Για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη και κάτι ακόμα
Σάββατο, Μαΐου 30, 2009
(δέν είναι η πρώτη φορά πού τό κάνατε, αλλά όσο αφορά εμένα δέν θά σάς δώσω άλλο "βήμα" νά τό επαναλάβετε....)
έγραψα δύο λόγια γιά τόν θανόντα Μιχάλη Παπαγιαννάκη(καί κάθε θάνατος σκληρός καί άδικος είναι...)καί λίγη ώρα πρίν τήν κηδεία του τό έδωσα στήν γυναίκα του εκφράζοντας τό ελάχιστο τής συμπόνοιας και τής αλληλεγγύης μου....
Εκανα τό λάθος νά τό "περάσω" καί στό "εναλλακτικό μέσο"(πού είναι τελικά "σας" καί όχι "μας") athens indymedia αλλά εκεί μέ τόν καιρό αποδεικνύεται πώς η ευαισθησία καί τά συναισθήματα συγκίνησης είναι γιά κάποιους, "επιλεκτικά".
Επειδή γιά τό "μέσο" σας, προφανώς, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν "ρεφορμιστής" καί άνθρωπος τού "συστήματος"(λές καί στό πολιτικό/κοινωνικό μετερίζι η εκτίμηση γιά τίς πράξεις καί τήν στάση τών ανθρώπων κρίνεται από τό άν είναι αναρχικοί ή όχι,από τίς "υπογραφές" καί τίς "σφραγίδες" πού μάς πνίγουν...)τό κείμενο "κρύφτηκε" συνοδευόμενο καί από σχετικές βρισιές από ανώνυμους "σχολιαστές" γιά τόν υπογράφοντα(τού "γελοίου υποκειμένου" όπως μέ αποκάλεσε κάποιος από τούς πολλούς αλήτες πού γράφουν στό "μέσο" σας...)
Δέν είναι τής ώρας νά ασχοληθώ,ούτε έχω τήν "πολυτέλεια" τού χρόνου,ούτε νομίζω πώς έχει πλέον νόημα η αντιπαράθεση (θά είναι κουραστική η "επανάληψη")μέ φασίζουσες "λογικές" πού έχει αποκτήσει πλέον τό συγκεκριμμένο "μέσο"(είναι άλλωστε μιά αντανάκλαση τού σεχταρισμού,τού φετιχισμού καί τού "υπερ-επαναστατικού" ατομικισμού πού κατατρώει τόν αναρχικό χώρο τά τελευταία χρόνια), εκφράζοντας από τό διαδίκτυο ως άλλο σταλινικό ΚΚΕ τό αίσχος τής γενικότερης "αντιεξουσιαστικής" φίμωσης,απειλών,εμπάθειας,επιθέσεων,μίσους καί τρομοκρατίας πού ασκείται(καί από τό "μέσο" σας) εσωτερικά ενάντια σέ κάθε διαφορετική άποψη συντρόφων πού δέν ακολουθεί τά στερεότυπα,τίς αγκυλώσεις καί τήν "πεπατημένη" τού "χώρου"!
Εύχομαι γρήγορα ο αναρχικός χώρος νά καταφέρει νά συγκροτηθεί πολιτικά απορρίπτοντας τόν "εξαρχειωτισμό" του καί νά απαλλαχθεί από πρακτικές,αντιλήψεις,"κληρονομιές" καί "μέσα αδιαμεσολάβητης πληροφόρησης " πού δέν τού αξίζουν.....
ούτε μέ εκτίμηση,ούτε συντροφικά
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
(καί στό εξής δέν θέλω καμμία αναφορά τού ονοματός μου ή δημοσίευση κειμένων μου από τό "μέσο" σας....)
στον μιχάλη παπαγιαννάκη πού εδώ καί λίγες ώρες είναι "μακριά".....
Ερχόμαστε πάντα μέ αγωνία καί πόνο καί τό τραγικό είναι πώς σχεδόν πάντα,μέ τό ίδιο βλέμμα τής αγωνίας καί τού πόνου,"φεύγουμε"....
Η μεγάλη,όμως,νίκη μας είναι πώς πάντα θά συναντάμε (στήν κοινή μας διαδρομή,παρά τίς διαφορετικές επιλογές,γιά ένα Κόσμο όπου δέν θά έχει θέση η βαρβαρότητα καί η εξουσία από άνθρωπο σέ άνθρωπο)έντιμους καί συνεπείς αγωνιστές πού μέ τήν αλήθεια τους,τήν παρουσία καί τόν λόγο τους ΤΙΜΗΣΑΝ αυτή τήν διαδρομή,τήν ηθική καί τούς στόχους κάθε ανθρώπου πού τόν εξοργίζει η σκλαβιά,η αδικία καί η ανελευθερία.
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν ένας από αυτούς τούς πολλούς χρήσιμους ανθρώπους καί αγωνιστές πού μέ τήν απουσία τους κάνουν τήν διαδρομή όλων μας,φτωχότερη.....
Ενας αναρχικός
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
Posted by...The Motorcycle boy at 9:45 π.μ.
Μόνο αργοκούνημα του κεφαλιού πικρόχολο μορεί να προκαλέσει το κείμενο του Παναγιώτη, αλ΄λά δυστυχώς χωρίς κανένα στοιχείο έκπληξης.
Η "σκληρότητα" του χώρου, προϊόν όχι ιδεολογίας και συνέπειας αλλά ωκεανίων διαστάσεων άγνοιας και ακόμα χειρότερα ημιμάθειας ήταν αναπόφευκτο να συγκρουστεί με το ήθος και την καθαρότητα που διέκρινε τον Παναγιώτη "Κάιν" από τότε που τον γνώρισα -λίγο- να είναι πάνω στο ποδήλατο στη λεωφόρο Αμφιθέας αρχικά μόνος, αργότεα με το γιό του.
Το ορυχείο, είναι όπως όλα τα ορυχεία σκοτεινό. Οι "αδάμαντες" καταφέρνουν 'έστω και σπάνιοι να κάνουν το σκάψιμο και την εμμονή σε αυτό, να αξίζουν τον κόπο.
Θα συμφωνήσω σε όσα λες. Και θα προσθέσω κάτι ακόμα -η δύναμη του Παναγιώτη δεν έχει μόνο να κάνει με τη συνέπεια της παρουσίας του όλα αυτά τα χρόνια. Έχει να κάνει, κατά την προσωπική μου γνώμη, και με τη στάση του απέναντι τους πρόσκαιρους "συνομιλητές" που τον προσεγγίζουν συχνά-πυκνά για να τον σταυρώσουν μετά κανιβαλίζοντας. Κι αν κάποιος το ξέρει αυτό καλύτερα απ΄όλους μας είναι ο Παναγιώτης κι αν κάποιος συνομιλεί συντροφικά με τους ανθρώπους που αύριο θα ουρλιάζουν απειλές εναντίον του είναι πάλι ο Παναγιώτης.