Η απομυθοποίηση τού Δεκέμβρη τού 2008 μπορεί καί νάναι αυτή ....η αρχή (Ο νεκρός-δολοφονημένος Αλ.Γρηγορόπουλος ΔΕΝ "ανήκει" σέ κανέναν)
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 06, 2012
Ο Δεκέμβρης τού 2008 μέ αφορμή τήν δολοφονία τού Αλέξη Γρηγορόπουλου απελευθέρωσε από τά έγκατα τής κοινωνικής κρίσης καί εξαθλίωσης ένα ετερόκλητο καί ανομοιογενές πλήθος εξεγερμένων με διαφορετικά "συμφέροντα",συναισθήματα καί στοχεύσεις.Καί όπως τίς περισσότερες φορές κάθε εξέγερση πού δέν έχει κοινό πολιτικό πρόταγμα παρά μόνο τήν "κοινή συμφωνία" τών εξεγερμένων και καταπιεσμένων να επιστρέψουν αδιάκριτα παντού στόν δημόσιο χώρο με το παραπάνω τήν βία πού δέχονται καθημερινά από τήν Συστημική Βαρβαρότητα και Τρομοκρατία ,τό έχω ξαναπεί καί τολμώ να τό ξαναπώ μέσα από τήν δική μου αναρχική ματιά,πώς ο Δεκέμβρης ήταν μιά ακόμη ήττα τών δρόμων για τό Κίνημα πού ξεπεράσθηκε από τήν έκφραση καί έκταση μιάς βίας ισοπεδωτικής καί λούμπεν-τυφλής πού ήρθε αντιμέτωπη καί μέ τήν Κοινωνία αλλά καί μέ τήν Ηθική τού Κινήματος(και τού Αναρχισμού) πού είναι στήν αντίθετη πλευρά τού κοινωνικού-πολιτικού καννιβαλισμού "σπάω,καίω καί κλέβω τήν πόλη"....
Τό ίδιο τό αντικαπιταλιστικό-αντισυστημικό Κίνημα(όλα του τά κομμάτια,όλες οι "συνιστώσες" ,οι οργανώσεις και τά ρεύματα πού οφείλουν στήν Ιστορία καί στούς Ανθρώπους επιτέλους να μήν δίνουν σημασία στά ασήμαντα πού τούς χωρίζουν αλλά σέ ότι τούς ενώνει καί τούς κάνει πιό δυνατούς,για νά υπάρξουν προοπτικές ανατροπής τής Κρατικής-Οικονομικής Βαρβαρότητας) πρέπει στό εξής και να απομυθοποιήσει τόν εαυτό του,τήν επαφή,συμμετοχή καί σχέση του με τά γεγονότα, αλλά καί να βάλει διαχωριστικές γραμμές από εξουσιαστικές-κυρίαρχες αντιλήψεις καί δόγματα πού περνούν μέσα από τό πεδίο τών ανθρωπίνων σχέσεων καί καταλήγουν αναπόφευκτα καί στά κοινωνικά αδιέξοδα και πληγές πού παράγει ο φετιχισμός τής "σύγκρουσης" , όπως συνέβη τόν Δεκέμβρη 2008 ή τόν Φλεβάρη τού 2012, άν δέν θέλει η κοινωνία να βυθισθεί ως άλλος "Τιτανικός" στόν πλήρη εκφασισμό -καί τήν "Χρυσή Αυγή" καί τήν Κρατική Καταστολή να ανέβουν κι άλλο "στόν σβέρκο τού λαού να στήνουν τόν χορό" καί νά επικρατούν Απόλυτα και Καθολικά χωρίς αντιστάσεις,συμμαχίες,συναινέσεις καί φωνές από "τά κάτω".....
(ένα παλαιότερο κείμενο σε σχέση μέ τόν Δεκέμβρη πού πολλοί σύντροφοι δέν τού έδειξαν "ανοχή" καί μάλιστα κάποιος από τήν ΑΚ Θεσσαλονίκης μού είχε στείλει και τίς βρισιές του, τότε.....πρόλαβα-έστω κι αργά- καί "πρόδωσα" τίς ιδεοληψίες και τούς μύθους σχετικά με παρόμοια γεγονότα καί μπορώ να πώ πώς "σώθηκα" από τόν μισητό κύκλο τής εκδίκησης και τών γενικεύσεων πού ηχούσε σάν βουβή τυραννία μέσα μου....Ελπίζω να τό κάνουν κάποτε κι αυτοί πού θεωρούν πώς ο κάθε Δεκέβρης σάν κι εκείνον τού 2008,"είναι η αρχή".......)
