Όταν η CIA "αγάπησε" τη Λατινική Αμερική, Part IΙΙ (of VI): Θολώνοντας τα Νερα
Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006

Ο Helms υπηρέτησε για τριάντα ολόκληρα χρόνια την υπηρεσία και από πολύ νωρίς είχε αντιληφθεί το πνεύμα των μεθόδων της: Δεν είμαστε πρόσκοποι!, συνήθιζε να λέει. Αν θέλαμε να λεγόμαστε πρόσκοποι θα καταταγόμασταν στους προσκόπους. Οι αποδείξεις εμπλοκής της CIA σε δολοφονικές επιθέσεις μπορεί να είναι λίγες και κατα κύριο λόγο αποσπασματικές, είναι ωστόσο υπαρκτές. Για χρόνια το ζήτημα αυτό της εμπλοκής της παρέμενε στο περιθώριο και καθε φορά που κάποιος κινούσε μια τέτοια συζήτηση βομβαρδιζόταν με μια σειρά γνωστών περιστατικών που καταμαρτυρούσαν την μη-συμμετοχή της σε τέτοιου είδους ενέργειες. Είναι ωστόσο ενδιαφέρον το γεγονός οτι όλες οι προσκομισθείσες αποδείξεις περι του αντιθέτου αφορούν περιπτώσεις που χρονικά καλύπτουν το διάστημα ως τα τέλη της δεκαετείας του '50, πριν δηλαδή ο Χελμς αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της Υπηρεσίας.

Ακόμα όμως και πριν τα τέλη της δεκαετείας του '50, είναι πλέον εξακριβωμένο πως συζητήσεις για δολοφονίες προσώπων είχαν γίνει. Στα 1952, σε δείπνο που παρίσταντο ο Ηelms, o Dulles και άλλοι αξιωματούχοι της CIA συζητήθηκε το ενδεχόμενο εκτελέσεως του Ανατολικογερμανού ηγέτη Walter Ulbricht. H πρόταση ωστόσο απορρίφθηκε.

Στις αρχές του 1957 αξιωματούχοι στην Ουάσινγτκτον συζητούσαν εκτενώς τρόπους να ξεφορτωθούν το πρόβλημα που άκουγε στο όνομα Ngo Dinh Diem, ηγέτη του Νοτίου Βιετνάμ. Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που σημειώνονταν από ξένους παρατηρητές οι οποίοι στάθμευαν στην χώρα, και οι μέθοδοι που ο Diem χρησιμοποιούσε προκειμένου να ασκήσει πιέσεις για να περιθωπιοποιήσει την αντιπολίτευση, φέρναν τις ΗΠΑ σε δύσκολη θέση στην διπλωματική σκηνή. Στις συζητήσεις για το θέμα στα τέλη του 1958 ενεπλάκη και η CIA. Σε σύσκεψη υπό τον Frank Wisner, τότε διευθυντη του Κεντρου Σχεδιασμού κι Εκτέλεσης Επιχειρήσεων (ΚΣΕΕ), κανείς δεν έδειξε να ενθουσιάζεται στην ιδέα να δολοφονίας του Diem. Τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Άλλωστε παρά τα "στραβοπατήματά" του ο Diem ήταν σύμμαχος και πελάτης της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ.

O Νasser ωστόσο δεν ήταν. Η περίπτωση Nasser έγινε αντικείμενο συζήτησης στο State Department στα τέλη του 1956 σε σύσκεψη για τις εξείξεις στην Αίγυπτο. Στα πρακτικά της συζήτησης, ο Dulles παρουσιάζεται να εξαγριώνεται κατα τη διάρκεια της παρουσίασης μιας αναφοράς που επιχειρούσε να συνοψίσει τα ζητήματα από τη σκοπιά του Νasser, και να γυρνά στον ομιλητή λέγοντάς του: Αν αυτός ο συνταγματάρχης σας τραβήξει το σκοινί, θα τον σπάσουμε στα δύο!! (: if that colonel of yours pushes us too far, we will break him in half)

Κατά τη διάρκεια της δεκαετείας του '60, το μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής επί των Εξωτερικών θεμάτων του προέδρου Νixon, Robert Murphy, σε σύσκεψη με θέμα την κατάσταση στο Βιετνάμ ρώτησε γιατί η CIA δεν σκότωσε τον Ho Chi Minh, από τη στιγμή που δημιουργούσε τόσα πολλά προβλήματα. Οι παρευρισκόμενοι στην εν λόγω σύσκεψη περιγράφουν τον Murphy εν εξάλλω να επαναλαμβάνει συνεχώς τα παρακάτω λόγια:
Ho is the problem, isn't he? Can't you fellows do something to get rid of him? You're supposed to be able to handle things; handle him!
Τότε διευθυντής του ΚΣΕΕ ήταν ο ελληνικής καταγωγής Thomas Karamessines, o οποίος φέρεται να απάντησε στον Murphy ως ακόλουθως προκειμένου να "κλείσει" το θέμα:
What good would it do? Ho's successor might be even worse. How were you going to kill Ho Chi Minh secretly? You might be able to fool the New York Times but how were you going to deceive the Vietnamese? They'd know what had happened, they'd know who did it, and they'd probably be in a position and mood to retaliate. There is a tacit truce between nations on such matters once you start killing their people, they start killing yours. The CIA simply does not have the assets to kill secretly a well-guarded figure such as Ho Chi Minh in a security-conscious state such as North Vietnam.
Ένα ακόμη πρόσωπο που κατά καιρούς είχε συμμετάσχει σε συζητήσεις για θέματα δολοφονικών εκτελέσεων από τη CIA είναι ο Livingston Merchant, αναπληρωτής γραμματέας της επιτροπής πολιτικής επιστασίας επί εποχής Άιζενχάουερ. Ο Merchant υπήρξε τακτικό μέλος μια Ειδικής Ομάδας που επόπτευε την εξέλιξη των μυστικών επιχειρήσεων της CIA. Στις 3 Νοεμβρίου του 1960, κι ενώ ο σχεδιασμός της επιχείρησης για την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων βρισκόταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο, σε σύσκεψη της Ειδικής αυτης Ομαδας ρώτησε ,
whether any real planning had been done for taking direct positive action against Fidel, Raul, and Che Guevara.
Απόντων των τριών αυτών προσώπων, η κουβανική κυβέρνηση θα έμενε ακαθοδήγητη και ορφανή.

