορες απεργίες πείνας λάμβαναν χώρα στα πέριξ. Κι όλες αντιμετωπίζονταν με πανομοιότυπο τρόπο, με έκτακτες επιτροπές, καθώς η νομοπαρασκευαστική επιτροπή για το πολιτικό άσυλο και οι λοιπές διαδικασίες είχαν και δικαίως ίσως το δικό τους ρυθμό. Κι οι μόνοι που ασχολούνταν με το ζήτημα ήταν η αστυνομία – με τις ελάχιστες δυνατότητες που εκ του χαρτοφυλακίου διαθέτει: να τρέχει πίσω από το πρόβλημα.

Κι η μέρα που πολύ αναμέναμε έφτασε: υπεγράφη το Προεδρικό Διάταγμα για την εξέταση των (45.000) αιτημάτων ασύλου. Υπεγράφη μεν αλλά μήτε εφαρμόστηκε (ακόμα), μηδέ «επικοινωνήθηκε». Και για το πρώτο υπάρχει ίσως εξήγηση καθώς δεν είναι εύκολο να οργανωθούν και να στελεχωθούν καταλλήλως οι υπηρεσίες, και μάλιστα την παρούσα περίοδο ενός νομοθετικού «οργασμού», εκ των πραγμάτων αναγκαίου. Το δεύτερο όμως ανήκει στα κυβερνητικά παράδοξα, αντίστοιχο του οποίου ήταν και η μη επαρκής ενημέρωση για τη δυνατότητα άσκησης εκλογικών δικαιωμάτων των αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να είναι αυτοί που ενημερώθηκαν και εν τέλει άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Ομοίως, την περασμένη εβδομάδα ψηφίστηκε και ένας ακόμα νόμος- για τη σύσταση της ανεξάρτητης Υπηρεσίας Ασύλου, τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και την κάρτα της υπό ανοχής διαμονής. Και ομοίως, δεν «επικοινωνήθηκε». Πρόκειται για ένα διόλου ελληνικό πολιτικό φαινόμενο, δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις μας συνήθως τάζουν και ουδέποτε πράττουν. Στην προκειμένη περίπτωση όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ενώ στη Βουλή ψηφίζονταν ιστορικής σημασίας νόμοι για το μεταναστευτικό/ προσφυγικό, εκτός Βουλής ουδείς το γνώριζε. Και μάλιστα την περίοδο που συνέβαιναν όλα αυτά, στην επικαιρότητα δέσποζε η συζήτηση για τους φράχτες, τα πλωτά κελιά και τις πλαστικές σφαίρες, η οποία ρητορική φυσικά και φέρει μια κάποια ευθύνη για την κατάσταση στη Νομική σήμερα. - Δεν θυμάμαι να είδα κανένα πρωτοσέλιδο για τη νομοθετική επανάσταση στο ζήτημα του πολιτικού ασύλου. Δεν αντιλήφθηκα καμία εκπομπή για την εξέχουσας σημασίας δημιουργία των κέντρων υποδοχής.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στην περίφημη απεργία πείνας των τριακοσίων. Την εβδομάδα μάλιστα που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε το Βέλγιο για την επιστροφή αιτούντα άσυλο στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ και στην πραγματικότητα σήμανε την de jure κατάρρευση του Κανονισμού αυτού.

Η δε επικρατούσα δημόσια συζήτηση των ΜΜΕ είναι κατά το σύνηθες εκτός θέματος:
Είναι ή δεν είναι υποκινούμενη η απεργία; - προφανώς και είναι, και μάλιστα με περισσή α-νοησία και αναλγησία καθώς όχι μόνο δεν αντιλήφθηκαν την παγίδα του πανεπιστημιακού ασύλου… αλλά μήτε την, έστω ακούσια, συμμετοχή τους στην εκμετάλλευση του μετανάστη… όμως … αυτό είναι το θέμα μας;
Να γίνει ή να μην γίνει άρση του πανεπιστημιακού ασύλου; - η άρση του πανεπιστημιακού άσυλου για τη σύλληψη των αιτούντων άσυλο και ως εκπεφρασμένη πρόταση είναι ακατάληπτη. Εάν το Πανεπιστημιακό άσυλο στην ιστορία της Μεταπολίτευσης απέκτησε ποτέ χρηστική αξία είναι οπωσδήποτε τώρα.
Συμφωνεί η ΠΑΣΠ και διαφωνεί η ΔΑΠ ή μήπως το αντίθετο; - άνευ σχολιασμού.