Ο ΝΕΚΡΟΣ -ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ
Σάββατο, Δεκεμβρίου 05, 2009
......ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ "ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ" ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ
Η θυμησή σου ποτίζει επιτέλους τά ξερά μας χείλη καί τά καθαρίζει από τήν αλμύρα, σάν "τό αγαπάτε τό πράσινο" στό δημοτικό πάρκο πού τό φύτεψαν καί τό εγκατέλειψαν εκεί γιά νά πεθάνει από ξηρασία καί τώρα δέχεται μέ λύτρωση τήν μπόρα πού τού δίνει "παράταση ζωής".
Καλπάζει ο νοτιάς μέ 15χρονών ταχύτητα ρίχνεται πάνω από τά βράχια καί τήν προβλήτα καί σέ ξαναφέρνει κοντά μας πάνω σέ σπασμένη σανίδα,ότι απέμεινε από τήν βάρκα τού μετανάστη πού τό ταξίδι του σταμάτησε από μιά σφαίρα στήν ταραγμένη βρώμικη καί σάπια θάλασσα, πού έλεγε κι ο Σαββόπουλος...
Τής θάλασσας πού μάς επιστρέφει εκτός από τίς κονσέρβες,τά χαρτιά,τά μπουκάλια καί τό πετρέλαιο πού τής άδειασε η "παραγωγική" βουβή ζωή μας,καί τόν κάλυκα από τήν σφαίρα πού σταμάτησε πάνω σου στίς 6 Δεκέμβρη, Αλέξανδρε.
Αδεια γιά σένα πιά,γεμάτη όμως καί έτοιμη ξανά,αυτή τήν φορά γιά όλους,όλες εμάς....
Υπάρχουν πολλών ειδών σφαίρες Αλέξανδρε...
Ακούγεσαι από μακριά,σάν τό βουητό πρίν τόν μεγάλο σεισμό πού θέλει νά ανοίξει μέ τά στήθια του τήν Γή,νά ζητήσει νά χορέψουμε μαζί του τά πρωτοτράγουδα τής μάνας,τόν ήχο από τά πρώτα άτσαλα βήματα στήν στράτα γιά τόν "όμορφο κόσμο,αγγελικά πλασμένο"...καί μετά στήν αγκαλιά τού πατέρα στήν μέση τού ουρανού νά τρέχει πότε μέ τόν ήλιο καί πότε μέ τό φεγγάρι,νά μήν κουράζεται ποτέ νά ανοίγει καινούργια κάθε φορά μονοπάτια μέσα από τά σύννεφα...
Τί περίεργο μέσα σέ 15χρόνια, η ίδια αγκαλιά νά σηκώνει τό γέλιο σου μέχρι τ΄άστρα καί η ίδια νά σκεπάζει μέ χώμα τό ξαφνικό σου "άχ" στόν δρόμο....
Κάπως έτσι αρχίσανε όλα γιά τούς περισσότερους από εμάς,μόνο πού εμείς σταθήκαμε πιό τυχεροί από σένα, ζούμε,έτσι λέμε ακόμη καί "κλαίμε" καί "τιμάμε" τούς πεθαμένους γιά τίς "ανάγκες",τούς "σκοπούς" καί τίς "φλόγες" τής "εξέγερσης".
Τό κύμα φέρνει τήν φωνή σου απ΄τά ανοιχτά, σάν τήν στάχτη από τήν Πάρνηθα,τόν Υμηττό ή τήν Πεντέλη πού μπαίνει κάθε καλοκαίρι στήν Αθήνα τήν "διαμαντόπετρα" τής εξάτμισης καί τής πύρινης ασφάλτου τό "δαχτυλίδι".
Απόψε η νύχτα δέν έχει φεγγάρι γιά ερωτευμένους καί Σαββατοκύριακο στό σφαγείο τής παραλιακής ,όλη η εικόνα παγώνει στό άκουσμα απ΄ τό ουρλιαχτό πού πρόλαβε νά βγεί από τό στόμα τού τελευταίου σου Δεκέμβρη.
