Ένας χρόνος Σποροχώρος!!
Τρίτη, Φεβρουαρίου 27, 2007
Λάβαμε το παρακάτω mail από την ομάδα του Σπόρου:
Έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένας χρόνος, από τότε που εγκαινιάσαμε τον Σποροχώρο με εκείνη την υπέροχη γιορτή. Ή μήπως ήταν πάρτι; Ό,τι και να ήταν, κληροδότησε στον χώρο την ίδια αμφισημία. Μαγαζί αλλά και στέκι, αποθήκη-χώρος διακίνησης των προϊόντων αλλά και συνάντησης με δημιουργικούς ανθρώπους, ο Σποροχώρος χώρεσε κάτι από τις επιθυμίες και τις ανάγκες όλων μας.
Για εμάς, που φροντίζουμε για την καθημερινή λειτουργία του Σπόρου, τον χρόνο που πέρασε χρειάστηκε να μάθουμε πολλά. Μάθαμε πώς να δουλεύουμε συλλογικά ένα μαγαζί χωρίς υπαλλήλους και αφεντικά, χωρίς καν οικονομική ανταμοιβή. Πώς να στηριζόμαστε ο ένας στην άλλη, όταν έπρεπε να λείψουμε για λίγο καιρό. Πώς να είμαστε ανοιχτοί σε όλο τον κόσμο, χωρίς να αλλοτριωθούμε από «συμφέρουσες εμπορικές προτάσεις».
Δεν ήταν εύκολο. Αλλά έπρεπε να τα καταφέρουμε, γιατί εκατοντάδες άνθρωποι από όλη την Ελλάδα στήριξαν αυτή την προσπάθεια, εμπιστεύτηκαν μια διαδικασία που, έστω για ένα μικρό κομμάτι των αναγκών μας, μας έβγαλε από το σούπερ-μάρκετ και μας έβαλε να φτιάξουμε ένα ανθρώπινο δίκτυο σχέσεων. Μέσω του δικτύου αυτού διακινήθηκαν τη χρονιά που πέρασε σχεδόν 5 τόνοι ζαπατιστικού καφέ και σημαντικές ποσότητες από τα άλλα προϊόντα. Όχι μόνο στα Εξάρχεια, ούτε μόνο στην Αθήνα, γιατί έχουμε πια παρέα και σε άλλες 21 πόλεις… και μερικά χωριά! Άνθρωποι που απλά προμηθεύονται τον καφέ τους, άλλοι που διακινούν τα προϊόντα σε φίλους και γνωστούς, κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες, στέκια αλλά και μικρά καταστήματα που συμμετέχουν στο δίκτυο αφιλοκερδώς, έχουμε πολλά πρόσωπα και γινόμαστε όλο και περισσότεροι.
Όλοι και όλες μαζί πετύχαμε να κάνουμε τη διαδικασία του Σπόρου οικονομικά βιώσιμη. Ένα χρόνο μετά μας λείπει το άγχος του αν θα βγαίνουν τα έξοδα, του να δανειζόμαστε διαρκώς λεφτά για να κάνουμε την επόμενη παραγγελία προϊόντων, και όλα αυτά έχοντας επιστρέψει στο κίνημα των Ζαπατίστας περίπου 2.100 ευρώ από την πώληση του καφέ, πέρα από τα χρήματα για την αγορά του. Παράλληλα, έχουν μπει οι βάσεις για να αρχίσουμε να συζητάμε νέα βήματα, όπως την απευθείας εισαγωγή του καφέ από την Τσιάπας.
Ένα χρόνο μετά γιορτάζουμε όσα καταφέραμε, μα όχι μόνο. Γιορτάζουμε και την διάθεσή μας να κάνουμε από κοινού και άλλα πράγματα. Το χαριστικό παζάρι που εγκαινιάζουμε στο πατάρι του Σποροχώρου είναι ένα από αυτά. Και ελπίζουμε ότι και στην επόμενη γιορτή, θα νιώθουμε ότι είμαστε ακόμα στην αρχή!