Και παραλλήλως, οι Υπουργοί να συνεδριάζουν με τον Πρωθυπουργό (ωσάν να είναι ποτέ δυνατόν αυτά τα θέματα να αντιμετωπιστούν σε επίπεδο Υπουργών δίχως διαμεσολαβητές και εμπειρογνώμονες), οι Πρυτανικές Αρχές να διαπληκτίζονται με την Αστυνομία, το ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΑΟΣ με τη ΝΔ, η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ, κοκ. Κι η απόφαση ελήφθη: να συνεχιστεί η απεργία πείνας αλλά σε άλλο χώρο, …λες και το μοναδικό ζήτημα που ετέθη είναι ο χώρος που θα πεθάνουν κι όχι η καθεαυτό κραυγή.

Κι εν τω μεταξύ οι πολίτες της Αθήνας αδυνατώντας να αντιληφθούν το λόγο που προκαλεί τόση αναστάτωση η «κατάληψη» της Νομικής από 300 αιτούντες άσυλο ενώ είναι αποδεκτή η εγκατάλειψη του ιστορικού κτηρίου εντός του οποίου κάθε βράδυ βρίσκουν κατάλυμα (γηγενείς) άστεγες ψυχές,… εγκαταλείπουν επίσης μνήμη, λογική και εαυτό στην αγκαλιά του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής … σε σημείο μάλιστα που κάποιοι να αναρωτιούνται σχολιάζοντας το χιτλερικό χαιρετισμό στο δημοτικό συμβούλιο: «και τι μας νοιάζει πως χαιρετά ο καθένας;» … κι ο εκφασισμός καλά κρατεί…

Κι όλα αυτά θα μπορούσαν, και μπορούν ακόμη, να αντιμετωπιστούν με έναν απλό τρόπο: με την επίσημη ενημέρωση της Πολιτείας για το έργο και τις προθέσεις της, μέσω διαμεσολαβητών φυσικά. Εκτός κι αν δεν σκοπεύει να εφαρμόσει τα όσα νομοθέτησε.

Posted by...The Motorcycle boy at 5:46 μ.μ. 0 comments  

Μετά το γράμμα της Fee Marie Meyer
Δευτέρα, Ιανουαρίου 24, 2011

κειμενο-καταγγελια
απο Παπαδόπουλο Παναγιώτη(Κάϊν)