Μπορώ νά τό δώ Αλέξανδρε,τό σημάδι πού μού δείχνεις πού άφησε η σφαίρα ,μιά τόσο δά μικρή σφαίρα αλήθεια πώς χώρεσε καί μπήκε σέ μιά τόσο μεγάλη καί δυνατή καρδιά?
Ξέρεις Αλέξανδρε,δέν θέλω νά σού πώ ψέμματα...
Θέλω η θανάσιμη πληγή σου νά κλείσει,νά μήν τήν κρατήσουμε ανοιχτή γιά νά ξεπλένουμε τά χέρια μας από εκδίκηση καί μίσος,θέλω νά σέ αφήσουμε ήσυχο νά θρηνήσεις εσύ καί οι δικοί σου τόν τελευταίο σου Δεκέμβρη....
Εμείς πού είμαστε ακόμη ζωντανοί καί έχουμε γίνει "επαγγελματίες" στό νά σκυλεύουμε,νά ασελγούμε καί νά φτύνουμε πάνω στήν σωρό καί στούς τάφους τών δολοφονημένων,χρόνια τώρα...ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ,ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΔΙΑΔΡΟΜΗ,ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ!
Κηδέψαμε τήν επανάσταση ,λίγες ώρες πρίν τήν κηδεία σου,σέ σημαδέψαμε καί εμείς "συμβολικά" μέ όλες τίς "καλές προθέσεις" γιά τήν εκτόνωση καί πραγμάτωση τού αυτοσκοπού μας, είμαστε ικανοί στήν καπηλεία γιατί "ο σκοπός αγιάζει τά μέσα",μάθε το δέν έχουμε λογαριασθεί ποτέ μέ "τόν μπάτσο πού έχουμε μέσα μας κι άς μήν έχει στολή",θά σέ σκοτώνουμε καί εμείς μέ τήν σειρά μας κάθε φορά πού μέ βιά θά χρησιμοποιούμε γιά τό μνημείο τής τυφλής βίας καί τού κοινωνικού πολέμου ,τ΄ονομά σου...
Αλέξανδρε Γρηγορόπουλε, Μήν μάς έχεις εμπιστοσύνη...
Μήν γυρίσεις πίσω νά κοιτάξεις,συνέχισε μπροστά καί ζήσε τούς επόμενους Δεκέμβρηδες,υπερασπίσου τούς δικούς σου γιατί εμείς θά σέ διαψεύσουμε...
Κι άν είμαστε κάποτε άξιοι νά συναντηθούν οι δικοί μας μέ τούς δικούς σου, τότε έχουμε μιά ελπίδα νά σέ τιμήσουμε καί νά σέ σεβασθούμε πραγματικά!
Δέν τό κάναμε αυτό μέχρι τώρα,αλλά δώσε μας μιά δεύτερη ευκαιρία γιατί τό αξίζεις νά σέ δικαιώσουμε στά μάτια όλων τών ανθρώπων πού στίς φλέβες τους έχουν τό δικό σου αίμα καί πάνω από τά κεφάλια τους τριγυρίζει κάθε μέρα καί νύχτα απειλητικά η ίδια σφαίρα από τό Κτήνος τής Εξουσίας καί τής Βαρβαρότητας πού μέ τό περίστροφο πάντα θά ψάχνει γιά νέους στόχους καί θύματα ......
Γιατί είμαστε τά θύματα,σήμερα ή αύριο,τής ίδιας σφαίρας,τού ίδιου μιλιταρισμού,τής ίδιας βιομηχανίας τών δήμιων τών όπλων πού έχει γραμμένη τήν ζωή όλων τών ανθρώπων,μέ ή χωρίς "στολή",στήν παλιά της τήν σκανδάλη.....
Σού υπόσχομαι πώς θά σέ τιμήσω απέχοντας από όλο αυτό τό θέαμα,τό "μεγάλο μας τσίρκο" καί τό επετειακό πανηγύρι πού έχει οργανώσει ,ο καθένας από τόν σεχταρισμό του,τήν μυθοπλασία του ή τό κανάλι του,νά "μιλήσει" στό όνομα τής μνήμης σου,
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα
"στά ίδια μέρη,αλλά καί σέ άλλα μέχρι τώρα ξένα κι άγνωστα θά ξαναβρεθούμε...."
Posted by...The Motorcycle boy at 1:49 μ.μ.
