Άνθρωποι από καλαμπόκι

Τα Πίσω Θρανία είμαστε μια ομάδα εκπαιδευτικών, και όχι μόνο, που στο πλαίσιο δράσης του Δικτύου Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών κάνουμε μαθήματα της ελληνικής γλώσσας σε ενήλικες μετανάστες και πρόσφυγες.
Η καθημερινή μας δράση είναι κυρίως η δουλειά μας στα σχολεία, όπου ερχόμαστε σε επαφή με τα παιδιά των μεταναστών, που είναι μαθητές μας, και βέβαια με τους γονείς τους. Σ’ αυτή την καθημερινότητα βιώνουμε σταθερά μια συνεχή αδιαφορία και έναν συνεχή πόλεμο από το εκπαιδευτικό σύστημα για καθετί «άλλο», διαφορετικό, αλλιώτικο, είτε αυτό είναι η γλώσσα, είτε η θρησκεία, το χρώμα ή το παράξενο όνομα. Παλεύουμε να φέρουμε τους γονείς των παιδιών στο σχολείο να συζητήσουμε και δίνουμε αγώνα για να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα σεβασμού και ισοτιμίας μεταξύ μας.
Θεωρούμε απαράδεκτη την αδιαφορία των κυρίαρχων κοινωνικών δυνάμεων απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών. Αυτό που βλέπουμε είναι η συστηματική προσπάθεια αφομοίωσης των «άλλων» στα ελληνικά «ιδεώδη», η εξάλειψη κάθε προσωπικής ταυτότητας, η εξαφάνιση της κουλτούρας τους. Είναι η προσπάθεια δημιουργίας ανθρώπων που μέσα από τον φόβο, την απόρριψη, την απομόνωση θα γίνουν άβουλα όργανα του κοινωνικού συστήματος

Τα νομοθετικά μέτρα που κατά καιρούς λαμβάνονται για τη διευκόλυνση της φοίτησης όλων των παιδιών των μεταναστών στα ελληνικά σχολεία, υπακούοντας στις Διεθνείς Συνθήκες για την ισότιμη πρόσβαση όλων στην εκπαίδευση, διευθετούν το γράμμα του νόμου –που μοιάζει να προωθεί την ισοτιμία και τον εκδημοκρατισμό– όχι όμως την ουσιαστική προσβασιμότητα.
Αγωνιζόμαστε για την εγγραφή αλλοδαπών μαθητών στα σχολεία, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι κάρτα παραμονής.
Ζητάμε να ανοίξουν ξανά οι τάξεις υποδοχής για να έχουν στήριξη οι μετανάστες μαθητές μας.
Δεν ξεχνάμε, και παλεύουμε γι’ αυτό, ότι η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας είναι απαραίτητη για τους μαθητές μας.
Ως εκπαιδευτικοί είμαστε αντίθετοι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που περιθωριοποιούν όχι μόνο τα παιδιά της εργατικής τάξης και των μεταναστών αλλά και οποιονδήποτε δεν εντάσσεται «ομαλά» στις υπάρχουσες δομές του συστήματος. Κι αυτό το σύστημα έχει μια πλούσια, κάθετη και οριζόντια οργάνωση, που σε κυκλώνει και σε πολιορκεί: ασφυκτικοί έλεγχοι, προγράμματα σπουδών, βαθμολογίες, εξετάσεις, διευθυντές, προϊστάμενοι, εκκλησία, νομικά πλαίσια που νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες τους. Όλα συνθέτουν τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του σχολείου, που υπηρετεί τους στόχους της πολιτικής εξουσίας.
Η κοινή μας αντίληψη για όλα αυτά μας έκαναν να συναντηθούμε στα Πίσω Θρανία.
Εκπαιδευτικοί που αισθανόμαστε ότι είμαστε των «πίσω θρανίων» της τάξης, της γαλαρίας του πούλμαν, ταραξίες της γωνίας, συναντηθήκαμε γιατί πιστεύουμε σε μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις. Γιατί στην εκπαίδευση χωράνε όλοι, από όποιο σημείο της γης κι αν έρχονται. Γιατί είναι το εκπαιδευτικό σύστημα και οι κοινωνικές δομές που διαχωρίζουν. Οι γλώσσες, οι διαφορετικοί πολιτισμοί, η «διαφορά», είναι τόποι συνάντησης της γνώσης και των ανθρώπων και όχι παράγοντες διαχωρισμού τους. Πιστεύουμε στη διαφορά, δεν αδιαφορούμε στη διαφορά παλεύοντας ταυτόχρονα ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες. Η πραγματική ισοτιμία μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσα από την αποδοχή και τον απόλυτο σεβασμό της διαφοράς, μέσα από τον αγώνα για ουσιαστική δημοκρατία σε κάθε χώρο, μέσα από την πίστη στη θέση ότι δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι πολιτισμοί και την υπεράσπιση της θέσης αυτής στην πράξη. Μπορεί να εξασφαλιστεί με τη διαμόρφωση πολιτών που θα πιστεύουν στην ομορφιά και την αξία της διαφοράς και θα είναι περήφανοι για το κομμάτι πολιτισμού που κουβαλούν, για τον αγώνα τους για τη ζωή, για τ’ όνομά τους.
Η ομάδα μας αποτελείται από 20 εθελοντές εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έχουν την ευθύνη της οργάνωσης των μαθημάτων, τη διερεύνηση θεμάτων που σχετίζονται με την εκπαίδευση των παιδιών των μεταναστών και τη σύνδεση των μαθητών-μεταναστών με τις δράσεις του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μετανστών.
Στόχος των Πίσω Θρανίων δεν είναι απλά να κατακτήσουν οι μετανάστες που φτάνουν στο στέκι για μαθήματα την ελληνική γλώσσα, αλλά να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητο τόσο για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας όσο και για την ένταξη των μεταναστών.
Τα μαθήματα της ελληνικής γλώσσας είναι δωρεάν και γίνονται από εθελοντές δασκάλους. Γίνονται για κάθε ομάδα μια φορά τη βδομάδα, την ίδια πάντα ημέρα και ώρα.
Το υλικό για τα μαθήματα (φωτοτυπίες) μοιράζεται από τους δασκάλους.
Σε κάθε ομάδα είναι είκοσι (20) μαθητές.
Τα μαθήματα αρχίζουν τον Οκτώβριο, τελειώνουν τον Ιούνιο και αρχίζουν πάλι τον επόμενο Οκτώβριο.
Εκτός από τα μαθήματα, στα χρόνια της λειτουργίας της η ομάδα Πίσω Θρανία με τους μαθητές της είχε συμμετοχή στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ, συμμετείχε σε ημερίδες, συναντήσεις και εκδηλώσεις εκπαιδευτικών και άλλων φορέων σχετικά με τη μεταναστευτική πολιτική, αλλά και στις πορείες και στα συλλαλητήρια που έγιναν τα τελευταία χρόνια για τα νομοσχέδια σχετικά με τους μετανάστες.
Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, με πολίτες που θα απολαμβάνουν τα ατομικά και κοινωνικά τους δικαιώματα όποια γλώσσα κι αν μιλούν, όποιο χρώμα και αν έχουν. Θέλουμε έναν κόσμο ανοιχτό, που να εμπνέει σεβασμό και ισοτιμία. Θέλουμε έναν κόσμο που να μη βλέπει τον «άλλο» σαν «ξένο».
Κι αυτός ο κόσμος πιστεύουμε ότι είναι εφικτός.
Γι’ αυτόν παλεύουμε!