Εκείνη τη φορά εκείνος που ανέλαβε να απαντήσει στον Livingston και να κλείσει το ενδεχόμενο μιας δολοφονίας απόπειρας, ήταν o στρατηγός Charles Cambell, ο οποίος σημείωσε πως μια τέτοια ενέργεια θα είχε αβέβαια αποτελέσματα ενώ η οργάνωση κι εκτέλεσή της θα περιελάμβανε μεγάλο ρίσκο, αφού για την διεκπεραίωσή της κρινόταν απαραίτητη και η συμμετοχή Κουβανών. Λόγω της ανάληψης συγχρονισμένης δράσης από πολλες διαφορετικές ομάδες η πρόταση του Livingston ήταν κατά τον Cambell αδύνατη.

Ένας ακόμη μάρτυρας τέτοιων συζητήσεων ήταν ο Armin Meyer, διπλωμάτης με μακρά θητεία στην Μέση Ανατολή. Στα 1959 ανέλαβε την διεύθυνση του τμήματος για ζητήματα Μέσης Ανατολής στο State Department και με αυτήν του την ιδιότητα συμμετείχε σε συσκέψεις που αφορούσαν την οργάνωση επιχειρήσεων της CIA στο Ιρακ. Nέος ηγέτης της χώρας ήταν, μετά από ταραχές που είχαν σημειωθεί, ο στρατηγός Abdul Karim Kassem, o oποίος προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία είχε δολοφονήσει τους προκατόχους του και μαζί με αυτούς μια πλειάδα ξένων, κυρίως από τη Δύση, που κατά την περίοδο εκείνη βρίσκονταν στην Βαγδάτη. Ανάμεσα στις πρώτες κινήσεις του Kassem μετά την ανάληψη της εξουσίας ήταν η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων του Ιράκ με την Σοβιετική Ένωση, η νομιμοποίηση του κομμουνιστικού κόμματος και η άσκηση πιέσεων στα φιλοδυτικά κόμματα. Οι ενέργειες αυτές θορύβησαν την Ουάσινγκτον και προκάλεσαν την οργή τόσο του Άιζενχάουερ όσο και του Dulles.

Σε σύσκεψη στο γραφείο του Dulles για το θέμα του Ιράκ, η θέση η οποία κυριάρχησε ήταν οτι ο ίδιος ο Kassem ήταν το πρόβλημα στο Ιρακ και η λύση που προς στιγμή προτάθηκε ήταν η άμεση εκτέλεσή του. Ο Dulles αντέδρασε έντονα στην πρόταση τονίζοντας πως η δολοφονία ενός εχθρού δεν είναι μέθοδος που αμερικάνοι αξιωματούχοι και υπάλληλοι της αμερικανικής κυβερνησης θα μπορούσαν να προκρίνουν. Δεν ήταν ο "αμερικανικός τρόπος" διευθέτησης. Επέμεινε πως δεν θα επέτρεπε να ακουστεί ποτέ ξανά στο γραφείο του μια τέτοια πρόταση. Μίλησε για το θέμα της δολοφονίας με τέτοιο πάθος και πυγμή που ο Meyer αναθυμούμενος το περιστατικό λίγο καιρό αργότερα δυσκολεύτηκε να πιστέψει οτι το όνομα Dulles βρισκόταν στη λίστα της Ειδικής Επιτροπής της Γερουσίας για τις Μυστικές Υπηρεσίες (The Church Committee) κατηγορύμενος για εμπλοκή σε ενέργεις που εκείνο το πρωί με αποφασιστικότητα κατεδίκαζε. O Dulles δεν είχε αφήσει σ' εκείνη τη σύσκεψη κανένα περιθώριο εμπλοκής της Υπηρεασίας σε κάποια δολοφονική συνωμοσία. Επρόκειτο ωστόσο απλώς για μια επιτυχημένη απόπειρα να θόλωσει τα νερά και να ρίξει στάχτη στα μάτια όσων δεν υπηρετούσαν στην CIA.

Χαρακτηριστικά, στις 10 Αυγούστου του 1962, πριν ακόμα κλιμακωθεί η κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ - Κούβας για το θέμα της εγκατάστασης Σοβιετικών πυραύλων στο νησί, σε συνάντηση στο γραφείο του γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών, Dean Rusk, με θέμα την επιχείρηση Mongoose (επιχείρηση που αφορούσε το σχέδιο της κυβέρνησης Κένεντυ να ξεφοτωθεί τον Κάστρο μετά το φιάσκο στον Κόλπο των Χοίρων) ο υπουργός Αμύνης της κυβέρνησης Κέννεντυ, Robert ΜcNamara, είχε μείνει εμβρόντητος από τις αντιδράσεις των αξιωματούχων της CIA στην πρότασή του να εκτελεστεί ο Κάστρο. Ο Edward Murrow, διευθυντής του γραφείου Πληροφοριών διαμαρτυρήθηκε θεωρώντας την πρόταση "ανήκουστη". O διευθυντής της CIA John McCone αμέσως υπεστήριξε την αντίδραση αυτή και αργότερα το απόγευμα της ίδιας μέρας, ο ίδιος τηλεφώνησε στον ΜcNamara απειλωντας με παραίτηση αν ανάλογη πρόταση επαναλαμβανόταν στο μέλλον.

Το μήνυμα στον ΜcNamara και μαζί μ' αυτόν σε όλους τους πολιτικούς αξιωματούχους χρειαζόταν να είναι ηχηρό: το ζήτημα μιας δολοφονικής εκτέλεσης παραήταν λεπτό και ευαίσθητο για να συζητιέται σε επίσημες συνατήσεις και να καταγράφεται σε επίσημες αναφορές.

