"Πολύ γρήγορος για να ζήσει -πολύ νέος για να πεθάνει"
Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006
Ήταν κάποτε ένα ανήσυχο παιδί που μεγάλωνε στις συνοικίες της Αβάνας. Με το σχολείο δεν τα πήγαινε καλά – όμως, κάθε Σάββατο του Φεβρουαρίου (όταν γινόταν το καρναβάλι) τρύπωνε στην πομπή των Μαρκησίων, γιατί πολύ του άρεσαν τα όμορφα ρούχα και η ειρωνεία τους. Και ο χορός –του παιδιού του άρεσε ο χορός, το ποτό και το καλό φαγητό. Αλλά, πάνω απ’ όλα, οι γυναίκες.
Το παιδί έφυγε μετανάστης στην Αμερική για να ζήσει τη μεγάλη ζωή. Εκεί, βαρέθηκε να δουλεύει σερβιτόρος και γκρουμ στα ξενοδοχεία, μέχρι που άρχισε τις μαλακίες και τους ανάγκασε να τον απελάσουν. Βλέπεις, το παιδί δεν τα πήγαινε καλά με τα οικονομικά και δεν είχε ούτε λεφτά να γυρίσει πίσω.
Πίσω στην Αβάνα γινόταν της κακομοίρας. Ο κόσμος διαδήλωνε κατά του Μπατίστα και οι μπάτσοι είχαν συλλάβει τον μεγάλο αδελφό του παιδιού, γιατί ήταν κομμουνιστής. Το παιδί, χωρίς να το καταλάβει, μπλέχτηκε σε μια διαδήλωση φοιτητών. Τον μάγκωσαν οι μυστικοί και τον σακάτεψαν με τα ρόπαλα. Έφαγε και μια σφαίρα στο πόδι από τους φανερούς.
Όταν τον μετέφεραν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ο κόσμος τον αποθέωνε, λες και ήταν ήρωας. Τότε το παιδί κατάλαβε πως έπρεπε κάτι να κάνει. Δεν γούσταρε να τον βαράνε ούτε γι’ αστείο.
Την ξανάκανε για τις ΗΠΑ, αλλά, τώρα ήταν περαστικός μόνο. Πήγαινε στο Μεξικό να βρει εκείνο τον δικηγόρο, τον Φιδέλ που κάτι ετοίμαζε. Και σε λίγο καιρό ξαναμπήκε στην Κούβα (του άρεσαν, βλέπεις, οι μετακινήσεις του παιδιού) στοιβαγμένος μαζί με τους άλλους 82 του Granma. Που έμειναν 12 όταν έπεσαν στην παγίδα του στρατού. Τότε ήταν που τον έμαθε ο Τσε. Βασικά δηλαδή τη φωνή του άκουσε, ενώ οι στρατιώτες τους λιάνιζαν μέσα στη νύχτα και κάποιοι έλεγαν να παραδοθούν, να γλιτώσουν. Το παιδί σηκώθηκε όρθιο και φώναξε αυτό που έμεινε στην Ιστορία σαν «Εδώ δεν παραδίνεται κανείς, διάβολε». Ο Τσε έγραφε βέβαια πως δεν το είπε έτσι ακριβώς, χρησιμοποίησε λέξεις που αρχίζουν από γαμ.. (γάμος;) και από αρχ.. (αρχαιρεσίες;) –αλλά πάντως το νόημα αυτό ήταν. Γιατί το παιδί έβριζε κιόλας, στα γεμάτα.
Όταν οργανώθηκαν οι «μουσάτοι» του Φιδέλ, το παιδί έγινε αρχηγός της εμπροσθοφυλακής, γιατί ήταν γρήγορος και ασυγκράτητος. Τότε έγινε κολλητός με τον Τσε, ο οποίος τον είχε από κοντά γιατί ήταν απείθαρχο και ιδιότροπο το παιδί. Και του άρεσε πολύ ο χαβαλές, αυτό που οι Κουβανοί λένε «ξέδομα». Την εποχή της μεγάλης πείνας στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, το παιδί κόντεψε να τον τρελάνει τον Τσε περιγράφοντάς του πώς έφτιαχνε το αρνάκι στο φούρνο η μάνα του. Άλλη φορά, ο Τσε χρειάστηκε να τον τραβήξει με το ζόρι έξω από ένα σπίτι χωρικών –γιατί το παιδί είχε πλακωθεί στο φαγητό και το κρασί την ώρα που οι στρατιώτες του Μπατίστα κύκλωναν το σπίτι. Είπαμε, του άρεσε η καλοπέραση του παιδιού –αλλά όταν ξέμεινε από γάλα ο Τσε, (γιατί τα κουτιά του είχαν γίνει σαν ελβετικό τυρί από τις σφαίρες) το παιδί έδωσε το δικό του κι έμεινε νηστικό.