H Σπρέσα Tρεμπίτσκα από την Aλβανία γράφει έναν μικρό απολογισμό για τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που παρακολούθησε στα Πίσω Θρανία.

Ένα βήμα πριν το τέλος ή κάθε βήμα και προς το τέλος. Ωραία να γνωρίζεις ανθρώπους με τους οποίους μας δένει η ίδια ιστορία.
Φεύγουμε με όνειρα, τίποτα άλλο δεν μετρά. Aυτό που θέλουμε δεν γνωρίζει σύνορα και όταν φτάνουμε εκεί που νομίζουμε ότι τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα η αλήθεια μάς πονάει. Kάπου μας πληγώνουν. Kάπου βρίσκουμε υποστήριξη και εκεί μαζευτήκαμε όλοι. Kάποιος ήξερε μόνο δύο λέξεις στα ελληνικά, κάποιος άλλος καθόλου και όμως βρήκαμε τον τρόπο να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον. H γλώσσα της ανάγκης μιλάει ίδια για όλους. Yπάρχουν παντού καλοί άνθρωποι. Άνθρωποι με μεγάλη καρδιά που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν τους ανθρώπους.
Aυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, μια ελπίδα για μας για να κάνουμε το πρώτο μας όνειρο πραγματικότητα. Έτσι γνωριστήκαμε μεταξύ μας. Mάθαμε για τις άλλες χώρες, για τις κουλτούρες τους και, το πιο σημαντικό, μάθαμε να μην είμαστε ρατσιστές. Ένιωθα σαν να ήμουν πάλι στα παιδικά μου χρόνια. Περιττά τα λόγια.
Ένα βήμα πριν το τέλος και ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τις δασκάλες μας, για την προσπάθειά τους, για τον χρόνο τους και για όλα αυτά που μας μάθανε. H ζωή φεύγει παιδιά. Eίναι ωραία, είναι μικρή. Tρέξτε να προλάβετε. Όλοι μαζί κάναμε μια μικρή στάση σε αυτό το σχολείο.
Mάθαμε ό,τι μπορούσαμε. Kι αν δεν είναι αρκετό είναι πολύ. Tίποτε δεν τελειώνει εδώ, κάτι άλλο θα αρχίσει. Aυτά που πάντα θα θέλω να θυμάμαι από αυτό τον χρόνο είναι ότι ένιωσα ότι κάπου μας σέβονται. Kάπου καταλαβαίνουν τον πόνο μας. Δεν ντράπηκα ποτέ για αυτό που ήμουν. Ένιωθα περήφανη για την πατρίδα μου και για τα πάντα μου.
Eύχομαι για κάθε έναν από σας να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Nα μην ντρέπεται να πει το αληθινό του όνομα.
Tο αστεράκι μου έπεσε και εγώ ευχήθηκα για όλους. Kάντε και εσείς ή όλος ο κόσμος μαζί από μια μικρή ευχή. Δείτε τον άλλο με πιο πολύ αγάπη. Θα νιώθουμε όλοι καλύτερα.
Kαλή τύχη.

Σπρέσα Tρεμπίτσκα

Τα μαθήματα των Πίσω Θρανίων γίνονται κάθε απόγευμα,
στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, τηλ. 210-38.13.928

Τα παραπάνω δημοσιεύονται στην «αλάνα», τ. 3