"Ιστορία των λέξων"
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006
Ακόμα μια ιστορία του γερο-Αντώνιο, όπως τη διηγήθηκε ο υποδιοικητής Μάρκος:
«H αληθινή γλώσσα γεννήθηκε μαζί με τους πρώτους θεούς, αυτούς που έφτιαξαν τον κόσμο. Από την πρώτη λέξη, την πρώτη φωτιά, σχηματίστηκαν άλλες λέξεις αληθινές και από αυτές βγήκαν, όπως οι σπόροι από το καλαμπόκι στα χέρια του αγρότη, άλλες λέξεις. Τρεις ήταν οι πρώτες λέξεις, τρεις χιλιάδες φορές το τρία γεννήθηκαν άλλες τρεις, κι από αυτές άλλες, κι έτσι γέμισε ο κόσμος λέξεις. Πάνω σε μια μεγάλη πέτρα περπάτησαν όλοι οι θεοί, οι πρώτοι, αυτοί που γέννησαν τον κόσμο. Από το τόσο περπάτημα, η πέτρα έγινε λεία σαν καθρέφτης. Απέναντι από αυτόν τον καθρέφτη μετέφεραν οι πρώτοι θεοί τις πρώτες τρεις λέξεις. Ο καθρέφτης δεν επέστρεψε τις ίδιες λέξεις που λάμβανε παρά γύριζε πίσω, άλλες τρεις φορές, τρεις λέξεις διαφορετικές. Έτσι πέρασαν λίγη ώρα οι θεοί προβάλλοντας τις λέξεις στον καθρέφτη για να βρουν περισσότερες, μέχρι που βαρέθηκαν. Τότε τους ήρθε μια μεγάλη σκέψη στο κεφάλι τους και βάλθηκαν να περπατούν πάνω σε μια άλλη μεγάλη πέτρα, κι άλλον μεγάλο καθρέφτη γυάλισαν και τον έβαλαν απέναντι στον πρώτο καθρέφτη και πρόβαλλαν τις πρώτες τρεις λέξεις στον πρώτο καθρέφτη κι αυτός επέστρεψε τρεις φορές τρεις διαφορετικές λέξεις που πέταξαν, μόνο με τη δύναμη που είχαν, απέναντι, στο δεύτερο καθρέφτη, κι αυτός επέστρεψε στον πρώτο καθρέφτη τρεις φορές το τρία τον αριθμό των λέξεων που έλαβε κι έτσι προβάλλονταν όλο και περισσότερες λέξεις διαφορετικές, που πετούσαν μόνο με τη δύναμη που είχαν, απέναντι στο δεύτερο καθρέφτη, κι αυτός επέστρεφε στον πρώτο καθρέφτη τρεις φορές το τρία τον αριθμό των λέξεων που έλαβε κι έτσι προβάλλονταν όλο και περισσότερες λέξεις διαφορετικές στους δυο καθρέφτες. Έτσι γεννήθηκε η γλώσσα η αληθινή. Από τους καθρέφτες γεννήθηκε.
Οι τρεις πρώτες απ’ όλες τις λέξεις κι απ’ όλες τις γλώσσες είναι: δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη.
Δικαιοσύνη δεν είναι να τιμωρείς, είναι να ξαναδίνεις στον καθένα αυτό που του αξίζει, και ο καθένας αξίζει αυτό που ο καθρέφτης του επιστρέφει: τον εαυτό του. Εκείνου που έδωσε θάνατο, εξαθλίωση, εκμετάλλευση, αλαζονεία, υπεροψία, του αξίζει μια καλή δόση πόνου και θλίψης για το δρόμο του. Εκείνου που έδωσε δουλειά, ζωή, αγώνα, εκείνου που ήταν αδερφός, του αξίζει ένα φωτάκι να του φωτίζει πάντα το πρόσωπο, το στήθος και το περπάτημα.