Όταν μεγάλωσε ο στρατός των «μουσάτων», το παιδί έγινε κομαντάντε. Πήρε λοιπόν τους δικούς του και άρχισε να κάνει κόντρες με τον Τσε για το ποιος θα καταλάβει περισσότερα στρατόπεδα. Παιδικά πράγματα δηλαδή. Σε μια μάχη τραυματίζεται στο πόδι, αλλά γυρίζει πίσω για να σώσει το όπλο του και αρπάζει ακόμα μια σφαίρα που μπαίνει από το υπογάστριο και βγαίνει από το πλευρό του.
Κλέβει ιδέες από ταινίες γουέστερν για να καταλάβει τα οχυρά, μέχρι ένα τρακτέρ μετέτρεψε σε άρμα μάχης (το κάλυψε με φύλλα ατσάλι, του κόλλησε ένα φλογοβόλο το βάφτισε και Δράκο) και το πέταξε στο στρατόπεδο του Γιαγκουαχέι. Και εφαρμόζει, μαζί με τον Τσε, τον νόμο των Μάου Μάου στις μάχες. Πάει να πει –όταν όλοι είναι στο έδαφος και οι σφαίρες περνάνε πάνω από τα κεφάλια τους, σηκώνονται όρθιοι και φωνάζουν στον αντίπαλό τους απέναντι: «Ε, Τάδε, κοίτα με! Ο Νόμος των Μάου Μάου!» και αδειάζουν όρθιοι το όπλο τους επάνω του. Μετά, ζητάνε από τον αντίπαλο να τους μιμηθεί. Τα βλέπει αυτά ο Φιδέλ και τους σκυλοβρίζει γιατί δεν θέλει να χάσει τους κομαντάντε του από παιδιάστικες βλακείες.
Οι πλάκες του παιδιού συνεχίζονται, μια φορά μαγειρεύει δυο γάτες και καλεί τον Τσε σε γεύμα, βάζοντας στοίχημα πως όταν ο Αργεντίνος μάθαινε το μενού, δεν θα έτρωγε μπουκιά. 
«Η υπόθεση μου βρωμάει καπετάνιο», λέει ο Τσε που έχει ψυλλιαστεί το σκηνικό. «Περάστε κομαντάντε», υποκλίνεται το παιδί με επισημότητα μπροστά στο στρωμένο τραπέζι. Την επόμενη μέρα, ρίχνει το άλογό του στην αιώρα του κοιμισμένου Τσε και τον πετάει στο έδαφος. Οι αντάρτες τρομάζουν –ξέρουν πως οι εκρήξεις οργής του Αργεντίνου είναι μυθικές. Ο Τσε σηκώνεται, τον κοιτάζει και του λέει «θυμήσου ότι είναι παρόντες οι άντρες μου» -μετά τον αγκαλιάζει και φεύγουν παρέα.
Παράξενα γράμματα ανταλλάσουν οι δυο τους, όταν χωρίζουν οι ομάδες τους στα βουνά. Φλογερά, παιδιάστικα:
«Τσε, είθε οι άγνωστοι θεοί να σ΄ έχουν γερό. Πήρα το μήνυμά σου και μπερδεύτηκα –ή πολύ ευχαριστημένος είσαι ή πολύ απαισιόδοξος. Εγώ, εδώ δεν έχω παραλάβει ούτε άντρες, ούτε σφαίρες, ούτε Μ1, ούτε βόμβες, με λίγα λόγια τίποτα… Καθώς σκέφτομαι ότι θα έρθεις σύντομα, δε σου γράφω πολλά. Θα κάνουμε από κοντά μια μεγάλη και αναλυτική κουβέντα … Να γράφεις πιο καθαρά. Ακόμα δεν έχω καταλάβει μερικά σημεία του μηνύματός σου. Δεν γνώριζα ότι ήξερες τόσο καλά κινέζικα … Σε περιμένουμε με ανοιχτέ αγκάλες. Κ1000».