Τό γδύσιμο,ρέ αλητήριοι (ψάχνοντας κι άλλες λέξεις νά σάς "στολίσω" βρήκα ακόμα πιό σκληρές,αλλά διάλεξα τήν πιό "ήπια"....) τής "Αντιτρομοκρατικής", είναι πολύ χειρότερο μέσο βασανισμού ακόμη καί από τόν ξυλοδαρμό......
Αλλά μπορεί ποτέ ο αλητήριος νά έχει επίγνωση τής απουσίας τής συνείδησης?Ποτέ!Μέ νεκρές τίς αισθήσεις , μέχρι νά πεθάνει θά σαπίζει μέσα στήν μπόχα τής απάνθρωπης συμπεριφοράς του χωρίς νά πάρει ποτέ "μυρωδιά".....
Αλλοι γδύνουν,διαπομπεύουν καί εξευτελίζουν ανθρώπους στήν Τρομοκρατία τού 12ου ορόφου τής "Αντιτρομοκρατικής " καί άλλοι γδύνουν καί συκοφαντούν ανθρώπους στήν Τρομοκρατία τών σελίδων καί τής κίτρινης οθόνης τής ψευτοδημοσιογραφίας....
Χθές ο σύντροφος Παπαδάτος από τόν Συνασπισμό ,σήμερα η συντρόφισσα αναρχική Φαίη Μέγιερ,αύριο σίγουρη είναι η συνέχεια αφού η αλητεία τής ψευτοδημοσιογραφίας καί τής "αντιτρομοκρατίας" βρίσκονται σέ κοινό αγώνα απέναντι στόν "εσωτερικό εχθρό"(όσους αντιστέκονται στήν κρατική βαρβαρότητα καί στήν κατοχή τής χώρας στήν διεθνή συμμορία τών "δανειστών" της) καί ουδεμία "ΜΚΟ" ή οργάνωση προστασίας τών ατομικών δικαιωμάτων(συνυπεύθυνοι γιά τήν αδιαφορία τους καί η Διεθνής Αμνηστία καί οι γυναικείες οργανώσεις)δέν παίρνουν θέση απέναντι σέ αυτόν τόν χυδαίο τρόπο"κράτησης","σύλληψης" ή "ανάκρισης"(επαναλαμβάνω πώς είναι μορφή άγριου βασανιστηρίου καί ξεπερνά κάθε άλλη εξουσιαστική μέθοδο "ανάκρισης") πού εκθέτει καί προσβάλλει στά μάτια όλων μας(πού δέν είναι τόσο "αγνά" καί "αθώα" όσο σιωπούμε στήν θέα αυτής τής κοινής γιά όλους μας ντροπής) τό ανθρώπινο σώμα,τήν προσωπική ελευθερία καί αξιοπρέπεια.
Γιατί είναι γιά όλους μας τεράστια σέ μέγεθος ντροπή η σεξιστική καί αλητήρια μέθοδος καί δράση κάποιων τραμπούκων στά γραφεία τής ΓΑΔΑ , πού επέλεξαν αυτόν τόν κτηνώδη τρόπο βασανισμού γιά νά εκδικηθούν,χλευάσουν καί αυτοδικήσουν σέ βάρος τών απροστάτευτων θυμάτων τους(πού δέν έχουν κι από πάνω τό δικαίωμα επικοινωνίας μέ δικηγόρο).....
Συνεργαζόμενοι καί συγκοινωνούντα δοχεία στήν συντήρηση μιάς τρομοκρατημένης,φοβικής καί παρασιτικής κοινωνίας , σκουπίδια σέ αποσύνθεση γύρω από τίς καρέκλες τού κάθε Χρυσοχοϊδη,Παπουτσή καί τής ΕΣΗΕΑ πού χάσκει μέ απάθεια αντί νά ελέγχει στήν πράξη τήν εξουσία καί νά απαντά μέ δημοσιογραφική τόλμη στό αίσχος καί στήν προστυχιά τών εγκληματιών τής "Αντιτρομοκρατικής" καί τής "Ασφάλειας"....
Αλλά έχει ο Παπουτσής καί ο περιγυρός του ηθική καί πολιτικό ανάστημα γιά νά τό βρεί τό όργανο "συνδικαλιστικής εκπροσώπησης" τών δημοσιογράφων?

τήν αλληλεγγύη μου στούς συντρόφους Δημοσθένη Παπαδάτο καί στήν Φαίη Μέγιερ
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα

Posted by...The Motorcycle boy at 8:58 π.μ. 0 comments  

Ο εφιάλτης του Θοδωρή Ηλιόπουλου πρέπει να τελειώσει
Τρίτη, Ιανουαρίου 11, 2011

Αλληλεγγύη εν όψει της δίκης της 11ης-1-2011


Οι παρακάτω υπογεγραμμένοι, που συναντηθήκαμε και συνεργαστήκαμε με τον Θοδωρή Ηλιόπουλο στην έκδοση του βιβλίου Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική (εκδόσεις διάπυροΝ, Νοέμβριος 2010, ηλεκτρονική έκδοση εδώ), δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας προς αυτόν, εν όψει της δίκης του στη Χαλκίδα, στις 11-1-2011.

Η δίκη αυτή είναι μια ντροπή για την ελληνική πολιτεία – και αποτελεί μία ακόμη στιγμή ενός καφκικού εφιάλτη τον οποίο έζησε και ζει ο Ηλιόπουλος εδώ και δύο χρόνια. Συνελήφθη έξω από τη Νομική Σχολή της Αθήνας στις 18-12-2008 ενώ περπατούσε στον δρόμο με τους φίλους του, κουβαλώντας ένα μικρό σακίδιο με προσωπικά αντικείμενα. Στη συνέχεια, παρά το ότι και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες επέμεναν πως δεν είχε κάνει απολύτως τίποτε, χαλκεύτηκε εναντίον του ένα αδιανόητο κατηγορητήριο που περιλάμβανε 3 κακουργήματα (κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση, απόπειρα σωματικής βλάβης) και 2 πλημμελήματα (αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης), χαρακτηρίστηκε «εχθρός της δημοκρατίας» και προφυλακίστηκε για 8,5 μήνες, μέχρι τον Αύγουστο του 2009, οπότε και αποφυλακίστηκε μετά από απεργία πείνας 49 ημερών. Ο εφιάλτης αυτός έχει και συνέχεια, καθώς στις 11 Ιανουαρίου 2011 θα δικαστεί στη Χαλκίδα με το ίδιο εξόφθαλμα χαλκευμένο κατηγορητήριο, αντιμετωπίζοντας ποινή καθείρξεως.

Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, με τη συγκλονιστική στάση του στη φυλακή αλλά και με την υπόλοιπη ζωή του, κομίζει μια συνολική πρόταση ανθρωπισμού, ήθους, ευαισθησίας, καθημερινής αλληλεγγύης και έμπρακτης αντίστασης στην κτηνωδία. Δεν είναι τυχαίο πως μετά το τέλος της προφυλάκισής του, ενώ ήταν ένα έμβλημα ενός ολόκληρου κοινωνικού χώρου, είχε το θάρρος να πάρει ξεκάθαρες και ανυποχώρητες θέσεις ενάντια σε κάθε βία (κρατική ή «αντιεξουσιαστική») και έτσι να δυσαρεστήσει ακόμη και ορισμένους από όσους του συμπαραστάθηκαν. Εξάλλου σε αυτό το πλαίσιο συναντηθήκαμε και εμείς μαζί του· στο κείμενο που αποτελεί τη δική του συμβολή στον τόμο ο Ηλιόπουλος γράφει: « […] Από όπου και αν προέρχεται η πολιτική βία, είτε από το κράτος ως καταστολή ή πρόκληση είτε από ομάδες που συγκρούονται με αυτό ως απάντηση ή διεκδίκηση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ανθρώπινες απώλειες. Είναι αυτές οι απώλειες που, αν όχι αυτόματα, μετέπειτα θα ευνοήσουν και θα ενδυναμώσουν το ίδιο το κράτος, όταν σε ρόλο προστάτη θα εγκλωβίσει τις μάζες στην καταστολή. Είναι τέτοιο το συμφέρον, που ο προστάτης αυτός από «θύμα» δεν θα αργήσει να γίνει θύτης, δημιουργώντας εστίες που το ίδιο θα κληθεί να σβήσει. Έτσι, ένα οπλισμένο χέρι, αν δεν είναι του κράτους, σίγουρα του το χαϊδεύει.»

Περιμένουμε τη δίκη της Χαλκίδας με συναισθήματα αγωνίας και απορίας: πόσο κατακερματισμένη κοινωνία είμαστε, πόσα αντανακλαστικά διαθέτουμε, πόσο μπορούμε να κρατούμε την ανθρωπιά μας και να υπερασπιστούμε έναν αθώο συνάνθρωπό μας – και μάλιστα σε καιρούς όπου εξαγγέλλονται τείχη στον Έβρο για να μην περνούνε οι απελπισμένοι μετανάστες; Ο εφιάλτης του Θοδωρή Ηλιόπουλου πρέπει να πάρει τέλος. Και στ’ αλήθεια περιμένουμε, μετά την (αυτονόητη) αθώωσή του, να βρεθεί ένας εισαγγελέας και να απαγγείλει κατηγορίες κατά όλων εκείνων των «κρατικών λειτουργών» που, χαλκεύοντας με πρόθεση στοιχεία, ασέλγησαν τόσο βάναυσα πάνω στη ζωή, την υγεία, την τιμή και την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, μετέτρεψαν το κράτος σε παρακράτος και πλήγωσαν βαθιά τη δημοκρατία μας, αποκαλύπτοντας μια ακόμη κτηνώδη εκδοχή της κρατικής βίας και απανθρωπιάς.


7 Ιανουαρίου 2011

Περικλής Κοροβέσης
Τέος Ρόμβος
Αλέκος Γεωργόπουλος
Παναγιώτης Δημητράς
Ναυσικά Παπανικολάτου
Μιχάλης Μαραγκάκης
Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν)
Θανάσης Μακρής
Κυριάκος Αθανασιάδης
Γιάννης Εξαδάκτυλος
Θανάσης Τριαρίδης
Ελεάννα Ιωαννίδου
Ελένη Καρασαββίδου-Κάππα
Γιάννης Ευαγγέλου
Θανάσης Πολλάτος
Γιώργος Μοναστηριώτης
Παναγιώτης Σιαβελής
Άγγελος Νικολόπουλος
Γιάννης Κορομηλάς

Συγγραφείς (μαζί με τον Θοδωρή Ηλιόπουλο) του τόμου
Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, (διάπυροΝ, 2010)

Posted by...The Motorcycle boy at 8:48 π.μ. 0 comments  

Φράχτες και "πέργκολες" στον Έβρο
Πέμπτη, Ιανουαρίου 06, 2011

Αντιγράφω το παρακάτω κείμενο της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ από εδώ:

Θέλετε φράχτες; Θέλετε τάφρους; Θέλετε τείχη; Δεκτό. Θέλετε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της μη νόμιμης μετανάστευσης; Ε, τότε είμαστε σε λάθος δρόμο.