Εκείνο που ο ΜcNamara, ο Meyers, o Livingston και άλλοι πολλοί δεν δείχναν να αντιλαμβάνονται ήταν οτι μια συνάντηση στο γραφείο του διευθυντή της CIA ή στις Ειδικές Ομαδες Συντονισμού ή στο γραφείο μια γραμματείας δεν είναι διόλου ο κατάλληλο χώρος και χρόνος για να συζητούνται τέτοια "λεπτά" ζητήματα. Κατά την άποψη των ιθυνόντνων της CIA, η μυστικότητα που ήταν σε θέση να παρέχουν οι χώροι αυτοί δεν είναι διαφορετική από τη μυστικότητα στους διαδρόμους του Κονγκρέσου με τους ανθρώπους του τύπου να περιφέρονται τριγύρω ζητώντας να αλιεύσουν κάποια είδηση. Αν το σχέδιο μιας δολοφονικής απόπειρας συζητιέται ενώ ένα μαγνητόφωνο καταγράφει την κουβέντα, τότε κατά τους αρμοδίους της CIA, θα μπορούσαν κάλλιστα να στείλουν και ένα δελτίο τύπου στους Times της Νέας Υόρκης!

Για τον λόγο αυτό, όταν ο Κεννεντυ αποτάθηκε στη CIA προκειμένου να απαλλαγεί μια για πάντα από τον Κάστρο, αν περίμενε κάτι από την Υπηρεσία, αυτό ήταν ένα: Μυστικότητα.


Posted by...οι σκιές μιλάν at 4:35 μ.μ. 17 comments  

Eυχαριστήριο
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 25, 2006

Τα Καλαμπόκια θα 'θέλαν να ευχαριστήσουν τον Καιρό της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας ο οποίος στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας για τούτη τη χρονιά προτείνει στους αναγνώστες της στήλης να επισκεφθούν αυτό εδώ το μπλογκ και να περιηγηθούν στα κείμενά του.

Γι' όσους τυγχάνει να μην το γνωρίζουν, από τον Νοέμβριο ο Καιρός γράφει στο δικό του μπλογκ εδώ επιτρέποντας να ακουστεί και στο μπλογκοχωριό μια από τις λίγες εναπομείνασες φωνές ανθρωπιάς, ευαισθησίας κι αγωνίας στο χώρο της δημοσιογραφίας.

Δοθείσης της ευκαιρίας, ας γνωρίζει οτι οποιαδήποτε στιγμή επιθυμούσε να δημοσιεύσει κάποιο κείμενο του σχετικά με τα θέματα που θίγει το μπλογκ, τα Καλαμπόκια με χαρά θα το φιλοξενούσαν στο χώρο τους.

Καλές σας γιορτές.

Posted by...οι σκιές μιλάν at 7:00 μ.μ. 4 comments  

Παζάρι αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2006

ΚΑΜΠΑΝΙΑ "ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ"

ΠΑΖΑΡΙ ΑΛΗΛΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ, 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑΣ

Όσοι θέλουν να συνεισφέρουν μπορούν να φέρουν βιβλία,CD, κοσμήματα, παιχνίδια, διακοσμητικά αντικείμενα σε καλή κατάσταση στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξάρχεια(6μ.μ.-10μ.μ)., ή, στον ΣΠΟΡΟ, Σπυρίδωνος Τρικούπη 21, Εξάρχεια
(11π.μ.-3μ.μ), ή,και στην Πλατεία Καπνικαρέας το Σάββατο από τις 9 το πρωί.


ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ στον ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΒΙΓΙΑ.

Posted by...The Motorcycle boy at 9:23 π.μ. 2 comments  

Greenscare στα μούτρα σας!
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006

Αναδημοσιεύω το σχετικό άρθρο από το Athens Indymedia γιατί η τρομοκρατία γνωρίζει μέρες δόξας στη "Γη των Ελεύθερων και των Γενναίων":