Ελευθερία δεν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, είναι να μπορείς να διαλέξεις όποιον δρόμο σου αρέσει για να βρεις τον καθρέφτη, για να περπατήσεις τη λέξη την αληθινή. Αλλά να διαλέξεις οποιονδήποτε δρόμο που δε σε κάνει να χάσεις τον καθρέφτη. Που δε σε φέρνει να προδώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, τους δικούς σου, τους άλλους.
Δημοκρατία είναι να οδηγούν όλες οι σκέψεις σε μια καλή συμφωνία. Όχι να σκέφτονται όλοι το ίδιο, άλλα όλες οι σκέψεις ή η πλειονότητα των σκέψεων να ψάχνουν και να φτάνουν σε μια κοινή συμφωνία, που να ΄ναι καλή για την πλειοψηφία, χωρίς να εξαλείφει αυτούς που ‘ναι οι λιγότεροι. Να υπακούει ο λόγος του διοικητή το λόγο της πλειοψηφίας, να έχει το σκήπτρο του διοικητή λόγο συλλογικό και όχι μόνο μία θέληση. Να αντανακλά ο καθρέφτης τα πάντα, οδοιπόρους και δρόμο, και να ‘ναι έτσι κίνητρο για σκέψη, και για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και για τον κόσμο όλο.
Από αυτές τις λέξεις προέρχονται όλες οι λέξεις, σ’ αυτές προστίθενται σαν κρίκοι αλυσίδας οι ζωές και οι θάνατοι των αντρών και των γυναικών των αληθινών. Αυτή είναι η κληρονομιά που άφησαν οι πρώτοι θεοί, αυτοί που γέννησαν τον κόσμο, στους άντρες και τις γυναίκες τους αληθινούς. Περισσότερο από κληρονομιά, είναι ένα βαρύ φορτίο, ένα φορτίο που κάποιοι το εγκαταλείπουν στη μέση του δρόμου και απλώς το αφήνουν παραπεταμένο, σαν να ήταν το οποιοδήποτε αντικείμενο. Αυτοί που εγκαταλείπουν τούτη την κληρονομιά σπάζουν τον καθρέφτη τους και πορεύονται τυφλοί για πάντα, δίχως πια να γνωρίζουν αυτό που είναι, από πού έρχονται και που πάνε. Αλλά υπάρχουν αυτοί που φέρουν πάντα την κληρονομιά των τριών πρώτων λέξεων, που περπατούν σαν σκυφτοί από το βάρος στην πλάτη, όπως όταν το καλαμπόκι, ο καφές ή τα ξύλα κατεβάζουν το βλέμμα στο έδαφος. Μικροί πάντα από τόσο φορτίο, βλέποντας πάντα προς τα κάτω από το τόσο βάρος, οι άντρες και οι γυναίκες οι αληθινοί είναι μεγάλοι και κοιτούν προς τα πάνω. Με αξιοπρέπεια κοιτούν και περπατούν οι άντρες και οι γυναίκες οι αληθινοί, λένε.
Αλλά για να μη χαθεί η γλώσσα η αληθινή, οι πρώτοι θεοί, αυτοί που έφτιαξαν τον κόσμο, είπαν πως έπρεπε να φυλαχτούν οι τρεις πρώτες λέξεις. Οι καθρέφτες της γλώσσας θα μπορούσαν να σπάσουν κάποια μέρα και τότε οι λέξεις που γέννησαν θα έσπαζαν ακριβώς όπως κι οι καθρέφτες και θα έμενε ο κόσμος χωρίς λέξεις να μιλήσει ή να σωπάσει. Έτσι, πριν να πεθάνουν για να ζήσουν, οι πρώτοι θεοί παρέδωσαν αυτές τις τρεις πρώτες λέξεις στους άντρες και τις γυναίκες από καλαμπόκι για να τις φυλάξουν. Από τότε οι άντρες και οι γυναίκες οι αληθινοί φυλάσσουν σαν κληρονομιά αυτές τις τρεις λέξεις. Για να μην ξεχαστούν ποτέ, τις περπατούν, τις αγωνίζονται, τις ζουν …»
Ιστορίες του γερο-Αντόνιο, Subcomandante Marcos -Εκδόσεις ΡΟΕΣ, μετάφραση Γιώργος Καρατζάς.
