Τα ξύλινα τείχη
Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006
Έναν τοίχο όσο δυνατά κι αν τον κτυπήσεις δεν θα τον μεταμορφώσεις ποτέ σε πόρτα. Ο αποκλεισμός κι η απομόνωση πολεμούνται μόνο με το γκρέμισμα του. Αυτό τουλάχιστον έδειξε το παράδειγμα του τείχους του Βερολίνου που για 28 χρόνια αποτέλεσε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, αυτής του Ψυχρού Πολέμου. To 2002 το Ισραήλ προχώρησε στην ανέγερση ενός άλλου τείχους κατα μήκος των ψευδοσυνόρων του με τα παλαιστηνιακα εδάφη με το πρόσχημα της προστασίας του από τρομοκρατικές επιθέσεις. Στις 26 Οκτωβρίου η απόφαση για την επέκταση ενός τρίτου τείχου, αυτη τη φορά στα σύνορα Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικου κλείνει την τριπλετα των σύγχρονων τειχών της ντροπής.Το ιστορικό του τείχους αυτού ξεκινα τον Νεομβριο του 2005, όταν ο Duncan Hunter πρότεινε στη Γερουσία την κατασκευή ενός τείχους μήκους 1.125 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ακανθώδες για την αμερικανική πλευρά πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης από τον νότο. Τον Δεκέμβρη του 2005, η πρόταση υπερψηφίστηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων και τον Μάη του 2006 η Αμερικανικη Γερουσία έδωσε το πράσινο φως για την ανέγερση των πρώτων 370 μιλίων.
Πριν 3 μερες, στις 26 Οκτωβρίου, και κατά την προεκλογικη περίοδο για την ανάδειξη των νέων μελών του Κονγκρεσου, ο George Bush με μια κίνηση που στόχο έχει περισσότερο να κατευθύνει την ατζέντα των θεμάτων της προεκλογικής εκστρατείας σε θέματα ασφάλειας παρά την προσεκτική και ψύχραιμη αντιμετώπιση του προβλήματος των οικονομικών μεταναστών, υπέγραψε την απόφαση Η.6061 για την επέκταση του μήκους του τείχους στα 1.125 χιλιόμετρα. Το κόστος του έργου που εν τέλει θα στοιχίσει περί τα 1,2 δις δολάρια και η ανάθεσή του σε κατασκευατική εταιρεία με έντονη δραστηριότητα στην ανοικοδόμηση του Ιρακ είναι μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή του θέματος, όχι ωστόσο η πιο σημαντική του.
Η κυβέρνηση του Μεξικού που ήδη από το Μάιο είχε αντιδράσει στην απόφαση του Κονγκρεσου και με έμμεσο τρόπο ενισχύσει τις πορείες και λοιπές ενδηλώσεις διαμαρτυρίας σε αμερικανικές πόλεις τον Ιούνιο, εκδήλωσε μέσω του νέου προέδρου Καλντερόν την αντίθεσή της σε μια τέτοια ενέργεια, καλώντας την Αμερική να μην προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασής της. Αντ' αυτου πρότεινε να προχωρήσουν οι δύο χώρες σε ουσιαστικό διάλογο για ζητήματα μεταναστευτικής πολιτικής.Ειρωνεία;
Την ίδια στιγμή που οι μεξικανικές αρχές εκλιπαρούν για διαβουλεύσεις με την αμερικανική κυβέρνηση και κόπτονται για τις αρχές δικαίου που διέπουν τον μοντέρνο μας πολιτισμο, αρνούνται να εγκύψουν στα προβληματα διαβίωσης (αν όχι επιβίωσης) που αντιμετωπίζουν περίπου οκτώ εκατομμύρια ιθαγενείς πολίτες του Μεξικού στις νότιες επαρχίες της Τσιάπας υψώνοντας με την αδιαφορία τους ένα "αόρατο" τείχος μόνωσης κι εγκατάλειψης γύρω τους. Πάντοτε, ωστόσο, όταν στέκεσαι μπροστά από ένα τείχος είτε πραγματικό είτε ψυχολογικό/ιδεολογικό/ πολιτικό, χρειάζεται ν' αναρωτηθείς αν βρίσκεσαι εντός του ή εκτος του...κι αν τελικά έχει διαφορά.