Ο όρος greenscare (πράσινη τρομοκρατία) αναφέρεται σε μια εκστρατεία καταστολής και ποινικοποίησης των κινημάτων απελευθέρωσης της γης και των ζώων στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα ενάντια στις ομάδες Earth Liberation Front και Animal Liberation Front. Αν και αυτές οι ομάδες υπάρχουν και στην Ευρώπη, Ρωσία, Λατινική Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, και αντιμετωπίζουν κατά περιόδους παρόμοια καταστολή, ο όρος greenscare αναφέρεται συγκεκριμένα στην κατάσταση στις ΗΠΑ όπου η κυβέρνηση έχει αποκαλέσει επανειλημμένα αυτές τις ομάδες «νούμερο 1 εσωτερικό εχθρό». Από τις πολλές περιπτώσεις καταστολής, η σοβαρότερη είναι η Operation Backfire του FBI. Αυτή η υπόθεση αφορά μια ομάδα κατηγορούμενων από ELF/ALF τους οποίους η κυβέρνηση αποκαλεί «η Οικογένεια». Κατηγορούνται για τουλάχιστον 20 σοβαρά σαμποτάζ. Κάποια απ΄αυτά είναι: εμπρησμοί, απόπειρες εμπρησμών, και πολλές επιθέσεις σε γεωργικά πειράματα γενετικής μηχανικής (καταστράφηκαν συγκομιδές σε θερμοκήπια και αγροτεμάχια). Αυτήν την περίοδο, από τους ανθρώπους που έχουν κατηγορηθεί, γνωρίζουμε για 13 συντρόφους που αντιστέκονται: 5 αρνούνται να δηλώσουν ένοχοι (3 είναι στη φυλακή), 4 έχουν εξαφανιστεί (η κυβέρνηση είπε ότι έχουν φύγει από τη χώρα), 3 σύντροφοι αρνήθηκαν να δώσουν πληροφορίες στην κατάθεσή τους, ο Jeff Hogg είναι στη φυλακή από το Μάρτιο για την άρνηση του να καταθέσει (πιθανώς θα μείνει στη φυλακή για τουλάχιστον ένα χρόνο) και ένας σύντροφος, ο Bill Rodgers, αυτοκτόνησε στη φυλακή αντί της συνεργασίας με το κράτος. Οκτώ άνθρωποι συνεργάζονται με την κυβέρνηση ή έχουν παραδεχτεί την ενοχή τους. Δύο άλλοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του αρχικού πληροφοριοδότη Jake Ferguson, σταματούν να δίνουν πληροφορίες. Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα ,ο Ferguson έχει δώσει 60 ονόματα στο FBI, και ο πληροφοριοδότης Stan Meyerhoff έχει δώσει 40.
Εκτός από εκείνους που έχουν κατηγορηθεί και αντιστέκονται, η κυβέρνηση δηλώνει ότι άλλοι «έχουν φύγει και κρύβονται σε ξένες χώρες προκειμένου να αποφευχθεί η ανίχνευση και η σύλληψη τους από τις αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες.» Το FBI επανειλημμένα δηλώνει ότι συνεχίζει την έρευνά και σκοπεύει να κατηγορήσει περισσότερους συντρόφους.
Ενώ η ρουφιανιά και η συνεργασία με το κράτος πρέπει να καταδικαστούν, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αντιστέκονται και δεν λυγίζουν από την καταστολή. Σε αυτούς τους συντρόφους η αλληλεγγύη είναι το πρόταγμά μας. Είναι επίσης σημαντικό να κατανοηθεί ότι αυτά τα κινήματα κερδίζουν έδαφος και διαδίδονται γρήγορα σε όλη την υδρόγειο, και ότι η κατάσταση στις ΗΠΑ είναι μόνο ένα μέρος ενός παγκόσμιου κινήματος. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία, έχουν υπάρξει πάνω από 1000 ενέργειες από τους ALF και 200 σύντροφοι έχουν φυλακιστεί. Άλλες περιπτώσεις πράσινης τρομοκρατίας περιλαμβάνουν:

~Rod Coronado
Αμερικανός αναρχικός και υπέρμαχος της απελευθέρωσης των ζώων/γης , κατηγορήθηκε για κακούργημα στην Καλιφόρνια, για μια επίδειξη πώς χρησιμοποιείται μια εμπρηστική συσκευή. Κατηγορείται για την ομολογία του ως μέλος του Earth Liberation Front και για την επίδειξη πώς κατασκευάζονται εμπρηστικές συσκευές, σε μια διάλεξη το 2003. Ο Rod χρησιμοποίησε παρόμοιες συσκευές στη δεκαετία του '90 ενεργώντας εξ ονόματος του Animal Liberation Front. Εάν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει μέχρι 25 χρόνια φυλάκιση ή/και ένα πρόστιμο $250.000. Τρία ενεργά στελέχη, συμπεριλαμβανομένου του διοργανωτή της διάλεξης του 2003, περιφρόνησαν του δικαστηρίου και φυλακίστηκαν πέρυσι επειδή αρνήθηκαν να καταθέσουν για τον Coronado.
Ένα καταπληκτικό βίντεο για τον Coronado και τον ALF: Rod Coronado. Μια φωνή για την απελευθέρωση

~Jeff «Free» Luers
O free καταδικάστηκε σε 22 χρόνια και 8 μήνες φυλάκισης για τον εμπρησμό 3 πολυτελών αυτοκινήτων ως δράση ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη και τον πολιτισμό αυτοκινήτων. Πολλοί θεωρούν την περίπτωσή του την αρχή του greenscare.

~Peter Υοung
Το 1998, Peter Young κατηγορήθηκε για την απελευθέρωση βιζόν από φάρμες στη νότια Ντακότα, την Iowa και το Wisconsin. Δεν είχε προφυλακιστεί ποτέ και τα ίχνη του ήταν άγνωστα έως το 2005 που συνελήφθη. Καταδικάστηκε για διάρρηξη τρίτου βαθμού, σκόπιμη καταστροφή ιδιοκτησίας και παραβίαση επιχειρήσεων με ζώα και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια στην ομοσπονδιακή φυλακή. Αντιμετωπίζει νέα δίκη με μια πιθανή πρόταση 22 χρόνια.


~Christopher McIntosh
Το 2005, ο Christopher «Dirt » McIntosh καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια σε φυλακή υψίστης ασφάλειας για μια πυρκαγιά σε άδειο εστιατόριο McDonalds στο Σιάτλ, με ζημιές $5.000. Αντιμετώπιζε αρχικά κατηγορίες που οδηγούσαν σε φυλάκιση τουλάχιστον 30 ετών, αλλά παραδέχτηκε την ενοχή του για μόνο έναν εμπρησμό.

~Eric McDavid
Ο Eric McDavid και δύο άλλοι συγκατηγορούμενοί του, που τώρα συνεργάζονται με τις αρχές συνελήφθησαν στις 13 Ιανουαρίου 2006, αν και δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα. Οι τρεις κατηγορούνται για «συνωμοσία να προκαλέσουν ζημιές ή να καταστρέψουν με εκρηκτικές ύλες ή πυρκαγιά» τους πύργους κινητής τηλεφωνίας , τις εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας και τις εγκαταστάσεις της αμερικανικής δασικής υπηρεσίας. Αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει 5-20 χρόνια φυλακή. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, οι τρεις περιήλθαν στα χέρια των αρχών λόγω μιας πληρωμένης πληροφοριοδότριας με το όνομα «Anna» η οποία προσλήφθηκε στα 18 της από το FBI για να εισχωρήσει στο αναρχικό κίνημα. Πήρε τουλάχιστον $75.000 συν τις δαπάνες για το χρόνο της να παγιδεύσει αυτούς τους τρεις έφηβους αναρχικούς. Βοήθησε επίσης την αστυνομία σε 12 άλλες έρευνες αναρχικών.