Κι ο Τσε του απαντάει: «Φτωχοδιάβολε, πήρα το μήνυμά σου πάνω που ετοιμαζόμουν να’ ρθω στην περιοχή σου και να βάλω τα δυο πόδια του (δεν διαβάζεται) σ’ ένα παπούτσι. Έχω την άδεια του γίγαντα να το κάνω … Σ’ αυτή την περιοχή μπορείς να δράσεις όπως σου κάνει κέφι, αλλά μη ριψοκινδυνεύσεις πολύ, για να μπορέσεις να δεις το τέλος του γλεντιού, που φαίνεται να πλησιάζει πια. Σου στέλνω ακόμα αυτό το μικρό αναμνηστικό από μια νύχτα στην Οτίλια: ‘’Εμαθα από βιβλία παλιά/ που γεμάτα γνώση για το μέλλον είναι/ ότι κανείς δεν φτάνει ποτέ μακριά/ αν ξοπίσω του πηγαίνω εγώ, κρετίνε’».
Όταν έρχεται κάποιος αμερικάνος δημοσιογράφος για να του πάρει συνέντευξη, πάνω στα βουνά –απαντάει στις φήμες που θέλουν ρωσικά υποβρύχια να υποστηρίζουν τον αγώνα τους: «ναι, έχουν έρθει δυο ή τρία, είναι από αυτά που βγάζουν κάτι μεταλλικά ποδαράκια, βγαίνουν από τη θάλασσα και μπορούν να ανέβουν μέχρι την οροσειρά». Κι ο δημοσιογράφος μένει εντελώς μαλάκας, γιατί αυτά του τα λέει με πολύ σοβαρό και αυστηρό ύφος ο κομαντάντε –αναρωτιέται αν θα πρέπει να τον πιστέψει ή όχι.
Μέχρι που οι «μουσάτοι» νίκησαν και μπήκε στην Αβάνα, το παιδί, στο ίδιο τζιπ με τον Φιδέλ. 
Τώρα όλοι του ζητούσαν να τους πει ιστορίες από την ένδοξη εποχή. Κι αυτός τους έλεγε για εκείνη τη φορά που είχε κλέψει η ομάδα του Τσε κάτι κράνη από τους στρατιώτες κι αυτός με την δίκη του ομάδα -όταν τους είδαν, άρχισαν να τους πυροβολούν ανελέητα και τους καθήλωσαν πίσω από κάτι δέντρα. Μέχρι που ο Τσε έδεσε ένα λευκό μαντήλι σε ένα κλαδί και άρχισε να το κουνάει για να παραδοθεί. «Είμαι ο μόνος που έπιασε αιχμάλωτο τον Τσε» έλεγε και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμά του στην επανάσταση. Και όταν μπήκε ο Τσε στην Αβάνα και ο κόσμος τον αποθέωνε, εκείνος τον έπιασε παράμερα και του είπε: «Τσε, βρήκα τι θα κάνω. Θα σε βάλω σε ένα κλουβί να σε γυρνάω στην Κούβα να χεστούμε στα χρήματα».
Όταν ο Φιδέλ συνέλαβε τον κομαντάντε Ούμπερ Μάτος (ο οποίος ήταν αντι-κομμουνιστής και είχε στραβώσει με την προσέγγιση των αδελφών Κάστρο στη Σοβιετική Ένωση), το παιδί πήρε διαταγή να πάει στο Καμαγκουέι, να κάνει έρευνα για τον Μάτος. Έφυγε με ένα Τσέσνα και χάθηκε πάνω από τον ωκεανό. Μάταια στην Αβάνα ο κόσμος περίμενε στα ραδιόφωνα να μάθει νέα –το Τσέσνα δεν εμφανίστηκε πουθενά.
Ήταν 28 Οκτωβρίου του 1959 και ο Καμίλο Σιενφουέγος μόλις είχε κλείσει τα 27. Στην Αβάνα, η Μαλεκόν γεμίζει κάθε χρόνο, εκείνη τη μέρα, από κοπέλες που ρίχνουν λουλούδια στη θάλασσα –για τον Καμίλο. Γιατί το παιδί ήταν και γόης.