Αν σταθούμε στην ορολογία που συνοδεύει τη σύγχρονη μετανάστευση, αυτό το νέο είδος μετανάστευσης που δεν είναι μήτε ακριβώς οικονομικοί μετανάστες μηδέ συμβατικοί πρόσφυγες, όπως τους ορίζει η Συνθήκη της Γενεύης, αλλά ανήκουν σε μια ενδιάμεση κατηγορία («εξαναγκασμένη μετανάστευση») που στην πλειονότητά της αφορά ανθρώπους που χρήζουν διεθνούς προστασίας, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι σχετίζεται με το νερό: influx, wave, flow, κι αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο. Τη σύγχρονη μετανάστευση δεν την σταματάς μήτε με τείχη μήτε με φράχτες, όπως και το νερό εξάλλου. Μπορείς μοναχά να της αλλάξεις πορεία. Ωστόσο, όσο περισσότερο την εμποδίζεις τόσο θα τρυπώνει από αλλά σημεία, και όσο πιο κρυφά τα σημεία τόσο μεγαλύτερη η ζημιά, όπως και με το νερό εξάλλου.

Δεν υπάρχει θεωρητικός της σύγχρονης μετανάστευσης που να μην εκτιμά ότι τα αίτια της παράνομης μετανάστευσης δεν είναι άλλα από την ανυπαρξία διαδικασιών νόμιμης μετανάστευσης. Είναι οι περίφημες «unintended consequences» (λανθάνουσες συνέπειες) του Merton, «οι απρόβλεπτες συνέπειες σκόπιμων πράξεων». Όταν, δηλαδή, το κράτος θέλοντας να περιορίσει τη μετανάστευση υψώνει τείχη αδιαπέραστα, φυσικά ή νομικά, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που κατορθώνει θα είναι να ενισχύσει τη λάθρα μετανάστευση και την κερδοσκοπία των λαθροδιακινητών. Θέλετε να πατάξετε τους λαθροδιακινητές; Ένας είναι ο τρόπος: ορίστε νόμιμους τρόπους εισδοχής μεταναστών.

Ο περίφημος φράχτης, λοιπόν, τί θα κάνει; Απολύτως τίποτα, όσον αφορά στους αλλοδαπούς. Απλώς θα περνάνε από παραδίπλα ή από το Αιγαίο, όπως έκαναν όλα τα χρόνια. Διότι, προφανώς, και τη ροή δεν τη μετατόπισε η Frontex αλλά το market. Οταν το κόμιστρο έφτασε τα 2000-3000 ευρώ από Τουρκία σε Μυτιλήνη ή Σάμο, μια άλλη ομάδα στα επάνω σύνορα έριξε τις τιμές στα 300 ευρώ. Και σε αυτό οφείλεται το ότι πέραν της γεωγραφικής μετατόπισης παρατηρείται και μια ποιοτική αλλαγή: οι πιο φτωχοί, οι πιο ευάλωτοι, οι πιο δυστυχισμένοι … επιλέγουν τον Έβρο. Με τον φράχτη, απλώς ενδέχεται να αυξηθούν λίγο τα κόμιστρα και ίσως … και τα πτώματα.

Όμως, το ζήτημα δεν είναι ο αλλοδαπός. Στην πραγματικότητα, καθόλου δεν θα τον επηρεάσει. Αυτός ο φράχτης και ο περί αυτού λόγος επηρεάζει εμάς: το κράτος και τους πολίτες. Οσον αφορά τους πολίτες, όλη αυτή η ρητορική κάνει τον πολίτη να αισθάνεται απειλούμενος, ότι τίθεται θέμα εισβολής- ριζοσπαστικοποιείται, πολώνεται και αποπροσανατολίζεται. Αυτό επιθυμούμε; Να τρομάξουμε και να φασιστοποιήσουμε κι άλλο μια κοινωνία που βάλλεται από τα οικονομικά μέτρα και, συνεπώς, είναι έτοιμη να στρέψει τα βέλη της προς το πιο αδύναμο; Αυτό θέλει, άραγε, η σημερινή κυβέρνηση;