~SHAC
Έξι σύντροφοι καταδικάστηκαν με κατηγορίες τρομοκρατίας για τη συμμετοχή τους στην εκστρατεία να σταματήσουν τα πειράματα σε ζώα από την εταιρία βιολογικών επιστημών Huntingdon (HLS).Οι 6 του SHAC (Stop Huntington Animal Cruelty) καταδικάστηκαν από ένα έως έξι χρόνια στην ομοσπονδιακή φυλακή και διατάχτηκαν να πληρώσουν συλλογικά $1 εκατομμύριο και ένα δολάριο στο HLS για τις οικονομικές ζημιές. Ουσιαστικά, καταδικάστηκαν με τον τρομομονόμο για τη λειτουργία ενός site με πληροφορίες που τεκμηρίωναν την εκστρατεία για να σταματήσει το HLS.
~Σύμφωνα με τo Grand Jury Resistance Project, τουλάχιστον 66 άτομα που συμμετείχαν στους αγώνες για την απελευθέρωση της γης/ ζώων έχουν κλητευθεί ή έχουν κατηγορηθεί σε Ατλάντα, Ντένβερ, Eugene, Σακραμέντο, Σαν Φρανσίσκο, Σαν Ντιέγκο,Τάμπα, Τακόμα και Trenton. Τουλάχιστον δεκατέσσερις άνθρωποι έχουν αρνηθεί να καταθέσουν στην αρμόδια δικαστική επιτροπή ( Grand Jury), και μερικοί φυλακίστηκαν για την περιφρόνηση τους αυτή.

~Daniel Andreas San Diego
Κατηγορείται για δύο βομβιστικές επιθέσεις το 2003 με στόχο φαρμακοβιομηχανίες με δεσμούς με το Huntingdon Life Sciences. To FBI έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό εναντίον του.

Posted by...The Motorcycle boy at 11:41 π.μ. 8 comments  

Ο Σπόρος στο Χριστουγεννιάτικο Παζάρι της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης
Κυριακή, Δεκεμβρίου 03, 2006

Εδώ και 30 χρόνια στη Γερμανική σχολή της Θεσσαλονίκης οργανώνεται χριστουγεννιάτικο παζάρι με τη συνεργασία της Ευαγγελικής εκκλησίας. Έτσι και φέτος. Μπορεί κανείς να αγοράσει εκεί από Γερμανικά χριστουγεννιάτικα γλυκά έως κεριά και βιβλία. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα σήμερα ότι μπορούσε κανείς να αγοράσει και προϊόντα του Σπόρου! Όσο να ναι αυτός ο μήνας είναι γεμάτος εορταζόμενους. Γιατί να μη κάνεις δώρο σε κάποιον τσάι ή καφέ των Ζαπατίστας; Αν θέλετε συνοδεύετε το δώρο σας μετά με μια όμορφη κούπα ή βαζάκι του καφέ ή ότι άλλο επιθυμείτε!
Αν και ο Motoboy είχε ποστάρει και παλιότερα από πού μπορεί κανείς να προμηθευτεί προϊόντα του Σπόρου εδώ στη Θεσσαλονίκη, παίρνω την πρωτοβουλία να σας το ξαναθυμίσω:
1) Μαγαζί βιολογικών προϊόντων: Ιουλιανού 332) Λέσχη ΚΟΕ (Νίκος Νούλας) τηλ: 6974 4792433) Στέκι Aυτοσχεδία (Αργύρης) τηλ:6947 7043784) Εθελοντική Εργασία τηλ:2310 726085
Για να ξέρετε από που θα παίρνετε τον καφέ σας, τη σοκολάτα σας, το μάτε σας, τη ζάχαρή σας, το τσάι σας...

Posted by...homelessMontresor at 8:18 μ.μ. 6 comments  

Όταν η CIA "αγάπησε" τη Λατινική Αμερική, Part IΙ (οf VI): Helms, ο απομονωμένος
Σάββατο, Δεκεμβρίου 02, 2006

Eκείνο το πρωινό της άνοιξης του 1977, ο Richard Helms ντυμένος με κουστούμι και γραβάτα στεκόταν μπροστά από το κατώφλι του σπιτιού του. Δεν ετοιμαζόταν να πάει σε κάποια επίσημη συνάντηση όπως συνήθιζε να κάνει τα χρόνια που ήταν διευθυντής της CIA. Εκείνο το πρωινό δεν είχε σκοπό να πάει πουθενά. Ολόκληρη η ζωή του κρεμόταν από μια είδηση που ανέμενε με κάποια αδιόρατη στους άλλους αγωνία. Η είδηση αφορούσε την απόφαση του ειδικού δικαστηρίου της Κολούμπια σχετικά με μια σειρά κατηγοριών που αφορούσαν ενέργειές του κατά το χρονικό διάστημα που ακολούθησε την αποστράτευση του από τη CIA.

Κατηγορίες για τί; Ο Helms γνώριζε πολύ καλά για τι αλλά είχε σκοπό να αμυνθεί του εαυτού του ισχυριζόμενος οτι ποτέ δεν έπραξε τίποτα που δεν του ζητήθηκε, τίποτα για το οποίο δεν διατάχθηκε ή δεν απαιτείτο εκ των περιστάσεων να γίνει. Για την ακρίβεια, θεωρούσε χρέος κι ευθύνη του να μην απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση είχε να κάνει με την δραστηριότητα του κατά την εποχή που τελούσε διευθυντής μιας εκ των ισχυρότερων μυστικών υπηρεσιών του κόσμου, παρά το οτι οι συνταχθείσες κατηγορίες σε βάρος του βασίζονταν στις διατάξεις του Νόμου περί Εθνικής Ασφάλειας του 1947 σχετικά με τη διαφάνεια στη λειτουργία της CIA. Κανείς ωστόσο δεν είχε ποτέ οριοθετήσει με ακρίβεια τα όρια της δικαιοδοσίας του διευθυντή της. Ο Helms υπερασπιζόμενος τον εαυτό του θεωρούσε πως υπερασπίζεται την ίδια τη CIA. Αυτή ήταν πάντα η δουλεία του.