Υ.Γ.: Αυτό το ποστ ήταν μια ακόμα παραγγελιά της Montressor.
Posted by...The Motorcycle boy at 11:19 π.μ.
Αυτές οι ιστορίες είναι όλες μία προς μία μαθήματα!
Χμμ, ώστε δέχεστε και παραγγελιές; Για να σκεφτώ, για να σκεφτώ...
Βεβαίως, αλλά για μεταφορά στον τόπο διαμονής σας χρεώνουμε κάτι έξτρα.
Oi istories tou gero-Antonio htan to prwto biblio pou agorasa otan katebhka sth Salonikh. Auto pou me sugkinhse perissotero ap'ola einai h prospa8eia na krath8ei to keri ths outopias anammeno. Antlw dunamh apo auto.
Έχεις δίκιο ρε έρωτα. Εγώ θυμάμαι εκείνη την ιστορία που κατέληγε "καιρός είναι τώρα να γίνουμε νερό" κι ανατριχιάζω.
Πράγματι, αν ξέραμε/θυμόμασταν πόσο βαρύ φορτίο κουβαλάει η κάθε λέξη, σίγουρα θα σκεφτόμασταν 2 φορές πριν πούμε κάτι, θα σιωπούσαμε πολύ συχνότερα.
Πολύ ωραίο ποστ παρήγγειλα πάλι η άτιμη! Φτου μου για το γούστο μου!
Εγω την όλη ιστορία και ειδικότερα την εισαγωγή της την σκέφτηκα λίγο πιο μυστικιστικά (that's me). O Marcos καταφέρνει με μια ιστορία να διηγηθεί το μονοπάτι που ακολούθησε η Ενέργεια προς την εκδήλωση και την δημιουργία του κόσμου. Το τρία σαφώς και αναφέρεται στην Τριαδικότητα της εκδηλωμένης ενέργειας καθώς και στον αριθμό Εννέα ο οποίος είναι το πολλαπλάσιο του Τρία με κοινό παρανομαστή τον σκοπό της Θυσίας του ανθρωπίνου Εγώ προς χαρήν του Οικουμενικού Καλού. Ονοματίζοντας όμως τις αρχές αυτές σε Δικαιοσύνη-Ελευθερία-Δημοκρατία καταφέρνει να δώσει πρακτικό χαρακτήρα ώστε να γίνει κατανοητό το έργο της ενέργειας στον ανθρώπινο νου.
Ας μην ξεχνάμε πως ο Marcos πάνω απ'όλα κουβαλάει μέσα του όχι μόνο την ιδιότητα του Επαναστάτη αλλά και του Φιλοσόφου.
Προσκυνώ.
Montressor, όντως, αυτή τη φορά παράγγειλες τεφαρίκι πράμα.
Άβατον, ας μην ξεχνάμε πως ο Μάρκος ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, καθηγητής Φιλοσοφίας.
Λίτσα κι εγώ το ίδιο κάνω κάθε φορά που τα αντιγράφω. Σου έχω και νέα. Η Καμπάνια και ο Σπόρος θα περάσουν από τα μέρη σου γιατί συμμετέχουν στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ.
Μιας και τώρα τελευταία πέρναμε περίοδο "παραγγελιάς"...η επιθυμία της Montresor εισακούστηκε και έγραψα κατόπιν δικής της έκλησης ένα post για την σημασία των λέξεων και κατεπέκτασην για την δύναμη του Λόγου. Το ανέβασα όμως στο blog μου μιας και πιστεύω πως δεν κόλλαγε ιδιαίτερα με την θεματολογία του εδώ blog.