Posted by...The Motorcycle boy at 10:30 π.μ.
πολυ καλο ρε φιλε.
υγ τι κωλοημερομηνια αυτη η 28 οκτωβριου για μενα
Ε, αν είναι κωλοημερομηνία -να την περάσουμε μια φορά στην Αβάνα, να χαζεύουμε τις κοπέλες που ρίχνουν λουλούδια στη θάλασσα.
Η γυναίκα του σπιτιού που μένουμε είχε μια κολλητή που το πήγαινε σοβαρά με τον Καμίλο πριν αυτός εξαφανιστεί. Φαντάζεσαι ιστορίες που έχει να μας πει;
Kάποιον μου θυμίζει η ιστορία...
Α ναι! Τον Μυστήριο!
;)
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Όχι μωρέ, ο Καμίλιο ήταν εντελώς γήινος. Εντάξει υπάρχει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους που δεν είναι άλλος από τη μαγική λέξη "αξιοπρέπεια".
Πολύ όμορφη ιστορία!
Τα σέβη μου στον Καμίλιο!
Διότι όπως λέει και η λαϊκή σοφία.
"τ' αρχίδια δεν τα 'χουμε μόνο για να γαμάμε"...
καλη ιδεα να εξορκισουμε το κακο με μια μαλεκον γεματη πιτσιρικες που κρατανε λουλουδια. εχω ενα κουμπαρα πηλινο με ημερομηνια 28(;;;τωρα το προσεξα)/7/2004 δηλαδη κατι μερουλες μετα την επιστροφη απο την πρωτη επισκεψη στο νησι. εχω γραψει πανω "αλλη μια απ'τα ιδια, παρακαλω". καθε λιγο το "ζυγιζω" με το χερι και οπως το κοβω κατα τον οκτωβρη θα ειναι αρκετα ωριμος για να γινει θρυψαλα. εκτος κι αν γινει τιποτα αλλο νωριτερα και μας βρει η ανοιξη στη μαλεκον.
Μυστήριος είναι όπως γράφεις ο τρόπος που εξαφανίστηκε. Οι πιθανότητες να τον έχει φάει ο Castro είναι κατά τη γνώμη μου περισσότερες από το να πρόλαβε η CIA. Ο Camilo ήταν πολύ αγαπητός για να τον αφήσει ο Κάστρο να τον επισκιάζει...
Ήταν το Sea Fury, με πιλότο τον προσωπικό πιλότο του Fidel Blas Domínguez, που κατέρριψε το Cessna του Καμίλο; Ήταν λάθος της Κουβανικής Αεράμυνας; Ήταν ο ίδιος ο Raúl Castro που τον δολοφόνησε στην Habana στις 27 Οκτωβρίου; Ο capitán Cristino Naranjo, στενός σύντροφος του Camilo που μάζευε στοιχεία για αυτήν την εκδοχή, δολοφονήθηκε στις 13 Νοεμβρίου κάτω από ανεξακρίβωτες συνθήκες.
Στομάχη -με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.
marquee -ας τα καταφέρουμε να πάμε κι ας είναι και 30 Φλεβάρη βρε αδερφέ.
juanita, η ιστορία οτι τον έφαγε ο Κάστρο κυκλοφόρησε ευρέως. Υπάρχει κι ένα βιβλίο του Φρανκί που τα ρίχνει όλα στον Ραούλ και θεωρεί ως αιτία το γεγονός οτι τα αδέλφια Κάστρο προσέγγιζαν την ΕΣΣΔ και ο Ραούλ έγινε αρχηγός στρατού στη θέση του Καμίλο. Όλες αυτές οι θεωρίες δεν διαθέτουν κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Κι αν θέλεις τη γνώμη μου είναι από απλοϊκές μέχρι ηλίθιες. Γιατί;
1. Μαλάκας ήταν ο Κάστρο να φάει τα ατού του πάνω που πήγαινε να κυριαρχήσει η επανάσταση; Μιλάμε για τον πρώτο χρόνο και χρειαζόταν τον Καμίλο για την αγροτική μεταρρύθμιση. Με την δημοφιλία του Καμίλο θα πέρνανε τα χωράφια άνετα -χωρίς αυτόν έγινε μέχρι και ψιλο-αντεπανάσταση.