Ποιές ωστόσο ήταν αυτές οι κατηγορίες; Η σύντομη απάντηση είναι για ψευδορκία ενώπιον της ειδικής επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Γερουσίας την 7η Φεβρουαρίου 1973, όταν στην ερώτηση του Γερουσιαστή Stuart Symington

- Επεδίωξε η CIA την ανατροπή της κυβέρνησς της Χιλής;

απάντησε μονολεκτικά

- Όχι.
-Χορηγήσατε ποτέ οικονομική ενίσχυση στην αντιπολίτευση της κυβέρνησης Αλιέντε;
-Όχι.
-Επομένως οι θεωρίες που σας θέλουν να εμπλέκεσθε σ' εκείνον τον πόλεμο είναι λανθασμένες;
-Ναι.

Ο Helms ήταν πια απομονωμένος. Δεν ήταν οτι δεν είχε φίλους και συμμάχους στην Ουάσινγκτον. Κάθε άλλο. Κατά τα 30 χρόνια εργασίας του στην υπηρεσία Πληροφοριών είχε αποκτήσει τον σεβασμό και τη συμπάθεια των συναδέλφων κέρδιζοντας δίκαια κατά την άποψή τους μια τιμητική αποστράτευση. Δεν ήταν βεβαίως πολλοί εκείνοι που γνώριζαν τι ακριβώς έκανε ο Helms στην Υπηρεσία. Εκείνοι οι οποίοι το γνώριζαν, σχημάτιζαν έναν στενό κύκλο ανθρώπων με ασυνήθιστα τεράστια δύναμη, αποτελούμενο από πρώην προέδρους, γενικούς γραμματείς υπουργείων, γερουσιαστές και κάποιους επιλεγμένους δημοσιογράφους. Ωστόσο, αυτή η φάλαγγα ανθρώπων έκανε την απομόνωσή του ακόμα πιο εμφανή κι εμφατική. Μακρυά από την Ουάσινγκτον, η εκφράση Υπηρεσία Πληροφοριών προκαλούσε ενα ρίγος αποστροφής μετά τέσσερα χρόνια ερευνών της Γερουσίας που έφεραν στο φως της δημοσιότητας αποδεικτικά στοιχεία εμπλοκης της στο σκάνδαλο Γουότεργκέιτ, σε συνωμοσίες δολοφονιών, σε εμπορία ναρκωτικών και ανατροπής κυβερνητικών σχηματισμών ξένων χωρών. Ο κλοιός γύρω από τον κύκλο των "φίλων" της Ουάσιγκτον ο οποίος τα είχε επιτρέψει όλα αυτά και τα είχε δικαιολογήσει στην βάση της αναγκαιότητας, έσφιγγε πια ολοένα και περισσότερο. Και ο Helms ήταν παγιδευμένος στη μέση.

Ο Helms δεν μπορούσε να καταλάβει πως είχαν φτάσει τα πράγματα ως εκεί. Σίγουρα ήξερε καλύτερα από πολλούς τις λεπτομέρειες των πρόσφατων γεγονότων. Είχε δεί το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ να μετεξελίσσεται σε έρευνα της Γερουσίας για τη CIΑ και είχε επιμονα αρνηθεί να αποκαλύψει όλα όσα γνώριζε. Δεν θα επέτρεπε ποτέ τον δημόσιο εξευτελισμό της Υπηρεσίας και δεν θα αποκάλυπτε ποτέ στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τις μυστικές υπηρεσίες άλλων χωρών μόνο και μόνο για τη σύνταξη εκθέσεων κάθε λογής επιτροπών. Ο Helms δεν ήταν από κείνους που πιστεύουν στην Καθαρση και την ίδια στιγμή μόνο αφελείς θεωρούσε εκείνους που έβλεπαν τη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών ως μια απλή υπόθεση κατασκοπείας και αντικατακοπείας. Γι αυτό και του ήταν αδιανόητο το ανελέητο σφυροκόπημα της Γερουσίας, των δημοκρατικών και του τύπου για τα "εγκλήματα" της CIA. Φυσικά διάβαζε εφημερίδες και μπορούσε να αντιληφθεί οτι στο σφυροκόπημα της Υπηρεσίας αντανακλούνταν η αποστροφη μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης προς τη δύναμή της και οι αποτυχίες των τριών τελευταίων προέδρων. Το πρόσφατο άλλωστε για την εποχή ναυάγιο του Βιετναμ ήταν η καλύτερη απόδειξη οτι κάτι λειτουργεί πραγματικά λανθασμένα. Εν τούτοις, η επιδεικνυόμενη εχθρότητα στην υπηρεσία και σε κείνον προσωπικά, εξηγούνταν από τον ίδιο ως ένα είδος άρνησης: Άρνησης κατανόησης του τρόπου λειτουργίας της διεθνούς γεωπολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής σκηνής πάνω στην οποία η πυγμή, η επίδειξη δύναμης και ισχύς είναι τα μοναδικά μέσα άμυνας.

Την άνοιξη του 1977, πρώτη φορά μετα από 30 χρόνια χωρίς δουλειά, οι δικηγόροι του τον είχαν συμβουλεύσει να μείνει μακρυά από δημόσιες εμφανίσεις. Δεν ήταν εύκολο για τον ίδιο αναλογιζόμενος κανείς πως η καθημερίνη του ρουτίνα περιελάμβανε άφιξη στο γραφείο κατά τις 8:30, συναντήσεις καθ' ολη τη διάρκεια της μέρας, μελέτη και αξιολόγηση εκατοντάδων εκθέσεων και αναχώρηση κατα τις 6:30 το απόγευμα αφήνοντας πίσω του το γραφείο του πάντα καθαρό. Aν και προσφιλης συνήθεια πολλών εργαζομένων στην Υπηρεσία είναι η αφήγηση ανεκδοτολογικών περισατικών από την καθημερινότητα, για τον Helms, τέτοια περιστατικά δεν είναι γνωστά. Ήταν πάντα τακτικός και λεπτομερής, ενω δυο τρείς παλιοί του φίλοι θεωρούσαν πως η φράση εκείνη που τον χαρακτηριζει καλύτερα είναι αυτή που συνήθιζε να λέει: Ας τελειώνουμε μ' αυτό (Let's get on with it).

