Mαύρο Ελδοράδο
Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006
Αναδημοσιεύω (με τη σχετική άδεια) το ποίημα του The Return
ΜΑΥΡΟ ΕΛΔΟΡΑΔΟ
Είναι η αιμοδοσία προς τον ουρανό
κατά
τη
νύχτα
Δεν υπάρχουν μόνον οι ήπειροι που ξέρουμε
Αλλά ακόμη μία - είναι νοητική
Αίρει την απόσταση, αίρει και τον χρόνο
Όπως στα όνειρα οπού μεταπηδάς
Από τόπο σε τόπο σε χρόνο άχρονο
Αυτή η ήπειρος λοιπόν
Είναι το άθροισμα των σκέψεων εν κρυπτώ
Και των εντός βαθέων μονολόγων
Όλων ανεξαιρέτως όλων των ανθρώπων
Χωρίς αμφιβολία, αυτός είναι ο Νέος Κόσμος
Και όχι ο άλλος που γνωρίζουμε ως τέτοιον
Kαι είναι ακόμα το Μαύρο Ελδοράδο
Λίγοι κονκισταδόρες φθάσανε εκεί ως σήμερα
Το Μαύρο Ελδοράδο
Και ο Μαύρος Σταυρός
Η οδοντοστοιχία του θεού
Που ανοιγοκλείνει στα νεκροταφεία και την παγωνιά
Και προπαντός !
Είναι ο πέλεκυς και η καταστροφή
Είν' το χαμόγελο της Βασιλίσσης καθώς
τον
θάνατο
ορκίζει
Είναι η κόλαση παρατημένη
Σ' έν' απογευματινό παγκάκι
Κάποιος πάντοτε τη βρίσκει και την παίρνει
σπίτι του
μαζί του
ΜΑΥΡΟ ΕΛΔΟΡΑΔΟ
Τα βουβά φώτα στον ορίζοντα
Είναι η αιμοδοσία προς τον ουρανό
κατά
τη
νύχτα
Δεν υπάρχουν μόνον οι ήπειροι που ξέρουμε
Αλλά ακόμη μία - είναι νοητική
Αίρει την απόσταση, αίρει και τον χρόνο
Όπως στα όνειρα οπού μεταπηδάς
Από τόπο σε τόπο σε χρόνο άχρονο
Αυτή η ήπειρος λοιπόν
Είναι το άθροισμα των σκέψεων εν κρυπτώ
Και των εντός βαθέων μονολόγων
Όλων ανεξαιρέτως όλων των ανθρώπων
Χωρίς αμφιβολία, αυτός είναι ο Νέος Κόσμος
Και όχι ο άλλος που γνωρίζουμε ως τέτοιον
Kαι είναι ακόμα το Μαύρο Ελδοράδο
Λίγοι κονκισταδόρες φθάσανε εκεί ως σήμερα
Το Μαύρο Ελδοράδο
Και ο Μαύρος Σταυρός
Η οδοντοστοιχία του θεού
Που ανοιγοκλείνει στα νεκροταφεία και την παγωνιά
Και προπαντός !
Είναι ο πέλεκυς και η καταστροφή
Είν' το χαμόγελο της Βασιλίσσης καθώς
τον
θάνατο
ορκίζει
Είναι η κόλαση παρατημένη
Σ' έν' απογευματινό παγκάκι
Κάποιος πάντοτε τη βρίσκει και την παίρνει
σπίτι του
μαζί του
Posted by...οι σκιές μιλάν at 1:31 μ.μ.
6 comments:
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Kαι είναι ακόμα το Μαύρο Ελδοράδο
Λίγοι κονκισταδόρες φθάσανε εκεί ως σήμερα
Το Μαύρο Ελδοράδο
Και ο Μαύρος Σταυρός
Η οδοντοστοιχία του θεού
Που ανοιγοκλείνει στα νεκροταφεία και την παγωνιά
Και προπαντός !
Είναι ο πέλεκυς και η καταστροφή
Είν' το χαμόγελο της Βασιλίσσης καθώς
τον
θάνατο
ορκίζει
Θέλω να γράψω πολλά με αφορμή το ποίημα ζητώντας του να μιλήσει ΚΑΙ για τους ανθρώπους εκείνους που ζήσαν οχι μόνο στο σώμα τους το ορκισμένο ξίφος αλλά και στον πολιτισμό τους και στην κουλτούρα τους και στη γλώσσα τους.
Θα το κάνω όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
:)
Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε.
Να είστε καλά όλοι.
Εσύ να είσαι καλά Return και όποτε θέλεις, η πόρτα για τους Ανθρώπους από Καλαμπόκι είναι ανοιχτή. Ξέρεις πόσο καλό είναι το ποίημά σου, δεν χρειάζεται να σου το πει κανείς από εμάς. Και επειδή το blog σου είναι και γαμώ τα ενδιαφέροντα -ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σκιές που έκανε τη γνωριμία.
Σκιές, άντε ντε. Τα λες κιόλας, τα τάζεις και μετά περιμένουμε σα μαλάκες.
ειναι το draft για το γλωσσικο στη μέση.
μολις τελειωσει το επομενο θα ναι γι αυτο το ζητημα με ηχητικη υποκρουση
Running Wild - Conquistador
;)
LaL
Πού τους θυμηθηκα τώρα κι αυτούς τους πάντερμους!
epatha ligo sok
:X
Υπέροχο ρε φίλε!