2. Η ίδια θεωρία υποστηρίχτηκε και για τον Τσε -οτι και καλά τον έστειλε σε βέβαιο θάνατο για να τον ξεφορτωθεί λόγω των αριστερών του ιδεών. Δηλαδή τον ένα τον έφαγε γιατί δεν ήταν κομμουνιστής και τον άλλον επειδή ήταν πολύ κομμουνιστής.
3. Αυτές οι θεωρίες είναι εμπνευσμένες από τον σταλινισμό και στέκουν μια χαρά στη "χώρα των τσάρων". Η Κούβα είναι άλλη περίπτωση. Εκεί δεν υπήρχαν διαφωνίες για την αρχηγία -μην το ξεχνάς. Ο Κάστρο ήταν ο εμπνευστής του Κινήματος 26/7 και οι υπόλοιποι μπήκαν κάτω από τις διαταγές του. Ο Ραούλ ήταν απλό εκτελεστικό όργανο του Φιδέλ, καθότι τύγχανε εργατικός αλλά όχι και πανέξυπνος.
4. Ξεχνάνε οι περισσότεροι, τις διαπροσωπικές σχέσεις αυτών των ανθρώπων. Ψάξτο λίγο και θα δεις. Και δεν υπολογίζουν την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των Κουβανών.
Εν κατακλείδι, δεν βλέπω κανένα λόγο να εξολοθρεύει ένας άνθρωπος τους κολλητούς του, τη στιγμή ακριβώς που τους έχει περισσότερη ανάγκη. Θα μου φαινόταν πιο πιθανό να τον είχαν φάει οι Αμερικάνοι, αλλά όπως σου είπα, δεν υπάρχει καμιά απτή απόδειξη για καμιά εκδοχή. Τους Κουβανούς που ρώτησα, έμειναν μαλάκες με την εκδοχή οτι μπορεί να έφαγαν τον Καμίλο οι Αμερικάνοι. Δεν το σκέφτονται καν. Επίσης, αν τους πεις οτι τον έφαγε ο Κάστρο θα σε κοιτάξουν με οίκτο και μετά θα σου προτείνουν κάποιο από τα φημισμένα τους κέντρα αποτοξίνωσης. Γι' αυτούς, το πιθανότερο είναι πως το Τσέσνα έπεσε σε κόντρα καιρό. Και μην ξεχνάς πως όταν πετούσε ο Καμίλο και ο Τσε, οδηγούσαν αυτοί τα αεροπλάνα τους και όχι οι πιλότοι.
Α ναι παίζει και μια θεωρία οτι την κοπάνησε για την Αμερική ο Καμίλο. Υποθέτω πως τώρα πίνει μπύρες με τον Μόρισον και περιμένουν τον Έλβις που έχει πεταχτεί για τσιγάρα.
Υ.Γ.: Για τον Ναράνχο -πρέπει να το ψάξω λίγο, γιατί μάλλον ξέρω σε πιο άτομο αναφέρεσαι, αλλά τον έχω υπόψη με άλλο όνομα.
Είναι θέμα πηγών η προσέγγιση τελικά στο μυστήριο.
Για το τι πιστεύουν οι ίδιοι οι Κουβανοί, σαν μια γενική άποψη, δεν μου λέει προσωπικά πολλά πράγματα, γιατί ζουν σε ένα καθεστώς που 40τόσα χρόνια τους περνά αποκλειστικά και μόνο τα μηνύματά του. Για τον καιρό, έχω διαβάσει ότι ήταν θαυμάσιος την συγκεκριμένη μέρα. Και πολλές άλλες λεπτομέρειες, που δεν έχει νόημα να τις αναλύσουμε. Είναι καθαρά θέμα πηγών πιστεύω το πως το βλέπει κανείς το θέμα.
Πιστεύω ότι αν είχε ζήσει ο Camilo και ίσως και ο Che, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα στην Cuba. Ποιός ξέρει;...