Το γραφείο του Helms δεν ήταν το μοναδικό τακτοποιημένο μετά το κλείσιμο της υπηρεσίας. Όλοι όσοι εργάζονται στη CIA οφείλουν να καθαρίζουν το γραφείο τους πριν αποχωρήσουν. Διαφορετικά, τη δουλειά αυτή αναλαμβάνουν οι νυχτοφύλακες που παραδίδουν στον επικεφαλής της ασφαλείας του κτιρίου κάθε έντυπο που δεν είναι κλειδωμένο σε κάποιο συρτάρι ή κάποιο ασφαλές σημείο - ακόμα και το ίδιο το γραφείο του Richard Bissell, προκατόχου του Helms στο γραφείο Σχεδιασμού & Εκτέλεσης Επιχειρήσεων, ένδειξη της ανυποληψίας στην οποία περιήλθε λόγω του σχέδιου του εισβολής στην Κούβα και το φιάσκο στο οποίο κατέληξε στον Κόλπο των Χοίρων. Καμμία κυβερνητική υπηρεσία δεν λειτουργεί με την αρτιότητα της CIA στο Λάνγκλεϋ. Όταν ο Helms διαδέχτηκε τον Bissell, ως επικεφαλής του τομέα, δεν φανταζόταν οτι στην ίδια ανυποληψία θα περιερχόταν και ο ίδιος. Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν τα πρόσωπα που κάθε φορά διαδέχοταν το ένα το άλλο στα πόστα της δουλειάς αλλά η δουλειά η ίδια. Η μηχανοργάνωση της υπηρεσίας, τα χρονοδιαγράμματα, οι συνεννοήσεις με τις υπόλοιπες αρχές, τα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων, η συγκατάνευση της Ουάσινγκτον στην σημασία και τον ρόλο της Υπηρεσίας, ήταν όλα μια ψευδαίσθηση. Γιατί εν τέλει όλα περιορίζονταν σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων που κινούνταν στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου.

Αυτή η ψευδαίσθηση κρατούσε για χρόνια ώσπου να αποκαλυφθεί πόσο παράταιρη πραγματικά ήταν. Εδραζόταν πάντα στην πεποίθηση οτι η πλευρά τους, η δική τους πλευρά, ήταν οι καλοί, όπως πάνω κάτω με την ίδια αίσθηση ζούσε για χρόνια και η αμεικανική κοινή γνώμη αποκομμένη από τα σκληρά και αποτρόπαια γεγονότα. Ο Βικτωριανισμός της εποχής είχε επιβάλλει στις πεποιθήσεις όλων πως, ό,τι ειδεχθές αφορούσε την άλλη πλευρά, τους κακούς. Εμείς δεν δωροδοκούμε πολιτικά στελέχη ξένων χωρών. Εμείς δεν εισβάλλουμε σε ξένες χώρες συνεπικουρούμενοι από παραστρατιωτικές ομάδες. Εμείς δεν διαδίδουμε ψεύδη μέσω μηχανισμών προπαγάνδας. Εμείς δεν διεξάγουμε αποτρόπαια ιατρικά πειράματα. Εμείς δεν αποθηκεύουμε χημικές και βιολογικές ουσίες σε μυστικά σημεία.Εμείς δεν πουλάμε όπλα σε ανθρώπους που φιλοδοξουν να δουν εαυτούς ηγέτες μιας κρατικής οντότητας και, φυσικά, εμείς δεν συνωμοτούμε με στόχο τη δολοφονία ανθρώπων που είναι δυσάρεστοι στην ηγεσία της Washington. Η συνεδητοποίηση οτι τελικά εμείς είμαστε θύματα τόσων ψευδαισθήσεων με την ταυτόχρονη σχεδόν αποκάλυψή τους ήταν για όλους αποπροσανατολιστική προκαλώντας σύγχυση όχι μόνο στους απλούς ανθρώπους αλλά και στους κυβερνητικούς κόλπους. Ίσως όμως εκείνη την εποχή να μην μπορούσε να υπάρξει άλλο αποτέλεσμα εκτός από αυτό.

Posted by...οι σκιές μιλάν at 7:43 μ.μ. 9 comments  

Μνήμες αγώνων - πόλεις ανθρώπων
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006


Διήμερο εκδηλώσεων
μνήμης και δημιουργίας – παρεμβάσεων στην πόλη
με τον Αργεντίνο ζωγράφο Φερνάντο Τραβέρσο


«Η μνήμη είναι ζωή ανοιχτή και δρόμος που συνεχίζεται»

Στα χρόνια του ’70 μια ολόκληρη γενιά νέων ανδρών και γυναικών στην Αργεντινή προσπάθησε να αλλάξει τα πράγματα και τον κόσμο, αγωνίστηκε πολύ για να δώσει ζωή στα όνειρά της. Όταν το 1976 επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία, πολλοί από αυτούς «εξαφανίστηκαν»: 30.000 σύντροφοι και συντρόφισσες «εξαφανισμένοι». Αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι κυρίαρχοι δεν ήταν μόνο να τους σκοτώσουν αλλά να εξαφανίσουν τα όνειρά τους. Να εξαφανίσουν την όρεξή τους να αλλάξουν τον κόσμο, να εξαφανίσουν τον αγώνα τους. Να εξαφανίσουν τη μνήμη του αγώνα τους.