Posted by...Unknown at 6:05 μ.μ. 7 comments
Ανοιχτή συζήτηση με τον Τζον Χόλογουεη
Η Αλάνα διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση με τον Τζον Χόλογουεη, αυτή την Πέμπτη, στην Πάντειο.
Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε κάποια πράγματα παραπάνω για τον άνθρωπο που υποστηρίζει πως "μπορούμε να γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό με 1.000.000 τσιμπήματα μέλισσας", ρίξτε μια ματιά στο blog της Αλάνας και στο σχετικό ποστ της sobraluz.
Και φυσικά, θα τα πούμε εκεί -μεθαύριο.
Posted by...The Motorcycle boy at 10:10 π.μ. 5 comments
Πορτρέτα από το Μεξικό
Posted by...Juanita La Quejica at 12:06 π.μ. 0 comments
"Δέλτα -οι βρώμικες δουλειές του πετρελαίου"
Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007
Όσοι δεν πρόλαβαν να δουν το βραβευμένο ντοκυμαντέρ του ΕΞΑΝΤΑ, ας έχουτν υπόψη πως η ΝΕΤ το προβάλλει ξανά, αυτή τη Δευτέρα, 26 Φεβρουαρίου, στις 11 το βράδυ.
Όποιος θέλει να διαβάσει περισσότερα, σχετικά με την έρευνα που έγινε για το ντοκυμαντέρ ας ρίξει μια ματιά εδώ.
Και όποιος θέλει να συμμετάσχει στη συζήτηση που γίνεται στο σχετικό φόρουμ, πηγαίνει εδώ.
Posted by...The Motorcycle boy at 5:55 μ.μ. 8 comments
Η μετά-Καστρο Κούβα
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007
Το άρθρο βρίσκεται σε πρόσφατο φυλλο της εφημερίδας, πιο συγκεκριμένα της 11ης.02.07.
Το παραθέτω πιστεύοντας πως είναι μια καλή εκκίνηση για κουβέντα στα σχόλια.
Η Βρετανία μπορεί να διαφοροποιηθεί από τις ΗΠΑ και να δημιουργήσει με την Αβάνα σχέσεις βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό Tου Brian Wilson*/ The Guardian
Η αμερικανική και δυστυχώς κατά συνέπεια και η βρετανική εξωτερική πολιτική προς την Κούβα βασίζεται εδώ και πολλά χρόνια σε μια υπόθεση: ότι μετά τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο ο κόσμος θα βγει στους δρόμους, το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα θα καταρρεύσει και θα αντικατασταθεί από καθεστώς πιο αποδεκτό για τα αμερικανικά και τα βρετανικά συμφέροντα.
Ηταν ανέκαθεν μια απλοϊκή στρατηγική, απότοκος ευσεβούς πόθου και άγνοιας. Ενα από τα πολλά ενδεχόμενα που δεν προέβλεπε ήταν μια ομαλή μετάβαση της εξουσίας, ενώ ο Κάστρο βρίσκεται ακόμα στη ζωή. Στον ελάχιστο βαθμό που εξετάστηκε αυτή η πιθανότητα, απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι ποτέ ο Κάστρο δεν θα παρέδιδε με τη θέλησή του την εξουσία την οποία είχε στα χέρια του για περισσότερο από 40 χρόνια ελέγχοντας κάθε λεπτομέρεια στη ζωή της Κούβας.