Χρήσιμα Λινκ:
US immigration debate: Key players
Mexico anger over US border fence
Updt: Για το θέμα είδα οτι έγραψε προ ολίγου κι ο Γιουτζίν εδώ
Posted by...οι σκιές μιλάν at 12:32 μ.μ.
10 comments:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι όντως ανατριχιαστικό το όλο ζήτημα. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία είναι ίσως το μόνο πράγμα στο οποίο δεν χωράνε τείχη.
Θα ήταν όντως αστείο αν δεν ήταν τραγικό, αλλά δυστυχώς μερικά μυαλά ανθρώπων σε υψηλά πόστα προσκυνούν μόνο έναν θεό, αυτόν της επικίνδυνης υπερ-απλούστευσης.
Όταν κπ έχει λερωμένη τη φωλιά του, πάντα αισθάνεται ανασφαλής και θέλει να χτίζει τύχη. Στρουθοκαμιλισμός κατά τη γνώμη μου!
Καλό είναι να υπάρχουν τα τείχη για να έχουν κάτι να γκρεμίσουν οι άνθρωποι όταν θα ξεσηκωθούν. Και καλό είναι να γκρεμίζουν, όσο πιο γρήγορα γίνεται τα τείχη -όχι αυτοί που τα έφτιαξαν, αλλά αυτοί που περιορίζονται πίσω τους.
Υ.Γ.: Για να μην ξεχνάμε, το Μεξικό είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα που έχει εισβάλλει στις ΗΠΑ. Και το έκανε ο Πάντσο Βίγια -ελπίζω να αξιωθώ να τελιώσω κάποτε το σχετικό ρημαδοπόστ με τη συνοπτική παρουσίαση της Μεξικάνικης επανάστασης.
Και Σκιές -ρίξε μια ματιά στο μέιλ σου έτσι;
Ελπίζω να το τελειώσεις σύντομα, πριν το χρειαστώ για εργασία στον Πολιτισμό της Λατινικής Αμερικής!
@ homeless
στορυθοκαμηλισμός του χειρστου είδους..
Ανθρώπινη ξεφτίλα.
@ Μ-Μπόυ
γράψ' το να κάνουμε πάρτυ στα σχόλια :ΡΡ
κοίταξα τα μέιλ χθες - σου απάντησα.
Το σημερινό της πρόσκλησης δεν το κατάλβα. :-?
@ juanita
αν γράφεις τέτοια εργασία
α) θέλω να τη διαβάσω
β) θέλω να ρωτήσω μερικά πράγματα κάποια στιγμή όποτε ευκαιρίσεις
juanita, αν έχεις πάρει το βιβλίο του Τζίλι για τη Μεξικάνικη Επανάσταση -έχεις τη βασική πηγή μου. Αν όχι, πάρτο. Είναι καταπληκτικό. Βέβαια, αν δεν το βιάζεσαι στο δανείζω κιόλας.
Σκιές, δέξου την πρόσκληση λαβέντη μου. Είναι για να ανοίξεις λογαριασμό στο gmail -καλό πράγμα είναι. Τα υπόλοιπα στα λέω στο μέιλ που σου έστειλα.
Το βάζω στα προς αγορά Motor, ευχαριστώ.
Σκιές, φέτος θα γράψω αρκετά για Πολιτισμό και Ιστορία Λατινικής Αμερικής, σε σημείο που για λίγο θα τα σιχαθώ φαντάζομαι, μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά. Ό,τι θες, στείλε ταχυδρομικό περιστέρι.
εγώ είμαι υπέρ του τείχους, μπας και την γλυτώσει τελικά αυτός ο λαός από την αμερικάνικη λαίλαπα.