Όταν ο μιλιταρισμός έχει το λόγο -κανένας θάνατος δεν είναι δίκαιος

Μέ αφορμή τήν μαφιόζικη εκτέλεση τού δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια....
Η απόφαση τού "ποιός θά ζήσει καί ποιός όχι", η καθιέρωση τής εξουσίας τού θανάτου σέ μιά κοινωνία ήδη φοβισμένη καί ακρωτηριασμένη από τίς αποφάσεις καί τίς ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος,διευκολύνουν τόν δρόμο τής απόλυτης βίας,τό ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού,τής προσφυγής "γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία" στόν μιλιταρισμό
Κανείς θάνατος δέν είναι δίκαιος
και τίποτα
δέν μπορεί νά νομιμοποιήσει
τήν Βαρβαρότητα καί τήν Βία
πού κρατά μέσα στά χέρια της τά εξουσιαστικά
τήν απόφαση τής "αυτόκλητης δικαιοσύνης" της
άν ο άλλος θά ζήσει ή όχι.....
Αν δέν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός καί η αναπαραγωγή τής κυριαρχίας τού Τρόμου καί τού Φόβου τών λίγων επάνω στούς πολλούς...
τότε ποιός είναι?
Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα,μά ποτέ δέν σκότωσα.....
Καί λόγο έχουμε καί άποψη, μά πάνω απ όλα σεβασμό στήν ανθρώπινη ζωή......
 
....επειδή αυτοί πού μένουν πίσω έχουν τό πρόβλημα,τί νά βρώ νά πώ στήν συντροφό του πού έχοντας ήδη ένα παιδί είναι έγκυος στό δεύτερο?....
΄Οταν τα προβλήματα σε μια κοινωνία "λύνονται" όλο καί περισσότερο μέ τά όπλα,τό μίσος και τήν αλληλοεξόντωση ,κανένας μας δέν έχει τό δικαίωμα νά κοιμάται ήσυχος!
Σύμπτωμα της κακοδιαχείρισης από τήν εξουσία πού εγκαταλείπει σιγά-σιγά τόν κοινωνικό ιστό στήν βαρβαρότητα,είναι καί η φασιστική πολιτική βία πού επιδιώκει τό άθλιο σεχταριστικό της πτώμα νά γίνει η νέα ελίτ-εξουσία...καί ίσως χειρότερη από τήν προηγούμενη!
Οσο σκυφτοί κι αμίλητοι προσπερνάμε τίς λίμνες αίματος τών "αγνώστων",τών "άλλων" δίπλα μας,τό σώμα αύριο πού θά πέσει ανυπεράσπιστο καί μόνο μπορεί νά είναι καί τό δικό μας ή όπως έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης κάποτε "άν δέν πεθάνουμε ο ένας γιά τόν άλλο,είμαστε κιόλας όλοι νεκροί"...
Αν δέν κοιτάξουμε ο ένας τόν άλλο επιτέλους στά μάτια νά βρούμε τόν δρόμο πρός τήν ελευθερία,άν δέν βρεθούμε ξανά όλοι μαζί στό μέρος τής καρδιάς,άν δέν κρεμασθούμε ο ένας από τά χείλη τού άλλου γιά νά σωθούμε όλοι μαζί,η εξουσία τού θανάτου καί τού "εγώ" θά κλείσει τίς μέρες και τίς νύχτες μας οριστικά στό νεκροταφείο της,πού πότε τό ονομάζει "δημοκρατία" καί πότε "επανάσταση" ανάλογα μέ τήν περίπτωση.
Ο νόμος τής μαφίας και τής συμμορίας δίνει μέ ευκολία ονόματα στόν εαυτό της,επιβάλλοντας τό κράτος τού τρόμου καί τόν ολοκληρωτισμό.......
 
καλό ταξίδι Σωκράτη Γκιόλια
ένας αναρχικός
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
erozer2000@yahoo.gr

Posted by...The Motorcycle boy at 8:26 π.μ.  

1 comments:

Ανώνυμος είπε... 9/8/10, 6:23 μ.μ.  

Με αυτά και με αυτά έχουμε μείνει όλοι άφωνοι. Κουράγιο, σύντροφοι.

Δημοσίευση σχολίου