Διάψευση προσδοκιών
Η πραγματικότητα στην οποία θα χρειασθεί τελικά να προσαρμοστούν οι ΗΠΑ και να αναγνωρίσει επειγόντως η βρετανική κυβέρνηση είναι πως η μετάβαση έχει ήδη γίνει. Η κακή υγεία του Κάστρο δημιούργησε το πλαίσιο για να περάσει η εξουσία αθόρυβα σε μια ομάδα από τους πλέον έμπιστους και έμπειρους συνεργάτες του. Δεν συντρέχει πλέον λόγος να κάνουμε υποθέσεις περί του ποια θα είναι η μετά τον Κάστρο κατάσταση και ούτε λόγος για να προσπαθήσουμε να χειραγωγήσουμε τις εξελίξεις. Εχουν ήδη λάβει χώρα. Οταν τελικά πεθάνει ο Φιντέλ Κάστρο, θα ξεχειλίσει η από καρδίας θλίψη του κουβανικού λαού. Οσο κι αν δεν της αρέσουν, η Ουάσιγκτον θα κάνει καλά να δώσει περισσότερη σημασία σε αυτά τα συναισθήματα παρά στους πανηγυρισμούς στο Μαϊάμι. Γιατί ο κόσμος που θα θρηνεί τον Κάστρο δεν πρόκειται να στραφεί κατά των διαδόχων του.
Συλλογική ηγεσία
Οι άνθρωποι αυτοί, πολλούς από τους οποίους γνωρίζω και σέβομαι, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ζωής της Κούβας εδώ και δεκαετίες. Ακόμη κι αν δεν φιλοδοξούν να αποδειχθούν τόσο χαρισματικοί και τόσο επιβλητικοί όσο ο Φιντέλ, χαίρουν πολύ μεγαλύτερης δημοτικότητας από όσο νομίζουν οι Αμερικανοί. Και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι μια ανάμειξη των ΗΠΑ στα πράγματα της Κούβας μετά τον Φιντέλ θα τύχει καλύτερης υποδοχής από εκείνης που έτυχε τα περασμένα 45 χρόνια, ακόμη και από εκείνους που θα ήθελαν μια αλλαγή. Η συλλογική ηγεσία που προέκυψε τον περασμένο Ιούλιο έχει επικεφαλής τον 75χρονο αδερφό του Φιντέλ, Ραούλ Κάστρο, που έχει την ευθύνη των ενόπλων δυνάμεων εδώ και πολλά χρόνια. Οι Κουβανοί, όμως, είναι πραγματιστές και καταλαβαίνουν πως ίσως ούτε ο Ραούλ να μη ζήσει πολύ ακόμα, εξ ου και η μετάβαση σε μια συλλογική ηγεσία. Αποτελείται από άνδρες που πολέμησαν στο πλευρό του Φιντέλ πριν από πολλά χρόνια και έχουν προσλάβει διαστάσεις θρύλου. Συνοδεύονται, άλλωστε, από νεότερους και τεχνοκράτες.
Ο παιδίατρος και ντε φάκτο πρωθυπουργός υπό τον Φιντέλ, Κάρλος Λάγκε, έχει αναλάβει την ευθύνη του ζωτικού τομέα της ενέργειας. Εχει άριστες οργανωτικές και επικοινωνιακές ικανότητες. Ο Φρανσίσκο Σομπερόν, διοικητής της κεντρικής τράπεζας, είναι ο πολυμήχανος οικονομολόγος που επί χρόνια κατόρθωνε να εμφανίζει ισοσκελισμένα τα λογιστικά βιβλία σε πείσμα των προβληματικών δεδομένων. Γνώρισα τον πύρινο και ευφυή υπουργό Εξωτερικών, τον Φελίπ Πέρεζ Ρόκε, όταν ήταν ιδιαίτερος γραμματέας του Φιντέλ. Υπάρχουν γυναίκες σαν τη Γιαντίρα Γκαρσία, που έχουν την ευθύνη των φυσικών πόρων.
Πιστέψτε με είναι άτομα υψηλών ικανοτήτων που θα αποτελούσαν θησαυρό για κάθε κυβέρνηση και αυτή τη στιγμή έχουν την Κούβα υπό τον έλεγχό τους. Η ιδεολογία τους είναι να διατηρήσουν την ανεξαρτησία και το πολιτικό σύστημα της Κούβας. Κανένας τους, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην καρικατούρα που έχει φτιάξει η Ουάσιγκτον και ούτε κατά διάνοια στην εικόνα του αυταρχικού καταπατητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι άνθρωποι που θα επιδείξουν πραγματισμό και ευελιξία αλλά δεν θα παραδοθούν ούτε θα επιτρέψουν θεμελιώδη αναμόρφωση στην επανάσταση της Κούβας.