Μια αξιόπιστη πηγή σχετικά με τα γεγονότα είναι το βιβλίο του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, σχετικά με τον Τσε. Εκεί γράφει πως "Κατά την έρευνα των συνθηκών του ατυχήματος ανακαλύπτεται οτι κατά πάσα πιθανότητα (το αεροπλάνο) είχε αλλάξει πορεία για να αποφύγει μια καταιγίδα και οτι ίσως να είχε κατευθυνθεί προς τη θάλασα. Η αναζήτηση συνεχίζεται επί μια βδομάδα, ενώ πότε πότε ενθαρρύνεται από λανθασμένες πληροφορίες. Ύστερα, το τίποτα. Διακρίνεται μια κάποια οργή στα λόγια του Τσε που είχε χάσει έναν από τους τόσο λιγοστούς του φίλους: 'Τον σκότωσε ο εχθρός -τον σκότωσε γιατί ήθελε τον θάνατό του. Τον σκότωσε γιατί δεν υπάρχουν ασφαλή αεροπλάνα, γιατί οι πιλότοι δεν μπορούν να αποκτήσουν την απαιτούμενη πείρα, γιατί βαρυφορτωμένος από τη δουλειά ήθελε να βρίσκεται μέσα σε λίγες ώρες στην Αβάνα ... και τον σκότωσε κι ο χαρακτήρας του. Ο Καμίλο δεν λογάριαζε τον κίνδυνο, τον χρησιμοποιούσε σαν αντιπερισπασμό, έπαιζε μαζί του, του ξέφευγε σαν ταυρομάχος στην αρένα, τον μαγνήτιζε και τον έλεγχε. Με την αντάρτικη ιδιοσυγκρασία του, δεν θα επέτρεπε σ΄ένα σύννεφο να τον σταματήσει ή να τον βγάλει από την πορεία που είχε χαράξει'". Μη βγάλουμε τώρα και τον Τσε "συμμέτοχο στη δολοφονία του Καμίλο" έτσι;
Στο ίδιο βιβλίο η θεωρία του Φράνκι που αναφέρεις μέσες-άκρες (δολοφονία του Καμίλο από τους αδελφούς Κάστρο), χαρακτηρίζεται σαν "παρανοϊκή".
Θα μου πεις, ο Τάιμπο είναι γκεβαρικός -εντάξει. Αλλά γιατί να θεωρήσω αξιόπιστες τις απόψεις της CIA ή των αντικαστρικών και όχι τη δική του; Σε πηγές βασίζεται κι αυτός και σε συνεντεύξεις και μαρτυρίες.
Κάνεις λάθος σχετικά με το τι γνωρίζουν οι Κουβανοί, καθώς και για το μονοπώλιο της πληροφόρησης. Ενημερωτικά -έχουν πολύ καλύτερη πληροφόρηση από αυτή που κυκλοφορεί στον Δυτικό κόσμο κι αυτό το λέω με το σκεπτικό οτι τα κανάλια τους δείχνουν ΚΑΙ CNN, εκτός από τις δικές τους ειδήσεις. Δεν θυμάμαι εδώ να έχουμε ποτέ ακούσει τις απόψεις του Κάστρο ή του Τσάβες ή του Μοράλες από το TELESUR για κάποιο θέμα.
Και τέλος πάντων, οι απόψεις που σου ανέφερα, είναι από άτομα που έζησαν τα γεγονότα από πρώτο χέρι εκείνη την εποχή. Να μην αμφισβητούμε τα πάντα -έτσι;
Αν ζούσε ο Καμίλο δεν θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Απλά θα τον έλεγαν δικτάτορα όπως λένε τώρα τον Φιδέλ.
Αν ζούσε ο Τσε ... κοίτα, ο Τσε αποκλειόταν να ζήσει. Γιατί αν ζούσε δεν θα ήταν ο Τσε.
http://marxists.org/espanol/guevara/guerra/dedica.htm
Το απόσπασμα που αναφέρεις, το χρησιμοποιούν αρκετά sites στο internet. Και οι μεν και οι δε. Δεν είχα καταλάβει ότι είναι του Taibo.
http://www.cubanet.org/CNews/y01/oct01/30o5.htm
Εδώ συνέντευξη του Carlos Franqui.
http://www.inisoc.org/estefani1.htm
Άλλη μια διήγηση που στηρίζει την εκδοχή της δολοφονίας από τον Raul.