Από τότε και μέχρι σήμερα, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αλλά και μετά την πτώση της, οι οικογένειες και οι σύντροφοι των «εξαφανισμένων» προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη των συντρόφων τους, αγωνίζονται με διάφορους τρόπους και μορφές ενάντια στη λήθη, προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα όνειρα και τις επιδιώξεις τους για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο Φερνάντο Τραβέρσο, ποιητής και ζωγράφος, που συμμετείχε στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, έχει βρει τον δικό του τρόπο σ’ αυτή την προσπάθεια διάσωσης της συλλογικής μνήμης: ζωγραφίζει με σπρέι ποδήλατα στους τοίχους του Ροσάριο, της πόλης στην οποία ζει. Όλα ξεκίνησαν από μια «παράνομη» συνάντηση στα χρόνια της χούντας. Ο Τραβέρσο περιμένει τον σύντροφο με τον ποδήλατο, αλλά αυτός τον βλέπει από μακριά και τον προσπερνά. Τον αγνοεί γιατί θέλει να τον προστατέψει, καθώς είναι σίγουρος ότι τον παρακολουθούν. Λίγα μέτρα πιο πέρα βρέθηκε εγκαταλειμμένο το ποδήλατό του και, από τότε, ο σύντροφος είναι αγνοούμενος.

Αυτή είναι ακόμα μια ιστορία της μνήμης ενάντια στη λήθη, που η πρώτη της σελίδα γράφτηκε στα χρόνια της δικτατορίας του Βιντέλα (1976-1983) και οι επόμενες εδώ και πέντε χρόνια περίπου, όταν στους τοίχους της πόλης του Ροσάριο εμφανίστηκε για πρώτη φορά ένα ποδήλατο. Ο Φερνάντο Τραβέρσο, αποτύπωσε μια νύχτα σ’ έναν τοίχο, σχεδόν απαρατήρητος, το πρώτο του ποδήλατο. Ήθελε στο φως της επόμενης ημέρας οι περαστικοί να σταθούν για λίγο στη νέα εικόνα μιας συνηθισμένης διαδρομής.

Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία των ποδηλάτων που δεν είναι τίποτα άλλο από την Ιστορία που γράφεται σε χώρους καθημερινούς. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα τα ποδήλατα ταξιδεύουν σε διαφορετικές γειτονιές του Ροσάριο, γιατί ο Τραβέρσο θέλησε να ζωγραφίσει 350, όσοι και οι αγνοούμενοι του Ροσάριο στα χρόνια της δικτατορίας. Οι 29 από αυτούς ήταν σύντροφοί του.

Τα ποδήλατα διατρέχουν σχεδόν όλη την πόλη του Ροσάριο και αποτυπώνονται στους τοίχους κτιρίων που κάποτε ήταν κρατητήρια και χώροι βασανιστηρίων, μπροστά σε σχολεία, σε εγκαταλειμμένα εργοστάσια για να θυμίζουν αυτό που οι Μητέρες της Πλατείας του Μάη συνηθίζουν να λένε και να γράφουν στα κείμενα τους: «Τα παιδιά μας δεν θα πεθάνουν ποτέ, θα είναι εκεί όπου υπάρχει έστω και ένας άντρας, μια γυναίκα, ένα παιδί που πολεμά την αδικία».

Και τα ποδήλατα γεννούν συνεχώς ιστορίες. Για άλλη μια φορά η τέχνη, αυτή που αφήνει τα μουσεία, βγαίνει στους δρόμους και μπαίνει στους προσωπικούς μας χώρους, καταφέρνει να σβήσει τη λήθη και να σμίξει το παρελθόν με το παρόν σαν μια διαδικασία σε εξέλιξη.

Έτσι, στους τοίχους της πόλης, εκεί που βρίσκονται τα ποδήλατα, έχουν προστεθεί σήμερα άλλες φωνές. Δυο ανοιχτές παλάμες στον τοίχο, συνθήματα, όπως «το να αγωνίζεσαι δεν είναι έγκλημα», ή οι φωνές εκείνων που ζητάνε ένα ακόμα ποδήλατο γι’ αυτούς που χάθηκαν στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2001, γι’ αυτούς που συνεχίζουν να αγωνίζονται.

Η ομάδα «Αλάνα (ΑΛληλεγγύη, ΑΝτίσταση, Αξιοπρέπεια)… στις Αμερικές των κινημάτων» οργανώνει διήμερο εκδηλώσεων μνήμης και δημιουργίας με τη συμμετοχή του Φερνάντο Τραβέρσο. Επιλέξαμε χώρους που σηματοδοτούν την αντίληψή μας για μια πόλη ανοιχτή, ζωντανή και δημιουργική, άμεσα δεμένη με την ιστορική μνήμη αλλά και με το παρόν ως συνέχεια των αγώνων του παρελθόντος, για μια πόλη που θα δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες των κατοίκων της, ανεξάρτητα από το χρώμα ή την οικονομική τους κατάσταση, και όχι στις ανάγκες των αρπακτικών της «αξιοποίησής» της. Έτσι:

τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου,
7 μ.μ., στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξάρχεια και

την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου, 6 μ.μ.,
στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κατοίκων της περιοχής και ομάδα φοιτητών, φοιτητριών και εκπαιδευτικών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ


Καλούμε ομάδες, συλλογικότητες, δημοτικές κινήσεις, στέκια, καταλήψεις αλλά και οποι@νδήποτε ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σ’ αυτές τις εκδηλώσεις. Φέρτε ένα κομμάτι ύφασμα για να αποτυπώσει σ’ αυτό ο Φερνάντο Τραβέρσο το ποδήλατο που θα βρει πλέον καταφύγιο στο δικό σας χώρο. Και, ταυτόχρονα, να στηρίξουμε τον αγώνα ενάντια στη λήθη και τους αγώνες για πόλεις ανθρώπινες, ανοιχτές, ζωντανές….

Posted by...Ανώνυμος at 9:55 π.μ. 3 comments  

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)