Λάθη στην εξωτερική πολιτική
Επομένως τι κάνει τώρα η Βρετανία; Δυστυχώς είναι ουραγός της Αμερικής. Καταλαβαίνω πολύ καλά τις προτεραιότητες που εξωθούν τη Βρετανία να βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο με την Ουάσιγκτον σε ό,τι αφορά τις διεθνείς σχέσεις. Εκείνο, όμως, που πάντα με ενοχλούσε είναι πως στο θέμα της Κούβας θα μπορούσαμε να είχαμε αναπτύξει μια εποικοδομητική εξωτερική πολιτική χωρίς να αμφισβητήσουμε ευρύτερα τη σχέση μας αυτή. Οσο βρισκόμουν στην κυβέρνηση, προσπάθησα να εξομαλύνω τις σχέσεις της Βρετανίας με την Κούβα σε τομείς όπως το εμπόριο και η ενέργεια, ενώ ο τότε πρέσβης μας στην Αβάνα, Ντέιβιντ Ρίντζγουεϊ, καλλιέργησε εξαίρετες διπλωματικές σχέσεις. Κατορθώσαμε να ανοίξουμε συζητήσεις και να συνεργαστούμε βάσει αμοιβαίου σεβασμού χωρίς καμία απόκλιση από τις επίσημες θέσεις καμίας εκ των δύο κυβερνήσεων. Ολα, όμως, άλλαξαν. Το υπουργείο Εξωτερικών προτίμησε να εναρμονιστεί με την αμερικανική πολιτική και να εμπλακεί στη διπλωματική επίθεση που εξαπέλυσε η Ευρωπαϊκή Ενωση κατά της Κούβας, της οποίας ηγήθηκε ο τότε πρωθυπουργός της Ισπανίας Αθνάρ.
Μολονότι η στάση της Ισπανίας άλλαξε όταν απέκτησε σοσιαλιστική κυβέρνηση και στη συνέχεια χαλάρωσε η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο θέμα της Κούβας η Βρετανία εξακολουθεί να συμπαρατάσσεται με τις πλέον δεξιόστροφες κυβερνήσεις της Ευρώπης. Κανένα υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος στη Βρετανία δεν γνωρίζει εξ ιδίων κάτι για την Κούβα ή για τους ανθρώπους που την κυβερνούν. Η επιρροή μας είναι μηδενική επειδή έχουμε ενστερνισθεί το δόγμα της Ουάσιγκτον ότι επίκειται αλλαγή του καθεστώτος.
Η δικαιολογία για τη στάση μας αυτή είναι δήθεν το ενδιαφέρον μας για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα. Οταν η υπουργός Εξωτερικών, Μάργκαρετ Μπέκετ, μίλησε για πρώτη φορά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έδωσε περίοπτη θέση στην Κούβα. Στην ένδοξη σύμμαχό μας, τη Σαουηδική Αραβία, δεν έκανε ούτε την τιμή να την αναφέρει. Και δεν είναι μόνον οι Κουβανοί που δικαιούνται να διαμαρτυρηθούν για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το δικαιούνται και οι Βρετανοί.
Λύση ο διάλογος
Οι ουραγοί των Αμερικανών στο ζήτημα της Κούβας δεν ήσαν ποτέ διατεθειμένοι να παραδεχθούν ότι μια χώρα, που ζει υπό συνεχή οικονομική πολιορκία εδώ και σχεδόν μισό αιώνα και έχει γίνει αντικείμενο περισσότερων ξένων συνωμοσιών από οποιαδήποτε άλλη, δικαιούται να ορίζει τους «αντιφρονούντες» με τους δικούς της όρους. Είναι, όμως, προφανές ότι ο διάλογος θα μπορούσε να αποφέρει αποτελέσματα, όπως και στο παρελθόν, ενώ η σημερινή αδιαλλαξία δεν θα αποφέρει κανένα.