Με σκότωσες ρε φιλενάδα!
Το βιβλίο του Φρανκί το έχω. Εντάξει, ο άνθρωπος ήταν αγωνιστής, αλλά έχει ξεμωραθεί τώρα στα τελευταία. Κι αυτό οι Κουβανοί μου το είπαν που τον ακούνε να βρίζει συνέχεια τον Φιδέλ. Και δεν τους θεωρώ ρομπότ αυτούς που μου τα είπαν. Το βιβλίο του είναι επιστημονική φαντασία σκέτη. Αν το διαβάσεις μάλλον θα συμφωνήσεις. Κατά τον Φρανκί, ο Ραούλ έβαλε τους υπασπιστές του Καμίλο να κουρευτούν και γι' αυτό τα πήρε ο Καμίλο και έβαλε τις φωνές στον Φιδέλ. Και μετά από αυτό, αποφάσισε ο Ραούλ να τον φάει. Έλεος!
Αλλά, το "με σκότωσες" δεν πάει εκεί. Ρε χρυσό μου, ενάμιση μήνα με το ζόρι πάω ισπανικά -πως να διαβάσω αυτό από το inisoc;
Τέλος πάντων -αν υπάρχουν κάποια στοιχεία σε αυτές τις απόψεις, κάνε μου τη χάρη και γράψτα μου -εγώ μόνο τα soy και τα esta, ξεχωρίζω.
Α, και το cubanet είναι εντελώς ξεφτιλισμένη αμερικάνικη προπαγάνδα ρε παιδάκι μου! Αν είναι έτσι να σου λινκάρω την επίσημη άποψη της Granma. Ποιό έγκυρη θα είναι -στα σίγουρα.
¡Oh,esto es un blog muy bueno!
Εξαιρετικό ποστ για μια από τις θρυλικές μορφές του κουβανέζικου αντάρτικου! Saludos hermanas y hermanos!
Fantasma, κάπου σε ξέρω εγώ. Και τα ισπανικά σου δηλαδή -πολύ οικεία μου ακούγονται. Ε; Ευχαριστούμε πάντως που πέρασες.
angelito ευχαριστώ πολύ. Όχι τόσο για το θετικό σχόλιο, αλλά για την αναφορά που έχεις κάνει στα Καλαμπόκια (την έχω δει καιρό, αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να σου γράψω) και κυρίως για το hermanas y hermanos.
Motorcycle boy, "με τρώει το σαράκι"! Ακόμα δεν έχω συνεισφέρει ένα ποστ εδώ!:(
Αλλά που θα μου πάει?:)
Μας φτάνει που είσαι εδώ, μαζί μας. Για το ποστ από σένα δεν ανησυχώ -ξέρω οτι το καλό πράγμα αργεί αλλά στο τέλος γίνεται.
@The Motorcycle boy
:)
(¿Μα πως με καταλαβε?)
Υπάρχει κατασκοπία και αντικατασκοπία εδώ ρε συ. Μέχρι που ήσουνα χτες το βράδυ μπορώ να σου πω. Αλλά, αν σου πω τι έγινε με μας μετά θα πέσεις λιπόθυμος.
Τι κανατε; Χορέψατε στη βροχή; Ηρθαν κι οι λοιποι χαϊνηδες και δωσαν συναυλια; Πηρατε οτοσοπ 6 περαστικους πιγκουίνους και πηγατε για νυχτερινο μπανακι στη Βουλιαγμένη; Τι; τι; τι; (Με εχει φαει η περιεργεια).
Κατεβαζω πρόταση για Σταυρο του Νοτου μετα a.a. en martes.
¡Hasta la vista!
Φάντασμα -φάγαμε κλείσιμο από δυο μαλάκες που είχαν παρκάρει στις εξόδους του πεζόδρομου και ρίξαμε κανονικό χορό στη βροχή, χτυπώντας κουδούνια πολυκατοικιών -μπας και τους βρούμε. Ευτυχώς που έμενε εκεί κοντά η mmg και μπορέσαμε να βγάλουμε το βράδυ. Για περισσότερες πληροφορίες -δες εδώ:
http://katsavidi.blogspot.com/
Η πρότασή σου θα συζητηθεί επισταμένως από την ολομέλεια.
Hasta napane!