Οσον αφορά στο κράτος, βάλλεται από τον φράχτη γα τον εξής λόγο. Τη χρονιά που πέρασε, έγιναν γιγάντιες προσπάθειες για να αλλάξει το κλίμα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έναντι της Ελλάδας. Οταν όλοι κατηγορούσαν την Ελλάδα για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης, το επαίσχυντα χαμηλό ποσοστό απόδοσης πολιτικού ασύλου, την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, και το αίτημα της Ελλάδας για αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ μόνο γέλιο προκαλούσε. Υποκριτικό γέλιο; Φυσικά. Αλλά είχαν σθεναρά επιχειρήματα, ενώ η Ελλάδα ένοχα κατέβαζε τα μάτια. Έλεγαν… σταματήστε να βασανίζετε ανθρώπους και μετά τα λέμε. Και, πράγματι, μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, το κλίμα άρχισε να βελτιώνεται. Είδανε τις προσπάθειες, διάβασαν τα προσχέδια των νόμων, συναντήθηκαν με αρμόδιους φορείς και, κάπως έτσι, απέφυγε η Ελλάδα και την προσφυγή στο Δικαστήριο της ΕΕ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά απέκτησε ισχυρούς συμμάχους- κράτη, διεθνείς οργανώσεις αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έναντι των κρατών μελών που συνέχιζαν να μην επιθυμούν καμία αλλαγή του Δουβλίνο ΙΙ. Όταν ακόμα και ίδιος ο υπουργός της Γαλλίας, ο κ. Besson, στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου στο Παρίσι -παρουσία εκπροσώπων κρατών -μελών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- τόνισε ότι η Ελλάδα αλλάζει και οφείλουμε να την στηρίξουμε καθώς αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα, και η Επίτροπος η κα. Malmström υπερθεμάτισε τονίζοντας την ανάγκη για αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙ. Όλα αυτά, όμως, κινδυνεύουν να γκρεμιστούν με τη ρητορική περί φράχτη. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα φαίνεται να μην εφαρμόζει όσα υποσχέθηκε και να πράττει κάτι άλλο. Ο φράχτης κ. υπουργέ δεν συμπεριλαμβάνεται στο Εθνικό Σχέδιο για τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών.

Στο Εθνικό Σχέδιο για τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που χαιρετίστηκε από όλους, συμπεριλαμβάνεται ο νόμος για το άσυλο, τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής, τα ανθρώπινα Κέντρα Μακράς Κράτησης. Και τίθεται το ερώτημα… όταν υπάρχει αυτό το νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, μολονότι έχει καθυστερήσει τραγικά πολύ, όταν αυτό το νομοσχέδιο είναι προϊόν πολύμηνης μελέτης των καλύτερων που ασχολούνται με τη μετανάστευση- υπουργεία, θεσμικοί φορείς, ΜΚΟ, Διεθνείς οργανισμοί- γιατί δεν καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την υλοποίηση του νόμου και αναλωνόμαστε σε πυροτεχνήματα με φράχτες, που είναι τοις πάσει γνωστό πως και χρήματα θα κοστίσουν και κανένα αποτέλεσμα δεν θα φέρουν; Το τόνισε εξάλλου και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Το Κέντρο Πρώτης Υποδοχής στον Έβρο μπορούσε σε πιλοτική βάση να λειτουργεί από το Σεπτέμβρη και με αυτό τον τρόπο θα περιορίζονταν δραματικά οι ροές από τα σύνορα στο κέντρο της Αθήνας. Εργασία καμία δεν έχει γίνει για την βελτίωση της Πέτρου Ράλλη μήτε για τα κρατητήρια του Αεροδρομίου. Ομοίως, καμία προετοιμασία δεν έχει γίνει για την κατασκευή Κέντρων Μακράς Κράτησης, που να συνάδουν με τις οδηγίες του CPT. Όσο δεν για το ΠΔ για τα εκκρεμή αιτήματα ασύλου …ακόμα αναμένεται η εφαρμογή του- το μαρτυρούν, άλλωστε, οι δεκάδες απεργοί πείνας από το Αφγανιστάν και το Ιράν. Και τα κονδύλια παραμένουν στα ταμεία, ανέπαφα.

Ο Έβρος χρειάζεται και φράχτες και έργα υποδομής, ώστε να μην πλημμυρίζουν κάθε χρόνο τα χωριά αυτής της πολύτιμης αν και ξεχασμένης περιοχής της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται, όμως, αυτόν τον φράχτη.

Posted by...The Motorcycle boy at 12:30 μ.μ. 0 comments