Αναγνωρίζοντας ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή καθεστώτος και ότι δεν μπορεί να επιβληθεί κάτι τέτοιο από εξωτερικούς παράγοντες, η Βρετανία θα μπορούσε να αποκαταστήσει σχέσεις με την Κούβα βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό. Υπάρχει ακόμη καιρός. Αν, όμως, μοναδικός μας στόχος είναι να αποσταθεροποιήσουμε την κυβέρνηση της Κούβας και να υποστηρίξουμε τους ελιγμούς με τους οποίους επιχειρούν οι Αμερικανοί να την αντικαταστήσουν, δεν θα έχει νόημα ούτε καν να παραβρεθούμε στην κηδεία. Για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας δεν θα μας μιλήσει εκτός από τον άνθρωπο της CIA.
* Ο Μπράιαν Γουίλσον διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας και ήταν το μοναδικό μέλος της βρετανικής κυβέρνησης που διατηρούσε τακτικές επαφές με την Κούβα από το 1997 ώς το 2005.
Posted by...οι σκιές μιλάν at 3:43 μ.μ. 20 comments
Δυο φωτογραφίες από τον Γιάννη
Τρίτη, Φεβρουαρίου 13, 2007
Υπάρχει κάτι που μου αρέσει πολύ στους Ανθρώπους από Καλαμπόκι και έχει να κάνει με τη συμμετοχή ατόμων που δεν ασχολούνται με το blogging. Δεν ξέρω πόσοι μη bloggers διαβάζουν τα προσωπικά μας blogs, αλλά αυτοί που διαβάζουν το Καλαμπόκι στέλνουν αρκετά συχνά mails, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν ... τέτοια πράγματα.
Έτσι λοιπον πήραμε το mail του Γιάννη με κάποια καλά λόγια (ευχαριστούμε πολύ!) και δυο φωτογραφίες από το ταξίδι του στο Μεξικό (ευχαριστούμε ακόμα περισσότερο!!)
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις δημοσιεύσουμε εδώ:
Η φωτογραφία είναι από το San Andres, το χωριό που υπογράφηκε η Συμφωνία ανάμεσα στους Ζαπατίστας και τους κυβερνητικούς (η γνωστή Συμφωνία που ουδέποτε τηρήθηκε).
Η φωτογραφία είναι από το San Cristobal.
Υ.Γ.: Να είσαι καλά ρε τυχεράκια που κατάφερες να πας μέχρι εκεί!
Posted by...The Motorcycle boy at 2:41 μ.μ. 4 comments
Ο ΕΞΑΝΤΑΣ μας προσκαλεί ...
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 08, 2007
Δεν προλάβαμε να πούμε ένα μπράβο στα παιδιά του ΕΞΑΝΤΑ για το FIPA D'ARGENT (Αργυρό Βραβείο) στην κατηγορία Documentaries - Reportage And Current Affairs του Φεστιβάλ FIPA, που πήραν με το ντοκυμαντέρ "Δέλτα, οι βρώμικες δουλειές του πετρελαίου". 'Εστω και καθυστερημένα λοιπόν -μπράβο σας, το αξίζατε στα σίγουρα!
Και αφού μας στείλατε την παρακάτω πρόσκληση -να είστε σίγουροι πως θα έρθουμε τη Δευτέρα στο ΤΡΙΑΝΟΝ:
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
O Eξάντας και η ΕΡΤ,
με την ευκαιρία της βράβευσης
στο Διεθνές Φεστιβάλ FIPA
του ντοκιμαντέρ του
Γιώργου Αυγερόπουλου και του Εξάντα
«Δέλτα, οι βρώμικες δουλειές του πετρελαίου»,
σας προσκαλούν σε ειδική προβολή της ταινίας
τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου στις 20:30,
στον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ,
Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων 101.
Είσοδος Ελεύθερη
Posted by...The Motorcycle boy at 9:04 μ.μ. 2 comments
